Epitaaf voor mijn zus
Ik moet aan jou denken gans anders dan voorheen en blijven bedenken: Je liet ons plots alleen.
Ik kan je niet zoeken want ik weet waar je bent en ga je bezoeken bij je graf daar in Gent.
Ik kom met je praten al antwoord je niet meer. Je hebt ons verlaten, voorgoed nu, deze keer.
Je blijft op me wachten aan de grens van de tijd en doorleeft mijn gedachten met vreugde en met spijt.
Je blijft in mij leven en je drijft me vooruit om verder te streven tot ik mijn ogen sluit.
15/3/2010
|