Berusting...
Ik wou de berg van boven zien, maar de tocht was lang en lastig. Ik klom zelfs alleen bovendien, de weg werd altijd meer drassig.
Wie me ooit eens vergezelde, was zijn eigen berg al voorbij. En hoe steiler de weg helde, hoe meer men rekende op mij.
De wandeling werd nog langer en jonge mensen wilden mee. Daarom werd ik als maar banger, want beneden wenkte de zee.
De top leek me steeds verder af en ik vlijde me in het gras. Ik bedacht voor mezelf een straf die eigenlijk eenvoudig was.
Dus droomde ik van eeuw'ge sneeuw die in geen eeuwen smelten zou. En staarde naar de hoogste meeuw in de hemel, nog tergend blauw...
19/6/2009
|