Meimaand.

Rode vlaggen wapperen vrolijk,
want vandaag arbeiden we echt niet.
We vieren het Feest van het Werk
en de lelietjes van dalen bloeien.

Iedereen weet het beter vandaag
en spreekt hardop gespierde taal.
Werkloze vuisten worden gebald
en de vlaggen hangen halfstok.

Vanuit de grot, vanuit een boom,
een bebloemde nis in een gevel,
of vanuit één of andere veldkapel
waakt Maria zoals ze altijd deed.

Wat er ook in deze mooiste lentemaand
opnieuw voor treurigs gebeurt,
het bedroeft niemand meer dan haar,
want zo werd het nooit bedoeld.

1/5/2009　

Bijlagen:
mmei.png (2.2 MB)   

30-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Blijf nog wat, buiten is het koud !

Wat vinden we toch allemaal

telkens opnieuw, elke dag,

de gewoonste dingen zo normaal,

tot zelfs schandelijk banaal.

Dat ik 's morgens ontwaak,

verder met jou leven mag,

dichter bij ons doel geraak

en met jou plannen maak,

is op zichzelf al een geschenk

dat ik samen met je deel:

ik begrijp je door een wenk,

jij weet van tevoren wat ik denk.

Nooit besef je wat je me geeft,

maar geloof me, 't is zo veel!

Geen man als ik, die alles heeft :

gewoon dat jij met me leeft.



29/4/2009

29-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Een zachte huid

Obama schudt Sarkozy de hand,

links aan de macht in Ierland.

Wie wordt voetbalkampioen?

Wie geeft de Wim een zoen?

De prof geeft meer commentaar:

hij wordt niet werkloos dit jaar.

Vind je het zesletterwoord?

Gaan de vakbonden akkoord?

Fructose is ook niet gezond!

Meisje gebeten door een hond !

Pas op, je ziet niet elke trein,

er zijn er die onzichtbaar zijn!

Die vrouw verandert van partij,

en niemand zet een stap opzij.

Niemand vindt nog de kracht,

Alleen mijn vrouwtje fluistert zacht:

zap dat toestel nu eens uit, Roland.

Ik lach ze toe en streel haar hand...

28/4/2009　

28-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

27-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Supersonisch gedicht




Er zuigt een vlam aan mijn schouder,
en mijn vingers dansen
als een melkweg door de straten.

Mijn haren waaien door de zon,
en de haag leunt waardig
over een paar handschoenen.

De pleinen trappelen verlaten
door mijn ogen naar de kerk.

Het lied vliegt verder heen
naar een supersonisch gedicht.

25-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

     

Waarom Mozart



Waarom doe ik niet amorf
of gewoon commercieel?
Is de dag soms te ruw
of de hemel te zoet?

Of zal mijn hand blijven cirkelen
langs de ringen van Saturnus,
ver van die van het kamermeisje?

Zeg niets tot je voelt
hoe het veelkleurige zand,
als een lawine, neerdwarrelt
over Mozarts graf...



24/4/2009

24-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor de Britse zangeres Dido (Life for rent)

Liefde is eeuwigheid

Eigenlijk heb ik niets echt kunnen kopen,

want wat mij nu toebehoort, bezit ik niet.

Zelfs het leven waarop ik nog blijf hopen,

is mij geleend en vloeit weg in een vergiet.

Mijn huur betaal ik met voor jou te zorgen,

en voor elk ander mens mij ooit toevertrouwd,

Al wie ze int, blijft best bij mij tot morgen,

want zonder die liefde is 't leven koud.




23/6/2009

23-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

(ben gisteren naar het concert van Bob Dylan gegaan, en heb een gedicht opgevist, van de jonge R. B. )



Equator

Golven van naakte slijmen
en gevijlde skeletten,
en dan wappert een vlag.

De week begint 's morgens
en dat zingt zo verder
tot alles ruikt
naar bezwete smokings;

en de wereld glimlacht
in de ironie
van een stevige cirkel.

23-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

22-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Thuiskomst

Een misthoorn klaagt door het duister

begeleid door het klotsen van de zee.
Schuimkoppen fluisteren

tegen de boeg van het schip

en vergeten de boodschap

in het kielzog,

waar het roer zoekt

naar de juiste koers.

De nevelslierten weerstaan niet langer

als de gele horizon lijnt in het oosten

en het geklaag niet langer galmt

omdat de vuurtoren zijn zoektocht

al lang heeft opgegeven.

Verweesd wenkt de haven het vaartuig

en omarmt het met natte kaden,

troost het met verstijfde kranen,

en wiegt het zonder spijt.





21/04/2009

Bijlagen:
IMAGE0135.JPG (245.1 KB)   

Wat ik heb en wie ik ben.

Ik heb een vrouw,

twee kinderen van wie ik hou,

een huis en misschien twee:

ééntje hier en één aan zee,

een tuin met twee kippen:

twee zachte bruine stippen

en een lange lijst van dingen

waarover mensen zingen.

Ik ben een man uit Gent,

niet overal goed bekend,

een vader en nog vele dingen,

die ik alleen wil bezingen

met een handvol mensen,

die niets anders wensen

dan samen te zijn

voor minder pijn.


20/04/2009

20-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

(Lourdes)
Oostakker op Beloken Pasen

De zon projecteert zwarte bloesembomen

op het verblindend witte pad,

en roze confetti verdoezelt elke schaduw

met penseeltoetsen zoals Vincent ze strooide

over zijn weelderige canvas,

waar de oostenwind over zucht.

