p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
04-01-2009
Het Hof van Eden Als ik in de zomer de duffe en warme stad ontwijk, dan is het strand het eerst waar ik aan denk en kijk. Ik baad me dan in die heerlijke Ochtendkoelte, en dweep dan met een lief in manenschijn! Dweep en flaneer dan over strand en Boulevard, waar ik dan geen last van mezelf of een ander vind. En op het weidse naakte strand, mezelf dan op luxe betrap. Dan hoor ik in gedachten als uit de hemel komend, vaak een lied, ook al heb je veel gevoeld, gedacht en geleden, Toch waan je jezelf nu, in het nieuw geschapen; ,,Hof van Eden! Al had ik nog niets gehoord of geproefd van het heerlijke windgezucht, dan nog voel ik me een mens, in een geheel nieuw geboren leven. Een leven waarin lijkt, dat alles lukt, en alle pijn en verdriet wordt weggeplukt, in het nieuw geschapen Hof van Eden. auteur:Adrie©.4.01.009
04-01-2009 om 13:39
geschreven door Adrie van Gansen
03-01-2009
Poezen
Er is iets wat me steeds aan het gedrag van poezen herinnerd, Iets wat ik steeds weer opnieuw wil zien en ervaren. Trots als phinxen zitten ze vaak voor zich uit te staren. Is het hun eigenzinnigheid, wat ik zo in hun begeer. Of is het mijn fantasierijke gevoel over Pharao uit mijn jongensjaren, toen na-schools; boeken al mijn beste vrienden waren. Of zijn het hun negen levens, hun heel goed toebedacht, maar verder toont hun gedrag, met mijn wil geen samenhang. De duur van negen levens, duurt me toch wel veel te lang! Ze zitten daar, zo lijkt het wel, met spijkers vastgepind, steeds stil en waakzaam op de zelfde plek. Of ze loeren daar, of ze muizen als maaltijd kunnen vinden. auteur:Adrie©.3.2009
03-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
02-01-2009
De dronkeman Toen hij daar dronken en haveloos, in de deurpost van de kroeg verscheen, is het in mijn hart heel stil en koud geweest. Niemand was ooit zo zeer een eerlijk mens, zo open, behulpzaam en zonder voorbehoud, strijder tegen heersers, en helper van hun prooi! Maar lijkt nu zijn leven, zo reddeloos te hebben vergooid. Hij lijkt nu blind, verslagen, vleugellam, zodat er aan het beeld niets meer overschoot, dan een gebroken, verdrietige, verwezen man. En arm nu mijn vedrietig hart dat dit beeld niet meer vergeten kan. Zijn trieste kille en sombere ondergang- van een door mij; nooit meer te vergeten man. auteur: Adrie©. 31.12.008
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
02-01-2009 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
31-12-2008
Veer De schaduw van haar hoed op haar gelaat gericht, verbergt steeds minder de rimpels op haar gezicht. Het is haar stralend verlokkende jonge lijf niet meer, wat verlegen probeert te verbergen, achter hoed of veer. Haar ouder wordend lijf, verbergt steeds minder haar plooien, en haar ouder worden, vaak erg moeilijk geaccepteerd. Ziet met de feestdagen vol gegeten en roodgestoofde hoofden, dan teruggetrokken in een hoekje overschreeuwd en pijnlijk verdoofd. Maar als ze als oudere, nu soms haar vertier wil gaan zoeken, dan vindt ze ook het vuur en haar jonkheid niet meer. Haar jonkheid zal ze moeten gaan zoeken, soms als verleden in de Geschiedenisboeken, of het is al pijnlijk opgenomen en verteerd. auteur: Adrie.
