Na enkele dagen hard labeur voelen we ons herboren, en zo licht als een pluimpje.

Dan is de tijd gekomen, om verder noordwaarts te trekken, op zoek naar Betty.

En dat is voor zeer binnenkort…

Zo eindigt mijn vorig stukje.

Welnu, Betty uit Leuven hebben we  gevonden, in de buurt van Vierzon.

Maar vooraleer we zover zijn, worden we op een parking nog eerst gecontroleerd

 op verboden alcoholbezit door de Texas Rangers uit Dallas.

Betty is te vinden niet ver van de autoweg, in een rustige buurt. Haar Bed&Breakfast

is een gewezen Priorij, vandaar de benaming “Le Prieuré” natuurlijk.  

Even voorzichtig het vetplantje manipuleren, dat ik gekocht heb in Quillan,

en we kunnen het gebied van Betty betreden.

De parking ligt aan de zijkant van het gebouw. Twee merkwaardige deuren

doorstaan hier de tand des tijds, om het eens traditioneel te zeggen.

Als je de linkerdeur opentrekt sta je in een merkwaardig historisch kapelletje

van de priorij, waar vroeger de paters zich terugtrokken. Om te bidden waarschijnlijk.

De deur aan de rechterkant leidt van de parking naar het hoofdgebouw,

en loopt doorheen het vroegere koetshuis,

waar nog voertuigen en oud landbouwgereedschap

van hun pensioen genieten.

Als je het koetshuis verlaat sta je tegenover het hoofdgebouw, aan het einde

van een mooi stuk tuin.

Greta heeft al dadelijk de ingang gevonden, de pientere meid!

De zon, die stilaan ondergaat, doet de kleuren van dit tafereeltje bijzonder goed uitkomen.

Als je van de ingangsdeur kijkt naar de andere kant, zie je achter de tuin

de eigenlijke toegang, met daarachter een straat.

Aan de overkant van de straat staan nog gebouwen die toebehoorden aan de Priorij.

Toen hier nog bruine of witte paters rondliepen, was de rust volledig.

Achteraf trok men een straat dwars door het domein.

Aan de rechterkant situeren zich enkele kamers van de B&B.

Slechts twee andere bezoekers logeren hier.

Ze zijn niet erg spraakzaam, maar wel grappig

Wat je hier ziet is een ongelukkig mens. Waarom, zul je denken?

Wel, hij heeft de kans nog niet gekregen te logeren bij Betty uit Leuven.

Eens binnenhuis, ziet het er allemaal zo oud niet uit.

We voelen ons onmiddellijk thuis. Zo zijn we.

We hadden vooraf, bij de reservering, gevraagd om een

licht dineetje, wat voor de gastvrouw geen probleem is.

Greta kijkt er al naar uit.

Betty is zeer verlegen, en wil geen foto laten nemen,

terwijl ze het eten opdient.

Om mijn verhaal kompleet te maken heb ik dan maar

een robotfoto samengesteld.

De gelijkenis is wel treffend moet ik nu zelf toegeven.

Betty heeft het schitterend gedaan.

Enkel de hoofdmaaltijd, en dan dit kleine dessertje toe.

Ik heb blijkbaar te veel van de wijn gedronken, want mijn

gevoel voor evenwicht is me aan het verlaten.

Greta heeft het in de mot trouwens.

Na de welverdiende nachtrust verlaten we het dorpje.

De naam is trouwens merkwaardig: Vatan.

Wie een mondjevol Frans kent, weet wat dit betekent.

Daarom heeft het gemeentebestuur er prompt aan toegevoegd: “tu reviendras…”.

Zoiets moeten ze ons geen twee keer zeggen.

 In een later stadium van onze avonturen komen we inderdaad terug.

Met foto van Betty inclusief, deze keer.

Voor de trouwe lezers, come and see…

En zo loopt onze terugkeer uit Spanje ten einde.

