"Wat is het kostbaarste en duurste goed?
Je zielenzaligheid, je gezondheid, de veiligheid van have en goed?
Ongetwijfeld!
Trek je huisdeur achter je dicht, dan stap je in het rijk van de tijd die alom heerst en veel kost.
Hier is het horloge zonder meer de baas.
Daarom zijn reizigers terecht boos omdat treinen niet op tijd sporen en automobilisten omdat zij onderweg hun tijd verliezen.

Mensen hebben steeds minder tijd.

De tijd zalig doden door niets te doen, door te mijmeren over de dingen die voorbijgaan, is alleen weggelegd voor mensen die oud van dagen hun levensruimte zien krimpen.
 Hun leefwereld versmalt tot één stad of dorp, één wijk, één stsraat, één huis of flat. Uiteindelijk wordt hun wereld een venster, een stoel of een bed.
Hun ruimte slinkt maar hun tijd tikt traag weg.

Voor de actieven is het draven geblazen, want de tijd vergroot zijn mechanische greep.
Soms loopt het allemaal zo hard van stapel dat je je afvraagt of de tijd zichzelf niet op de hielen trapt. En het is zeker niet alleen in de sport dat er geknabbeld wordt aan minuten en seconden. Veel mensen werken zich uit de naad onder de druk van de klok, zonder gouden schoenen of andere trofeeën als grote erkenning.

Alleen monniken hebben nog de nuchtere trage tijd, ze beleven nog een zee van tijd, een eeuwigheid.
De meeste anderen hebben tijd te kort of geen tijd meer."

"De meeste mensen hollen zo hard het geluk achterna, dat zij het voorbij lopen" (waarschijnlijk van Toon Hermans). Ooit hoorde ik een man na een zware hartziekte zeggen: 'Dank zijn mijn hartinfarct (!!!) heeft het geluk de tijd gehad mij in te halen!"

Onze schoonzoon beweert dat wij van twee dingen altijd te weinig hebben, namelijk tijd en geld. De wijze waarop wij deze zeldzamen goederen met anderen delen, zegt heel veel over onze waardenschaal, ons Gods- en mensbeeld!