Wat heroïne en vis op uw bord met elkaar gemeen hebben
Wat hebben harddrugs in godsnaam te maken met de teloorgang van de
oceanen? Veel zo blijkt. Eén van de grote drama's in heel de
problematiek van overbevissing is het feit dat we een erg romantisch
beeld hebben van de zee en in het bijzonder van vissers. In realiteit is
de grens tussen de commerciële visserij en de wereld van de drugshandel
en georganiseerde mensensmokkel in toenemende mate erg vaag. Het
drugs-en alcoholmisbruik is ook een struikelblok bij
reconversieprogramma's waarin vissers zouden kunnen omschakelen naar
bijvoorbeeld de toeristische sector.
Dat de krabvisserij dubieuze werknemers
in de rangen heeft is niks nieuws. Op 4 januari van dit jaar werd één
van de sterren van The Deadliest Catch, de 23-jarige 'greenhorn'
(groentje) Josh Warner, ingerekend voor het plegen van minstens drie
gewapende bankovervallen.
Een combinatie van werken waar geen
vragen worden gesteld, het vooruitzicht op snel veel geld verdienen en
het zogenaamde 'lottery syndrome', een psychologisch trekje dat we
ontdekten bij zowat elke visser waar we voor deze reeks de wereld rond
mee praatten. 'Lottery syndrome' is zoals goudkoorts; het idee dat met
het volgende net de jackpot wordt binnengehaald.
"Er zijn in mijn ogen twee soorten
vissers op dit moment. Er zijn echte vissers en dan zijn er steeds meer
mensen die om de zes maanden een paar weken op een boot kruipen zodat ze
de rest van het jaar high kunnen worden."
Debby Shrader van
Shore Support
Bij het aantal slachtoffers van
overdosissen in Amerika en Europa zijn er dubbel zoveel vissers als
mensen met andere beroepen. Gebruik van harddrugs ligt 62 procent hoger
in vissersmilieus. Aids komt wereldwijd drie keer meer voor bij vissers,
iets dat vooral met vuile naalden te maken heeft.
Het drugsgebruik beperkt zich overigens
niet tot de tijden aan wal. Ook aan boord wordt er gesnoven, geslikt en
gespoten dat het een leve lust is. Onze nationale visserijaalmoezenier,
Dirk Demaeght, trok niet zo lang geleden nog aan de alarmbel. 15
procent van de bemanning aan boord van Belgische vissersvaartuigen kampt
met alcohol- en drugsproblemen zei de man bij de lancering van het
'Clean ship, No shit'-campagne.
Veel reders kunnen het zich nu niet
permitteren om probleemvissers te weren of te ontslaan en doen dat ook
niet", aldus de aalmoezenier. "Waar gaan ze immers iemand anders vinden?
Het Office on Drugs and Crime (UNODC)
van de Verenigde Naties schat dat op z'n minst één vierde van de drugs
wereldwijd gesmokkeld worden via vissersboten.
De romantisering van het beroep van zeeman en visser is van alle tijden.
En laat er geen twijfel over bestaan: het is een harde, gevaarlijke
stiel. Als u bijvoorbeeld The Deadliest Catch hebt gevolgd op Discovery
of 2BE kan u daar over meepraten. In het programma worden een aantal
vissersboten gevolgd tijdens het krabseizoen op de Beringzee. Telkens
worden acht tot tien boten tegelijk gevolgd tijdens het gevaarlijke
krabseizoen van oktober en dat van januari.
Dark side of
the crabHet is een hit, een knap staaltje televisie, toe
aan een zesde seizoen en al vier keer genomineerd voor een Emmy. Maar de
serie blinkt ook uit in het niet laten zien van een duistere kant van
de krabvisserij in de Beringzee. Officieel heerst er bij de reders in
Alaska een zero tolerance rond drugs- en alcoholgebruik. "Maar daar kan
je eigenlijk alleen maar eens goed mee lachen", aldus John Gruver.
