|
Een ophaalbrug verder en een militaire binnenplaats later gaan we er in.
De eerste zaal na de ingang bevat enkele ridders in volle wapenuitrusting.
Om het paard eten te geven moest men een sardineblik opener gebruiken.
Dit veerkrachtige mannetje heeft als model gestaan voor de latere sportdiscipline
polsstokspringen. Het paard heeft men dan gelukkig terzijde gelaten.
Ook het voetvolk(je) werd soms stevig verpakt.
De soldaatjes waren in de 15de eeuw nog niet helemaal uit de kluiten gewassen.
Hier heb ik al mijn hele leven op gewacht.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe de ridders uit de middeleeuwen hun
sanitaire stop regelden.
Stel je voor dat tijdens een zwaardgevecht een van de twee kemphanen zegt:
“Kan je een ogenblik stoppen met op mij in te hakken, want ik moet even?”
Eindelijk weet ik nu hoe de vork in de steel zit (bij manier van spreken),
maar ik geef geen uitleg. Je moet zelf maar gaan kijken.
Het portret van Koningin Isabella de Katholieke neemt
in deze zaal een hele wand in beslag.
Het schilderij werd gemaakt ter gelegenheid van de kroning
tot koningin van Castilla-Leon, op 13 november 1474 in Segovia.
Deze kamer wordt de “dennenappel” zaal genoemd, wegens de gelijkenis
van het plafond met deze conische boomvruchten.
De wanden zijn bekleed met Vlaamse wandtapijten uit de 15de en 16de eeuw,
maar we wisten het niet en Greta heeft ze niet vereeuwigd.
De troonzaal is indrukwekkend, en bedoeld om gezag uit te stralen.
Ook de zoldering in deze zaal is een zetelende koning waardig.
De Moren waren nog niet lang uit de buurt, dat zie je.
Intussen zijn ze terug.
Het brandglasraam toont een beeld van koning Henri IV (Enrique IV),
om de veldslag rond Ximena in herinnering te brengen, naast een 20eeuwse
bezoeker die Ximena zelfs niet weet liggen. Is het een stad of een vrouw?
Van daar gaan we naar de Koninklijke Kamer, waar ook allerlei activiteiten
van nationaal belang werden ontplooid door de vorstjes.
Hier, in deze hoek bijvoorbeeld vind je het koninklijke bureau, waar de vorst
zijn laptop stond, en waar alle randapparatuur netjes in de kastjes en laden
kon worden weggeborgen.
Nog een andere prachtige locatie is de zaal van de Monarchen.
Destijds was het de belangrijkste plaats in het Alcázar. De fries rondom
toont alle 52 vorsten van Asturië, Castilla en Léon, allemaal netjes gezeten
voor de foto.
Een doorgang leidt naar de Cordonzaal.
De naam komt van een absoluut waargebeurde anekdote.
Het gevolg is dat er een koord rond heel de kamer loopt, want…
Koning Alfonso de Wijze (??) had een voorkeur voor Segovia
en in de laatste jaren van zijn leven hield hij er zijn hofhouding.
Volgens een overlevering beweerde hij op een dag dat hij God tijdens
de schepping graag van advies had willen voorzien.
Als straf voor deze godslastering vloog dezelfde dag nog het kapsel
van zijn echtgenote in brand, wat hem ertoe bracht de volgende dag
zijn woorden openlijk terug te nemen en bij wijze van penitentie de gordel van
de Heilige Franciscus als versiering in zijn kamer aan te brengen.
Hieraan hebben we de naam Sala de Cordón, zoals zijn kamer nu
nog genoemd wordt, te danken.
Dan komt de Koninklijke kapel, maar de batterijen laten het afweten,
en als ze vervangen zijn, hebben we al via een binnenplaats
de volgende zaal ontdekt: de wapenkamer.
Het krioelt hier van antieke wapens en dito uitrustingen.
Hier zie je bijvoorbeeld een dikke Bertha (op de voorgrond).
Of een Duitse houten jachtkruisboog van Keizer Karel V met inlegwerk.
Verder nog talloze mortieren, musketten, kruisbogen, hellebaarden,
klakkebuizen en de fameuze militaire helmen, die wel gekend waren
in de Nederlanden tijdens de Spaanse aanwezigheid in de 16de eeuw.
Zie bijvoorbeeld ook in Suske en Wiske: “Het Spaanse Spook”.
Af en toe loont het de moeite even uit het raam te kijken.
Op deze plaats kunnen we genieten van het uitzicht op de noordelijk gelegen
Huerto del Rey, een beboste helling buiten de stadsmuren en de bosachtige
weg langs de oever van de Eresma.
Hier moet zich een afschuwelijk drama afgespeeld hebben.
Het schijnt dat een Koninklijke baby de moederlijke armen van een kamermeisje
ontglipte en langs de kasteelmuren in de diepe gracht te pletter viel.
Er onmiddellijk van doordrongen wat voor gruwelijke straf haar te wachten stond,
is het kamermeisje de baby seconden later wanhopig achterna gesprongen.
De kathedraal tekent zich af als een Russische ruimteraket tegen het gebergte.
Je kunt ook buiten op de uiterste punt, en dan kan je de tuin zien vanuit de hoogte.
Dit besluit het bezoek aan het Alcázar. Een andere grote attractie is het aquaduct.
Deze Romeinse waterleiding van Trajanus, uit de 1e eeuw, loopt ca 28 m hoog
door een deel van het centrum.
De enorme constructie bestaat uit 160 bogen, deels in twee verdiepingen,
van granieten blokken.
De lengte van het aquaduct is 728 m, en maakte onderdeel uit van de
16 km lange waterbevoorrading tussen Ríofrío en Segovia
Hier zie je het overdag, maar wijzelf zien het ‘s avonds schitterend verlicht,
terwijl we langs de gezellige straatjes de weg naar beneden vinden.
Morgen kammen we de omgeving uit, en bezoeken een grote, speciale kristalfabriek.
  
02-12-2009, 00:00 geschreven door grob 
|
