Een stukje buiten de stad ligt het park Güell, een van de baby’s

van Gaudì. In dit gebied dat in die tijd buiten de stad lag

wou hij een architecturaal mirakel oprichten.

Hij begon met de constructie van terrassen op verschillende

niveaus, en bouwde er een huis voor zichzelf, waar hij ging wonen,

en een voor de conciërge, maar de rest is financieel niet van de grond gekomen.

Maar zelfs zo is het een MUST voor de Barcelona bezoeker.

Gemakkelijk bereikbaar: 5’ metro vanaf de Ramblas en 15’ wandelen.

We keren terug met een taxi en doen er drie kwartier over.

Je kunt langs twee kanten het park binnen. Wij starten bovenaan,

en laten onderweg een kiekje nemen door een koppeltje Nieuw Zeelanders.

De balustraden van het terras zijn hoogst ongewoon en dwingen je

een standpunt in te nemen: welnu ik ben helemaal pro Gaudì.

De bovenzijde van het terras is een soort dolomiet, die wordt

gedraineerd doorheen zuilen die zich in een ruimte daaronder bevinden:

een lege tempel, lijkt het.

Greetje laat de zitbanken hun rol spelen en droomt al van een huisje in Gaudì stijl.

Na enkele uren wordt ze opnieuw wakker en staat/zit weer klaar voor haar droomprins.

Aan de rand van het park staat de portierswoning. troebel weer vandaag, je kan zelfs de zee niet zien.

Vanuit de hoogte lijkt de Sagrada Familia wel op een dood insect dat met zijn poten omhoog ligt. 

Soms denk ik dat er kabouters op het toneel gaan verschijnen,

uit een klein deurtje kruipend en nog wat geeuwend

nadat hun siësta achter de rug is.

Hierin wilde Gaudì zelf wonen, maar er kwam iets tussen.

Enkele rare beesten bewaken de ingang.

31-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Let op beste vetzakken!! Dit is niets voor jullie.

Af en toe moet er hier iets op de plank komen

dat wetenschappelijk en sociaalagrarisch hoge toppen scheert.

En dat is NU! Dit is een waar Montignac gerecht.

Volgens de regels van de kunst. Hééél gezond, vermagerend,

antistress, en je mag er een glas wijn bij drinken.

In het Montignac boek ziet het resultaat er zó uit.

Volgens mij is die gebakken zalm nog halfrauw

of is de foto achteraf bijgekleurd, maar het ziet er degelijk (fotograaf)werk uit.

 Maar waar is de tapenade gebleven?

Mijn uitkomst, als sukkelaarkok lijkt niet zo appetijtelijk

(heeft de zalm een camoeflagevest aan?), maar het was toch lekker.

Hier is het gerecht (mét tapenade op de zalm!):

ingrediënten voor 2	bereiding
½ komkommer, geschild, zaden eruit, in blokjes	pureer de geschilde komkommer met de staafmixer
1 prei in ringetjes gesneden	breng deze coulis op smaak met veel peper en zout
200 g peultjes (labboontjes)	blancheer de preiringen en peultjes in de microwave
2 visfilets (zalm, kabeljauw, zalmforel…)	(diepgevroren peultje zijn al gekookt = makkelijker)
peper en zout	maal de koriander en look, meng met de olie
	verwarm de grill voor en leg de peultjes en de prei op de bodem van een ovenschaal
voor de tapenade:	bestrooi de visfilets met peper en zout
½ bosje koriander + 1 lookteen beter: koriander- en lookpasta uit tube (Spanje)	dresseer de vis op de groenten
½ el olijfolie	plaats de schaal 3’ onder de grill
	draai de vis voorzichtig om, bestrijk met tapenade
TIP: deze tapenade is ook lekker op gebakken	plaats de schotel terug 2’ onder de grill
plakken courgette of aubergine, als amuse	verdeel de groente en vis over 2 grote borden
gueule bijvoorbeeld	sprenkel er wat komkommercoulis omheen

Hier wordt de zalm uit de doeken en uit de schotel gedaan

door de aanwezige commis.

