Het is hier deze week allemaal muziek wat de klok slaat. Maandagavond kwam Wim thuis met een stapeltjes cd’s van z’n Shantykoor, vers van de pers. De Eemslander Shanty’s laten opnieuw van zich horen. Bij twee liederen zingt Wim een solopartij. Ik vind Australia het allermooiste. Hij moet nu zien dat hij er een stel van verkoopt. Dus….. kom je hem tegen… met cd’s onder de arm. Duik niet weg, maar laat je strikken en koop zo’n cd van dit enthousiaste koor. Voor €10 kun je er lang van genieten…. als je van Shantymuziek houdt natuurlijk. Zelf vind ik het leuk om er in de auto naar te luisteren. Daar word ik nou echt vrolijk van.
Vanavond is Wim naar Valerius, het Chr. Mannenkoor in Emmen. Hun nieuwste cd is ook net opgenomen en ik ben er erg benieuwd naar. Houd je dus meer van klassiek, gospel of hymnen dan zou ik je deze aanraden. Maar beide mag ook. Ha!
Dan is Valerius nu in de ban van de Crucifixion die zaterdag 3 april, de dag vóór Pasen, overdag ingestudeerd wordt en ’s avonds uitgevoerd. Ben en Niesje met hun vrienden Piet en Willy Schuin zullen nu voor de derde keer meedoen. Dat wordt vroeg opstaan voor ze.
Henry en Tonny zullen dan ook net in Hattem zijn om ongeveer een maand te blijven. Die zullen eerst wel bij moeten komen maar… we zullen ze snel genoeg zien.
Al met al een weekje waar muziek in zit.

31-03-2010 om 22:08 geschreven door hetty  

Het staat allemaal op één Achterhoekse en Liemerse Spreukenkalender, maar het Achterhoeks en Liemers is zó verschillend van klank.
Geert Roelofs heeft er een aantal leuke conversaties en verhaaltjes op staan in het Liemers. Het lijkt wel wat op de streektaal die de familie in de Steeg ook sprak.
Ik kan het niet laten om ze in het Achterhoeks, mijn Vordens dan, om te zetten.

Computerles

We beginnen heel eenvoudig met het aanzetten van de computer.

Op waffen knöpken mo’k dan drukk’n? Jao wat power is wet ik wel. Mien vrouwe zeg altied da’k nog völs te völle power hebbe.

Op het scherm verschijnen nu allerlei icoontjes. Wij gebruiken alleen Word. Klik maar op de W.

Da’s mooi ezeg, maor waor mot ik dan met klikk’n? Met de moes?

U ziet een leeg scherm. Links bovenaan ziet u het woord file en daaronder een blanco pagina.

Ik zee file staon. Stao’j op de computer ok al in de ri-je, net as in ’t verkeer?

Nee, file is Engels voor bestand; daar kom ik nog op terug. Klik maar op de lege bladzij.

Waorumme steet alles in ’t Engels. Kan dat neet gewoon in ’t Nederlands. Daor he’k al meuite zat met.

Computers worden over de hele wereld gebruikt, Engels is de voertaal. Typ maar iets.

Ik herkenne iets van miene trekker: shift, break en start, maor tab schrieve wie’j met een p.

U hebt getypt: “Ik heb een computerles gewonnen. Waar ben ik aan begonnen?”

Van mien dochter he’k die les ekregen. Dee woont in Amerika. Kon ’k heur es mail’n.

Dan moet u ook leren iets op te slaan. Dit zinnetje kunt u opslaan. Klik onder file maar op save as.

Waor steet dat? Onder file zeg ie? Waorumme neet op save? Da’s toch veilig?

Jawel maar u moet het straks ook terug kunnen vinden. Daarom moet het een naam hebben.

En hoe kan’k dan noe mail’n? Daor zal toch ok wel een toets veur weane. Wat zeg ie? Is dit pas de eersye les? Ik zal mien dochter eers wel ‘s bell’n. Dan zeg ik: “Ik belle wel as d’r niejs is.”

