Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
fietsen in Zeeland
een potje Olaba petanque
avond in Burgos
koninklijke glasblazerij tegen Segovia
Expo Oostende voor Anker 2009
terug in Vatan
Salers runderen
als smakelijk hapje in Valencia
fontein in Vejer de la Frontera
kathedraal van Cadiz
standbeeld Tio Pepe in Jerez
trol met Greta in Bergen (Noorwegen) (trol staat bovenaan)
met kaasboerin in Edam
als vrome bedevaarder
met mijn Baskische vriend Joseba aan het Guggenheim in Bilbao
m.a.w. de weblog van Greta en boB
de bloemige blog die de avonturen van Greta en boB in BEELD brengt in België, Spanje, Frankrijk, enz.
De foto´s zijn meestal van Greta en de tekst van boB. Ook eigen (makkelijk na te maken) ervaringen in het cuisineren worden neergezet, ter streling van het virtuele gehemelte van de kijker/lezer of amateurkok.
01-08-2008
VAN AUPS NAAR ST-MARTIN-DE-LA-CLUZE
Eindelijk nog eens terug naar onze lievelings B&B, onze numero uno.
we vertrekken vanuit de Clos du verdon (de straat waar
de schoonzus van Greta woont) naar het noorden, richting Grenoble.
In het Chateau Paquier waren we (gelukkig) al eens geweest,
en de kleinste kans die we krijgen willen we daar terug!
De kasteelheer gaat de natuur te lijf met het rode monster
op het moment dat we aankomen.
Greta laat zich in onze kamer al direct in een zetel vallen
en geniet van een lekker kopje koffie dat ons stond op te wachten.
We konden om te slapen nog kiezen tussen de kapel (oorspronkelijk!)
en de bibliotheek. Leergierig als Greta is, kozen we voor de laatste optie.
De bedden zijn allemaal twee meter breed, dus dat maakt geen verschil.
de ingang tot het kasteel is via de ronde toren.
Je komt dan aan een wenteltrap, langswaar de vijf kamers gelegen zijn.
een wandelingetje door de tuin om even de benen te strekken
en altijd maar werken. Er komt geen eind aan.
Vanavond staan er asperges op het menu, en iemand moet ze toch uitsteken...
terwijl de anderen...
er is ook nog een gîte bijgekomen sinds ons laatste bezoek,
maar het ziet er nogal rustig uit.
de kasteelvrouw (echt waar!) is intussen begonnen met het kuisen
van de asperges. Zo is mijn werk niet vruchteloos geweest.
Vorige maal was ze niet aanwezig omdat ze de wekelijkse
vergadering moest bijwonen van de gemeenteraad op maandag.
On the house: de kasteelheer heeft een wijngaard
op een vroeger eiland tegen Narbonne (La Clape)
en bereidt op basis daarvan de heerlijkste huisdranken.
Proeven van alles mag!
het hoofdgerecht bestaat o.m. uit een lamsrug, die in zijn geheel
wordt gegrild in de open haard.
Het spit draait automatisch rond dank zij een middeleeuws
systeem met een veer ( een beetje zoals een kookwekker).
Alles authentiek.
links zie je de kasteelvrouw happen, mijn lege plaats, Greta en de kasteelheer.
Aan de rechterkant een Engels koppel en
bovenaan twee mensen uit Strasbourg.
Kwaliteit van het eten: fantastisch (en grotendeels uit eigen tuin).
De dame achter de toog in "De Fruitboetiek" vroeg direct: "Ga je paling in ´t groen maken?" Alsof zurkel enkel daarvoor gebruikt wordt. Nee nee, nu we in België zijn, gebruiken we beter ingrediënten die je in het buitenland niet of moeilijk kan vinden. Wie zurkel onvoldoende kent: het lijkt het meest op spinazie en het reageert hetzelfde in de pan: een paar ogenblikken op het vuur en het slinkt tot er bijna niets van overblijft. In het gebruikte recept zeggen ze: 200 g zurkel voor 4 personen. Ik nam dus 100 g voor 2.
Veel te weinig: neem gerust 200g voor 2 personen.
H et ziet er niet zo smakelijk uit als in het kookboek,
maar lekker is het wel, zeker de saus (vond Greta, en dan is
het OK voor mij).
