ik zit nu bij juf miet ik lees en oe fen met mijn klik klak boek ik tel tot tien strak ga ik naar juf leen het is niet zo slim maar ik kan het wel goed een dik kus van
Geuren en de woorden ervoor... inderdaad dit is niet evident. Ik ben naar aanleiding van het gedicht van Hanny Michaelis op het blog van Tatanka op zoek gegaan. Wel ik denk dat de reuk het 'oudste' zintuig is en ruiken de 'primitiefste' waarnemingsvorm is. Het is volgens mij zo vroeg in onze evolutie ontstaan dat het ook in onze primitiefste hersenen gelokaliseerd zit. Ik ben geen neuroloog maar ik heb zo het idee dat het verwerken van geuren in onze hersenen ook op plaatsen gebeurt die ver weg liggen van de taalzones en de zones die kennis bewust verwerken en opslaan. Er zijn mijn idee dan ook inderdaad weinig specifieke 'woorden' die geuren 'vangen'. Een uitdaging om daar eens meer op te letten en naar te zoeken.... Geuren worden wel bijvoeglijk bepaald zoals een scherpe geur, een zoete geur, een zure geur... Deze bijvoeglijke naamwoorden doen me dan eerder aan smaken denken. Of je krijgt een omschrijving of verwijzing naar het ding dat die bepaalde geur verspreidt zoals de geur van soep, citroengeur, bloemengeur, uiengeur... De enige geurnaam die in me opkwam was 'zerp'.
Geur-woorden die ik in het woordenboek vond zijn:
Zilt: zoals van zeewater
Muf: zoals van een bedompte kamer die niet ontlucht is in tegenstelling tot fris
Fris: zoals in de zuivere open lucht
Duf: zoals van een schimmelachtige kelder of een vochtige stal waar oud hooi in gestapeld is
Zerp: zuur, scherp, wrang zoals van iemand die zich lange tijd niet gewassen heeft of zoals van slecht geworden dierlijk vet.
Verder weet ik dat waarneming iets zeer subjectief is. Wat we ervaren via onze zintuigen bewerken we met onze hersenen zo dat het voor ons een persoonlijke betekenis krijgt. Illustratief het volgende: wetenschappelijk onderzoek toont aan dat kaas pas als onprettig ruikend wordt ervaren als de geur gepaard gaat met prikkels die iets negatief suggereren. Laat een proefpersoon de geur van kaas waarnemen en toon hem tegelijk een bordje met daarop de tekst kaas of lekker en de geur wordt als prettig ervaren. Toon hem daarentegen tegelijk met de geur een tekst als stank of onaangenaam en de kaasgeur wordt meteen als stinkkaas ervaren. Met andere woorden, prettig of onaangenaam hangt niet af van de fysieke geurprikkels op zich, maar van de context waarin de waarnemer die geur plaatst en zijn beoordeling daarvan. De betekenis die ons geheugen aan een geur hangt, zorgt ervoor dat we dingen gaan herinneren en die herinnering is prettig of onprettig. Parfumfabrikanten weten dit al heel lang en je ziet dan ook nooit parfum in een eenvoudige verpakking.
Als we iemand graag hebben dan kicken we op zijn of haar geur Iemand die we niet graag hebben kunnen we niet rieken!
Dat alles helpt natuurlijk ook allemaal om aan geuren geen vaste bewoordingen te kunnen geven . Want we komen niet vaak tot een geuren vergelijk!
Een toetje!....
Op zoek naar de vader
Geuren vormen belangrijke codes in het sociale leven van dieren. Geuren hebben een invloed op de onderlinge herkenning en de koppelvorming. Bij de mens zijn die codes moeilijk te ontcijferen, maar we kunnen onze dierlijke kant toch niet loochenen. Enkele jaren geleden reeds hebben onderzoekers aangetoond dat, onafhankelijk van affectieve beschouwingen, vrouwen de voorkeur gaven aan de geur van het T-shirt van een man die HLA-genen had waarvan de genetische sequentie geleek op die van de vader van de vrouw. Met andere woorden, vrouwen vertonen wat de geur betreft een voorkeur voor de genetische sequenties van de HLA-genen die ze van hun vader hebben overgeërfd.
Ruik je als mijn vader dan trouw ik met je mijn liefje!