30-03-2010 om 23:06 geschreven door hetty  

30-03-2010 om 11:49 geschreven door hetty  

Gistermorgen zat ik op m’n gemakje op de bank naar de Hour of Power in de Crystal Church op RTL5 te kijken en ik moest heel even aan onze tante Hermien denken die daar ook gegarandeerd elke zondagmorgen tussen 9 en 10 naar keek. Toen oom Sjoerd en tante Hermien ouder werden is er iets gebeurd waardoor ze het niet meer in de NH Kerk konden vinden en ze ontdekte de enthousiaste boodschap die gebracht werd door de “Glazen Kerk” zoals die bij ons ook wel genoemd wordt.
De oprichter, ds Robert H. Schuller, is nog steeds aanwezig en nu wordt de boodschap van Jezus Christus op een toegankelijke manier telkens door een andere grote spreker verricht. Vanmorgen was het John Maxwell. Hij vertelde met verve over het falen van ieder, maar dat je dat ook verder kan brengen in je leven. Diny vertelde laatst dat Jaap en Mirjam op hun reis door de USA ook zo’n kerkdienst hebben meegemaakt en daar een bijzondere herinnering aan hebben.
Ach heel even was ik weer terug in de Youth for Christ tijd in de molen in Giethoorn, in Winterswijk en ook in Vorden waar we met een groep actief waren. Wim moest er later niet veel van hebben, niet omdat hij het niet eens was met wàt er gezegd werd, maar meer om de manier waaròp.
Wim was naar het Scheperziekenhuis om te helpen met het bedden rijden voor de oecumenische kerkdienst die er iedere zondag gehouden wordt en die op de ziekenomroep uitgezonden wordt. Nee.... ik nog niet, ik kan nog geen strakke kleren aan en zit lekker in wijde outfit mezelf een paar dagen vrijaf te geven van alles wat ik nog even niet zie zitten.
We gaan zo samen de opgenomen serie van Dalziel en Pascoe kijken.
Straks komt Rick deze kant nog op en vanavond zullen Mark, Jennifer en Eva Queeny wel komen ophalen op de terugweg van hun weekenduitje naar hun vrienden Jan en Petra op Vlieland.

Wanneer je www.petravoots.nl  klikt krijg je de website van beeldend kunstenaar Petra Voots die met man Jan en hun drie kinderen al een jaar of vijf op Vlieland wonen en werken.
Mark en Jan zijn oude studie vrienden toen ze niet alleen de flat, maar ook al hun lief en leed met elkaar deelden.

29-03-2010 om 17:29 geschreven door hetty  

Eén van de kaarten die ik kreeg. Deze 3D kaart is van Sientje, Anne en Mees. Ze waren hier vorig jaar toen we de fleslammeren hadden. Mees was er niet bij weg te slaan.

De oudere dame naast me op de kamer hield me aardig bezig, de verpleegsters net zo. Hoevéél ik er aan m’n bed gehad heb weet ik niet eens meer. Het zijn er minstens 18 geweest. Er zijn er wat voor het verzorgen en rondbrengen van het eten. Er is een ploegje die de mensen begeleidt bij het wassen. Dan staan er ineens twee zustertjes naast je bed:"Wij zijn van de pijnbestrijding, wat kunnen wij voor u betekenen?" Ook voor het meten van allerlei functies komt er weer iemand langs: bloeddruk, koorts en het zuurstofgehalte in het bloed.
Maar er is er telkens één die de leiding heeft en de echte verpleegkundige handelingen mag verrichten.. . En dan werken ze natuurlijk ook nog in ploegen. En allemaal stellen ze zich netjes voor en geven ze je een hand. Allemaal Linda’s en Hillie’s, een Geesje enz. Het was goed om die tweede nacht nog te blijven, want nu voel ik me een stuk beter…
Ik hoop maar dat ik door de misselijkheid een paar kilo lichter ben geworden… dat is dan een voordeel, maar de zin in eten komt alweer terug. Ha!!
Behalve Wim verschenen ook Gerhard, Mark en Robin zelfs in de ziekenboeg. Rick houdt zich aan z’n vaste weekendbezoek. Ook goed.
Iedereen hartelijk dank voor jullie reacties en kaarten. Altijd fijn als je weet dat anderen met je meeleven.