Ziehier het recept van dit echt Belgisch gerecht: (maak het nu, zolang België nog bestaat!)
ingrediënten voor 2
bereiding
4 dunne varkenslapjes
snipper de ui en verdeel hem in 2 helften
1 ui
maak de zurkel schoon, haal de steeltjes uit het blad
200g verse zurkel
snijd de zurkel in fijne reepjes
80g boter
indien krieltjes: schil en kook ze gaar, indien wedges: in de oven
10 cl rund bouillon of fond
kruid het vlees, strooi er een weinig bloem op, schud bloem er af
5 cl witte wijn
indien krieltjes: halveer ze en bak ze in boter
8 krielaardappeltjes of wedges
verhit boter en bak de varkenslapjes aan beide kanten
peper en zout
stoof nu de helft van de ui in boter tot hij glazig wordt
2 el bloem
laat de zurkel hierin even smelten en kruid met peper en zout
leg de zurkel op een bord, met daarrond de aardappelen (wedges)
kleur de rest van de ui in de braadjus, deglaceer met de witte wijn
laat even koken en voeg de bouillon (fond) er aan toe
kruid met peper en zout
nappeer het vlees met de saus en dien op
Nog een heel simpel ding: ik kreeg de eer van Greta om voor belangrijke bezoekers een voorgerechtje te maken. Ik had ooit eens bij de Knokse Italiaan "Il Punto" als primero plato een halve meloen gekozen, gevuld met oude porto.
Niets is eenvoudiger: per 2 personen neem je een Cavaillon meloentje, halveren en de pitten eruit. Het gat vullen met oude aromatische Porto. Als je niet wil dat de meloen overkop gaat en al de lekkere Porto versmacht in je tafellaken is het aangewezen vooraf de bodem van het half meloentje aan de onderkant wat bij te snijden.
Het is ook Frankrijk, en zelfs ook in het zuiden, en toch doen we er ongeveer 500 km over om vanuit Quillan naar Aups te bollen, waar de schoonzus van Greta woont. Voor degenen die de streek een beetje kennen: de Gorges du Verdon eindigen in het Lac de Saint Croix, en vandaar is Aups een tiental km naar het zuiden. Het eerste en enige waar die dames aan denken is tennis. Nu moet je toch eens goed naar onderstaande foto kijken: Greta en de schoonzus (zwaagster?) Micky hebben zo veel gemeen dat ze spontaan volledig dezelfde positie innemen (zelfde profiel, zelfde richting, zelfde handbeweging enz.) Het enige verschilletje zit hem in de leeftijd en in de pondjes.
Ze spelen een dubbeltje dames, ik denk met een engelse en een franse. Micky is wel zo oud/jong als de drie anderen samen, maar winnen doet ze. En Stan, de man van Micky, ziet dat het goed is en heeft zoals gewoonlijk naast de lijnen zijn handen vol met Snuffy, de schoothond. Het is daar in Aups zeker niet slecht, vooral niet bij het ontbijt. Mediterranee, zo blauw, zo blauw... Zo nu... en dan... Greta figureert volledig in het zwart, gans onderaan de foto. Nu is het mijn beurt om zwart uit de verf te komen. De Stan is blijkbaar niet helemaal gerust in mijn gedaanteverwisseling. Ja, nog iets over de Stan.Bij onze aankomst had hij een blauw, nee zeg maar zwart oog. Ik dacht bij mezelf, in zo´n geval: altijd discreet blijven en niet te veel vragen stellen, maar hij kwam er zelf mee af. Hij had wat rongereden met de tractor tussen zijn olijfbomen en een steen was vanonder het achterwiel recht naar zijn oog gegaan. Die nacht heeft hij één oog dicht gedaan. Tot ziens, Stan en Micky, tot ziens Aups.
Ik had een gerecht gevonden in een kookboek van Thailand: rundvleescurry. Een hele verzameling ingrediënten zijn daarbij nodig, die welig tieren in de Thaise natuur, maar in het Belgisch klimaat laten die het wel afweten (en zijn dus niet zo evident te vinden). Maar zie, in een gewone supermarkt zoals Delhaize vind je al die goodies samengebald in één enkel blik. Als je dat blik dan opent, komt daar een aroma uit om te beginnen zweven. Heerlijk! Dat maakt dat dit smakelijk gerecht eenvoudiger te maken is dan stoofvlees. Iets voor mij dus. Greta vond dat er wat meer groenten bij moesten en liet wat gesneden wortelschijfjes met ajuin stoven in de microgolf. Smaakte er lekker bij. De helft werd achteraf ingevrozen.