De komkommercoulis mag er ook nog op.

29-08-2008, 16:31 geschreven door grob  

Tiens, ’t is waar ook, ik moest nog wat verder gaan

met onze verplaatsing naar Spanje in oktober.

We verlaten Leuc en zijn paarden, wippen even binnen en buiten

in de Espinet in Quillan, en we zitten in Spanje.

Greta heeft een perfect hotel gevonden in het centrum

voor enkele nachten en we zitten op rozen.

Citytrip met de wagen (die wat mag rusten in de hotelgarage).

We waren al eens eerder in Barcelona, waar we de autoferry moesten nemen

 naar Mallorca. We zijn toen in de haven blijven hangen,

in de buurt van de zuil met Colombus er bovenop.

De ramblas hadden we toen niet echt gezien.

Nu doen we de hele tour.

Het krioelt er van de mimespelers, zoals deze hier. 

Het grootste pluspunt is de versmarkt in een zijstraat.

We bewandelden al tientallen markten, maar deze is fenomenaal.

Hier zie en ruik je dingen om te eten die je niet voor mogelijk houdt.

Het grootste minpunt zijn de horeca toeristenvallen, met peperdure prijzen,

mindere kwaliteit en niet altijd even proper.

Ga dus liever een glas drinken in/aan een bar off-Ramblas.

Wat we dus ook doen, zoals op de aangename Plaza Real,

met straatverlichting, ontworpen door Gaudì.

Barcelona is een prachtige stad, met wondermooie huizen,

prachtige winkels, en een toffe, erg levendige sfeer

Een must is natuurlijk de Sagrada Familia, het levenswerk van Gaudì.

Het ligt wat apart, maar op wandelafstand van ons hotel.

Volgens de huidige planning zou de kathedraal moeten af zijn

tegen 2050. Er wordt al 100 jaar dagelijks aan gewerkt!

In het park rond het gebouw zit het vol met grote groene parkieten.

Deze muur met glasramen is letterlijk schitterend als de zon schijnt.

De zuilen en bogen zijn ontworpen wiskundig ontworpen,

zoals hier met hyperbolen.

Dit is de niet-zonkant. Aan één zijde is alles trouwens nog open,

zonder muren dus.

Hier zie je een stukje van de stad, foto genomen van op het dak

van de kathedraal.

Elke grote metropool heeft tegenwoordig zijn eigen piemel.

Ook vanop het dak: enkele van de ongewone torens. Wonderlijk.

Een stukje van de voorgevel.

Een andere gevel: één grote bouwwerf. Ooit raakt het af...

28-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Deze week zijn kalfslapjes met salie aan de beurt.

Tot mijn schaamte moet ik toegeven dat ik tot voor kort

salie te weinig kende, behalve gedroogd, maar dan is de geur

grotendeels verdwenen.

Ik heb ontdekt dat het een van de heerlijkste geuren heeft van alle verse

kruiden, en het doet het uitstekend met de neutrale smaak van kalfsvlees.

Hier heb je het: smakkie smakkie.

KALFSLAPJES MET SALIE

ingrediënten voor 2	bereiding
4 dunne kalfslapjes	bedek de kalfslappen met de ham
4 sneetjes rauwe ham: Serrano, Ganda, enz	voeg ook de salieblaadjes toe
5 cl witte wijn	rol op en pin vast met prikkers
8 verse salieblaadjes	bak het vlees in olie aan alle kanten goudbruin
olijfolie	schik het kalf op een voorverwarmde schaal
zout en peper	bak de champignons op hoog vuur en verminder
aardappelen	blus de pan met de wijn, laat inkoken tot de helft
boschampignons	voeg het kookvocht van de champignons toe
	indien nodig: dik de saus wat aan met Roux Express
	giet de saus over het vlees
	dien op met de champignons en piepers

Deze keer is er geen fotootje voorhanden.

Greta had haar apparaatje laten liggen in de wagen, die langs de straat

geparkeerd stond.

