Over christenen op vier wielen

Het christendom verloopt over drie fasen. Tenzij wij in de eerste fase blijven hangen…

Gewoonlijk beginnen wij met de eerste fase, als “consumenten christenen”. Sommige spreken over deze christenen als “christenen op vier wielen”: de vier wielen van de kinderwagen waarmee zij naar de kerk gebracht worden voor het doopsel. De vier wielen van de auto ter gelegenheid van de eerste communie. De vier wielen van de prachtig versierde “old timer” voor het kerkelijk huwelijk. En de vier wielen van de lijkwagen! Indien de apostelen “christenen op vier wielen” waren geweest, dan zou men sedert het jaar 33 niet meer over Jezus gesproken hebben en zouden wij, de dappersten onder de Galliërs, Galliërs gebleven zijn die bang waren dat de hemel op ons hoofd zou vallen; druïden zouden een soort priesters zijn die maretakken zouden verzamelen om te proberen te ontsnappen aan de woede van de goden.

In de catechese kan men de kinderen een formule laten van buiten leren, gemakkelijk te onthouden en die recht naar de kern van het geloof gaat: “ Christen zijn bestaat er niet alleen te weten dat God bestaat, maar te weten dat ik voor God besta.” Er bestaan niet veel mensen die niet weten dat God bestaat. Maar dat ik, klein korreltje zand tussen miljarden andere, besta voor God, dat is echt ongelooflijk. Kinderen begrijpen zeer goed deze uitspraak: Op de vraag: “Voor wie besta je?”, krijg je onmiddellijk het antwoord: “Voor mijn mama.”

- “Wat wil dat zeggen?

- “Dat zij van mij houdt… Dat zij met mij inzit.”

God kent mij bij mijn voornaam. Hij roept mij bij mijn voornaam. Niet te geloven, maar toch waar! Dat betekent nu juist leerling van Jezus zijn.

En daarna moeten wij apostelen (apostelen betekent ‘getuige’) worden. Dat goede nieuws moeten wij verspreiden. Waarom is het zo belangrijk tegelijkertijd leerling van Jezus te zijn en apostel van Jezus? Paul Ricoeur, christelijke filosoof, overleden in de lente van 2005, zegde dat de bloemen in een vaas op tafel in geen enkel opzicht verschillen met degenen die nog in de tuin staan. Uitgezonderd één, zeer groot verschil: zij zijn bezig te sterven. Hedentendage spreekt men veel over christelijke waarden. Maar indien die van hun wortel, hun bron, zijn afgesneden, hoelang zullen zij het volhouden?

Heer, help ons opdat alle “christelijke consumenten” uw leerlingen en apostelen worden, zodanig dat uw evangelie deze generatie tot bloei brengt.

Diaken Maurice Temmerman