Dakloos in december
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

December. Kaal en afgevreten

 tot in de diepste aarde.

Eenzaam hij,

vergeten burger.

Wachtend van in zijn goede jaren

alsof niet ooit komt.

Geen jij meer, laat staan een beter ik.

Nooit wat groen aan vastgevroren twijgen.

Adems bewasemen vieze ruiten.

Kloven in afgestompte vingers.

Altijddurend zitten in andere leegten.

In natte regens.

In eigen kapotte lijf.

Tot nooit iets komt.

Jo Gisekin (overgenomen uit Kerk en Leven)