Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
03-08-2010
Te laat
Te laat
Wat ik wil dat kan niet overal op elke plek altijd bij iedereen, Fietsen, zingen, spelen met een bal bidden zwemmen springen op één been
Wat ik wil, dat wil niet iedereen ergens met een groep of in een massa anders afgezonderd en alleen voor de fun of doorgaans kassa kassa
Wat ik mis dat is meer kracht en tijd meer dan het leven mij te bieden heeft zodat ik zoek en zwoeg en loop en lijd en woeker als een gek die eeuwig leeft
Wat ik doe, is naar de doven schreeuwen kreten uit verstomde kelen rukken laten protesteren en niet geeuwen stoppen met dat buigen en dat bukken
Wat ik heb, dat is immens verdriet om die duizenden gemiste kansen: Vooruitgang is veraf en komt er niet zolang de mensen blijven dansen
Wie ik ben, dat wil ik eeuwig blijven De eerste stap naar weinig resultaat met prutsen, tekenen en ook wat schrijven al schrijf ik deze dingen veel te laat
Alle nachten droom ik dat ik tel, ik tel de vele korrels op het strand. Waarom toch dat ik dit vertel, er ligt daar immers zoveel zand...
Alle nachten tel ik weer mijn dromen (Ik tel de dromen die ik niet vergeten ben). Waarom vertel ik soms mijn dromen als ik alleen mijn eigen dromen ken?
Waarom ben ik alweer de tel kwijt Waar ligt nog zand dat ik moet tellen Wat is toch dat gebrek aan tijd Wie kan me dat eens gauw vertellen?
Ik tel liefst de korrels op het strand en leg ze alle netjes op een rij: 't aantal dromen is niet constant want alle nachten komt er bij
Brute pech, zo zei ze enigszins teleurgesteld toen haar grote favoriet de overwinning miste Een mechanische pech, dat had men ons gemeld het was helaas voor hem geen wedstrijd op de piste
't Is maar sport, dat hoor ik u meteen al zeggen, Net alsof het leven daar enorm van verschilt Je kan nooit alle hinderpalen kennen die ze leggen en behaalt niet alle bloemen die je winnen wilt
Brute pech, maar het einde is dat toch nog niet De eindmeet ligt een eind voorbij een aantal bochten en zo lang je altijd duidelijk het einddoel ziet ben je sterk genoeg voor zelfs de zwaarste tochten
Ik heb de zon onlangs verzocht wat later op te staan want telkens ik de tafel dek, 's ochtends voor 't ontbijt Zie ik haar al vastberaden naar de winkel gaan en zucht ik: zo veel van de dag ben ik vandaag weer kwijt
Die lieve zon aanhoorde heel welwillend mijn verzoek maar zei dat zo een vraag niet echt goed strookt met de wet en dat dit veel stof bood voor een ernstig onderzoek: deze zaak werd dus heel eenvoudig op de rol gezet
De ganse zomer lang heb ik gewacht op het proces, zelfs de zon werd moe van 't wekenlange wachten Dat duurde ongezien al gauw een maand of zes En voor ik 't wist hadden wij heel lange nachten
t Was haast Kerstmis toen finaal de rechtzaak voorkwam En de zon smeekte mij haar elke dag te wekken Terwijl de rechter zuchtend ons dossier weer doornam Vroegen wij om alles simpelweg maar toe te dekken
'k Heb de zon onlangs gevraagd om even langs te komen telkens onweer, storm en nacht haar dagen kwelden Dan gaan we over buitenaardse winkels dromen Waar we bloemen vinden om te zaaien in de velden.
Er is een hoekje in mijn kast vol boeken waar nog wel wat plaats is voor een boekje meer Je moet er niet naar iets van Darwin zoeken of wat de wijsheid keldert van weleer
't Zit erg fout met gans die golf van overmoed die de ijdelheid van wetenschap aanbidt en ons aan God en Jezus twijf'len doet, alsof wij meester zijn van heel de rit !
Een wonder dat geen mens ooit zal verklaren en dat niemand nergens imiteren kan, dat niets zomaar materie kan gaan baren Nooit kennen wij een letter van Gods plan
Zo lang wij dood zijn voor en na het leven En wij leven met als enig doel de dood Met tussenin wat nemen en wat geven Blijft het antwoord dat van levend brood
Ik zet voor jou een kleine stap opzij. Dan, lieveling, doe jij een pas vooruit; houd nu mijn hand vast, kom heel dicht bij mij; ik vraag je ook, mijn schat, maak geen geluid
Ik toon je graag dat kleine sleutelgat waardoor je onze toekomst kan bezien, Die zingend wegvlucht over 't kronkelpad van melodieën zonder vast stramien
Wil je mij de gouden sleutel geven, Dan vertellen wij elkaar verhalen alle laatste dagen van ons leven wijl we samen heerlijk verder dwalen?
Tijd verlies je niet met lief te hebben zelfs al staat de klok dan stil Tijd verlies je niet met troosten ook al schreit je eigen hart ook mee Tijd verlies je niet met lachen als dat niemand bloeden doet
Tijd is iets dat je verliest
Wanneer je in de spiegel kijkt Tijd is iets dat je verliest Wanneer je naar de schaduw zoekt Tijd is iets dat je verliest Wanneer je weer de argwaan kiest.
En als je door je spiegel staart
En verblind bent door de zon Of een kinderhand naar moeder leidt Die tranen met een glimlach drogen kan Dan tikt de klok weer vrolijk door En slaat alleen gewonnen uren
Eens iets totaal anders, voor wie denkt dat dichten alleen rijmen is, en zich niet wil vermoeien met diepzinnige bedenkingen
Kalverliefdes
Mijn eerste liefde bleek niet echt te koop toen ik Silva zag in de bioscoop Maar ik viel op Lucia, haar vriendin, 't Meisje met een bruine wrat op haar kin Dus keek ik uit naar iemand met lang haar zoals die knappe zus van Leonaar Toen zij echter optrok met mijn vriend Fred werd ze zonder pardon op straat gezet. Na 't fietsen met de jongens uit de buurt heb ik voor iedereen een boot gehuurd Ook met Jenny, Britt en haar zus Françoise gingen we samen roeien op de Maas. Spoedig werd het een dolle zwempartij Eer ik 't wist was er één verliefd op mij Dat duurde tot het einde van het kamp. Haar vader kwam er achter, wat een ramp! Dus trok ik maar naar een jazzfestival, maar 't regende te hard en er was bal met Tiroler koor en veel trompetten Ik zag niet waar ik mijn fiets kon zetten Daar kwam een juf met gele bloes en short Ze kwam aan charmes zeker niets te kort We dronken gin tonic met een rietje en slowden samen op een Engels liedje Toen ze echter ernstig wou gaan praten Klonk haar stemgeluid wel meer op blaten. Dus heb ik de zoektocht opgegeven om als vrijgezel alleen te leven Al kan ik wel nog veel meer verzinnen En weer van voren af aan beginnen
Zoals een onweer op een zomerdag niet welkom is bij velen, Zoals het jammeren met zelfbeklag mij ook niet veel kan schelen,
Op die manier zijn zorgen in het leven als kruiden in de saus, doen tegenslagen je maar even beven tot je gaat voor het applaus.
Zoals verdriet je helpt om te genieten van vreugde die eens later komt Zoals het verkennen van je limieten je soms sprakeloos verstomt
Op die manier zijn tranen zoals voedsel dat je langs de weg van 't leven sleurt. En is ook elk verlies als winnend broedsel dat komt en gaat maar overal gebeurt
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
