De verdere avonturen van Olaba doorheen de Beaufort04 kunstexplosie

verdient nog enkele minuten aandacht. We zijn aanbeland in de “Gasterie”

in de oude abdij van Koksijde voor de lunch. De monnikenkost heeft ons

goed gedaan, en bij Erik, de Olabankier, is niet alleen het eten maar ook

de rekening duidelijk in de smaak gevallen. Het konijn heeft er oren naar.

Yvette daarentegen is er toch niet helemaal gerust in.

Binnen de abdij staat een prachtig werk van de Spanjaard

Jaume Plensa, zeer bekend in het (kunst)milieu. Het is een

zittende, “geletterde” mens, half doorzichtig, met een

hol hoofd, dat vervaagt. De naam is Yorkshire Soul, en het

stuk is in bruikleen van ‘The Yorkshire Park of Sculptures’.

Het werk werd niet speciaal ontworpen voor Beaufort04.

Dit delicate lichaam zit op een steen met de armen om

de knieën rustig in het midden van de abdijruïnes.

In de Ten Duinen abdij komt het schitterend metaal zeer

sterk tot zijn recht tussen de verweerde omgeving uit 1138.

De sculptuur is volledig opgebouwd uit letters, uit alle mogelijke

alfabetten, waardoor het onafgewerkte beeld in conversatie treedt

met de toeschouwer. Door mijn fototoestel door een willekeurige opening in

het werk te steken, en dan af te drukken in de richting van het hoofd, ontstaan er

 merkwaardige beelden, zoals dit hier (tip van Erik!).

Aan de uitgang van de abdij doen twee adolescenten een poging om

een pater te pakken. Het lijkt wel de omgekeerde wereld.

Op het strand van De Panne heeft zich een groep ‘Players’ gevestigd.

Met zijn dertienen zijn ze. Ze hebben hier hun stek gevonden dank zij

de Tsjechische kunstenaar Michal Gabriel (geen familie van de aartsengel).

Eerst dacht ik dat ze bezig waren met een spelletje cricket.

Maar dat is fout, want ik zie nergens een balletje, en ze

hebben ook niet de meest gepaste kledij aan.

 De Players roepen onmiddellijk een reeks vragen op:

hoe diep zijn ze in het zand geworteld? Waarom zijn het

enkel mannen? Hebben ze koude handen/voeten? Tegen

wie spelen ze? Naar wie kijken ze? Als je er een koopt,

heb je dan een zandbak nodig in je appartement of tuin?

Zijn ze slim?  Deze zittende Player heeft zo te zien een

verlichte geest. De staande Player heeft géén enkelband om. 

Het is de leiband van een (witte) hond (zie verder)!

Dog Art is geboren!! Op deze naam neem ik ©opyright!

Voor deze Player heeft Nic Balthazar model gestaan.

Alleen zijn velletje is wat ruwer. Maar de zee krijgt dat

wel glad. Deze robuuste kunstwerken kan je gerust

aanraken met alles wat je maar wil. Meestal mag dat niet,

maar deze knapen kunnen er tegen.

Het geeft trouwens een heel speciaal metaalgevoel.

Sommige Players worden omringd door Olabas, maar ook door personen

in boerkini of iets dergelijks.

Zoals in het voetbal blijkt elke Player dus zijn eigen fans te hebben.

Over honden gesproken: hieronder kan je zien dat alleen witte honden op het strand

zijn toegelaten, enkel aan de leiband weliswaar.

Zwarte honden mogen het strand niet betreden.

 In dit verband heeft Gaia, samen met het Centrum voor

Gelijke Kansen, een klacht neergelegd bij het ‘Europees

Hoog Gerechtshof voor de Rechten van de Hond’.

Van Koksijde trammen we naar Oostduinkerke.

Aan een rotonde dicht bij het strand krijgen we snel de

bevestiging dat we in de juiste gemeente rondstappen.

Volledigheidshalve krijg je er de juiste coördinaten bovenop.

Als je eens de drang krijgt om tot daar wil rijden, kan je

gewoon deze getalletjes in je GPS steken. 

Normaal ligt dit voorwerp een eind in zee.

Deze is een “aangespoelde”, zoals ook regelmatig

gebeurt met mensen die vanuit het binnenland komen. 

Deze creatuur, hoog op het strand van Oostduinkerke,

is ontworpen door een vrouw, Melita Couta, die in een

vorig stadium de koffiezakjes heeft bedacht. 

Grapje natuurlijk, want deze Cypriotische jonge vrouw

exposeerde al in een groot aantal wereldsteden.

Artistiek Directeur van Olaba(*) Erik geeft de juiste duiding

bij dit figuur aan de andere cultuurhongerige Olabas.

 The Wanderer is een faun, een Oudgrieks mythologisch

figuur die wezenloos en ongenaakbaar hoog naar de

zee staart, met geheven hoofd en open mond. 

Dit suggereert het blazen van wind, zoals tekeningen

van mythologische wezens op middeleeuwse zeekaarten. 

De kunstenares heeft zich voor het maken van dit werk

speciaal verdiept in het bijgeloof van de vissersfolklore

in de streek van Koksijde (geen grap). 

De faun draagt een gouden hoorn op zijn hoofd die

functioneert als lichtbaken om de vissers veilig thuis

te brengen. De lange paal verwijst naar een bootmast. 

Enz enz, te veel om hier uit de doeken te doen. 

Tijdens de uitgebreide duiding door Erik heeft OlaLut zich

even in het malse zand genesteld, om vanuit die positie de Wanderer

het meest optimaal te kunnen bekijken.

Jammer genoeg, door te lang te liggen, weigeren een aantal spieren van Lut de

normale dienst. Geen nood echter, een enkel kort telefoontje volstaat al om de

Life Guard, met nummerplaat ICQ 113, te laten langskomen.

Een korte, doelgerichte massage volstaat om Lut weer voor 200% op te knappen. 

Moet er geen zand zijn? We geven al het zand dat we vandaag geschept hebben

terug aan de duinen en het strand. Die kunnen het beter gebruiken dan wijzelf. 

De tram naar Oostende is blij dat hij ons terugziet. In de buurt van de binnenhaven

trekt Olaba zich discreet terug in restaurant “De Kleine Garnaal”. 

Deze Oostendse Waterzooi ligt uitnodigend naar mij te lonken. 

Ook de andere Olabas, eens het zeezand afgeschud, geven zich over aan

de lokale culinaire geneugten. In 2015 is er opnieuw een Beaufort.

Misschien kan ik dan nieuwe avonturen uit de doeken doen.

Deze mooie dag kan ideaal samengevat worden door één enkel beeld, in plaats

van door honderd woorden. Dit beeld van OlaMarc zegt werkelijk alles. 

Het was weer een echte Oladag! 

 P.S. Marc is werkelijk getekend door het Lot!

 Bijna bij elke Olaba activiteit valt er toevallig (?) een of ander hoofddeksel

voor zijn voeten. Zeer eigenaardig. Vandaag wil het gelukkig toeval dat het

hoofddeksel in kwestie perfect geassorteerd is met zijn polo. 

Goed gedaan Marc! 

(*) OLABA staat voor “Organisation de Loisirs Agréables et Blabla Amical”, zoals de meeste lezers al wel weten, en wordt bevokt door slechts acht leden: vier West-Vlamingen en vier Antwerpenaars.Olaba viert dit jaar zijn tiende verjaardag! Voor meer details, zie vroegere en volgende stukjes.

25-09-2012, 00:00 geschreven door grob