Galeiboeven prikken in onze vadsige huid ter bevordering van onze mens-wording

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

In 1972 publiceerde Steven de Batselier een boek(je) bij De Nederlandsche boekhandel, Antwerpen met als titel: 'Gaeiboeven'. Het telt 46 bladzijden. De laatste maanden heb ik het herhaaldelijk doorgelezen én er veel deugd aan gehad. Daar ik vermoed dat het boek nog moeilijk te vinden zal zijn en daar ‘de galeiboeven’ goed zijn voor onze mens-wording, neem ik de vrijheid er een bloemlezing van te maken. Ik wens je veel ‘prikken …ter bevordering van onze mens-wording.

Wanneer een kind zich bezeert

zegt het ‘stoute tafel’ –

Wanneer een volwassene zich bezeert

zegt hij: ‘onrechtvaardige wereld’ –

Het voorwerp wordt ruimer gezien –

Het accent blijft hetzelfde!

-

Een man en een olifant

hebben dit gemeenschappelijk:

zware poten, een dikke huid,

en een luidruchtige tromp.

( De slagtanden laten wij buiten beschouwing).

-

Het is een leugen

te beweren

dat men zijn onschuld kan verliezen - :

men heeft deze te winnen.

-

Het is niet toevallig

dat een ouderling

in het kind terugzoekt

wat hij in zijn volwassenheid heeft verloren.

-

Toen ik een zwart en een blank kind

samen zag spelen

wist ik reeds

-        wat zij nog niet wisten –

dat het blanke kind

daar zou komen

waar het zwarte

enkel kon van dromen.