ingrediënten voor 4
bereiding
700 g mager stoofvlees
dep het vlees droog, verwijder vet indien nodig
4 aardappels, vrij vastkokend
snijd het in stukjes van circa 2 cm
2 uien
schil de aardappels en snijd ze in gelijke stukken
1 verpakking ongezoete kokosmelk (25cl)
pel de uien en snijd ze eveneens in stukken
3 el palmsuiker of bruine suiker
doe kokosmelk en de Masaman curry in een pot
2 el limoensap
laat dit mengsel 1´ koken
4 el geroosterde zoute pinda´s
voeg het vlees, suiker, limoensap en pinda´s toe
laurierpoeder
kruid met laurier en doe er 30 cl water bij
stoof het mengsel circa 50´ boven een laag vuur en
{3 el masaman kerriepasta, 4 el vissaus (nam pla)}
bak dan het vlees hierin in gedeelten gaar op hoog vuur
6 el olie
roer alle kruiderijen en suiker erdoor
2 tl sambal oelek
laat onder constant roeren het geheel ca 4´ meebakken
2-3 tl suiker
blus af met azijn en voeg de kokosmelk al roerende toe
1 el (sherry)azijn
breng de saus langzaam aan de kook
4-5 dl kokosmelk, ongezoet
laat haar 7-8´ zacht koken tot er olie verschijnt bovenaan
2 el ketjap, naar wens
breng op smaak met ketjap indien nodig
2 lente-uien
laat op laag vuur (2) afgedekt 1-1,5 uur zacht stoven
takjes platte peterselie of koriander
garneer met ringetjes lente-ui en takjes peterselie
serveer warm met gekookte rijst en een lichte salade
bedek met geroosterde uitjes (zie andere gerechten)
Op de foto ziet het er nogal vloeibaar uit. Ik had er 50cl water bijgedaan, en dat is wat teveel. Je hebt genoeg aan 30cl, en dan mag het zelfs nog wat inkoken.
Het mirakel heeft niks te zien met Quillan, want daar in de Pyreneeën hebben ze er al eentje gehad (Lourdes). Het gaat hierover het Marbella Mirakel. Toen we de eerste juli het terras van het appartement betraden, viel me iets op in de bloemenbakken: een echte tomatenplant, met een echte tomaat eraan bengelend.
Nu moet je weten dat we hier al 2,5 maanden weg zijn, dat er niemand is binnen geweest en dat we op de eerste verdieping wonen, en dat het terras niet aan een of andere openbare weg of een andere bereikbare plaats raakt.
Is er een tomatenspecialist in de buurt? Ja? Laat me weten hoe dit kan via een e-mailtje op deze blog please. Dit is een echte foto, echt waar, niet gefotoshopt door Greta!
Lang geleden ook dat er nog een receptje is gepasseerd. Het is eigenlijk te warm om lang in de keuken te blijven. Het is nu bijvoorbeeld na 17u en de temperatuur op het terras bedraagt 28.8° in de schaduw.
Dus ook het verwijderen van onkruid in de plantenbakken is niet te doen in de vlakke zon. Alleen onze tomaat Jim voelt zich opperbest. Hij krijgt nu al een lichtroze blos (de foto hierboven is al enkele dagen oud) . Ik heb dus alleen hier het recept(je) van een lekker dingetje, klaar in een wip.
Om alle misverstanden te vermijden: de kok hier, en in Duinbergen IS GRETA!! Ik doe enkel één experimentje per week, op een niveau om net mee te kunnen met "Start to Cook" van mijn Guru Piet Guizentruit.
Aan de andere kant: "Vleesfestijn met tomatendressing" opent perspectieven. In elke Spaanse bar, waar er olie, azijn en papieren servietjes op de tafels staan (en dat zijn ze allemaal), kan je ontbijten met "Tostada con Tomate". Dat is verse tomatenpulp (ja, met de velletjes!), waar je een doorgesneden en geroosterd broodje mee bestrijkt, en begiet met olijfolie en eventueel wat azijn.
