Vertigo







Duizelend in een spiraal van blindheid,

in de wetenschap dat verder dan het verste

in geen geval het einde is:

Je kan altijd een stapje verder gaan.




Duizelend in een wervelwind van onmacht

in het besef dat na het laatst getelde jaar

nog eeuwen zullen volgen

die niemand kent of tellen zal.




Duizelend in de schaamte om de hoogmoed

van wezens (bewerend het leven te kennen)

die zelf sterven in bekrompenheid,

waarvan ze vol lef de anderen betichten.




Verstrikt in grenzeloze tijd en ruimte

die ons denken in een draaikolk drenken

tot Iemand ons liefdevol confronteert

met geloof in eindeloze hoop.


8/12/2015

08-12-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Pijnloos







Een verdwaalde schaduw, 
eenzaam dolend, op de vlucht
voor honger, pijn en ziekte,
kommer, spijt en liefde. 



Zo een schaduw ben ik kwijt
op zoek naar eeuwig licht
dat duisternis verdringt
en dorst naar rust noch vreugde.



In een draaikolk weggezogen
naar het einde van de jaren, 
zo vind ik nergens ruimte
om woorden te bewaren.


8/6/2015

08-06-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Onsterfelijk gewaande verwaande

ijdelheid

Wiedend in de tuin van ijdelheid

en wetend dat het wieden wellicht eeuwig duren zal,

smullend van de zelf verzonnen lof,

toch zo zelfvoldaan bewerend dat wij alles weten,

kijkend door onze zelfgeverfde glazen

tussen de kleppen van ons beider ogen door,

handelend zo lang we durven,

zinloos onze zinnen zoekend, remmen mijdend,

wetten ontwijkend en driften dogmatiserend,

zo verwaand dat wij niet willen wijken voor de waarheid

van wat we niet horen, proeven, zien of voelen,

maar volhardend stellen dat wij de wereld zijn,

zelfs al leeft die langer dan wijzelf.

25-03-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Babel 
of de onmacht bij het onaffe


Nog één keer kijkt de steenbok naar de top,

en twijfelt of het gras daar wel veel groener is dan in het diepe dal.

Nog één keer doet de trekker autostop,

en hoopt dat hij die nacht kan slapen in een droge warme stal.

Nog één keer zingt de zanger ’t zelfde lied,

en teken ik en schilder al de dingen die geen mens ooit ziet.

In Babel staat een toren zonder eindfactuur,

en reizen om te vluchten kent noch eind noch duur,

zelfs zingen uit verveling mist veel vonk en vuur.

Ten slotte springt de steenbok in de krater,

duikt de trekker wenend in het wilde water,

en schrijf ik een nieuw lied voor later.

28/1/2015

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Schreeuw

Wat zoeven weer de dagen een na een voorbij:

weken, maanden, jaren, op een lange rij,

waaraan op dit moment nog lang geen einde komt,

tot op een keer mijn hand verlamt, mijn stem verstomt.

Hoe zoeven ze voorbij, die uren, dagen,

met hun geuren, stormen, grendels, zweet en vragen,

wijl door ons zo zelden moedig wordt geoordeeld,

maar zo dikwijls hardop gretig wordt veroordeeld.

Hoe stuiven ze uiteen, de woorden en de daden

die door leegheid zelfs de levensweg verraden.

Soms bloeit er nog een krokus in de verse sneeuw,

en onverhoeds weergalmt wel eeuwenlang haar schreeuw

14/1/2015

14-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Gedicht voor wie uiteindelijk

nog 2015 wil overleven

Niemand heeft mij aan het werk gezien:

ik heb vandaag een graf gegraven

voor mijn dromen, voor mijn gaven,

voor het afgelopen jaar misschien?

Voor voorbije zesenzestig jaren,

voor de namen die verdwenen zijn

of bladen tekst die nooit verschenen zijn,

voor mijn doelloos in de verte staren,

voor het uit de hand gelopen streven

dat ik niet meer tijdig bij kon schaven;

heb ik daarvoor soms een graf gegraven,

heb ik heden dan haast alles opgegeven? 

Is de put gedempt met inspiratie

of met kluiten van fiasco en verdriet?

En zijn dit geen woorden van een lied

voor de levenden in deze natie?

Voor de meer of minder braven,

voor wie bedriegt en profiteert

en nooit iets uit zijn fouten leert

heb ik vandaag mijn dode kip begraven.

5/1/2015

05-01-2015 om 00:00 geschreven door Frankie

Laat me wandelen





Ik koester het verlangen, de hoop en de dromen,
het streven en het werken naar een eerlijk doel; 
naar al het moois en liefs dat nog zal komen,
dat is voor mijn geluk het allerheerlijkste gevoel.





De lege dagen zijn een smet op mijn verleden;
mijn herinneringen groeiden uit realisatie,
wat mislukte is wat pijn doet tot op heden, 
en de rest blijft al bij al steeds een prestatie.