Ter compensatie geef ik nog een tweede gerechtje, dat ik ooit

maakte in Spanje.

Het komt uit Jamaica, maar bevat geen speciale ingrediënten,

behalve misschien bataten, met een “b” vooraan, die je kan vinden

in elke “serieuze supermarkt.

Ze worden behandeld als piepers, maar ze zijn zoet.

Dit gerechtje wordt koud verorberd, en kan uitstekend dienen als lunch.

Daar gaan we dan:

CREOOLSE SALADE MET BATATEN

Ingrediënten voor 2	bereiding
2 zoete aardappelen of bataten	Bataten vooraf schillen
Kleine stengel selder	Kook de bataten 10’ tot ze beetgaar zijn
1 tomaat	Snij ze in plakjes
1dl room	Snij selder en ananas in blokjes
1 limoen	Snij de tomaat eveneens in blokjes
1 jong uitje	Meng de room met de curry en limoensap
Kerriepoeder	Doe er het fijn gesneden uitje bij
1 schijf ananas	Meng de saus met de andere ingredienten
Vers gemalen peper	Werk af met vers gemalen peper en dien koel op
Harde kaas	Schraap eventueel de harde kaas voor garnering
Rucolasla	Voeg eventueel rucolasla en appel toe
1 appel eventueel

25-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

We verlaten de hoge bergen en bollen richting Bourgondië, door iedereen wel bekend…

voor zijn hertogen natuurlijk.

Vanaf Lyon volgen we de klassieke Route du Soleil, maar wel in de "foute" richting.

Onze bestemming is het piepklein dorpje Meloisey, naast het even piepe Pommard. 

Onze GPS stuurt ons toch liever naar een volledig ander dorp.

Hoe dat komt? De namen van de Franse dorpjes bevatten soms

meer letters dan inwoners. Daarom maakte ik er een goede gewoonte van

om het postnummer in te drukken in de GPS. (zo kan ik eelt op mijn vinger vermijden).

Je kent dat wel: 5 cijfers, waarvan de eerste 2 het nummer

van het departement is, en dan nog 3 cijfers met het nummer van de lokaliteit.

Dan wordt de gewenste straatnaam ingevuld…

Maar wat zien we nu? In Bourgondië bijvoorbeeld zijn zoveel piepkleine dorpjes

dat 000 tot 999 niet volstaat.

Gevolg: een aantal gemeenten hebben hetzelfde postnummer.  

En als je nu toevallig naar een straat wil, die in de 2 dorpjes bestaat,

bijvoorbeeld Rue de La Poste of Place de la République,

dan heb je 50% kans dat je het zuur krijgt.

Gevolg: als de GPS zegt: “je bent aangekomen”, zitten we 15 km verder.

Als onze € valt, en de bestemming vernieuwd is, krijgen we de kans

om lustig en rustig tussen de onmetelijke wijngaarden te toeren.

Wat ons vooral opvalt, is de geschiktheid van het terrein om daar te fietsen,

wat dan ook heel gretig gedaan wordt door de Fransen en anderen.

We zien in verhouding 10 fietsen tegen 1 wagen.

Uiteindelijk bereiken we dan toch onze bestemming en gaan onmiddellijk

een stapje in de Bourgondische wereld zetten.

Hoewel het dorpje heel klein is, zijn er toch aardige dingen te zien,

zoals dit Greetje bijvoorbeeld, volledig geassorteerd met de omgeving.

We gaan een heuvel op, en wat zien we? Weer tientallen paragliders.

Zijn dat nu dezelfde van vanmorgen? Misschien worden we bespied !

Boven heb je een heerlijk zicht over de ganse streek met zijn wijnheuvels.

Back in town en in onze verblijfplaats, worden we ontvangen

door de Hertog himself en zijn Hertoginnelijke gemalin

Regina van Bourgondië in hun beste adellijk pak.

Wat een eer voor ons!