De peuter schatert kreetjes,

verwonderd naar verliefde eenden

die hun spiegelbeeld negeren

in de troebele plas

daar beneden.

Ik denk dat er veel fruit zal zijn

dit jaar.

Kaarsen houden de lente warm

en de peuter omhelst het beeld.

Iemand glimlacht.

Iemand bidt in de andere richting.

Kom, de speelgiraf wacht op je ,

ze zorgen goed voor ons.





20/4/2009

20-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Altijd samen

Ik was totaal verrast

door een opklaring deze morgen.

Inderdaad, het gebeurt wel eens

dat het sneeuwt in de woestijn,

dat er niemand aan de kassa staat,

dat elk verkeerslicht groen springt,

dat er in een ei twee dooiers zijn,

dat elk oog een andere kleur heeft,

dat de zee geen golven brandt,

dat ik van een knappe dame droom,

dat iemand zegt: ik vind je mooi.

Je hebt me totaal verrast

door een opmerking deze morgen.

Inderdaad, er gebeuren gekke dingen,

er zijn heerlijke momenten,

er zijn te korte avonden,

er zijn wondermooie wensen,

er zijn te weinig woorden

sinds je me elke morgen verrast

en ik je verrast bedank

door gewoon te zeggen: je bent hier!





17/4/2009

17-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Lenteonweer

Niets is zo rijk

aan emoties van het leven

als een aprilse lentegril.

Zoals de langverwachte komst

van het pasgeboren kind,

komt de lente na negen maand terug,

en brengt leven om ons heen.

Ongevraagde wolken brengen zorgen

om de toekomst in ons hart,

maar dwars door de stortbui

lichten de schichten een horizon op,

die in alle ogen verschillend weerkaatst.

Dan buldert de donderende roep

van de eeuwige plicht,

waardig dampend

in de laatste zonnestralen van de dag,

bemoedigd door een regenboog

die onze blik overspant,

tot ze veelkleurig smelt

in de zwoele lentenacht.


16/4/2009

16-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Alfa en Omega.

Zelfs indien de zon eens uit zou doven
en er geen wolk meer voor kon schuiven
zou ik halsstarrig in U blijven geloven,
al moest ik uw woorden krijgen via duiven.




Zelfs indien de oceanen zouden bevriezen
en ik over uw witte wereld schaatsen kon,
zou ik mijn vertrouwen nog niet verliezen
en me komen laven aan uw warme bron.

Zelfs indien haar hart niet meer zou kloppen
en ik dat terecht onrechtvaardig vond,
zou mijn liefde voor u toch niet stoppen,
en vertel ik uw boodschap verder rond.

15/4/2009　

15-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Pasen

De forsythia bloost naar groen
onder de magnolia
die haar roze paasklokjes luidt
in de aprilse bries.

Mijn tulpen rekken hun nekken,
rouge baiser en dame blanche
om een glimpje te ontdekken
van het glunderende kind
als de haas gevonden wordt.

Mama, buiten spelen!
De appel bloesemt tevreden,
de grijze grote wolk is opzijgerold.


14/04/2009

14-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

de straat naar dat station van Trazegnies
waar onze liefde begon












Onze reis.

Weer wandel ik in mijn verleden

naast jou naar het station.

Mijn peter was pas overleden,

niets dat mij toen troosten kon.

De trein kwam binnengereden

en hield stil in het station.

Jij hebt mijn verdriet begrepen,

die zomerdag vol ijle zon,

en hebt mijn hand gegrepen;

iets stopte, iets anders begon.

Weer denk ik vanuit het heden

aan dat meisje op het perron.

De trein is stomend weggereden

die dag, weg van het station,

en al wat wij sindsdien deden

lijkt op een kleurige ballon,

die steeds hoger is gaan zweven,

ver weg van waar het ooit begon.

Broos dromend door het leven

sinds jij me liefhad bij 't station.

13/4/2009

13-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit gedichtje schreef ik toen mijn eerste kleinkind, Arwen, 3 jaar oud was. Ze ging met ons 14 dagn naar Zuid-Frankrijk en beleefde daar een fijne tijd. Nu hebben we onze jongste kleinzoon Oscar, die 4 jaar is.

Drie vingertjes

Al meer dan duizend dagen

ben je in ons leven,

en het blijft me steeds verbazen

wat jij al allemaal kan.

Je lacht de kleuren van de regenboog
en je valt de trap niet af,
want je kunt alles wel alleen
als je oma maar blijft kijken.

De hagedis en de meeuw,
de poes en de grote hond,
maar ook de dieren uit je doos
met een lange nek
of een zwarte vlek,
een neus met een horen
of een slurf van voren,
je kent ze twee per twee
omdat het dan jouw kaartjes zijn.
Je stoeit in 't water als een vis
en schatert de dag voorbij
maar kunt treuren onverwacht
en vindt troost in mijn schoot.
Je telt tot drie en toont me tien
Na meer dan duizend dagen;
ik wens je nog wel duizend keer
dat driewerf tiental dagen!




10/4/2009

10-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie

Nog een zucht.

De waterkraan lekt,
en de druppels tikken
bruine natte kringen
die verharden op het email
en de jaren tellen.

De slinger tikt
bogen in de lucht
boven de glazen schaal
met vale plastic vruchten
en telt de jaren mee.

Mijn hart bonst
het warme vieve bloed
naar mijn gedachten
en mijn handen naar jou
en telt de jaren af...

De wind mokert
revolterend op de deur
naar mijn keel en longen
en toch stik ik langzaam
onze jaren aaneen.



9/4/2009

09-04-2009 om 00:00 geschreven door Frankie