Heerlijk is dat met een kopje koffie! (de papieren servietjes dienen om de gemorste olie en tomaat van je hemd/blouse te vegen). Om kort te gaan: ziehier een aangepast huiselijk receptje voor deze tomatendressing, die je hieronder ziet in het midden van de tafel. Ik wens op te merken dat AL de rest: aardappelsalade, gemengde salade, vlees is bereid door GRETA. Het moest ook eens gezegd worden vindt ze, en gelijk heeft ze.
De bedoeling was een vlezige BBQ te doen, maar technische problemen hebben dat belet. Hier dus het"Vleesfestijn met TOMATENDRESSING". P.S. onze Jim werd er niet in verwerkt.
ingrediënten
bereiding
3 rijpe pruimtomaten
was de tomaten en pureer het vruchtvlees
3-4 el tomatenketchup
(10 seconden met handmixer)
1 el olijfolie
vermeng dit met de overige ingrediënten
2 el witte-wijnazijn
ga er nog enkele seconden door met de handmixer
1 el citroensap
TIP
versgemalen peper
de dressing is heel geschikt voor salades met paprika
zout
maar ook als toastbeleg
gehakt vers basilicum of pasta (Spanje)
(kan men als ontbijt nemen in elke bar in Zuid Spanje)
Vragen over recepten of e-mailen van dergelijke dingen is altijd mogelijk. Gebruik de e-mail functie van de blog. Welkom.
...en hier zit dan onze echte kok. Het pruillipje is toevallig, want alles is lekker. Greta heeft trouwens in de supermarkt de basilicumpasta gevonden. Gewoon een tube, zoals tandpasta. We nemen deze, en nog andere, zoals look en dille zondag mee naar België.
We waren dus in Pézenas, brachten een aangename tijd door met goede herinneringen in Cap d´Agde, zeggen hello tegen het Canal du Midi, en rijden naar Quillan, via Béziers en Narbonne. Alles bij mekaar hebben we daar in het laatste decenium toch wel de meeste van onze vakantietijd doorgebracht.
Een goeie extra reden om dit jaar Quillan te "doen" is zonder meer de viering van het 20-jarig bestaan van het vakantiedomein Espinet met Vlaams management.
De Blanquette en Crémant de Limoux vloeit (hier geregeld) bij beekjes. Bij aankomst in Bungalow 13 zit onze eerste bezoeker ons al op te wachten. Dezelfde van altijd (hij trekt in elk geval hard op die van vorig jaar).
De eerste mei is er een keiharde receptie aan het nieuwe aangelegde meer,
in aanwezigheid van de grote Espinet chefs, Koen en Martine, uit Kontich.
Koen is diegene die met zijn handen niet van Greta kan blijven. Gelukkig voor hem is Martine niet in de buurt. We kunnen te voet terug, dus op een glaasje min of meer kijken we niet.
Na een paar dagen ontnuchteren, en wat tennisgedoe, zijn we gereed voor het grote werk: het galadiner. Gezien het maar een achtgangen diner is, hebben ze gelukkig enkele hapjes en drankjes voorzien vooraf . Tussen de prominente aanwezigen bevindt zich Benny Andersen, de toetsenman van het vroegere popgroepje Abba. Hij laat zich hier deskundig begeleiden door André, de maitre d´hotel, bij de keuze van de hapjes.
Hoe langer in Quillan, hoe meer pret, of heeft er iemand
een pilletje Viagra in het drankje gedaan?
Sommigen vragen het zich af.
Dit noemt men: de hoofden bij mekaar steken. Aan de lege glazen te zien, zitten we zo ongeveer aan de vierde gang.
Een gang later beginnen de overburen ook al los te komen.
Gang acht. Eindelijk eens een foto van een gerechtje dat ik zelf niet moet maken.
The morning after. Een wandelingetje door het domein om enkele grammetjes kwijt te geraken.
Een steamer had ik nog nooit gebruikt. Denk nu niet direct aan de steamer van Piet Huizentruit, die uit de space shuttle lijkt te komen. Ik gebruik gewoon plastic spul, met twee verdiepingen, zie foto
Dit gerechtje laat toe alles ineens te stomen,
klaar zonder veel moeite.
In de onderste verdieping ligt bloemkool,
in roosjes gesneden.
En ook de pieperkes, gescheiden met een tussenschotje.
Een 5 minuten voor het einde wordt er een verdieping
bovenop gezet met de vis. Ik had roodbaars genomen,
maar hoe harder de vis, hoe beter.
Greta lustte het niet zo, maar dat lag niet aan het gerecht.