28-03-2010 om 22:55 geschreven door hetty  

Er is altijd iemand blij als je thuiskomt geldt nu ook zeker voor mij. Ik werd enthousiast begroet door Tessa en Queeny. Queeny blijft nu het hele weekend omdat z’n baasjes naar Vleland voor een weekendbezoekje zijn afgereisd.
Je weet dat het echt is,maar de afgelopen dagen voelde het net een film waarin je zelf de hoofdrol speelt. Susan die mijn laatste uurtjes thuis kwam opvrolijken, daarna de opname in het ziekenhuis en het klaarmaken voor de operatie. Het moment dat ik die recoveryroom inkwam voordat ik geopereerd zou worden was wel een bijzondere ervaring. Heel wat mensen lagen bij te komen. Een paar waren net als ik in afwachting van hun beurt en een hele zooi assistenten met blauwe mutsjes en groene schorten liep er door elkaar heen te kwebbelen of er niets bijzonders aan de hand was. Dan lig je daar helemaal onttakeld, zonder versierselen en nog erge…r zonder gebit. Maar geen hond die daarop let. Tot de beide jonge hulp anesthesisten bij me kwamen en nog even het intuberen bespraken wat de vorige keer bij mij moeilijkheden veroorzaakte. Ze zouden extra op me letten. Zo sliep ik rustig in.
Ik was niet echt voorbereid op de pijn die ik zou kunnen hebben na die tijd. Het duurde me veel te lang voor de morfine werkte. Dat schijnt voor iedereen weer anders te zijn.
Verder niets dan lof voor deze geweldige verzorging hier in het Scheperziekenhuis.

27-03-2010 om 12:17 geschreven door hetty  

Ben net terug uit het ziekenhuis. De galblaas is met succes verwijdert dmv een kijkoperatie een grotere operatie was gelukkig niet nodig. We hopen morgen te horen wanneer ze weer naar huis mag, ik denk aan zaterdagmorgen maar eerder mag ook natuurlijk. Ze ligt nu nog wat lekker te doezelen met een morfineknop onder hand bereik wat de pijn is natuurlijk nog lang niet weg. Ik wil graag idereen alvast bedanken voor de fijne warme belangstelling vóór en ook nu al na de operatie aan Hetty (ons) betoond. Hopenlijk is het volgende stukje dat op de site komt weer van haar hand. Iedereen een goed weekend gewenst en nogmaals bedankt.

Wim

27-03-2010 om 12:14 geschreven door hetty  

Hier moet Wim maken dat hij weg komt... de boom gaat vallen.

Woensdagavond—
Als het weer ineens zo mooi wordt krijg ìk niet alleen de opruimwoede, maar Wim wil ook ineens de tuin in… snoeien en bomen neerhalen. Er ligt al heel wat…veel takken en een dunne boom, wanneer Mark een handje komt helpen. Een aardige berk die dood is gegaan is nu aan de beurt om het veld te ruimen. De ladder wordt erbij gehaald, een touw boven in de boom vastgemaakt en Wim zet zich alvast schrap terwijl Mark een wigvormig stuk uit de boom zaagt. Even een ruk aan het touw en dan…. moet Wim zich snel uit de voeten maken. Een mooi gezicht… vader en zoon samen aan het werk.
En vanmiddag? Inderdaad even wat boodschappen zodat Wim daar niet aan hoeft te denken en daarna pakken we een terrasje in de zon bij De Kamer in het centrum van Emmen. Wanneer je daar een cappuccino bestelt krijg je niet alleen een heerlijke cappuccino met een koekje, maar ook een klein chocoladekuipje met slagroom en een glaasje water. Wim bestelde een warme chocolademelk. Hij keek vreemd op toen hij warme geschuimde melk kreeg met een soort chocoladelolly erbij. Die moest je in de melk doen en roeren tot alles opgelost was.
Hij vond het heerlijk.
En vanavond besluiten we de dag door samen naar de detective Inspector George Gentky te kijken. Nou dat was het dan voor nu. Tot over een paar dagen!

