Op 24 december werd een record aantal betalingen met kaart genoteerd in België. Moeten we ons daar nu verheugd over voelen? Of eerder medelijden hebben met de vele mensen die in januari en februari de riem zullen moeten aansnoeren om het allemaal terug te betalen?

Als je dat zo bekijkt lijkt het erop alsof we allemaal geld in overvloed hebben en onze welvaartstaat niet kapot kan: kaartje in het toestel, code intoetsen na al dan niet (meer niet dan wél) naar het bedrag te hebben gekeken.

En het toestel meldt je na enkele seconden vrolijk: ‘Betaling aanvaard’. Oeps! En met een gerustgesteld geweten trekken we verder naar de volgende winkel. Makkelijker kan echt niet. Eenvoudiger evenmin.

En toch is er een ‘maar’! Want het toestel zegt dan wel dat de betaling aanvaard is, maar geeft geen melding of ze ook verantwoord is! Natuurlijk niet! Want als het dat wél deed, zouden we misschien eventjes nadenken alvorens onze volgende aankoop te verrichten!

En eigenlijk, zijn we nog allemaal gewoon aan die goeie ouwe portefeuille en blijven daarnaar handelen. Die portefeuille vertelde het je wel degelijk als ze plat of bijna plat was. En daar lijken we te blijven op vertrouwen. Het is blijkbaar nog niet helemaal doorgedrongen dat die kaart NOOIT plat aanvoelt! En zélfs als ze niets meer te bieden heeft, schakelt ze over op krediet, of vissen we zélf maar een andere kaart uit ons etuitje waarin er soms wel een tiental of meer zitten. Het koopplezier kan niet op.

Pas als de rekeningen in de bus gaan vallen gaan op veel plaatsen de haren ten berge rijzen, maar daar wordt in de koopwoede niet aan gedacht.

Wijzelf hebben één kaart: die van ONZE bank. Kaarten van krediet- of andere sjacheraarsinstellingen hoéven we niet. En zelfs die éne kaart gebruiken we maar sporadisch en welbewust. Voor onze aankopen halen we één of twee keer per maand een bedrag ‘uit de muur’ en stoppen dit… ja… in zo’n goeie ouwe, maar eerlijke portefeuille die ons in één oogopslag vertelt waar we aan toe zijn.

Gek toch dat zoveel mensen steeds weer in de problemen komen en wij nooit?
Gek toch dat die ‘andere mensen’ steeds weer zwaaien met dooddoeners als ‘fout van de bank’?
Gek toch dat ik, in de bijna vijftig jaar dat ik bij dezelfde bank ben, hen nog nooit op het kleinste foutje heb kunnen betrappen?

Zouden die banken soms extra personeel betalen om in de rekeningen van ‘gekende dwazen’ af en toe een fout te doen sluipen? Ik zou het wel moeten geloven als ik al die klachten hoor! Gelukkig zijn het steeds dezelfden en sta ik blijkbaar nog niet op die ‘sjoemelbare’ lijst.

Vooral in januari zullen die ‘fouten van de bank’ weer massaal opduiken! Als mensen eten willen kopen maar noch geld noch krediet hebben. Ze komen dan af met smoesjes over grove fouten bij de bank waardoor hun rekening geblokkeerd is, en nog veel meer van dit moois. Hun creatieve bedenksels zijn soms onuitputtelijk!

Enfin, zalig zijn de armen van geest want ze zullen het nooit leren!

Willy.