Het is hier de tijd van de huis- tuin- en keukenkarweitjes. Opruimen in de tuin, de garage, de zolder poetsen en vegen, rijden naar het containerpark om je te ontdoen van oude rommel versleten spullen Het zonnetje helpt om er vlotjes door de vliegen. Een catharsis voor rouw en wintermoeheid. Als tegengewicht bij het verlies, moet er ook iets nieuws in de plaats komen. Bloemen! In mijn voortuin heb ik ranonkels geplant. Sterke kleuren, bloemige bloemen. Het fleurt mijn wat saai geworden tuintje, maar ook mijn gemoed geweldig op!
Ze hebben ons hier vandaag het beloofde zonnetje niet gegund. Het is al heel de dag overtrokken grijs. Niet zo goed voor mijn paaselan dat namiddag weer twee stappen achteruit hinkelde, zoals een processie van Echternach. Nefast dus voor mijn energie die goed begon maar door de grijste opgezogen werd. Morgen zingen we een mooie paasviering. Dat zal verkwikken. Pasen is de tijd voor alleluia's en hosanna's dat scheelt wat in de muziek, vooral in het ritme en de emotie. Na de Johannes passie van gisteren mag het gestaag vrolijker worden. Want Pasen is vrolijk en zalig. Vrolijk op de kaartjes en zalig bij de Paus. Morgen moet ik mijn best doen met koken, mijn moeder komt. Ik ben nog aan het uitdenken wat ik ga maken. Ik heb in mijn aankopen ruimte gelaten voor keuze. Vis, kip, vleesfarce, kwestie van nog te beslissen en dan op zijn best te combineren met gemengde groenten, bloemkool, krieken en gekookte aardappeltjes, frietjes of aardappelpuré. Kiezen! Soms ben ik het moe om die veelheid aan kleine weerkerende verantwoordelijkheden op te nemen. Het is iets van niets op zich maar altijd opnieuw moeten kiezen kan onnozel vermoeiend zijn. Maar ik geef onmiddellijk toe ook oh, zon luxeprobleem. Ik heb teveel ik ben moe van tussen mijn tevelen te kiezen. Ik wil minder te doen hebben en minder te kiezen hebben en minder afleiding en minder appel en minder drukte en minder aanbod mag het weer even wat minder zijn? Krijg ik tijd en ruimte om een poosje mijn onthecht kluizenaarschap op bot te vieren? En als ik nu eens begon met iedereen een 'heel rustige Pasen' te wensen?
Ik kan wel hopen op mijn serendipiteit, om te vinden wat ik niet zoek.
Maar of ik dat talent heb en of het lot me daarbij ook gunstig is, is de vraag. Misschien is dat ook een beetje te veel van het toeval afhankelijk. Dus kies ik liever voor het in eigen handen nemen van mijn leven en de toekomst. Maar ik besef maar al te goed dat ook dat totaal geen garanties oplevert. Want het leven is gebaseerd op één grote toevalstreffer en is daarna een opeenvolging van massas geluk en de bemoeienissen van een heel leger engelbewaarders. Dus laten we nederig blijven en deemoedig open staan voor wat het leven met zich brengt. Ik hoop nu toch ook een beetje (tegen beter weten in) op de serendipiteit van anderen en dat ik en mijn werk misschien toch nog eens gevonden worden. Al was het maar omdat ik het een mooi woord vind.
Het gras is gemaaid. De bieslook staat bijzonder fris. De nieuwe peterselie is geplant op vier te testen plaatsen. Het zonnetje schijnt over het land en de haag staat groen te pronken. Het acht uren durend gevecht, nodig om de notelaar te snoeien is geleverd. Onder het afdakje ligt een stapeltje hout voor een komende winter. Laat de paasklokken nu maar komen.
Innigheid zonder lust, je wordt er gek van als het bestáát!