We gaan verder noordwaarts, voorlopig…

31-07-2010, 10:44 geschreven door grob  

Er zijn er die het doen: wanneer het zitvlak te pijnlijk wordt tijdens of na teveel fietsen,

steekt men een vers stuk rundvlees in zijn broek, ter hoogte van het zitvlak.

Nu de Tour de France op zijn einde loopt, zijn er wellicht wel een aantal tournedos,

 die ettelijke kilometers boven de Nederlandse, Belgische, Franse of Zwitserse

 wegen hebben afgelegd. Wie zal het weten?

(*) Voor de Nederlandse lezers: velo is Frans voor fiets natuurlijk.

Wat voor mij ook een open vraag is: wat gebeurt er achteraf met deze befaamde

 vleeslappen, eens ze afscheid genomen hebben van de zitvlakken?

Worden ze toch nog geserveerd voor iemand?

Misschien kan men ze verplicht laten eten door de renners betrapt op doping?

Is er al iemand op dat idee gekomen?

Terug nu naar mijn eigen tweetal tournedos (die nog geen zadel gevoeld hebben).

De vleesjes zien er smakelijk uit, maar vandaag is Cabrales de echte vedette.

Cabrales is een blauwe kaas, uit Asturië.

Naar verluidt fietst de Spanjaard Contador regelmatig in de Asturische bergen,

en doet hij zich onderweg overvloedig tegoed aan Cabrales.

Asturie ligt in het noordwesten van Spanje, ten zuiden van de golf van Viscaya,

Het ligt aan de zee, maar heeft ook heel wat bergen.

Cabraleskaas (queso de Cabrales) is een blauwgeaderde

koeienkaas (met eventueel bijmenging van geiten- en/of schapenmelk),

afkomstig uit de gelijknamige gemeente Cabrales in Noord-Spanje,

gelegen in het Picos de Europa-gebergte.

De kazen worden tussen de 4 en 6 maanden gerijpt in koele grotten

van dit gebergte, en staan onder invloed van zilte Atlantische wind.

Nog echt kleinschalig artisanaal werk is dit, waardoor deze

fantastische kaas weinig bekend is in het buitenland.

Gelukkig vond ik in een kookboek met Spaanse en

Portugese gerechten dit recept.

De kazen worden in grotten in de valleien van Asturie

geplaatst op houten planken, waar ze met regelmaat

individueel gedraaid en opgeschoond worden.

De relatieve vochtigheid in deze grotten ligt bij de 90%,

en de frisse temperatuur schommelt tussen 7–13 °.

Deze toestand is gunstig voor de ontwikkeling van penicilline

 schimmels, die zorgen voor de blauw-groene dooradering.

Cabrales heeft een sterke smaak en geur, die complex

kan worden als schapen- of geitenmelk wordt toegevoegd.

Net als voor Roquefort en Gorgonzola is de naam

beschermd door Europese wetgeving.

Gelukkig kon ik de kaas makkelijk vinden in de Spaanse

supermarkt. Ik had al verschillende Spaanse kazen

geprobeerd, maar deze was me nooit opgevallen.

Het gekochte product is gewoon verpakt, op zijn supermarkts dus,

maar traditioneel wordt hij helemaal anders behandeld.

De esdoornbomen uit de Asturische bergen leveren bladeren

waarin de kazen normaliter worden gewikkeld.

Europese wetgeving rond hygiëne verbiedt dit vandaag, en commercieel

verkochte Cabrales zit nu niet meer in vochtige groene bladeren, maar in donker

 groen gekleurde aluminiumfolie met de officiële stempel van de Queso de Cabrales.

In de streek zelf is het nog mogelijk origineel verpakte Cabrales te vinden,

in zeer beperkte  hoeveelheden, maar deze mag men niet exporteren,

en heeft geen officiële  DO goedkeuringsstempel.

De gerijpte kaas is brokkelig, maar wel smeerbaar.

Hij heeft een typerende ziltige en houtachtige smaak wat voor een belangrijk deel

is te danken aan de esdoornbladeren. Het vetgehalte is circa 45%.

