Verzuchting

Er was ergens een brug over 't diepe water

maar de mist van de jaren onttrok die aan onze ogen.

Dus wandelden wij elk op onze oever tot de zon in het lover lonkte

spottend met de poppen en de soldaatjes,

weggemoffeld op een vergeten zolder.

Soms was er aan de overkant de schaduw van een schim

bevallig in de stengels van het wijkende riet

of de flits van een druppel dauw op een halm geroerd

(door de vingers van je zoekende handen)

ontsnapt aan de snelle passen van je tocht door de dampende plassen.

Als ooit de schaduw van de twijgen de avondschemering verslindt

zal het water rimpelen door het vallen van de traan

Die ik bewaarde voor het ogenblik dat het lijkt alsof de wade van de maan

Het woud van al mijn dromen toedekt

en jij je ogen sluit.

10/2/2013

10-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Weer een gemiste kans

Kindjes wenen want het spelen is taboe,

kindjes schreeuwen want de mama schreeuwt

en 's avonds is de mama altijd moe.

Kindjes blijven kindjes overdag op school,

op straat met vriendjes samen of samen in 't gezin

al raken ze zelfs daar al op de dool.

Grote mensen ruilen steeds van rol:

Vader moeder baas bediende wolven in de kudde,

zij die rollen mixen slaan op hol.

Kindjes worden ooit eens grote mensen,

switchen rollen van de mode naar het oud model

en leven verder met hun oude wensen.

30/1/2013

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Futuristisch verleden

Herinneringen aan de dingen
die niet ik en niemand anders dan hij ooit heeft gekend,

strategieën vol magie met nostalgie
naar de dame die door hem eens werd verwend,

toekomstvisies voor realisaties binnen organisaties
die nooit zijn gerealiseerd,

Ervaringen met vergissingen die grootse verwezenlijkingen
hebben gesaboteerd,

Handigheden uit 't verleden die zonder reden
door niemand zijn overgenomen:

Ze zijn zoals woorden, rijmen en akkoorden,
verloren alhoewel velen ze hoorden,

zoals situaties innig teder zonder complicaties

waar je zelden durft van dromen,

spoorloos verzwonden door de aanval van Magere Hein
op de levenskoorden.

Hoe koel is het gevoel dat elk doel in mijn denken
afsterft samen met mijn spieren,

die onverwacht op een dag 't gelag betalen

van alle planten, mensen en dieren.

Hoe warm is mij de wetenschap dat de blijde boodschap
eeuwig voort blijft leven,

zodat wij naar alles wat voorbij en ver verleden is
met hart en ziel gaan streven.

19/1/2013

19-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet echt winter






Zoals elke sneeuwvlok harder neerploft dan alle vlokken ooit voorheen,

zo klautert iedere belevenis van voorbije jaren

met meer moeite naar de afdeling beeld en geluid van mijn bewuste ik.

Het witte laken van alle nieuwe dagen

dekt dagelijks wat dwingender ’t landschap van mijn leven

tot slechts de toppen van onheil en opwinding,

de kammen van streven en strijden,

de hoogten van welzijn en wanhoop

weerstaan aan witte wervelwinden,

die dalen van pijn en falen onttrekken aan de film die niet ten einde is.

15/1/2013

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Wandelende duinen

Schep na schep wordt mijn kuil nog dieper.

Alleen het graven valt me zwaarder

dan de dag van de eerste spadesteek

na de keuze van de geschikte plek.

Om me heen hoor en zie ik hard labeur

van wie zijn eigen put nog graven kan.

Kinderen spelen in het zand dat ik opwerp

en bij wat anderen hebben nagelaten.

Eens graven ze ook tot het ijzer ketst op steen

en jongeren de gaten vullen met hun toekomst.

9/1/2013

09-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Soms voel ik me als een komeet,

een verdwaalde brok uit een kosmos die God vergeten is.

Soms zie ik me als een komeet

verschroeid verpulverd in een ongecontroleerde vlucht,

ver weg van de baan

die mij was voorbestemd,

waar ik me ergerde om haar voorspelbaarheid

Dan word ik een ster die valt

Ongemerkt onhoorbaar bij klaarlichte dag

Die doelloos stuurt, versnelt of remt zonder resultaat

Behalve heel even, als stof neerdwarrelt in een blinde woestijn

08-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Op 'ahazozo' staat sinds 6 januari de 147ste uitgave van de ahazozo 's

Status quo 2013

Wintermaanden zonder winter,

Nieuwjaarsbrieven zonder brief,

vriezen doet het als maar minder

'k Voel geen liefde zonder lief

Niets nieuw in 't nieuwe jaar

Ook niets mis met Kerstmis.

Minder tijd en minder haar

Niets waarvan er bij is

Alleen een jaar er bij in januari

zodat de toekomst kleiner wordt,

Een beetje langer licht in februari

En de dromen weg of ultrakort

Groei in hoop en kwaliteit

Draait de wereld wat vooruit,

Tegenslag doorheen vermoeidheid

Zet mijn voetstap achteruit

2/1/2013

02-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Als u geen persoonlijke mail ontvangen heeft,
ziehier mijn wensen, voor u:
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13

24-12-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Verrassend saaie verrassing

Een zaterdag zoals een ander,

steeds verschillend van alle zaterdagen uit het verleden.

