Jaren geleden, Johannes was nog een ukkie, wandelden wij samen langs de straat. Plots vroeg Johannes: "Opa ben je al oud?". Johannes gaf zelf het antwoord: "Je bent al oud, maar nog goed!" en dadelijke daarop: "en als je dood gaat krijg ik een nieuw opa!". Daar kan je als opa een tijdje over mediteren. Hoe komt een jongentje van goed vijf-zes jaar tot zo'n gedachten. Waarschijnlijk is Johannes dit al lang vergeten, maar zijn opa vertelt het af en toe in familie- en vriendenkring.
Het gevolg van dat vertellen: Johannes en opa werden uitgenodigd te Deftinge. Daar was een groot tuinfeest en regelmatig kregen wij de reactie: "En is dat nu onze filosoof Johannes?!" Johannes zei toen: "Opa, hoe komt het toch dat al die mensen mij kennen!". Ja, omdat de fiere opa wilde opscheppen met zijn kleinkind filosoof én daarenboven is hij is oudste kleinkind. Daar gaat het trouwens danig fier op en terecht! Het is een 'Genade' kinderen te krijgen. Het is een grote 'Genade' kleinkinderen te krijgen.

Op zekere dag dag hoorden wij Johannes zeggen dat hij zeker nooit naar de hemel wou gaan. Ik dacht: "Wij zitten met een ketter in de familie!". Na tijd en gesprek bleek dat hij niet wilde doodgaan.
Zijn oma uit Aalst vertelde regelmatig over grootvader Aalst en over zijn vroegtijdig overlijden. Oma van Aalst zei altijd: "Opa is in de hemel". Maar die 'hemel', zo voelde Johannes aan, stond voor dood gaan en dat wou hij absoluut niet. Groot gelijk had hij. Zo zien wij maar dat wij altijd goed moeten luisteren als iemand spreekt. Pas als je echt luistert, kan je op de duur verstaan wat echt bedoeld werd.

De oudste zus van Johannes noemt 'Maria-Clara'. Bij een geboorte en doopsel vragen wij altijd waarom het kindje genoemd werd met die naam. Wij weten 'naar wie je liefhebt, wil je heten'. Mama van Maria-Clara antwoordde: "Zeg maar dat deze twee namen de namen van twee geëmancipeerde vrouwen zijn".

De tweede zus van Johannes noemt Elisabeth. Waarom? Omdat 'Elisabeth' eveneens de naam is van een geëmancipeerde vrouw.

Ik vraag mij af of de mama van Johannes, Maria-Clara en Elisabeth nog weet dat zij indertijd mij dit antwoord gaf. Ik vond het een subliem motief om je kinderen zo te noemen. Als dat geen 'Genade' is!

Opa kan ook echt jaloers zijn. Jawel, op zijn/hun (ook van oma!) kleinkinderen. Johannes de filosoof, verslinder van vele interessante boeken, een kerel die reist in boeken en de twee jonkfrouwen, 'begenadigd' met muzikaal talent. Ik/wij hoor/horen ze zo graag spelen op viool en cello. Hier speelt waarschijnlijk papa Stijn als de bron van al dat muzikaal talent.