Deze zin pik ik van Hugo Camps, vandaag in de morgen. Dat deze quote van Hugo komt verblijdt me. Hij verzacht en kijkt blijkbaar verder dan vroeger, niet meer alleen vanaf de cafétoog naar mannen en sport, maar ook naar moeders. Fijn om dat te weten
Het is waar, echter Ik ben er naar op zoek en ik word dáár gek van. Ik weet dat het bestaat, maar ontmoet het slechts in zijn meest vluchtige vorm, met kleine iele hapjes, als een verdampend gas. Als een luchtig geparfumeerd aroma in de smog van het luchtvervuilde leven. Er is nog te veel stikstof, zwavel en fijn stof aanwezig in mijn onmiddellijke buurt en ik snak zo naar zuurstof, die zich hopelijk nooit omzet in koolstofmonoxide
Ik zag vandaag een fotoreportage over een reis van vrienden naar een vakantiebestemming. Het viel me op hoe de persoon achter de camera zichzelf liet kennen in de beelden die hij schoot en monteerde.
Uit het afgewerkt product blijkt wat hij belangrijk vindt en wat niet. De manier waarop voorwerpen, kunst, bloemen, gebeurtenissen, landschappen en tuinen, gebouwen en personen in beeld komen, vertelt een verhaal. Nog meer valt op waar de voorkeur van de fotograaf naartoe gaat en waar niet. De confrontatie met een realiteit, waarbij de emoties van de fotograaf duidelijk spreken....
De foto's waren een mediator voor de roerselen van je ziel. Ik herkende je onmiddellijk zoals je bent en denkt over de dingen en de personen die in de aandacht gebracht werden. Ik zag wie close-up kwam, wie lachte en huilde, wie er mooi op stond en wie niet. Het was duidelijk hoe je voelde over de aanwezigen en over zij die nergens in beeld kwamen... ik merkte waar je liefde wel en vooral niet was.
Ik zit een beetje aan mijn scherm af te kicken van een drukke dag. Geen zin om wat anders te doen dan rustig te sudderen. Het loopt tegen de paasvakantie aan. Dan is er al wat vermoeidheid gecumuleerd en de kans om te ontstressen nadert hoopvol. Alhoewel! Ik ben toch alweer volop aan het plannen ... heb nu al tijd te kort om wat ik wil doen ook te gaan doen. Wat is dat toch. Iedereen zegt dat het aan mij ligt en ik begrijp er niets van. Waarom trek ik al dat werk aan? Help, ik wil onthaasten... maar hoe meer tijd ik heb hoe langer het lijstje 'te doen' wordt. Het is als nieuwe kasten kopen. Hoe meer opbergruimte, hoe meer rommel ik opspaar. Grote poets zou hier eens goed doen!
Kom lente kom al je bloesems voel ik sidderen in hun knoppen of liever neen wacht nog even breek toch niet uit jou verwachten is zo heerlijk bruisend van energie wil ik die nieuwe dynamiek niet laten gaan slaap nog even vlucht nog niet doe je ogen nog maar op een kier
Zo, dat verhaal is gelukkig achter de rug met uiteindelijk een happy end. Ik was weer was! Ik kan mijn hersenen opnieuw bezig houden met zinniger dingen. 'Zinnen' ... 'Zin'...een klein woordje met verschillende betekenissen gaande van talige woordrijen tot geprikkelde waarnemingsvelden, gevoelens, 'goesting', de waarden van het leven... De lente... vandaag begonnen. Die jaarlijkse hergeboorte spreekt mijn diepe snaren aan. Ze roept me en roert me om. De koude winterkilte is achtergelaten. Ik wil ze doen beschijnen en openvouwen tot nog onuitgesproken niet bedachte doelen... Doe maar zinnen kom me maar raken...
Raak me glij over mij en voed me zonnig licht en zoele warmte kus me roep mijn naam fluister zacht dat er liefde komt ik heb zo op je gewacht
wasmachines en strijkijzers, ... wolfijzers en schietgeweren (P.S.)
Woensdagavond, ik ben net terug van mijn werk als de telefoon gaat. Het is hier K. van de X&X. Ik heb van mijnheer S., onze directeur, een brief gekregen die u geschreven hebt. Ik ben de verkoper bij wie u een wasmachine besteld hebt, maar blijkbaar is er iets fout gelopen. Kan ik u misschien helpen? ..
Ik doe hem het hele verhaal .
Hij is zeer luisterbereid en vriendelijk.
Hij zal voor mij de hersteldienst ook afbellen. Daar moet ik me niets meer van aantrekken.
Ik vraag of ik Mijnheer R. zijn boekje moet terugbrengen?