Of hoe ik zelf verander

door alles wat gebeurt te meten en te refereren naar het heden.

Telkens opnieuw verrast,

zelfs als niets nog echt verrast,

zoals je een boom herkent door het eerste wat je boom moest noemen.

Analoog met wolken, bergen, dromen,

wat voorbij ging, wat moet komen,

alles, iedereen verwondert ofschoon lang verwacht,

of gruwelijk abrupt bij sterrenstille nacht

bevriest, of sterft, of niet wenst te stoppen verder op te doemen.

8/12/2012 

08-12-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Bij de Nederlandse literatuurprijs 2012

Cohen is de enige Leonard met wie ik graag onder de mensen ben.

Al even naief en vriendelijk, niet vermoedend dat men hem besteelt,

Niet alternatief conservatief maar echt, als hij zingt van Suzanne,

van doden, meisjes, vrienden zonder dat het je ooit verveelt.

Niet zoals Hugo maar op grond van zijn eigen oprechte kwaliteit,

niet vorstelijk als Herman maar gewoon door alles te registreren.

Niet opgeblazen als een cocktailschudder zonder originaliteit,

een Tom die niet wil schofferen door discreet te observeren.

Cohen is de echte Leonard die warmte en pijn verandert in kunst,

 Die niet exclusief door de selecte vriendjesclub wordt gewaardeerd.

De handicaps van taal, tijd en ruimte kunnen mijden is een gunst

en dan wordt in Monaco zelfs een brief naar EDF gehonoreerd

3/12/2012

Bijlagen:
100_2310.JPG (291.4 KB)   

Ik ga slapen(veel te laat)

Vlaamse film op televisie is een stunt.

Acteur, je toont niet wat je kunt.

De winterwind waait weer voorbij.

Een Duitse kapper loopt voor mij.

De wijn is die van 2011,

de wijngaardenier zei het mij zelf.

De schotel roest als ik hem vergeet

Gezonde sla is wat ik van haar eet

Ik wist niet dat Wim Helsen rookte

Soep van prei die overkookte

Saaier dan die blues bestaat wel

Een Engelse klok is met dubbele L

De batterij van de klok is veel te moe

Tik, en zonder tak de oogjes toe

1/12/2012 

01-12-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Helemaal tot het einde

Ik heb je helemaal door

langs achter zowel als langs voor,

Je kan voortaan niets meer voor mij verbergen,

of je nu zingt of beeldhouwt of zit te lezen.

Niets blijft over waarmee je mij kan tergen,

al zit je krampachtig kind te wezen.

Ik voel je helemaal aan,

waar je ook bent of heen wilt gaan,

Niets nieuws kan je nog plannen of verzinnen.

Zelfs al zou je gaan bowlen, studeren of zwerven,

al wens je je leven van voren af aan te herbeginnen,

die ideeën zullen met de uren langzaam sterven.

Je ziet door de spiegel heen

en voelt je weer eens griezelig alleen.

Je kijkt je schaduw zo nostalgisch in de ogen

en fluistert dat je toch niet op verkenning gaat,

Dat van die reis was simpelweg gelogen

en de tickets komen toch te laat.

28/11/2012

28-11-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Oradour

De wouden rijzen boomsgewijs uit de dalen

en geven 't groeien op,

zich zelfgenoegzaam steunend aan malkanders lover,

heuvelend als waren ze een nieuw gebergte.

Centraal tussen Alpen en Oceaan,

groengrijzend glimmend onder miljoenen sterren

zoals alleen nog hier de nacht laat zien,

te ver van leds en spots en natriumlampen,

die de bochten van de E-weg strelen.

Te ver van motoren die rokend klagen

en de stilte van het woud belagen met damp en roet.

Cantal is ruw en zoet, vergeten door de kranten,

de brochures, de stromen zonnebrillen, de shorts en de diva’s.

Praat niet te luid, dat kan hier niet,

denk niet te breed, dat hoeft hier niet.

Ga zitten in de sneeuw en kijk toe hoe je schaduw groeit.

 23/11/2012

23-11-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

T.g.v. het overlijden van mijn vriend en oud klasgenoot
Jean-Marie De Bosscher
begraven op 14/11/12

Terug naar nergens

Ontmoeting in een flits

als een bliksem in de verte,

relatie in toevallige jaren van communicatie,

verdwaald in eindeloze woestijn van gedachten.

Verdwenen in de drukte van metro's, kruispunten en havens,

zo heb ik je een enkele maal teruggezien,

en we slikten, omdat we zo weinig deelden,

behalve die jaren van jeugd en vreugd,

van zoeken in de oases van het leven.