25-03-2010 om 06:34 geschreven door hetty  

Als ik vanmorgen de vissen ga voeren volgt Loedertje me op de voet en kijkt mee naar de jacht op het voer.
De vissen zijn weer boven water. In de winter zie je ze niet. Dan zitten ze diep onderin de vijver en na zo’n winter was ik wel benieuwd of ze het allemaal overleefd hebben. Bij Alle en Anja ware alle koi’s dood. Die hadden geen gat in het ijs, want de vijver is bedekt met betongaas, vanwege de kinderen. Wim heeft de hele winter de vijverpomp aan gelaten en zo bleef er steeds een open plek in het ijs.
Onze ene grote ghostkoi hoeft alleen maar z’n bek open te doen en schuift ermee over het water en heeft meteen de bek vol. Ik probeer de goudvissen en –windes nog te tellen, maar er is geen beginnen aan. Er zijn er minstens 200. De grote visser mag van mij er iedere dag wel eentje komen halen, want het jongt hier vanzelf weer aan. Hoewel… hij heeft concurrentie. Loeder komt net voorbij met een vis in de bek en duikt de struiken in om de buit op z’n gemak op te peuzelen.
Verder is het een dag van opruimen. Net of je op vakantie gaat. Morgen is het zover… dan gaat de galblaas eruit. Gisteren zag ik op de tv bij zo’n kijkoperatie hoe ze een milt verwijderen. Ik ben niet zo van de operaties op tv, maar mijn nieuwsgierigheid won het. Ik werd er niet echt vrolijk van.Vanmiddag gaan we er maar even uit, een terrasje pakken en genieten van het mooie weer.
Jullie zullen me een paar dagen moeten missen. Heel misschien…… neemt Wim het een dagje over.

24-03-2010 om 19:05 geschreven door hetty  

Susan met haar kippen. In het midden Wendy die er helemaal uitgebreid voor gaat zitten.

Je hebt dierenliéfhebbers en dierenflúisteraars. Ik behoor tot de eerste groep. Ik ben gek op dieren en vooral op dat jonge spul. Begin alleen niet over reptielen of slangen…daar heb ik helemaal niks mee.
Onze kippen lopen lekker los en ik mag er graag naar kijken hoe ze om het huis en op het erf rondscharrelen. De pony’s zie ik met plezier door de wei rennen en zit graag op de schommelbank erbij. De honden erbij en zelfs de katten zijn dan om me heen door de tuin en de bosjes.
De honden hoeven alleen maar te komen als ik ze roep, de gewone commando’s geef zoals zit, ga af en kom hier. Het gooien met ballen en stokken waar ze gek op zijn laat ik graag aan anderen over. Het trainen van Scott vroeger was ook Wim z’n ding. Ja toen Scott het eenmaal kende kon ik hem ook laten drijven, maar eigenlijk wist hij toch al precies wat er gebeuren moest… schapen in de wei, uit de wei, in de schuur… uit de schuur en als ze buiten de wei mochten moest hij zorgen dat ze niet in de tuin kwamen!
Ik heb het idee dat ik helemaal begrijp wat ze me willen zeggen.
Maar dierenfluisteraars hebben iets meer.
Wanneer Eva met pony Amber in de weer is… praat ze voortdurend tegen haar, kijkt haar aan en prijst haar de hemel in wanneer ze doet wat ze wil.En wat Amber bij mij vertikt, doet ze gewoon voor Eva.
Vanmorgen was ik bij vriendin Susan op de koffie. Ze had me vertelt dat hun kipjes wel erg tam worden.. ze zouden wel bij haar op schoot zitten. Dat wilde ik eens zien. En warempel… achter hun huis in het zonnetje zat ze met alledrie Tilly, Wendy en Barney op schoot. Je kon zien dat ze het naar hun zin hadden en hadden zeker geen haast om weg te gaan.
Bij neef Jaap zie ik het wanneer hij met teckel Franck bezig is. Heb je ooit gehoord van een teckel die kan voetballen en schopt wanneer je “schop” zegt en de bal met de neus tikt als je “tik” zegt en die de beste van de 64 kandidaten was bij de puppycursus?
En Mo van neef Wim blijft constant naar z’n baas kijken alsof die vraagt: Baas wat gaan we doen? Wim hoeft maar te kikken en de hond reageert.
Ik zou het liefst weer lammeren hebben… die hoef je niks te vragen. Ze reageren alleen op de fles. Maakt me niks uit… ik ben alleen een liefhebber.