Neen hoor, dat zal hij zelf wel komen afhalen als hij in de buurt is!
wasmachines en strijkijzers, ... wolfijzers en schietgeweren? (5)
Maandagavond na 17 uur gaat de telefoon. Mijnheer R., die mijn machine geleverd heeft, is verwonderd dat ik nog niet betaald heb. Ik had dat toch beloofd aan hem, hij moet zich verantwoorden als ik niet betaal, ik heb toch al een tegemoetkoming gekregen . Ik zeg aan mijnheer R. dat het me spijt als hij in moeilijkheden komt, maar dat ik die morgen in de zaak geweest ben, maar niet betaald heb omdat de machine niet werkt. Hij informeert naar wat er dan gebeurd is en ik leg hem alles uit zoals het verlopen is. Hij is verwonderd over dit verhaal, geeft toe dat ik niet kan tevreden zijn en begrijpt dat ik niet betaald heb. Hij meent dat de machine zal moeten vervangen worden. Ik hoor hem ondertussen praten met een andere man die hij blijkbaar moet consulteren voor hij iets mag toezeggen. Ze zeggen uiteindelijk dat ze niet gaan wachten op de hersteldienst maar dat ik een andere machine krijg. Ik hoor de man op de achtergrond zeggen . De enige machine die we nog in stock hebben is de wasmachine uit de toonzaal Maar dat zegt mijnheer R. niet aan de telefoon. Ik vraag me in stilte af of ik daar moet achter vragen of ik riskeer een beschadigde machine te krijgen of ik dat moet aannemen of weigeren of Ze vragen of het goed is dat ze de volgende avond een nieuwe machine brengen ter vervanging Ik ben al heel tevreden dat ik geen veertien dagen moet wachten. Ik zeg dat ik blij ben als dat zou lukken.
Mijnheer R. komt de dag nadien om 17.15 u. Hij vervangt de machines en zet alles in gereedheid. Hij opent de deur om de handleiding uit de trommel te halen. Hij demonstreert de knoppen en wil de nieuwe machine opstarten. Maar plots zijn er geen lichtjes meer op de display! Mijnheer R. kijkt op. Tiens, wat is dat? Hij steekt de stekker in het andere stopcontact, nog geen stroom. Ik zeg: Dit kan toch niet waar zijn! Nu geloof ik echt dat het in mijn huis spookt. Mijnheer R. blijft rustig. Hij haalt een stroommeter uit zijn camionette. Tweehonderd twintig in beide stopcontacten blijkt in orde te zijn. We kijken beide verdwaasd naar de machine. Wat gebeurt er hier?
Dan duwt Mijnheer R. per toeval nog eens tegen het ronde deurtje De lichtjes branden en de display geeft signalen. Oef, het was mijn schuld, zegt mijnheer R., het deurtje was niet dicht. We lachen alle twee. Even later draait het installatieprogramma. Mijnheer R. stelt me gerust en zegt dat de fout inderdaad een fabricagefout is en dat het de eerste keer is in zijn carrière dat hij dat meemaakt met dit merk en dat nu wel alles in orde zal komen. Ik heb Mijnheer R. de cheque overhandigd. Bij het vertrek zeg ik nog: Mijnheer R., ik hoop dat nu alles geregeld is en lachend En als je nu nog een derde keer moet komen dan gaan we toch samen wel een pint drinken hé! . Als ik terug de keuken in kom zie ik zijn boekje liggen!
Op de nieuwe wasmachine lag een beetje stof, er zaten vingerafdrukken op de chroom, maar er zijn geen krassen of deuken in en hij wast perfect!
wasmachines en stijkijzers,... wolfijzers en schietgeweren (4)
De man was weg, het installatieprogramma gedraaid en ik stak tevreden mijn eerste witte was op zestig graden in. De machine draaide en maakte nauwelijks geluid. Slechts het uitspoelen van het zeepbakje fluisterde terwijl ik keek naar de zachte slingerbewegingen en het nieuwe vloeien van water. Ja, aan deze luxe zou ik kunnen wennen. Met vernieuwde elan begon ik aan het afwerken van mijn zaterdagprogramma.