Cabrales wordt door de Spanjaarden gebruikt in groente- en vleesgerechten.

Ook als tapa in combinatie met olijven of dadels komt Cabrales goed tot zijn recht.

 Vooral de laatste combinatie, waar de pittige kaas gecombineerd wordt

met de zoete dadels, is erg populair.

Ik ga hem vandaag op een andere manier bereiden, als saus voor de tournedos.

Als groenten komen er twee soorten paddenstoelen bij: de Portebello’s,

die je hier ziet, en een soort waarvan de naam me momenteel ontsnapt.

Indien iemand ze herkent, laat het me weten via een reactie aub. Dank je wel.

Jullie weten nu ongeveer wat we gaan bereiden: tournedos al Cabrales.

Absoluut niet moeilijk, want zelfs ik kan het bereiden.

In plaats van Cabrales kan je uiteraard ook Roquefort, of Gorgonzola nemen.

Iets minder smaakvol natuurlijk, maar nog zeker lekker genoeg.

Het andere lokvogeltje is: champiñones al ajillo (gebakken lookpaddenstoelen)

De paddenstoeltjes doen braafjes wat van hen verwacht wordt, en blijven

nog even in de pan. Ik heb er ook een gebakken aardappeltje bij voorzien.

Aan één enkel kantje lichtjes aangebrand, maar gelukkig nog net eetbaar.

De tournedootjes hebben intussen hun behandeling succesvol ondergaan,

en de borden kunnen stilaan gedresseerd worden.

Alles is dus onder controle.

De sublieme saus nog druipen op de vleeslappen en het genieten kan beginnen.

Superlekker!

Bereid in Spanje en gebaseerd op een recept uit “Aan tafel in Spanje en Portugal”.

24-07-2010, 00:00 geschreven door grob  

Laten we even halt houden bij de terugkeer vanuit Spanje naar België 2009.

We waren  de buurt van Valencia, in het familiehotelletje Raco de la Pintora.

Vandaar is het een aangename rit naar het noorden, langs het natuurgebied van de

 monding van de Ebro, en de blauwe Méditerranée tot in het zuiden van Frankrijk.

Regelmatige lezers weten dat we altijd een tijdje halt houden in Quillan, waar vorige

 zondag de Tour de France nog passeerde.

De verblijfplaats situeert zich tussen Perpignan en Carcassonne, en dit grote

 bungalowpark wordt al 21 jaar bestuurd door Vlamingen die we goed kennen.

Het domein zelf ligt een paar kilometer buiten het kleine stadje Quillan.

Naar aloude gewoonte durven we in het stadje al eens rondkuieren.

De Tourist Office werd enkele jaren geleden volledig vernieuwd en is

een aangename omgeving.

De Romaanse kerk staat er al duizend jaar, en is een vaste rots in de branding.

Begin mei zijn de platanen kort gesnoeid, zodat ze in de zomer voldoende schaduw

 geven aan de lokale petanquespelers. Rugby en petanque is het enige wat hier telt.

Nog een typisch element voor Quillan is het “Eau Potable”.

Dat wil dus in feite zeggen: Potbaar Water.

Zoiets als in Batteries Rechargeables: herlaadbare batterijen.

Bij het potbaar water hoort altijd een kraan. Bovenaan: ze steekt bijna in mijn neus.

De pot vind je altijd onderaan. Ik controleer altijd met mijn vinger, of het water

wel goed gepot is. Het potwater is wel degelijk van goede kwaliteit dit jaar.

Terug naar het domein “L’Espinet”. De nieuwe bungalows blijven maar aangroeien,

en sinds vorig jaar is er een grote vijver aangelegd.

Aan de rechterkant zie je de loods, waar vorig jaar een van de recepties doorging

 voor het twintigjarige bestaan.

Ons jaarlijks verblijf in Quillan is een soort Spartaanse retraite: geen TV,

en ganse dagen aan de conditie werken.