24-03-2010 om 08:25 geschreven door hetty  

Rick op z'n Lillieputter in Hengelo in het Weusthagbos. Toen hadden we nog nooit van Wajong gehoord.

Wat kan die Belasting je toch een ellende bezorgen. En dan heb ik het nog niet eens over de belastingaangifte zelf, maar over het bij elkaar zoeken van de gegevens. Er is altijd weer iets wat je niet kunt vinden. Dit jaar had ik voor het eerst de gegevens bij elkaar in een map gedaan, telkens als er weer wat binnenkwam. Zelfs de Digi D code hadden we nog. Wim heeft 4 instanties waar hij zijn inkomen vandaan haalt. De Koopvaardij, Stork, die een eigen pensioenfonds heeft en waarvan de pensioenopbouw indertijd in 1983 niet meegenomen kon worden en de PMF. Pensioenbreuken genoeg. Jaren zijn we aan het uitzoeken welke instantie de heffingsrente er af moet halen. Nu moet er ieder jaar terugbetaald worden. Geen van de voormalige werkgevers wilde dat doen. Nu blijkt dat je dat ook bij de AOW kunt melden.
Verder hebben we na 3 jaar gesprekken, telefoontjes en rechtzaken met de Belastingdienst eindelijk onze koopsompolis kunnen omzetten naar een lijfrente. Het heeft ons meer dan €5000 gekost, maar dat was het waard.
Daarna kwam het gesteggel met de Belastingdienst over Recht op Wajong voor Rick, een uitkering voor jong gehandicapten. Hij krijgt het niet want hij werkt gewoon, maar dat recht erop heeft hij nodig om een bepaalde aftrek van de belasting te kunnen krijgen. Het was in 2002 verlopen omdat wij niet wisten dat het belangrijk kon zijn. Zijn we ook driekwart jaar mee bezig geweest… met UVWG en daarnaast telefoontjes met de Inspecteur de Belastingen himself. Ik moet wel zeggen dat die inspecteur meedacht en telkens telefonisch nieuw uitstel gaf omdat het UWVG in Groningen zo traag werkte. Er kwam een heel nieuw medisch onderzoek en… eindelijk had Rick zijn recht op Wajong terug. Het scheelt hem wel € 725 per jaar.
Het laatste onderdeel belastinggedoe was gistermiddag: samen met Rick de gegevens bij elkaar zoeken. Dan kan hij het vandaag naar vriend en collega Jan brengen die de aangifte altijd trouw voor hem verzorgt. Het kostte een halve middag en een geïrriteerde Rick die niet alles kon vinden. Rick kan uitstekend met geld omgaan, maar niet met de binnenkomende post. Stapels hebben we doorgewerkt. De vuinisbak zit nu vol. Het is goed dat de gewone uitgaven automatisch gaan.
Zouden we er nu voor een jaar af zijn?

23-03-2010 om 08:16 geschreven door hetty  

22-03-2010 om 14:33 geschreven door hetty  

Frank, vooraan 2e van rechts.