Gruver is een voormalige kapitein die in Alaska op krabben en koolvis
viste en nu in Seattle bij een United Catcher Boats werkt, een soort
coöperatieve van kleine, zelfstandige vissers. "Als ze daar bloedtests
gaan doen zoals het hoort dan vaart er geen enkel schip meer uit, want
ze gebruiken allemaal."
Van de boot naar de bankovervalAllemaal
is misschien wat overdreven, maar dat de krabvisserij dubieuze
werknemers in de rangen heeft is niks nieuws. Op 4 januari van dit jaar
werd één van de sterren van de show, de 23-jarige 'greenhorn' (groentje)
Josh Warner, ingerekend voor het plegen van minstens drie gewapende
bankovervallen. Zijn vader en broer zijn ook te zien in de reeks.
Lottery
syndrome"Je vraagt niet echt naar het verleden van je crew
als je die aanwerft", zegt Gruver, "want ze hebben allemaal wel iets op
hun kerfstok. Wie denkt dat die kerels in Alaska aanbelanden omdat ze
op zoek zijn naar avontuur en graag in de frisse zeelucht vertoeven is
een naïeve kloot."
Wat is het dan wel? Een combinatie van werken
waar geen vragen worden gesteld, het vooruitzicht op snel veel geld
verdienen en het zogenaamde 'lottery syndrome', een psychologisch trekje
dat we ontdekten bij zowat elke visser waar we voor deze reeks de
wereld rond mee praatten. 'Lottery syndrome' is zoals goudkoorts; het
idee dat met het volgende net de jackpot wordt binnengehaald.
750
euro per dagOp een krabboot in de Beringzee kan iemand
makkelijk 750 euro per dag verdienen. Een gewone visser op een goeie
krabboot verdient al snel tussen 25.000 en 40.000 euro in vier à zes
weken. Vier weken achter kabeljauw gaan in Alaska levert ook al snel
15.000 euro op. Het punt is niet dat dat te veel is voor het geleverde
werk, integendeel. Terwijl het risco dat je dit jaar overlijdt bij het
uitoefenen van je job gemiddeld op 4 per 100.000 ligt, is dat voor
vissers in de noordelijke zeeën 112 op 100.000. Alleen houthakkers komen
enigszins in de buurt, met 87 op 100.000.
Twee soorten
vissersHet probleem is verstandig met de jackpot omgaan.
Debby Shrader van Shore Support, een organisatie die vissers met
problemen bijstaat, en zelf echtgenote van een visser, omschreef het ons
zo: "Er zijn in mijn ogen twee soorten vissers op dit moment. Er zijn
echte vissers en dan zijn er steeds meer mensen die om de zes maanden
een paar weken op een boot kruipen zodat ze de rest van het jaar high
kunnen worden."
Een glaasje helptEcht nieuw
is dat niet. Alcohol is altijd al een gigantisch probleem geweest in
vissersmilieus. Het is koud en het is soms lang varen naar de
visgronden. Een glaasje helpt de tijd te doden en zorgt voor wat
gezelligheid, heette dat dan. En eenmaal aan wal was er blijkbaar niet
veel anders te doen om de tijd te doden tot de volgende afvaart.
Er
zijn cijfers over drugs. Bij het aantal slachtoffers van overdosissen
in Amerika en Europa zijn er dubbel zoveel vissers als mensen met andere
beroepen. Gebruik van harddrugs ligt 62 procent hoger in
vissersmilieus. Aids komt wereldwijd drie keer meer voor bij vissers,
iets dat vooral met vuile naalden te maken heeft.
Junks à
gogo Op Cape Ann in Massachusetts in de Verenigde Staten,
zijn er bij de politie 600 junks bekend op 30.273 inwoners van de
vissersgemeenschap. In 1982 telde het stadje amper 50 drugsverslaafden.
