|
Na 2006 hebben we met Olaba(*) nu opnieuw Beaufort Outside bezocht,
de driejaarlijkse tentoonstelling van hedendaagse kunst langs de Belgische kust.
Beaufort Inside bestaat ook, is in Oostende, maar vermits we hier altijd
goed weer hebben, blijven we liever in open lucht.
Dank zij Erik, Artistiek Directeur van Olaba, is dit weer een prachtige dag geworden.
Uit een dertigtal kunstwerken, verspreid over de kust,
had hij er een tiental geselecteerd, die echt de moeite waren.
s’Morgens vertrekken we dus met de kusttram, en rijden van Knokke
naar de Panne, een traject van meer dan twee uren.
Het eerste werk staat dicht aan de tramhalte Schipgat, en het betreft 9 totems, die verspreid staan over het strand.
Op de foto hieronder staat een van de totems.
Ik ga het me voor een keer eens gemakkelijk maken en laat Erik aan het woord.
Valérie Mannaerts
– ‘If travel is searching and home what's been found’
Tramhalte Oostduinkerke – Schipgat. Strand Sint André (einde van de Gillis Scottlaan).
De 9 ‘totems’ staan (net niet) lukraak verspreid.
(Een aantal zijn zichtbaar vanaf het einde van de Gillis Scottlaan,
andere staan wat verderop op het strand/naast de duinen.)
De jonge kunstenares maakt ‘veelgelaagd’ werk….
Haar collage-achtige tekeningen zijn bekend.
Zij combineert papier, fotografie, video, sculpturen en die taalvormen vloeien in elkaar over.
Ook in dit werk speelt ze met gelaagdheid: de sculpturen gaan in dialoog
met de er aanwezige ‘elementen’… zijn ze aangespoeld?
De toeschouwer kan zich afvragen wat er wel en wat niet tot het ‘werk’ behoort….
Wat er dus ‘kunst’ is en wat niet….Zoeken en (hopelijk) vinden… let op de titel !
Dit visnet behoort niet tot Beaufort 03, maar ik heb het wel opgeplooid
en stiekem in mijn rugzak gestoken.
Ik ga hiermee mijn kandidatuur stellen in 2012. Hihi.
Binnenin Abdij Ter Duinen moesten we ook zijn, maar …bittere pil:
gesloten op maandag.
Foutje van de organisatie? Wie dit wil bezoeken is dus verwittigd!
Deze man voor de deur werd rood van schaamte, maar kon ons niet helpen.
Op deze foto zie je het bewijs dat we op de tram wachten op de Esplanade
in De Panne.
Olaba is zeer milieubewust, en onze ecologische voetafdruk houden we klein.
Matt Mullican (56 j. USA) Twin Stations’
15 gietijzeren platen tussen de betegeling van het tramdepot van De Lijn (naast Loskaai 15).
Tramhalte De Panne – Esplanade.
De sterke wil om alles te ordenen vormt de basis van zijn werk.
Matt Mullican bedacht een “persoonlijke kosmologie” (wetenschap van het heelal)
bestaande uit 5 niveaus van de zuivere materie tot de ‘hoge’ geestelijke menselijke activiteit.
Aan elk niveau verbindt hij een kleur: groen voor zuivere materie; blauw voor de wereld der dingen;
geel voor wetenschappen en kunst; zwart en wit voor tekens en taal en rood voor geestelijke activiteit.
Zijn pictogrammen hebben het doel orde te scheppen in de chaos.
Hij verwijst naar een wereld waarin codes en tekens de plaats innemen van de realiteit.
Als ‘toeschouwer’ verdwaalt men – en dat is op zijn minst paradoxaal - in die poging van de kunstenaar
om rationeel orde en klaarheid te scheppen in het begrip wereld… en komt men (hier!) op ‘n “dood spoor’’.
De Beaufort03-catalogus vermeldt dat Matt Mullican tekeningen maakt in trance, onder hypnose
wordt de kunstenaar een ander iemand in zichzelf…
Bij zijn eerste bezoek aan de Belgische kust viel de kusttram hem op…. vooral dan de tramspoor-lijnen.
Stelt wereldwijd tentoon. Hij ontwierp de logo’s op de vlaggen van deSingel (A’pen) en eerder werk,
gerelateerd aan tram/trein-sporen, was al te zien in Venlo (NL) en Graz (Oostenrijk).
Dit werk is speciaal gemaakt voor de 8 Olaba’s: ieder mocht zijn eigen symbool kiezen.
Erik gaat zelfs zover, uit pure bewondering, om zijn roestig symbool te kussen.
Evan Holloway ( 42 j. USA °1967) – ‘Never Good Enough’
Strand van Sint-Idesbald. Tramhalte Koksijde – Sint-Idesbald…. Aan dijk ca. 300 m naar R.
Prachtige locatie voor deze sobere monumentale (14 m. H / 12 m. B) stalen constructie
waarop zijn statement als sterke boodschap: NEVER GOOD ENOUGH!.
Geen enkel beeld kan immers op tegen het overweldigende ‘echte’ beeld van zee en strand….
