Je zal er niet meer zijn op onze volgende klasbijeenkomst. Wie had dat kunnen vermoeden? Niemand onder ons had er zich op voorbereid dat jij ons na een strijd van 6 weken tegen kanker zou verlaten... We kenden je als een vrolijke volkse kerel, een harde werker en een echte Gentenaar. Je hield van muziek (spelen!) en was graag in Nieuwpoort, als tweede thuishaven.
We gaan je missen, een jaar na Antoon David...






Sneeuw in mijn hoofd (ballade voor Leon)

Die winteravond kwam het sein
elektronisch snel tot mijn brein.
Je hebt mijn jeugd geïllustreerd
En wordt nu 'geëvacueerd'...

Tegelijk een reus en een dwerg
Die me noodde in zijn herberg,
strompelend van zwam naar stam
maar nooit het toverbos uit kwam:

Je blaast je noten in mijn hoofd,
(zo hevig ben ik nooit verdoofd)
en vervangt ze prompt door moppen,
alsof de pret nooit gaat stoppen.

Dan verdwijn je naar de Noordzee;
je raadsels neem je met je mee.
Je zegt: tot ziens, tot volgend jaar,
(je weet met wie, wanneer en waar)

En al de vrienden van weleer
komen samen de naaste keer
om te lachen, praten, eten
en je plaats niet te vergeten.

Op een winternacht kwam het sein
elektronisch snel in ons brein.
Het luidt adieu, misschien tot ooit.
Ik denk,  mijn vriend, misschien tot nooit...