Vis is haar ding niet, maar daar heeft ze ongelijk in.
Ze vond ook dat er een saus bij moest, en daar
kan ik ze wel gelijk geven. Het gerecht valt
(volgens de auteur) wel sterk in de smaak bij kinderen.
ingrediënten voor 2
bereiding
2 visfilets (roodbaars, pladijs, griet,…)
dit gerecht kan in een keer gemaakt worden!
1 kleine bloemkool
gebruik daarvoor een (plastic) steamer
1 el (magere) room
stoom de bloemkool en de piepers ongeveer 25´
1 el olijfolie
stoom de gekruide vis de laatste 5 à 7´ (dunne/dikke filets)
1 el margarine of boter
pureer de bloemkool, meng met de room
1 el verse gehakte peterselie
doe de boter en de ½ van de peterselie erbij
1 tl muskaatnoot
bestrooi de gare vis met de rest van de peterselie
peper en zout
besprenkel de piepers met olijfolie, kruid ze met peper
aardappelen, pellen, snijden in partjes
TIP: knolselder, wortelen, broccoli enz
TIP: mooier serveren kan door de (dunne) visfilets
kan de bloemkool vervangen
op te rollen en vast te steken met een tandenstoker
Een eindje zonnige weg scheidt Pézenas van de Middelandse Zee. Een dagje Cap d´Agde is welgekomen, en het terugzien van dit aangename kustplaatsje na een jaar of 10 valt best mee. Met weinig moeite vinden we ons kleine hotelletje terug, vooral omdat het schitterend zicht (vanuit de hotelkamer) op zee in ons geheugen is blijven hangen.
De zoute zeelucht en de stralende zon dwingt ons tot een wandeling, o.m. langs een van de twee jachthavens. Greta is natuurlijk al klaar om in te schepen.
Even een paar snuisterijen kopen in een winkel, met een merkwaardige toonbank.
En dit is zeer belangrijk: hier toon ik je wat je al heel lang wou weten. Ik laat je met eigen ogen zien hoe je een olifant kan vangen. De enige goede methode is: hem hard aan zijn linkeroorlel trekken. Niet voort verklappen hé!
Na al deze inspanningen hebben we wel een glaasje verdiend!
De haven krioelt van restaurents en té gekke boten.
Zelfs boten met bretellen, die worden rond gereden ...
KOKENETEN: hamburger met knolselder (vervangt Viagra)
Deze keer iets voor jong én oud.
Voor de jongeren: een echte hamburger,
en voor de senioren: echte knolselder
(werkt langer en beter dan voetselder!)
ingrediënten voor 2
bereiding
2 hamburgers (95% zuiver rund, 5% vet)
maak eerst de tomatensaus en laat ze zacht pruttelen
1 kleine knolselder
maak de selder schoon en snijd er 2 schijven af
1 el olijfolie, zout
dikte: +/- 1,5 cm, snijd ze bij op maat van de hamburgers
zet ze 5´ in de microwave met wat water, op volle bak
voor de tomatensaus:
ze moeten lichtjes mals zijn, anders beetje langer garen
blik met tomatenblokjes
verhit een beetje olie in de pan, kruid en bak de burgers
2 uien
haal ze uit de pan en bak de knolselder goudbruin
1 el olijfolie, lookteentjes
doe de tomatensaus in een dienschotel (buitenrand)
kruiden: basilicum, marjolein, tijm
leg in het midden de knolselder, en de burger er bovenop
aardappels in de schil smaken hier goed bij
Dit is een bereiding voor 2, maar ik had nogal honger, en heb een ietsje meer gemaakt. Denk nu niet dat de fles wijn al bijna leeg was vóór het eten, want we drinken daar al 2 maanden van. Vandaar.
Ik wou eerst het gerecht nog noemen "Hamburger
Titanic Style", maar ik heb me tijdig bedacht.
Men moet respect hebben voor de artistieke vrijheid
Alles is nu Eco. Vandaar maak ik een Ecosoepje: niks wegggooien, alles cycleren of recycleren. Dus: heb je van die lekkere radijzen in huis: verwerk ze in een salade, steek er een paar in je holle tand, maar WERP DAT LOOF NIET WEG!! het heeft een grote ecowaarde, je maakt er gewoon soep van. Wie geen spinazie lust zou ik het niet aanraden, geef het loof in dat geval aan de konijnen. Onthoud dat de smaak die van spinazie benadert. Hierbij het receptje, eenvoudig als altijd.