Mijn krachten zijn niet meer wat z’ eerder waren, 
mijn ideeën zitten heel wat vaster aan realiteit,
en als ik verder wandel, dan vermijd ik de gevaren, 
weg van open deuren, zonder enige banaliteit.





Mijn stappen zijn nu doelbewust maar kleiner,
en mijn doel ligt heel wat verder dan de eeuwigheid.
Het leven lijkt veel minder druk maar stukken fijner, 
alhoewel ik ruimte heb maar stukken minder tijd.




27/10/2014

27-10-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk






Als de zwaluw duizelt eer hij weg gaat trekken, 

en de zalm gaat twijfelen waar hij zal paaien,

als de wolken treuren en de hemels lekken,

of de aarde koppig stopt met verder draaien, 





als de woorden al wat zij betekenden verliezen, 

en als liefde zoeken wordt naar nog wat meer profijt, 

als het geld het enig doel wordt dat de mensen kiezen

zijn wij alle vreugd’ om samenleven hier wel kwijt.





Als we leven lijk een god die eeuwig kan beslissen

over minuscule stofjes in de ruimte en de tijd,

beseffen wij niet in dit leven wat we missen: 

echt geluk, maar dan wel zonder eenzaamheid.




20/9/2014

20-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Hemel en hel

Ik ken noch hel noch hemel op de aarde,

nergens elders is er zulk verschil in waarde

of een man als Stephen Hawking wist het wel.

Maar alles wat hij zegt,voelt aan als hel.

Wanneer hij rekent tot ver na de punt,

vindt hij het einde dat hij niemand gunt.

Hij creëert zo prompt zijn favoriete hel,

negerend elke kosmos in een kleine cel.

De aarde draait en duizelt blijkbaar nooit,

zelfs als een verre zon kometen gooit.

Er is geen einde aan de ruimte of de tijd,

wel aan de wetenschap die hieronder lijdt

omdat ze nooit aan iemand uit kan leggen

wat ze ons erg graag wil kunnen zeggen.

Hemels wil ze ons zo graag beloven,

hier op aarde, zeker niet daarboven:

’t leven is geen hemel, het is niet van tel.

De twijfel sleept de zielen naar de hel

al zijn het niets veel meer dan woorden

die wij levenslang van kinds af hoorden,

toch bepalen hel en hemel onze aarde,

en van alles wat wij doen de waarde.

9/9/2014

09-09-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Parking B






Sorry, nergens nog een plaatsje vrij,

niemand kan er nu nog ergens bij

want alle plaatsen zijn volzet.

Waar plaats ik nu mijn bed?

De ziekenhuizen zijn gesloten, 

het hospitaal gaat niet meer open, 

parking A is nu al lang vergeten;

zulke dingen kan men vroeger weten

als geen plaats blijft in klinieken

voor gewonden en voor zieken

kan geen mens nog stationeren

en zijn kwalen laten registreren.

Daar is niemand ooit mee bezig, 

Parking B bleef veel te lang afwezig

en voor C is ’t alweer echt te laat

Geslachtofferd door het klimaat.


16/72014

16-07-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Ziel

De wind vertrekt, de wind komt op,

de dag verstrijkt, de nacht zegt stop.

De mensheid juicht, een moeder baart,

het leven stopt, voor ’t laatst verjaard.

De regen valt, de zon breekt uit,

de lucht wordt blauw, geen ijl geluid,

de vogels vliegen naar de maan,

naar het einde van ’t bestaan,

naar de grenzen van de knal,

waar elke god beslissen zal

Met een oordeel goed of kwaad

nooit te vroeg maar vaak te laat

Of de zielen van de lieden

perspectieven zullen bieden

Voor de eeuwen in 't verschiet

die de hemel doorgaans biedt,

waar eindigheid verzinsel is

waar eeuwigheid een toestand is

Als liefde levend danken is

en elk geluk essentie is.

25/5/2014 

25-05-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Vonk

van een glimlach








’t Is niet voor roem

dat ik woorden zoek om iets te schrijven,

't is niet voor geld

dat de teksten uit de mist verschijnen.




Als iemand ooit een beeld

van mij tentoon zou stellen in zijn huis,

als iemand een herinnering

aan mij zou bewaren door de eeuwen heen,

dan is dat niemendal,

niets meer dan een druppel wijn in de zee,

een stofje in ’t heelal,

een ogenblik verdwaald in eeuwigheid.




Maar als je lacht

en me zachtjes zegt wat ben je toch weer lief,

dan heb ik getracht

heel even ergens waarlijk van belang te zijn.



16/5/2014

16-05-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Groot





Ik voel mezelf groot
sinds de dag dat ik voor het eerst de tafel van mijn moeder
aan de bovenkant heb kunnen verkennen, 
zonder op een stoel te klimmen.



Ze noemden me groot
vanaf de dag dat wat ik deed voor het eerst beloond werd
met meer dan spontane woorden van lof alleen,

en ik een cheque mocht innen. 

