Ik ben niet op de rommelmarkt gekocht

Op een vrijdagavond moest ik eens kort voor sluitingstijd vlug nog iets kopen in de supermarkt op de Oudenberg . Op één na waren alle kassa’s al gesloten. Voor die ene kassa stond een tamelijk lange rij van klanten die allen wat ongeduldig waren en ook wel ontstemd omdat de andere kassa’s al vóór tijd dicht waren. Het viel me wel op dat de mensen vooraan in de rij plezier hadden. Ik dacht: dat is omdat ze nu aan de beurt zijn, en dat was ook zeker één reden. Maar toen ikzelf zover was gekomen, ontdekte ik dat er nog een tweede reden was. De dame die de kassa bediende had namelijk uit een grote doos bonbons een stuk karton gesneden en dat voor zich neergezet. Er stond op: ‘We zijn met liefde gemaakt, behandel ons a.u.b. ook zo.’ Met die simpele boodschap had ze de geïrriteerde stemming omgetoverd. Iedereen glimlachte vriendelijk. Zo’n boodschap hebben we vaker nodig.

Ik dacht aan dat gebeuren terug toen ik onlangs de uitspraak hoorde: “Ik heb mijn ouders gevraagd of zij mij op de rommelmarkt hebben gekocht.”

Niemand van ons is ‘rommel’, ‘overschot’, ‘tweedehands’

De zeventiende-eeuwse priester-dichter Angelus Silesius drukt het op zijn onnavolgbare wijze zo uit: ‘Niets of niemand is schoner dan ik, want God, de schoonheid zelf, is immers op mij verliefd.’ Dat is wat Jezus wil: dat we weten en beseffen dat we kostbaar zijn in Gods oog; dat God ons naar Zich toe lokt en spreekt tot ons hart, dat het veel voor Hem betekent onze liefde te winnen. Een oude joodse spreuk zegt: acht uzelf niet gering, want God acht u niet gering. Als ik dat toch doe, dan stem ik niet met God overeen, dan stokt en hapert het tussen God en mij. ‘Acht uzelf niet gering, want God acht u niet gering.’

Dat stemt overeen met de diepste vraag van elk mensenhart. Een van de diepste vragen van het mensenhart is de vraag naar waardering. Iedere mens wil gewaardeerd worden.

Dit betekent niet dat iedereen van anderen wil horen, hoe goed hij/zij wel is. Ongetwijfeld is dat verlangen er ook, maar dat is niet het diepste.

We zouden kunnen zeggen, dat iedere mens verlangt bemind te worden. Maar dat is ook dubbelzinnig. Er zijn zoveel soorten liefde als er soorten bloemen zijn. Voor sommige mensen is liefde iets hartstochtelijks; voor anderen is het iets romantisch; voor weer anderen is liefde iets louter seksueels.

Er is echter ook een diepere liefde, de liefde van de aanvaarding.

Iedere mens hunkert er naar aanvaard te worden, aanvaard zoals hij/zij is. Niets in een mensenleven is van zulke langdurige en noodlottige uitwerking als de ervaring niet volledig aanvaard te zijn.

Welnu, dat is de grondslag van ons christelijk geloven: ik word aanvaard door God zoals ik ben: zoals ik ben en niet zoals ik zou moeten zijn. Dat laatste zou een lege boodschap betekenen omdat ik nooit ben zoals ik zou moeten zijn.

Hoe dikwijls hebben wij niet gehoord dat het belangrijk is God te beminnen. En dit is zeker waar. Maar het is nog veel belangrijker dat God ons bemint! Onze liefde voor God komt op de tweede plaats. Gods liefde voor ons komt eerst: “Hierin bestaat de liefde: niet wij hebben God liefgehad maar Hij heeft ons liefgehad…” (1 Joh. 4, 10). Dit is de grondslag!!!

Diaken Maurice Temmerman