Toen ik terug thuis kwam van de boodschappen en na de verhuis van het bureau merkte ik een eigenaardig knipperen van controlelichtjes op het elektronisch paneel. Was dit normaal? De display - het schermpje waar voorheen de tijdsduur van de betreffende wascyclus in verscheen - liet drie korte streepjes zien. Dat leek me wat eigenaardig. Ik zocht in mijn handleiding onder de hoofding Wat gedaan als .? de betekenis op van dit signaal . Het was inderdaad een foutmelding met een alarm voor spoelen. Daar stond: "Start het programma nog eens, duikt de foutmelding weer op, doe dan een beroep op de technische dienst". Ik deed wat er stond. De foutmelding dook weer op. Voor alle zekerheid probeerde ik nog eens een ander programma. De foutmelding bleef opduiken Met veel gezoek, starten en herstarten van allerlei deelprogrammas kreeg ik uiteindelijk de was die er in zat toch nog gezwierd , maar het bleef slecht nieuws! Nog even denk ik dat het toch aan mij lag en lees ik grondig alle stappen door die je moet zetten om die elektronische machines onder de knie te krijgen. Ik bel nog eens naar mijn praktische vriend voor advies. "Zou het kunnen dat je afvoer verstopt is" vraagt hij zich af "en dat ook je vorige machine daarom de geest gegeven heeft?" Ik begin dan aan een inspectieronde, een ontstoppings-, spoel- en schoonmaakbeurt van de buizen maar merk niets eigenaardigs. Ik ben er van overtuigd dat dat niet de oorzaak is en dat het niet aan mij of aan mijn infrastructuur ligt. Ondertussen was de zaterdag al gevorderd, de winkel dicht en ik moe.
De volgende maandag zou ik moeten gaan betalen ? Het leek me toch beter het zekere voor het onzekere te nemen en dat slechts te doen onder voorwaarde dat de wasmachine ook effectief waste. De goede moed zonk me weer in de schoenen. Hoe zou ik dat maandag gaan uitleggen. Hoe hen diets maken dat ik niet een 'moeilijke klant' ben maar gewoon alweer met een probleem zat?
Die maandag moest ik om naar de bank te gaan - ik wilde als ze moeilijk deden (want had ik niet beloofd om zeker te betalen en was mij al niet een uitzondering toegestaan?) een cheque laten zien om te bewijzen dat ik te goeder trouw was en om mijn zaak te gaan uitleggen, enkele uren verlof nemen op het werk. Als het zover is word ik 's maandags van de 'inlichtingen' doorverwezen naar de 'service-dienst'. Daar moet gebeld worden naar de 'dienst na verkoop' verbonden met het merk van de wasmachine, want de firma zelf heeft geen hersteldienst voor deze wasmachines. Ze regelen een afspraak met een telefoonnummer in Brussel. De mevrouw die aan de lijn komt zegt me vriendelijk dat ze alleen kunnen komen als ze verschillende werken hebben in de stad en tijdens de werkuren en dus op een ogenblik dat ik weer verlof moet nemen op mijn werk. Het is even zoeken in hun planning voor mijn stad, . maar vooral in mijn agenda en dan blijkt dat het ten vroegste veertien dagen later kan! Moe gezucht en gestreden zeg ik toe op een moment dat ikzelf mensen zal moeten afbellen die met mij een afspraak hebben . Betalen doe ik voorlopig niet wordt vervolgd.
Ik zit een beetje aan mijn scherm af te kicken van een drukke dag. Geen zin om wat anders te doen dan rustig te sudderen. Het loopt tegen de paasvakantie aan. Dan is er al wat vermoeidheid gecumuleerd en de kans om te ontstressen nadert hoopvol. Alhoewel! Ik ben toch alweer volop aan het plannen ... heb nu al tijd te kort om wat ik wil doen ook te gaan doen. Wat is dat toch. Iedereen zegt dat het aan mij ligt en ik begrijp er niets van. Waarom trek ik al dat werk aan? Help, ik wil onthaasten... maar hoe meer tijd ik heb hoe langer het lijstje 'te doen' wordt. Het is als nieuwe kasten kopen. Hoe meer opbergruimte, hoe meer rommel ik opspaar. Grote poets zou hier eens goed doen!
Zo, dat verhaal is gelukkig achter de rug met uiteindelijk een happy end. Ik was weer was!