31-12-2008 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
Opa en oma's bessentuin De Kruisbessen waar je met je kleine kinderhandjes naar greep, bramen en bessen waar je maar nooit genoeg van kreeg! Je buikje, waar je dan witjes met je handjes naar greep. Oma die dan een lieve, maar vol medelij, een lachbui kreeg. Opa was dan vaak in zijn schommelstoel in gedachten verzonken. Kijkend met zijn blik naar boven, al was hij bij de sterren belandt Het leek dan, of hij diep in gedachten, ergens tussen het zonnetje en de maan was geland. Ik wist dan wel niet waarover hij dan droomde, maar hoorde wel een raadselachtig Engelenkoor! Oma zei dan lachend, je mag Opa niet storen hoor. Diep in mij, klonk dan het door Opa beluisterde Engelenkoor. Weer lachend, hoorde Oma nu ook het Engelenkoor! Mijn jeugdige ziel had deze klanken nog nooit gehoord! Ik heb deze herinneringen wel heel dankbaar bewaard, sprak na Opa's dood, met dit koor nooit meer een woord. Maar de Wereldse liederen haalde het niet bij dit koor.
27-12-2008 om 12:56
geschreven door Adrie van Gansen
24-12-2008
24-12-2008 om 14:31
geschreven door Adrie van Gansen
21-12-2008
21-12-2008 om 19:09
geschreven door Adrie van Gansen
17-12-2008
17-12-2008 om 13:02
geschreven door Adrie van Gansen
15-12-2008
Als bij betoveringMijn hand in de hare gelegd,een gesmede bandonze ogen en harten sprakenmet woorden niets gezegd.Gezwegen woorden,toch heel innig herkend.Voelt als gefladder van een vlinderdie nu mijn warme buik verkent.U weet het, gij allen,niets blijft meer het oude,als je tussen maan en sterren,het engeltje Cupido mocht aanschouwen.Smachtend heb ik steeds gekeken,naar die warme prikkel in mijn hart,de liefde waarop ik steeds heb gewacht.En hongerig en koud naar heb gesmacht.Maar de sterren keken en luisterde,God ging voorbij,hoorde zijn geluid,wat leek op liefdesengeltjes gefluister.auteur:Adrie.4.12.08
15-12-2008 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
12-12-2008
Ik droomde vannacht al over de vrede alom,en niet alleen met deze vredige dagen,maar dat overal de vrede hoog in het vaandel stond.'O fijn zou het zijn,de vrede te proeven,als een hongerige met gulzige handen en mond.Nee, de vrede rust niet alleen in mijn gedachte,zet het wel steeds in mijn hart en ziel ten troon,maar als sterveling, is mij soms ook kwaad te machte.voer dan een strijd, en zegevier op eigen krachten.Nee de Vrede lijkt soms op een ongrijpbaar mysterie,omdat steeds door ons de vredesvlam wordt gesmoord.Hoop op liefde, licht en warmte leeft wel onblusbaar door.Nee, ik wil dat de mens anders leeft als donder en bliksem,maar als mens vredig, liefdevol, warm met en naast elkaar.auteur:Adrie.12.12.09 12-12-2008 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
09-12-2008
KerstmisDe Sint en zijn pieterschaar is nog niet weggevaren,of we dansen al weer lustig met de kerstboom rond.Nee, als de Kerstman zijn lange tocht ten einde zal zijn,drinken wij bij onze dis, al weer een heerlijk glaasje wijn.Van de vorige Kerstwensen, blijkt dan niets meer bijgebleven,alleen dat onze wensen, dan nooit uitgekomen lijken te zijn.Heb alleen bij het aardse onrecht, mijn handen vaak opgeheven,van al U geuitte mooie wensen, die dan krom of gebogen zijn.Het lijkt dan of die wensen, in een sloot gedonderd zijn,en uitmonden in oneindige waters, om dan snel te vergeten.Of hebben we onze mooie wensen, voornemens en woorden,toen maar meteen weggespoeld, met onze vele glaasjes wijn.De mensen lijken dan wel te slapen, bij het zeegat of sloot.Maar eens zwellen die golven der wensen op,en spoelen al die wensen terug in onze schoot.
09-12-2008 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