Gezien er hier geen warm diner wordt geserveerd,

heeft de Hertogin een koud (Bourgondisch!) schoteltje geprepareerd.

Als je de blik van Bob bekijkt, dan zie je hem denken: alweer 2 broden,

worsten, hammen, paté, kazen, salades, 3 flessen wijn…

Gelukkig dat Greta dadelijk invalt: “en vanaf morgen gaan we regimen!”.

Het bed is OK voor onze vermoeide lijven, maar het meubilair is geen topper.

Deze BB "Mariecalou" komt niet voor in onze Top 10.

En dan nu morgenvroeg vrolijk naar België… 

18-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Af en toe is er bij mij een vernieuwde (en telkens teleurstellende) kennismaking

met de weegschaal.

Daarvoor is het gepast een (symbolische?) poging te doen om even

over te schakelen naar een gerecht van de Weight Watchers strekking.

Heel lekker vind ik dat dan niet, maar het is wel gezond, zegt men.

Deze week is het weer zover. “Exotische vis met fruit” is heel eenvoudig

te maken. Deze titel uit het WW Kookboek is niet goed gekozen,

want eigenlijk is het “Vis met exotisch fruit”, vooral omdat ik achteraf

bij de ingrediënten de appel vervangen heb door ananas.

ingrediënten voor 2	bereiding
300g zeeduivel (of kabeljauw…)	bestrooi de vis met peper en zout en bestrijk met de pickles
1 banaan	schil het fruit en snijd het in schijven
1 kiwi	leg de vis in een ovenschaal en
2 schijven ongezoete ananas	doe er het fruit en rozijnen op, besprenkel met citroensap
20 g rozijnen	dek af met aluminiumfolie, zet 20´ in de oven op 180°
4 el Belgian pickles	dien op met rijst en sla of groenten
1 citroen	schik het fruit op de vis
peterselie voor garnering
1 pakje rijst Uncle Ben lange korrel	P.S kook de rijst in water, waar je citroensap aan toevoegt

De appel die ik gebruikte is (en blijft) harder dan het andere fruit.

Te vervangen door ananas. Neem een witte harde vis voor dit gerecht.

De rijst koken in citroenwater geeft een meerwaarde aan de smaak.

14-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Nachtrust in een kasteel, en dan ´s morgens ontwaken met de zon

op de achtergrond,

even een blik werpen uit het ronde raam van de bibliotheek.

…en dan een lekker ontbijt in de ridderzaal. Meer moet dat niet zijn.

Met heel veel spijt laten we Château Paquier voorlopig in

de sepia sudderen, maar we komen nogmaals terug. Dat staat vast.

De kasteelheer heeft voor ons een autocircuit uitgezocht,

dat we nog vóór Grenoble zullen volgen bij onze tocht naar

het noorden, doorheen de berglandschappen van de Vercors.

Tijd hebben we genoeg, want pas tegen de avond worden we verwacht

in de Bourgognestreek.

Na een tijdje rond kijken vanuit de auto, gaan we wat stappen,

vertrekkend uit het dorpje Gresse.

Vanwaar de naam Vercors?  Zie je die figuur, boven Bob?

Hoe spreek je groen uit in het Frans? "Ver"!  En wat is lijf? "Corps".

De streek werd genoemd naar deze soepsoldaat!

Het is piepklein en geen kat te zien, toerisme is hier nog niet uitgevonden.

We nestelen ons even op het terras van het plaatselijke hotelletje,

maar omdat niemand zin heeft om ons een (vol) glas te brengen,

houden we hier alleen maar een sanitaire stop en krassen we maar op.

Er is een wandeling voorhanden, dus gaan we de berg op

tussen de bloempjes en de bijtjes.

Het landschap is schitterend, en het verbaast ons intussen

dat we nu in zo´n korte tijd al zover van de zee zijn.

De natuur baadt hier in stilte: geen toeristen, alleen het blauw van de lucht

en het groen van de bomen die deze tijd van het jaar er heerlijk fris bijstaan.

Een laag sneeuw aan onze voeten.