Hoe graag had ik je beter gekend

en had ik meer met jou gewandeld langs het water

waar te veel parallelle paden

doorheen het drijfzand van vergane verwachtingen

ten slotte als in een plotse wervelwind

ons terugbrengen naar de zee

van oneindige afwezigheid.

11/11/2012

11-11-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Campo Santo ( revisited)

( Allerzielen 2012 )

Jouw ogen, mama, kijken mij aan,

en de grijzende zorgen van mijn vader

rimpelen de huid die ademt naast je slapen.

Eigenzinnig humeurig of vrolijk wispelturig

borstelen de kroesjes alle kanten uit,

waar wenkbrauwen gewoonlijk sluimeren.

Maar niet bij hem.

Even mild als vaders moeder haar lippen krulde,

zo trillen die nu in de spiegel voor mij,

alsof ze me zeggen willen:

Ze zijn niet alleen van jou, die trekken,

maar ze bronnen in wie jou in hun hart gedragen hebben,

en wier graf je siert met een weemoedig mooie bloem,

Gedragen door de dankbare hymne,

nog vol leven, hardnekkig slagend in het voortbestaan.

(Ik ben zo gelukkig dat mijn mama nog leeft)

1/11/2012

01-11-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

,

Campo Santo*       (het waar-gedicht)

Opeens braakt de spot een lichtstraal op het plein

waar ooit koetsen de boerenkarren verdrongen.

Wegens veemarkt halfweg naar de school

waar twee bruggen de weg versperden

en ik geboren ben.

Als de getuigen zijn gestorven, wordt mijn dorp een mysterie

waar alleen mijn moeder nog durft over vertellen.

Maar de mist verstikt het licht.

Zelfs van op het Heilig Kamp is de berg onzichtbaar.

Waar je ook bent

is Amandus ooit geweest, maar niet geboren.

De conceptie van de stad is voorbij,

en de euthanasie is nakend.

21/10/2012
*Kerkhof Sint-Amandsberg

21-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Snelwegdroom 2012

Kijk goed uit voor kogels die verdwalen.

Voor egels die de rijweg oversteken,

Dronken kerels en verborgen palen,

voor de dingen die opnieuw ontbreken.

Wacht u voor vermoeidheid die u overvalt,

voor honger naar de veel te verre steden.

Uw gezelschap schreeuwt te haastig halt

met spijt dat het met u is meegereden

Vermijd de bekers met goedkope tranen

of de winkels waar u slechts met bloed betaalt

Politici die zich te snel een keizer wanen

Of de bakker die de hardste noten maalt

Versier een dame met een snelle ijle kus

en zoek een snelweg zonder naam of code

stop niet, respecteer de klandestiene lus.

Van deze boodschap bent u nu de bode

 
19/10/2012

19-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Eeuwige liefde

Eeuwig durend is de liefde die geen einde kent

en ooit begonnen is zoals de zon de mist verdrijft,

met warmte die de kille neveldamp verwent

zodat je snel gaat denken dat dit altijd blijft

Stel je voor dat ik voor altijd in jouw buurt mag zijn

en nooit zal weten hoe het is om jou te missen,

dat we samen door het leven razen als een trein

die zich nooit van eindbestemming kan vergissen

omdat eeuwigheid niet doelloos is of schijnt

Maar een doel is van veredeld zuiver romantiek

en lijkt alsof het nooit of nooit verdwijnt

doch verder galmt als ritmezwangere muziek

Zo echt als eeuwigheid ook is in onze dromen,

zo erg is waarheid die ons zegt dat wij ooit sterven

Aan de Liefde van de mensen kan geen einde komen

Als we die van andre mensen zien en erven

12/10/2012 

12-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Morgen

Morgen mag ik naar de grote school

en met alle andre kindjes spelen

leer ik zwemmen, voetbal en viool:

geen tijd om me nog te vervelen.

 Morgen reis ik weg van 't oude huis

en ga gezellig met jou samenwonen,

ik hang nergens nog een kruis

en zal mezelf op tijd belonen.

Morgen ga ik nog eens naar het graf

waar mijn ouders samen rusten.

O, hun liefde die was werkelijk af,

zelfs toen z' elkaar wat minder kusten.

Morgen lig ik in de bleke kliniek,

eenzaam en van iedereen verlaten.

En al voel ik me ellendig ziek,

toch komt niemand met me praten.

Morgen is een dag als alle dagen.

Zonder trots, geloof of kracht.

Och God, ik zou u willen vragen

waarom gij altijd naar me lacht.

6/10/2012

06-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie

Antwoord

Vraag me niet waarom ik gedichten ben aan 't schrijven,

als de zon doorheen de wolken boort en lacht naar mij.

Waarom anders zou ik stil genietend binnen blijven,

dan voor dit gevoel vol rust, het maakt me innig blij.

Vraag me niet of al die dingen soms niet gaan vervelen,

dat herhaalde repetitieve wentelen van de tijd,

als ik je huid, je haar, je wang, je mond kan strelen

en dit alles vol wil houden tot in eeuwigheid.

1/10/2012

01-10-2012 om 00:00 geschreven door Frankie