Het stadje Pézenas leek ons een geschikte en geschifte
plaats om een dag- en nachtje door te brengen.
Op het eerste zicht stonden ze ons niet met toeters en bellen
op te wachten, maar het viel achteraf wel mee.
we hadden geboekt in de B&B Villa Juliette, aan de rand van het stadje.
Het weer is in orde, zodat ons Greetje haar verfrissingetje buiten in het zonnetje kan nemen.
Het huis ligt aan een redelijk drukke weg, maar is van de buitenwereld afgesneden door een stevige en hoge muur. Op de binnenplaats is voldoende parkeergelegenheid. Er zijn 4 logeerkamers en alles is bezet.
In de tuin is ook nog een zwembad, voor de hete dagen en nachten.
De slaapkamer is niet te ruim, en maar matig gestoffeerd. De douche en lavabo zijn zo klein, dat als je de zeep laat vallen, je gat buiten op straat hangt.
Het is hier zeker niet slecht, maar deze B&B staat zeker niet in onze Top 10, te meer omdat de gastvrouw niet al te vriendelijk is.
Vanuit de kamer is er wel een mooi zicht op het park aan de overkant van de weg.
We hebben dan ook deskundig de straat overgestoken en kuieren een tijd rond in het prima verzorgde park.
Zwarte gezwollen zwanen zwijmelen zwemmend in het zilte zog onder het zwoele zwerk. Gezwind zwelgen ze zeven zware zwanworsten uit Zwankendamme.
Greta houdt ook veel van poëzie, en denkt na over de grote dingen des levens.
Bob heeft nog een beetje ontbijtconfituur aan zijn vinger hangen en probeert het er af te likken.
Een wandeling door het oude centrum van Pézenas heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.
Sommigen zetten de bloemetjes buiten, en sommigen de was.
Je moet overal je stekje hebben.
Eén bepaald restaurant is ook een kunstgalerij. Ze zijn erg sterk in het gebruik van vreemde talen.
En de avond wordt besloten in het leuke Art Nouveau restaurant "Molière", dat is de man die hier gewoond heeft.
Op weg van Montoldre naar Pézenas via de A75 kom je
langs het Lac du Salagou in het departement Hérault.
Het is een heel bijzondere plaats, enkel de klaprozen
zijn hetzelfde als elders.
dit zeer bijzondere meer ligt een 50 km ten W van Montpellier, op een hoogte van 140m.
Rondom is er enkel rode aarde (ijzeroxide), op veel plaatsen bedekt met lava.
het meer wordt toeristisch uitgebaat, maar niet fanatiek
Het is eigenlijk een gedoofde vulkaan, die via
een klein beekje water binnenkrijgt.
Aan de laagste kant heeft men een stuwdam gebouwd,
en de vulkaan is onder water gelopen.
Aan de dam heeft men gebouwd tussen 1964 en 1968. Men had berekend dat het jaaaaaren ging duren om het meer vol te krijgen, maar de natuur hielp een beetje. In 1969 werd het ineens tot de helft gevuld middels een enorm onweer.
Op sommige plaatsen steken nog basalten "schoorstenen" uit de vulkaan omhoog. Die hebben weinig last van erosie omdat het materiaal veel harder is dan lava.
Verschillende dorpjes werden verzwolgen door het water, voor een paar was het op het nippertje, zoals in het geval van Celles. Volgende aflevering: Pézenas.
We waren net terug van Spanje, met het vliegmachien
deze keer, hebben wat administratieve klussen moeten oplossen, de nieuwe wagen gaan halen, en we konden weer weg. We hebben de wagen nu zo zes weken en er staat al bijna 5000 km op de teller. Die werden voornamelijk afgerold in Frankrijk. Twee hoofdpunten stonden daar op het programma: het 20-jarig bestaan van vakantiedomein Espinet in Quillan (Languedoc-Rousillon) en een bezoek aan Greta´s schoonzus Micky in Aups, tegen de
Gorges du Verdon.
De eerste verblijfstop, precies na 700 km, is in het onooglijk plaatsje Montoldre. We komen uit België, dus hebben we wat lichte regen meegebracht. Onze gastheer Mike stond ons op te wachten met de paraplu in de hand. Een half uurtje later was het al droog .