Het is hier een paradijs voor parapenters. Werkelijk met tientallen zweven ze

hoog boven ons. Verrassend dat er geen botsingen of ongevallen gebeuren.

Op een stukje lichthellend weiland bereiden er zich nog een aantal voor

om in het ravijn te duiken.

Af en toe is er eentje die het lastig heeft om zijn zeil in bedwang te houden

tegen de wind.

Terug beneden in het dorp wil Greetje wel eens weten of het water

hier wel nat genoeg is.

Anderen verbroederen dan weer met de plaatselijke bevolking.

Het blijken SMURFEN te zijn! Links zie je een stomme verdwaalde toerist,

in het midden heb je boomsmurf en rechts kookpotsmurf.  

11-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Er zijn weinige culinaire bereidingen die zo triestig overkomen als de klassieke

 Cordon Bleu: een smakeloze en droge hap en nog behoorlijk wat moeite

om het ineen te knutselen ook.

Maar: er zijn (eenvoudige) manieren om dat te verhelpen.

Niet dat ik dat allemaal weet, want ik ben geen kok.

Waar ik wel tamelijk goed in ben is het opzoeken van de betere

mogelijkheden, en ziehier wat ik gevonden (en bereid) heb.

In de meeste kookboeken vertrekt men van dikke kalfslappen,

waar men een inkeping in maakt tot bijna aan de andere kant.

Dan moet men die vullen met kaas en ham en met een schoentrekker

er in persen. Niets daarvan: laat de slager voor twee personen

twee lange dunne lappen snijden, dwars erdoor.

Snij dan thuis zelf de lappen op lengte, leg de ham en de kaas

gewoon op één lap, de tweede lap erop en steek vast aan twee

tegenoverliggende zijden met een prikker.

Maar dat is natuurlijk niet alles: vervang de gewone suffe gekookte ham

door rauwe (gedroogde dus) ham: Serrano, Ganda, Parma, Bayonne enz.

Laat de gewone kaas liggen waar hij ligt en neem in de plaats daarvan

een blauwschimmelkaas. 

Die wordt uitsluitend verkocht in blokken en hompen, dus snijd

voorzichtig je eigen sneetje, ter grootte van het kalfslapje.

ingrediënten voor 2	bereiding
4 kleine dunne kalfsschnitzels	schnitzels zachtjes platkloppen
peper en zout	van binnen en van buiten met peper en zout inwrijven
2 sneden blauwe schimmelkaas	op elke kalfslap een snee kaas en ham leggen
2 sneden rauwe gedroogde ham	aan twee zijkanten vaststeken met houten prikkertjes
beetje bloem	het ei breken en licht door elkaar klutsen in een plat schaaltje
1 ei	de cordon bleus door het ei wentelen en dan door de bloem
bakvet: olie en/of boter	laat het bakvet heet worden en bak de cordons aan 1 kant in 5´
scheutje witte wijn	bak ze vervolgens goudbruin in 5 à 7´ aan de andere kant
1 el aalbessengelei	breng de braadjus aan de kook en deglaceer met de witte wijn
peterselie	doe de aalbessengelei er bij en meng de saus met een garde
	giet de saus over de schnitzels of in een sauspan
	garneren met peterselie

En nu: het is de enigszins zoete saus die ervoor zorgt dat het gerecht

een harmonieus geheel wordt, in combinatie met het zoute van de blauwe kaas. 

Om duimen en vingers af te likken.  Vóór het likken eerst handjes wassen natuurlijk.

Hier en nu is het ogenblik gekomen om de saus te deglaceren:

Als groentesupplement heb ik iets fantastisch, maar zeer eenvoudig

gevonden: wortelen met ajuinen.

Respecteer de verhoudingen (hier voor vier personen, dus wat reserve

voor een andere keer) en je zult zien dat door de kleine hoeveelheid

suiker de groenten perfect in smaak harmoniëren met het zoet-zoute

van het vleesgerecht.

In het kookboek waar ik dit gevonden heb, staat dit gerecht vermeld als:

"Zilver en Goud". Je moet er maar opkomen.