Kunst kan niet ‘concurreren ‘ met de zee.
Vandaar zijn ‘Never Good Enough’ op een metalen net aan een stalen geraamte
als speelbal van weer en wind…
Greta is min of meer zoals de Japanners: alles moet in het fotokastje
opgeslorpt worden.
Al haar creaties kan je dan ook vinden via de link
http://fotoalbum.seniorennet.be/gaviota-album
Dan belanden we in Nieuwpoort aan de havengeul.
Het kunstwerk, een verticale prauw, komt in beeld.
De dames maken leuke kiekjes.
Stoere veerman Pepe helpt bij de overzet.
Vissersboten varen de vaargeul uit, de zee tegemoet.
Gelukkig verdrinken we niet, en kunnen we juichen na de geslaagde overzet.
Philip Aguirre Y Otegui (48 j. BE °1961) – ‘Gaalgui’
Aan het begin van het Oosterstaketsel (einde Vierboeteweg). Tramhalte Nieuwpoort – Bad.
Philip Aguirre Y Otegui is van baskische afkomst
Via Picasso’s kubisme kwam hij terecht bij de oude Grieken…
De studie van de Griekse en Etruskische beeldhouwkunst ondersteunde Philip Aguirre
in zijn zoektocht naar de zuivere, de pure vorm.
Bootvluchtelingen, sloppenwijken en oorlogsgeweld komen vaak aan bod in zijn werk
dat sociale thema’s paart aan uitgepuurde klassieke vormen.
Daarvan getuigt o.a. ook zijn ‘Man met Matras’ in Zaventem Luchthaven.
De sociaal-maatschappelijke context in zijn werk en zijn engagement groeiden
bij de vele bezoeken aan vluchtelingenkapmen en hulporganisaties
De prauw waarmee Afrikaanse bootvluchtelingen de levensgevaarlijke overtocht (1600 km)
van Senegal naar de Canarische Eilanden proberen te maken inspireerde Philip Aguirre
tot dit ‘beeld’ (12 m. hoog) voor Beaufort. ‘Gaalgui’ betekent ‘prauw’ in het Wolof,
de plaatselijke taal.
Aguirre maakte het krachtig beeld samen met plaatselijke ambachtslui en vissers
in het haventje M’Bour, okt. - dec. 2008.
Ze hebben eerst een kleiner beeld gemaakt (6 m) namens Beaufort aan de lokale bevolking
geschonken, dat nu als ‘le monument’ ( zoals zijn medebouwers het noemen….
ze vonden het eerst knettergek dat hij de boot verticaal oprichtte) op het strand
van M’Bour staat. De kunstenaar bezoekt Senegal sedert het midden van de 90-er jaren…….
De haven van Nieuwpoort als locatie is een verwijzing naar bootvluchtelingen
en naar een regiment Senegalese soldaten van het Franse leger die in W.O.1
aan het nabijgelegen front in de loopgraven vochten.
Binnen loopt een video waarin moeders van jonge, op zee omgekomen Afrikanen,
hun landgenoten oproepen om hun leven niet op het spel te zetten en in eigen land
een beter leven op te bouwen.
Aeneas Wilder (42j. U.K. ° 1967) – ‘Untitled # 143’
Strand aan hotel Bellevue. Tramhalte Westende – Bellevue
De Schot Aneas Wilder woont en werkt het grootste deel van het jaar in Japan…
het intens contact met de Oosterse kunst beïnvloedt in grote mate zijn werk.
(Getuige ervan is het project “Zen Gardens”). Hij maakt videokunst en constructies.
Deze elegante houten koepelstructuur – 17,5 m. hoog - ervaar ik als een zeer sterk werk
qua vorm en inhoud. De ruimte is 50% open, 50% dicht, gelijktijdig fragiel en stabiel….
Binnen voel je ’n bijna sacrale sfeer… en toch sijpelt het kustgebeuren binnen…
De locatie is goed gekozen in harmonie en dialoog met de architectuur van Hotel Bellevue,
geklasseerd en bijna 100 jaar ouder (1911). De manier waarop het licht beweegt
door en langs de structuren van “stapelingen” is een constante in zijn werk.
De koepel is terplaatse gemonteerd en is gebaseerd op een studie (2008) van een ‘kogel’
voor het landschapspark in de ‘Hoeksche Waard’ in de gemeente Korendijk (NL).
Bij Verbeke Foundation (Kemzeke) staat zijn ‘Dome in Motion’ ( = 1° proef voor hg. opdracht),
eveneens zo’n koepeltempel maar met glad, zuiver afgewerkt hout
en met meer dynamische (spiraalbeweging) vormgeving.
Binnen zie je het goed: 50% dicht en 50% open
De beste manier om de sfeer te ondergaan is horizontaal.
Lut gaat direct plat.
Wat ze dan te zien krijgt is dit:
Het geheel ademt een heel aparte Zen-sfeer.
18-08-2009, 23:31 geschreven door grob 
|
man met zalm (ofwel zalm met man)
