Bouwstenen voor een relatie

Waaruit put een relatie haar leven?
Wat zijn haar levensaders?
Of anders uitgedrukt: welke zijn de onmisbare bouwstenen (hoekstenen) van een relatie, met name van de huwelijksrelatie?

De vier bouwstenen zijn:
1. Wij en ons
2. Vergeving
3. Aanvaarding
4. Vruchtbaarheid

1. Wij en ons

Een eerste onmisbare bouwsteen van elke relatie is: de eerste persoon meervoud van het persoonlijk en bezittelijk voornaamwoord: wij en ons!
Concreet, dat de vraag: 'Wat is goed voor onze relatie?' vaker gesteld wordt dan: 'Wat haal ik uit mijn relatie?'
M.a.w. dat men zijn persoonlijke ontplooiing uit de relatie put en ze er ook in investeert.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De vraag: ‘Wat is goed voor onze relatie?’ vaker stellen dan: ‘Wat haal ik uit mijn relatie?'

Voor hun huwelijksviering kiezen verloofden vaak een lezing uit 'De Profeet' van Kahil Gibran: 'Wat kun je ons zeggen over het huwelijk?' Het gaat hen daarbij vooral om de volgende zin: 'En staat tezamen maar niet te dicht bijeen: want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw'.
Ik vraag hen dan hoe ik mij dat beeld moet voorstellen. Zuilen die er zo apart staan te staan zijn meestal overblijfselen van wat eens een tempel was, ruïnes dus.
De reden waarom zuilen op een afstand staan is wel degelijk om het dak te onderstutten.
Ik vraag verloofden dan ook naar de kwaliteit van het gebinte en naar het dak.
Omdat zij nog in volle romanceperiode zijn waarin verbondenheid en betrokkenheid op elkaar als het ware vanzelfsprekend zijn, ervaren zij dit niet als een opgave. het is dan ook hun spontane verwachting dat de verliefdheid zal blijven duren en dat zij daarom ook harmonieus en zonder conflicten zullen samenleven. Dit blijkt echter algauw een illusie. Een huwelijk is immers niet gebouwd op gevoelens maar op een keuze voor elkaar. De huwelijksbelofte is geen belofte om elke dag verliefd te zijn op elkaar, maar wel een belofte om voor de partner te kiezen ook op dagen - de zongenaamde 'kwade dagen' - waarop er geen of weinig tekenen van verliefdheid te bespeuren vallen.

Een huwelijk is niet gebouwd op gevoelens, maar op een keuze voor elkaar

Echte huwelijksliefde bestaat hierin dat gehuwden datgene wat ze in de romancetijd spontaan beleven, nu bewust gaan nastreven en cultiveren en wel omwille van ons en niet omwille van mij.

Terwijl het anders-zijn van de patner in de romancetijd spontaan als een verrijking wordt ervaren, gaat ditzelfde anderszijn al vlug een struikelblok vormen als men gehuwd is. Karakter en eigenschappen die men tijdens de romance in de partner bewonderde, waartoe men zich aangetrokken voelde,worden na enige tijd struikelblokken.

De andere is zijn of haar anders-zijn aanvaarden is dan ook geen kwestie van gevoel. In een huwelijksrelatie moet uit een emotionele betrokkenheid geleidelijk aan een bewust gekozen betrokkenheid groeien. Pas dank zij een bewuste keuze kan men weggroeien uit een verstikkende osmose en afhankelijkheid naar een volwassen aanhankelijkheid.

Omdat gehuwde de romance in hun relatieleven zo weinig cultiveren, dit betekent er bewust aan bouwen, geraken ze zo vaak het spoor bijster als gevoelens van verliefdheid te lang uitblijven.
Uit vele gesprekken die ik had met gehuwden die 'het' bij elkaar niet meer konden vinden, meen ik mogen opmaken dat die 'het' hun hunker is naar de romancetijd. Niet te verwonderen dat zij die romance willen terugvinden in een tweede leven, in een andere relatie. Daar willen zij die verliefdheid nog eens beleven.

Wil een huwelijksrelatie levensvatbaar blijven dan moet zij zich geregeld vernieuwen. Die vernieuwing staat of valt met een willen kiezen voor elkaar niet vanuit een gevoel van verliefdheid maar om die gevoelens weer een kans te geven."

Een huwelijksrelatie is slechts levensvatbaar als zij zich geregeld vernieuwt: ‘mûrir of mourir’.

Hugo Roeffaers, In goede en kwade dagen. Een kijk op het leven van gehuwden, Kerk en Wereld, 1992, p. 21 - 23.