Hier geef ik me volledig op de 11 meter horden.

Vroeger deed ik altijd de 18 meter, maar het werd me te zwaar.

Greta heeft haar eigen zweetverwekkend en calorieverdrijvend fitnessprogramma,

waar ze ook altijd heel intens mee bezig is.

Naast het sterk afslankende hordelopen, sta ik stilaan bekend als de Fit-o-meterfreak

van l’Espinet. Elk van deze disciplines beheers ik tot in de perfectie.

Zelfs de plaatselijke pers houdt zich dagelijks op de hoogte van mijn vorderingen.

…waardoor de tribunes  telkens vollopen, eens ik in actie kom.

Greta eindigt steevast haar eigen workout met een kwartiertje op “The Duck”,

de moeilijkste en meest stresserende oefening van allemaal.

Na enkele dagen hard labeur voelen we ons herboren, en zo licht als een pluimpje.

Dan is de tijd gekomen, om verder noordwaarts te trekken, op zoek naar Betty.

En dat is voor zeer binnenkort…

21-07-2010, 10:39 geschreven door grob  

Hez vorige zinnetje is natuurlijk lichtjes overdreven.

Maar toch: tijm staat bekend als slijmoplossend middel en heeft ook

een krachtige antibacteriële en schimmelwerende werking.

Nog een straffe: gebruik tegen hoofdpijn een tijmaftreksel in olie, via massage.

Niet alleen aan tafel, maar ook tijdens bedtijd kan tijm nuttige diensten bewijzen!

Vandaag gaan we enkel in op het eerste aspect. Naar de keuken dus.

Maar eerst nog wat nuttige TIPS over tijm natuurlijk, ten behoeve van de lezer(es).

Van oorsprong komt ‘Thymus vulgaris’ uit het gebied rond de Middellandse Zee.

De vaalgroene blaadjes zijn op hun best wanneer de plant in bloei staat.

De oude Romeinen gebruikten al tijm om smaak te geven aan kaas en likeur.

Bovenaan de takjes verschijnen van begin tot midzomer kleine witte of lila

lipvormige bloempjes, die veel bijen trekken.

Vanwege de aromatische geur wordt tijm veel in de zeepindustrie gebruikt.

TIP 1: meng tijm met peterselie en laurier tot een “bouquet garni”.

Bind het met een touwtje, en je kunt dit toevoegen aan bouillon, marinades,

 vullingen, sauzen en soepen.

TIP2: het kruid mag als blaadje of als volledige tak meekoken.

Bij het opdienen verwijder je vanzelfsprekend de tijmtakjes.

Je kan de blaadjes natuurlijk ook vooraf van de takjes afritsen.

TIP 3: samen gebruikt met marjolein geeft het aan spijzen een heerlijk aroma.

Tijm smaakt ook heerlijk in bruine sausen, wildgerechten en peulvruchten.

TIP 4: ook bij gerechten met wijn en bij de inmaak van olijven wordt tijm gebruikt.

Tijm past goed bij voedsel dat langzaam in wijn wordt gekookt.

TIP 5: van de bloemen en bladeren wordt ook thee en siroop bereid.

Tijm bevat de stof thymol, die goed is voor de luchtwegen, meer bepaald als middel

tegen hoesten en symptomen van astma.

TIP 6: tijm wordt ook gebruikt bij de bereiding van likeuren zoals Bénédictine.

Ik zou toch niet aanraden dat zelf uit te proberen.

TIP 7: vermijd het eten van grote hoeveelheden tijm tijdens de zwangerschap.

Misschien is deze tip wel overbodig, gezien de leeftijdscategorie waarin de meeste

 van mijn lezeressen vertoeven. Maar je weet natuurlijk nooit!

Eenmaal hoofdpijn overwonnen na een massage van het tijmaftreksel in olie

liggen immers alle wegen en mogelijkheden open!