Deze B&B heet La Chèvre Noire, zo genoemd door de vorige bewoner die een geitenboer was. Deze mens en zijn vrouw waren trouwens op bezoek als we toekwamen. Het gebouw is volledig gerestaureerd, is een jaar open, heeft (slechts) twee gastenkamers, en we waren de enige gasten.
Onze kamer was ruim, licht en gezellig, met uitzicht op twee kanten van de tuin. De matras was bijzonder goed.
Greta was vooral gefascineerd door de foto die boven het bed hing.
Ook de badkamer was tiptop in orde, met een splinternieuwe douche, met tropische regen, dat in tegenstelling tot buiten.
Vanuit onze kamer hebben we zicht op een prachtige boom in de tuin. Achter de boom moest twee dagen later een nieuwe Gite open gaan, maar zondagavond (toen wij er verbleven) waren er nog werkmannen bezig. Nochtans was de Gite al verhuurd aan de eerste klanten vanaf de woensdag. Spaanse toestanden dus.
Dit is het eerste kiekje van onze nieuwe wagen. Verder zie je nog een stukje van de tuin. Eigen groenten en kruiden komen hier rechtstreeks op je bord. Nog wat anders dan in een hotel. Links boven de wagen staan een aantal bomen in een
perfecte cirkel. Het plan is op zeer korte termijn (een deel van de stenen
liggen er al) binnen de cirkel een terras aan te leggen met
zitbanken in een ronde.
Mijn mémoires komen voor een stuk uit Montoldre. Let wel: geschreven met een echte pen (vogelveer) Deze werd geplukt van een mémoirevogel.
Intussen zit en staat Greta ook niet stil. Altijd maar bijleren en slimmer worden! Ik denk dat ze al onze volgende quizzen wil winnen.
We werden ontvangen in de salon met een drink en tapa´s. Nu is er even een rustpauze terwijl Sue kookt en Mike de arbeiders tracht te laten werken aan de Gite.
Het diner was "uit de kunst" en dat voor een Engelse! Moet ik wel aan toevoegen dat ze 30 jaar in Zwitserland heeft gewoond. Sue is lerares in handmassage en andere wellness activiteiten, spreekt perfect Frans. Mike is geofysicus, die regelmatig als consultant werkt in Algerije en Canada in de olie business. Op zijn Frans staat meer haar dan op zijn kop. Heel interessante mensen die elkaar enkele jaren geleden pas ontmoet hebben in Griekenland.
Heel interessante ervaring! Als we in de buurt komen, gaan we zeker terug.
Om de trip door Frankrijk af te ronden, moest ik nog iets zeggen en tonen van Leuc. Leuc is een klein dorpje, even ten Zuiden van Carcassonne. Er is niks te zien of te doen, maar als je erdoor rijdt,
en zowat verder de wijngaarden en de velden in,
kom je op het einde van een weg aan een klein hotel. Dit had ik gekozen omdat het volkomen veilig is voor onze volgestouwde auto, op weg naar Spanje.
Eerst hebben we natuurlijk een verfrissing genomen
op het terras, tot we een lawine geluiden begonnen te
horen uit een Wild West film.
Wat ik onvoldoende doorhad, was dat het een plaats is om paard te (leren) rijden.
Een massa paarden (was het nu 36 of 56?) kwamen uit hun eentje uit de vallei naar boven op de heuvel, waar het hotel ligt, na het einde van hun dagtaak.
De kamer waar we sliepen ziet er vrij normaal uit, maar toch... Soms ruiken hotelkamers naar schimmel, of boenwas, of naar verf, of hebben helemaal geen reuk, maar deze rook effenaf naar paarden. Nu begrijp waarom de cowboys in de films altijd zo snel mogelijk hun kamer verlieten en naar de Saloon gingen.
Hier zie je dus Greta, op weg naar de saloon, in het domein. Het hotelletje is wel populair, want we zaten aan tafel met Engelsen, Portugezen en Fransen. De uitbater is een Duitser, ergens van aan het Zwarte Woud. Het ontbijt ´s morgens werd grotendeels voor onze neus weggekaapt door een bende Spaanse yuppies en yawns. Geef mij maar een B&B. Tot zover Frankrijk. Barcelona is voor een andere keer, want eerst moeten er meer actuele dingen aan bod komen.
Quillan (2)