Hierbij dit groentegerechtje:

ingrediënten voor 4	bereiding
500 g wortels	wortelen en uien schillen
300 g uien	in schijven of plakjes snijden
boter en/of olijfolie	vetstof in de pot doen
peper	de groenten daarin al roerend 5´ laten smoren
tijm	1/8 l heet water, boeljonblokje, kruiden en suiker toevoegen
suiker	aan de kook brengen, pan afsluiten en op klein pitje laten gaar koken
peterselie	naar gelang van de stevigheid van wortels en uien is dit 10 à 15´
boeljonblokje	groenten op smaak brengen en met gehakte peterselie bestrooien

 Doe er een gekookt aardappeltje bij, of puree.

En ziehier het resultaat. Lekker mals en sappig zeg!

Smakelijk.

En dan nog dit: In België kan je (bijna) nooit de zon zien zakken in de zee.

Altijd gaat ze onder in een wolkenband, wat een triestig horizonzicht oplevert.

Welnu, één van de uiterst zeldzame keren dat het toch gebeurde in 2008 was Greta

 er als een kippetje bij om het fotografisch vast te leggen. 

Hier zie je de zon nog boven de "eeuwige" wolkenband. 

En hier gaat ze de zee in.  Bekijk dit goed, want dit is een zeldzame foto voor België.   

Het lijkt wel of de zon de wolkenband tegenhoudt.

Net Spanje.

07-08-2008, 00:00 geschreven door grob  

Eindelijk nog eens terug naar onze lievelings B&B, onze numero uno.

we vertrekken vanuit de Clos du verdon (de straat waar

de schoonzus van Greta woont) naar het noorden, richting Grenoble.

In het Chateau Paquier waren we (gelukkig) al eens geweest,

en de kleinste kans die we krijgen willen we daar terug!  

De kasteelheer gaat de natuur te lijf met het rode monster

op het moment dat we aankomen.

Greta laat zich in onze kamer al direct in een zetel vallen

en geniet van een lekker kopje koffie dat ons stond op te wachten.

We konden om te slapen nog kiezen tussen de kapel (oorspronkelijk!)

en de bibliotheek. Leergierig als Greta is, kozen we voor de laatste optie.

De bedden zijn allemaal twee meter breed, dus dat maakt geen verschil.   

de ingang tot het kasteel is via de ronde toren.

Je komt dan aan een wenteltrap, langswaar de vijf kamers gelegen zijn. 

een wandelingetje door de tuin om even de benen te strekken 

en altijd maar werken. Er komt geen eind aan.

Vanavond staan er asperges op het menu, en iemand moet ze toch uitsteken... 

terwijl de anderen... 

er is ook nog een gîte bijgekomen sinds ons laatste bezoek,

maar het ziet er nogal rustig uit. 

de kasteelvrouw (echt waar!) is intussen begonnen met het kuisen

van de asperges. Zo is mijn werk niet vruchteloos geweest.

Vorige maal was ze niet aanwezig omdat ze de wekelijkse

vergadering moest bijwonen van de gemeenteraad op maandag. 

On the house: de kasteelheer heeft een wijngaard

op een vroeger eiland tegen Narbonne (La Clape)

en bereidt op basis daarvan de heerlijkste huisdranken.

Proeven van alles mag!

het hoofdgerecht bestaat o.m. uit een lamsrug, die in zijn geheel

wordt gegrild in de open haard.

Het spit draait automatisch rond dank zij een middeleeuws

systeem met een veer ( een beetje zoals een kookwekker).

Alles authentiek. 

links zie je de kasteelvrouw happen, mijn lege plaats, Greta en de kasteelheer.

Aan de rechterkant een Engels koppel en

bovenaan twee mensen uit Strasbourg.

Kwaliteit van het eten: fantastisch (en grotendeels uit eigen tuin).

Tot ziens, meneer en mevrouw Rossi!!

01-08-2008, 00:00 geschreven door grob