We waren dus in Pézenas, brachten een aangename tijd door
met goede herinneringen in Cap d´Agde, zeggen hello
tegen het Canal du Midi, en rijden naar Quillan, via Béziers en Narbonne. 
Alles bij mekaar hebben we daar in het laatste decenium
toch wel de meeste van onze vakantietijd doorgebracht.   

Een goeie extra reden om dit jaar Quillan te "doen"
is zonder meer de viering van het 20-jarig bestaan
van het vakantiedomein Espinet met Vlaams management.

De Blanquette en Crémant de Limoux vloeit (hier geregeld) 
bij beekjes.
Bij aankomst in Bungalow 13 zit onze eerste bezoeker
ons al op te wachten.
Dezelfde van altijd (hij trekt in elk geval hard op die van vorig jaar).

De eerste mei is er een keiharde receptie aan het nieuwe aangelegde meer,

in aanwezigheid van de grote Espinet chefs, Koen en Martine, uit Kontich.

Koen is diegene die met zijn handen niet van Greta kan blijven.
Gelukkig voor hem is Martine niet in de buurt.
We kunnen te voet terug, dus op een glaasje min of meer kijken we niet.

Na een paar dagen ontnuchteren, en wat tennisgedoe,
zijn we gereed voor het grote werk: het galadiner. 
Gezien het maar een achtgangen diner is, hebben ze gelukkig
enkele hapjes en drankjes voorzien vooraf .
Tussen de prominente aanwezigen bevindt zich Benny Andersen,
de  toetsenman van het vroegere popgroepje Abba. 
Hij laat zich hier deskundig begeleiden door André,
de maitre d´hotel, bij de keuze van de hapjes.

Hoe langer in Quillan, hoe meer pret, of heeft er iemand

een pilletje Viagra in het drankje gedaan?

Sommigen vragen het zich af.

Dit noemt men: de hoofden bij mekaar steken.
Aan de lege glazen te zien, zitten we zo ongeveer aan de vierde gang.

Een gang later beginnen de overburen ook al los te komen.

Gang acht.
Eindelijk eens een foto van een gerechtje dat ik zelf niet moet maken.

The morning after.  Een wandelingetje door het domein
om enkele grammetjes kwijt te geraken.

Einde deel 1. Come and see next ...