Alle mensen zijn groot
zodra ze niet meer verlangen verder in rijkdom te groeien
in gestalte, macht of invloed op de anderen
dan wordt het warm vanbinnen.



28/3/2014

28-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Ademnood

Morgen is een woord  

tot ik ervan genoten heb

en de problemen van heden heb opgelost

eer ik morgen zeg

dat het niet meer voor vandaag zal zijn.

Streven is een behoefte

die het leven zin en richting geven.

Dromen zijn de brandstof voor de toekomst

die de motor doen draaien

totdat de hemel de redding wordt

om uit de draaikolk te ontsnappen

waarin we ons knus genesteld hebben

Tot we uit ademnood de handdoek

in de ring werpen


11/3/2014

11-03-2014 om 00:00 geschreven door Frankie

Rouwdag wegens begrafenis
  Wilfried Martens





Vergane kennis

Ouders, vriendjes, speelgoed en de weg naar huis,

ook familie, dicht en ver, de naam van plaatsen;

Fietsen, zwemmen soms computeren en schaatsen,

de werking van een zaklamp, fietsslot en een sluis.

Makkers op de school, het meisje aan de kassa,

je kent het allemaal, je kent haast iedereen,

de directeur, zijn zoon en dochters An en Leen,

je ziet ze en herkent ze, zo anders dan de massa.

Dingen en begrippen, mensen zo vertrouwd,

alles lijkt zo zeker, je controle is volkomen

en je leeft nu meer voorspelbaar dan je dromen

er is nog zo weinig waar je niet van houdt.

Dan komt de tijd, je ogen gaan al langzaam open,

Wat en wie je kent: het prentje krijgt al gaten

Als je dingen lossen moet en mensen jou verlaten

en je zelfs je eeuwig leven niet kan kopen.

17/10/2013 

17-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Depressie

 De dag toen mijn oma gestorven is,

werd zij een engeltje in de hemel.

Dat haar zaligheid verworven is,

smoorde mijn depressief gewemel.

 Engeltjes waren toen nog overal

en hier hadden ze nog veel werk.

Ze stonden mij bij bij bekoring

en waren vast met een duizendtal.

Ging je elke zondag naar de kerk,

dan kreeg je van hen een beloning.

De dag dat mijn zus gestorven is,

werd zij een sterretje aan de hemel.

Dat haar erfenis verworven is

bezorgt nog depressief gewemel.

13/10/2013

13-10-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Status quo (zonder afscheid)

nooit overal en nergens altijd

Eindelijk  aangekomen waar ik altijd wilde zijn,

door te verlaten waar ik altijd ben geweest,

niet echt te missen wat ik altijd wou verlaten,

zonder afscheid te kunnen nemen of het te willen.

Reizen door de ruimte kan met een retourtje

als de heimwee mij naar mijn roots zou drijven,

al heeft de tijd gewis zijn sporen nagelaten,

want die gunt ons nooit de weg terug.

Evenmin begrensd en niet te meten als een dag,

de afstand tot de dingen die wij meetbaar wensen,

zoals de randen van de kosmos met lichtseconden:

wat voor ons stopt heeft eerlijk nooit bewogen.

27/8/2013

27-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Ogenblik

Nergens op de hele wereld,

nooit eerder en echt nooit een keer opnieuw,

uniek en dus met niets te vergelijken,

ongrijpbaar zodra het voorbijgaat,

niet te vatten, vluchtiger dan een vallende ster,

Doorgaans

vergeten als zovele andere,

verdwijnend in verleden zonder kleur,

tenzij door passie en verlangen nagestreefd,

onhaalbaar geacht in slapeloze nachten

en uiteindelijk overwonnen,

levenslang in 't geheugen vastgespijkerd,

verheerlijkt en geïdealiseerd

als voorbijgaand hoogtepunt.

 15/8/2013

15-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Soms is de hemel blauwer dan de zee,

en nooit eens andersom.

Dan weer  is de schreeuw luider dan  de echo,

maar zelden andersom.

Vaak is de smaak van jam veel zoeter dan honing,

al verwacht je ‘t andersom.

De nacht is nooit zo helder als de dageraad,

avontuur is nooit zo innig als de liefde,

gevaar is uitdagender dan geborgenheid.

Daarom

vraag ik waarom

wordt het soms andersom.

07-08-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Cirkels

De cirkel van de zon volgt de cirkel van de dag

die de cirkel van de nacht bedreigt

tot de winter zegeviert,

vooringenomen ijdel en hovaardig eigenwijs,

overmoedig en ten slotte wijkend

te zwak voor de zon.

De cirkel van mijn dag doorkruist de cirkels onderweg

die mijn cirkel sturen en storen

In haar eeuwige koers.

Dan komt de cirkel van besef

en op haar beurt smelt de kaars van ijdelheid.

30/7/2013

30-07-2013 om 00:00 geschreven door Frankie