Het is nog vroeg wanneer de telefoon gaat. Buurjongetje Frank meldt dat hij even eitjes komt brengen, gewoon even snel op en neer, want hij moet straks voetballen. Hij brengt zelfs nog een mooie tekening mee. Het is weer paashazentijd. Als hij weer gaat meldt hij dat hij vanmorgen "thuis" voetbalt en ik begrijp de hint. We hebben al eens beloofd om te komen kijken maar tot nu toe is daar niet van gekomen.
Wim zit nog in z’n pyjama achter de krant. Hij mag wel opschieten.
Anja en Alle hebben drie geweldige jongens, net als wij. Alleen staan die nog aan het begin en de onze zijn allang uitgevlogen, maar er is zoveel herkenbaars.
Frank is de gevoeligste, erg zorgzaam. Tim is een stuk driester en die kleine Daan is de rust zelve, maar je kunt zien dat hij alles observeert en als ik me niet vergis is die straks de slimste van het spul.
De twee kleinsten komen nu 2 x in de week een uurtje bij ons als Anja met Frank gaat zwemmen. Dan hoeft ze de hele stoet niet mee te nemen op de fiets. Ze weten de mand en kist met speelgoed van vroeger precies te staan en samen slepen we die midden in de kamer. En dan begint het feest.
De trein die Gerhard kreeg toen hij na het amandelen knippen uit het ziekenhuis kwam, is er nog. Toen ik hem indertijd-38 jaar geleden dus- ophaalde , was het eerste wat hij met z’n zere keeltje er uitbracht:”Is er een trein?” En toen ik knikte:”En rijdt die vanzelf… of moet ik hem duwen?” Ik voel nog steeds zijn teleurstelling toen ik moest zeggen dat hij hem wel zelf moest duwen. Maar… deze was wel zo sterk dat hij 3 kinderen 2 kleinkinderen en al de vriendjes en nu dus de buurjongetjes heeft overleefd.
Straks gaan we dus even bij SVBO kijken. Dat brengt me wel weer op het idee dat we ook weer eens Robins vorderingen op het voetbalveld bij DZOH moeten gaan zien.

20-03-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Foto: Wim Harwig.

En wat te zeggen van deze schalkse blik van onze oude trouwe Hector. Hector is al dik in de 20. Voor nageslacht kan hij niet meer zorgen. Maar het is zo'n goedzak, zo lief dat hij gewoon mag blijven. Oorspronkelijk hebben wij hem samen met Jans en Geesje gekocht als dekhengst voor onze Shetlander merries. Nu loopt hij als gezelschap voor Amber bij ons in de wei. Jans en Geesje hebben de wei behoorlijk gevuld met opvangpony's en twee van henzelf. Eén van de opvangpony's heeft de leiding overgenomen in de kudde. "Den bonten is de baas", placht Geesje te zeggen. Het laatst gekomen maar vindt dat ze de eerste rechten heeft. Ach soms hebben ze wat menselijke trekjes.

19-03-2010 om 23:31 geschreven door hetty  

18-03-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

18-03-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Agnes speelt met de honden. Wim en ik staan allebei klaar om het vast te leggen.
Op http://wimharwig.com kun je mee genieten van een impressie van Wim en Marjan van dit afgelopen weekend. Er zijn een paar bijzondere foto's van Rick bij en ook Amber en Hector spelen een hoofdrol. Leuk om te zien. Bedankt Wim!

Het resultaat van het vorige plaatje waarvoor Wim zelfs door de knieën ging.

foto: Wim Harwig

17-03-2010 om 08:16 geschreven door hetty  

Neef Wim met Mo.

En dan zijn we weer alleen… nou ja alleen? Wim en Marjan zijn weer vertrokken met hun camper èn met Mo. Ze moeten het hele land van Noordoost naar Zuidwest doorkruisen. Ze zullen het waarschijnlijk net redden tussen de spitsuren door.
De katten Suze en Loedertje komen weer tevoorschijn. Omzichtig kijken ze om zich heen om er zeker van te zijn dat die indringer op hun terrein weg is en staan dan ongeduldig in de keuken te wachten tot hun kuipje zalm opengemaakt wordt.
Wat kun je veel beleven in één weekend. Eva was jarig en Agnes was er weer. We hadden de reünie van ons reisje naar Polen in mei vorig jaar. En als een rode draad liepen de gesprekken met Wim en Marjan door het hele weekend heen. Sinds lange tijd zijn we weer eens om twee uur 's nachts naar bed gegaan. Dat zegt wel wat!
We zijn samen bij Rick op bezoek geweest. Die bleek daar zeer verguld mee te zijn en helemaal toen hij gevraagd werd om ’s avonds mee te gaan naar Athina, de Griek.
Het is weer even wennen en we zijn eerst maar eens met een slagroomstam naar buurman Jans gegaan. Zo’n buurman moet je in ere houden… toch?