TIP 8: Tijm kan je 's zomers gemakkelijk drogen, omdat de plant een houtige stengel

en kleine blaadjes heeft. Hiervoor kan hij buiten aan de waslijn of in een goed

 geventileerde kamer worden gehangen. Na het drogen kunnen de blaadjes

worden verkruimeld en in gesloten potten worden bewaard.

Denk wel bij het gebruik van kruiden aan de algemene regel, dat voor hetzelfde smaakeffect

de hoeveelheid verse kruiden driemaal zoveel is als in gedroogde versie.

Op ons terras wordt de verse tijm geplukt, en er komen nog wat andere dingen bij kijken,

ter bereiding van aardappel-paddenstoelgratin met varkenshaasje.

Waar wacht je op? Het is heel eenvoudig te bereiden.

Ik heb het gerechtje bereid voor twee personen.

Zoals je kan zien gebruik ik altijd ingrediënten die gemakkelijk te verkrijgen zijn.

Hieronder zie je de ovenschaaltjes, met alles erop en erin, die uit de oven komen.

Tegelijk wordt ook het varkenshaasje op maat gesneden

en geserveerd.

Samen met champignons zijn oesterzwammen ook niet te versmaden, integendeel.

Alles samen op het bord is het einddoel.
Ik had weer eens geluk. Oef.

Het gerechtje is geslaagd en superlekker!

.

Bereid in Spanje naar een recept uit Libelle.

16-07-2010, 16:40 geschreven door grob  

Dit beestje hieronder is geen schaap, geen geit, geen lama, ook geen neushoorn.

Het is gewoon een rendier(tje), een beetje verdwaald aan de Noordkaap.

We zijn al enkele dagen terug thuis, en alles begint opnieuw letterlijk

in de oude plooi te vallen (hmm, hmm).

De verdere avonturen komen iets later aan bod, na deze enkele korte flashberichten

(om wat tijd te winnen, want mijn inspiratie zit in feite nog in het noorden).

Op de boot was er in principe internetverbinding mogelijk, maar elke poging

is volledig mislukt. Greta had zelfs (tevergeefs) haar laptopje meegenomen.

Het schip is wel van Italiaanse afkomst. Dat verklaart al veel.

Ik kon dus geen update doen van mijn blog gedurende twee weken.

Iets totaal anders: een aantal (meestal vrouwelijke) lezers zouden graag

bepaalde uitgeteste recepten bijhouden, om ze zelf ook eens uit te proberen.

Het is niet nodig om ze over te schrijven.

Ziehier, wat je wel doet: open een leeg document (bijvoorbeeld in Word).

Ga in mijn weblog naar het gewenste recept.

Selecteer het, door met de muis links te klikken, vast te houden en te slepen.

Klik op “kopiëren” (boven in de menubalk). Ga naar je eerder geopende document.

Klik boven in de menubalk op “plakken”, en klaar is kees.

Je kan het op de PC bewaren in een bestandje , of het afdrukken.

Weer iets totaal anders: ik vermoed dat ik deze week boven de 25000 hits uitkom.

Dat wil zeggen dat er zoveel keer geklikt is op mijn weblog door de bezoekers.

Het is een klein mijlpaaltje, nauwelijks merkbaar tussen de Grote Weblogs.

Er zijn zeker blogs met tienmaal meer hits, maar het stemt me toch heel tevreden.

Het is nog geen obelisk, maar toch al iets in de ordegrootte van een weidepaaltje.

Het is uiteindelijk de vooral kwaliteit van de lezer die telt, niet de kwantiteit natuurlijk.

Ik bedank dus al mijn lezers, en in vooral diegenen die al eens een reactie sturen.

Dit is trouwens eenvoudig: klik onder rechts, onder het schrijfseltje, op “Reageer”.

Het doet me veel plezier te weten of men het goed, of slecht vindt.

Ik ga in elk geval trachten, als er niet te veel tegenzit, om zachtjesaan

naar 50000 hits te gaan, in de hoop dat jullie blijven op bezoek komen.

Groetjes.

10-07-2010, 00:00 geschreven door grob