De
drug bij voorkeur is heroïne. "Twee weken aan boord, twee weken aan
wal, dat ritme stimuleert drugsgebruik", zegt politiechef Michael Laine.
Het straffe is dat de heroïne niet echt de bijhorende zware misdaad met
zich heeft meegebracht. "Omdat de gebruikers gewoon het hart van de
gemeenschap zijn. Het zijn vaders, zonen, collega's.
Erg, maar het
maakt ondertussen deel uit van het leven hier."
Ondertussen,
aan onze kustHet drugsgebruik beperkt zich overigens niet
tot de tijden aan wal. Ook aan boord wordt er gesnoven, geslikt en
gespoten dat het een lieve lust is. Onze nationale visserijaalmoezenier,
Dirk Demaeght, trok niet zo lang geleden nog aan de alarmbel. 15
procent van de bemanning aan boord van Belgische vissersvaartuigen kampt
met alcohol- en drugsproblemen zei de man bij de lancering van de
'Clean ship, No shit'-campagne.
"Drugscocktails waarin
verschillende producten zijn verwerkt, vormen geen uitzondering. Ik heb
trouwens enkele vissers begraven die door een ongeval het leven verloren
en waarvan bij de autopsie bleek dat het gebruik van alcohol of drugs
aan de basis lag", aldus Demaeght. "Veel reders kunnen het zich nu niet
permitteren om probleemvissers te weren of te ontslaan en doen dat ook
niet", aldus de aalmoezenier. "Waar gaan ze immers iemand anders
vinden?"
SmokkelVerslaving is één ding,
drugssmokkel een ander. Het Office on Drugs and Crime (UNODC) van de
Verenigde Naties schat dat op z'n minst één vierde van de drugs
wereldwijd gesmokkeld worden via
vissersboten. "Vissers smokkelen
drugs omdat ze daar veel geld mee kunnen verdienen", zegt Mody Ndiaye.
Hij geeft een voorbeeld uit zijn thuisland, Guinee-Bissau, een land in
West-Afrika dat grenst aan Guinee en Senegal. Het heeft een kustlijn van
350 kilometer.
Coke-highway"De drugs komen
via grote vissersboten, die tot vier maanden vissen in de Atlantische
Oceaan, van Zuid-Amerika. Wanneer ze in de buurt zijn van de
Bijagos-eilanden, een archipel van 90 eilanden op 60 kilometer voor de
kust van Guinee-Bissau, worden ze overgeladen op kleine vissersboten.
Die zetten ze af aan de kust in Gambia, Senegal and Guinea-Conakry. Van
daar gaat het met door Europa gesubsideerde vissersboten die vissen voor
de kust van West-Afrika naar jullie." Volgens de VN gaat het om
minstens een ton cocaïne per week, alleen al via die route. En van die
coke-highways zijn er wereldwijd tientallen.
ReconversieDat
zoveel vissers een drugsprobleem hebben, en dat ze een pak poen kunnen
verdienen met de smokkel ervan, is een essentieel obstakel in één van de
oplossingen voor de overbevissing en de
vernieling van de oceanen
volgens haaienresearcher Richard Fitzpatrick. Tijdens onze expeditie om
haaien te taggen in de Coral Sea zaten we op een avond op het achterdek
te praten bij een biertje over mogelijke oplossingen. Promoot
eco-toerisme en stel vissers te werk in die sector was het uitgangspunt.
Haaien, wapens, drugs en mensen"Een deel
van de vissers is gewoonweg niet bekwaam daarvoor, want het zijn
junkies", redeneert Fitzpatrick. "En een ander deel verdient gewoonweg
te veel geld met alles behalve vissen. Het
aantal vissers hier in
Queensland met een strafblad is enorm. Hun visvergunningen zijn gewoon
een 'front' voor illegale activiteiten gaande van het vermoorden van
haaien voor hun vinnen, tot de smokkel van drugs, wapens en mensen."
(mvl)