16-03-2010 om 12:15 geschreven door hetty  

Dit lukt dus niet.

Katten passen zich snel aan aan vernieuwde omstandigheden. Vanmorgen zitten beide katten ineens bij ons op de slaapkamer. Loedertje hangt uit het dakraam en loert richting wei. Dan weet je het wel. Ze is op haar hoede….. Mo is in de buurt. Neef Wim vertelde al dat vorige zomer hier op ons erf Mo ineens een kat in de bek had. Die kon hij op tijd redden. Ons Loedertje en Suze zijn niet gewend dat Tessa of Queeny ze te grazen neemt. Die lopen alleen rondjes om ze heen en daar lopen ze geen stap harder om. Nee Mo is een flinke herder…dat is andere koek. De katten nemen nu het zekere voor het onzekere en zitten hoog zowel binnen als buiten.
En mocht je denken dat er zo buitenaf niet veel te beleven is…. Dan zie je op deze foto dat het tegendeel waar is. Robin je hebt wat gemist.
Terwijl Wim en Marjan er even op uit willen met hun bijzondere camper blijkt de ondergrond van het stuk gras voor de wei wel erg zacht. Als hij wil keren zit hij binnen de korste keren muurvast en met het motorblok op de grond. Wat doen we dan? Buurman Jans bellen natuurlijk. De redder in nood sleepte de camper in de goede richting en kunnen ze hun plan verder uitvoeren.
Zo zie je maar weer…. Een goede buur….. is wel heel handig.
En verder? We hebben een geweldig weekend.

15-03-2010 om 10:29 geschreven door hetty  

Op de Boomgaard zat de wc op de deel en de afvoer ging regelrecht de gierkelder in. Met de mest en gier van de dieren ging alles over het land, Je leest nog wel eens over een huuske dat achter in de tuin stond. Ook lekker, moest je ’s nachts naar buiten indien nodig. Maar wij hebben zolang we getrouwd zijn gewoon een huis voorzien van een aansluiting op de riolering gehad. Hier aan het Schoolpad gingen we wat jaren terug. Wij hebben een put… een beerput zoals je wilt, ingegraven in de tuin met een dikke steen op het deksel. Het functioneert maar daar is ook alles mee gezegd. Wim heeft al een paar aanpassingen gedaan om minder verstoppingen te krijgen. En…. we halen Eparcyl uit Frankrijk. Piet en Marry gebruiken het daar ook in hun septic tank. Hiervan gaat er iedere week een zakje in het toilet. Het zou het verteringsproces bevorderen. En dat werkt.
Al jaren geleden moesten alle huizen in Europa op de riolering aangesloten zijn of een goedgekeurde septic tank hebben. En al jaren zijn ze bezig om te zeggen dat we binnenkort aan de beurt zijn. Vroeger toen Wim nog in de Pijpenbuigerij van Stork werkte klaagden de mensen dat ze daar blijkbaar an de achterste titte van het varken zaten, vergeleken met de Ketelmakerij. Zo was het met ons ook . Alle en Anja Timmer en wij blijken de laatsten te zijn die nog aangesloten moeten worden. Eindelijk is het zover. De slangen van de persleiding zijn gelegd wat een blubbertoestand veroorzaakte op het stuk Schoolpad bij Wielens. Pas nadat er een vrachtwagen geel zand opgebracht werd kon Jans weer bij huis komen met de auto. De krant en de post en de vuilniswagen kwamen niet meer. Na twee weken zijn ze weer te bereiken.
Gistermorgen is de put, die bij die persleiding hoort, geplaatst. Nu nog het kastje van de elektriciteit. En daarna krijgen we een half jaar om op ons erf de boel aan te sluiten. Lang leve de vooruitgang!

14-03-2010 om 15:11 geschreven door hetty