Dit is een eerste stukje uit het zuiden van Spanje, waar we intussen zijn aangekomen.

Daarover binnenkort meer nieuws. Maar nu wil ik er als de kippen bij zijn,

want er staat kip op het menu. Dat heeft twee voordelen.

Ten eerste maak ik een lekker, en heel eenvoudig gerecht.

Ten tweede ga ik je waarheden vertellen over deze vogel die zó merkwaardig zijn,

dat je met heel andere ogen gaat kijken naar dit beestje.

Gedaan met het onterechte gezever over uilskuikens en een kip zonder kop.

Kip is de meest voorkomende vogelsoort ter wereld.

Eerste vaststelling: er lopen op de aardbol constant meer dan 50 miljard

kippen rond. De hanen zijn daar wel inbegrepen.

Er zijn dus voor elke levende mens meer dan zeven kippen in omloop.

Maar hoe zit het nu met de kip aan de binnenkant (terwijl hij/zij nog leeft)? Ziehier.

Een kip kan goed hard voedsel zoals maiskorrels eten.

Wat ze oppikt komt eerst in een zak terecht (de krop).

Het wordt daar met speeksel geweekt.

Daarna zijn er twee magen die meehelpen

om het voer fijn te krijgen.

Een kip heeft zelfs twee blinde darmen.

Je merkt het al, kippen hebben heel wat

onderdelen waar de meeste mensen

helemaal geen weet van hebben.

Nog een merkwaardig iets: kippen hebben

de neiging om naar rode voorwerpen te pikken,

wat opmerkelijk is omdat hun kam en lellen zelf rood zijn.

Elk kieken heeft ook een intern kompas, dat gesitueerd is

in de ogen, waarmee het beestje zich kan oriënteren op

het aardmagnetische veld. Een ware kippen GPS!

Je ziet hoe beperkt de mens wel  is inzake al die merkwaardige extraatjes.

En ik ga nog wat verder: een kip kan haar kop heel ver in

alle richtingen draaien. Dat komt door het grote aantal halswevels: veertien.

De mens heeft er maar zeven.

 Een kip heeft geen oorschelp. Wat op meer dan vijftig meter

afstand gebeurt, hoort ze niet. Overigens heeft de kip wel oorlellen.

Meestal legt een kip met witte lellen witte eieren en één met roze

lellen bruine, behalve de hanen die doorgaans geen eieren leggen.

Er zijn (echt waar) zelfs kippen die groene eieren leggen,

maar ik weet niet hoe het zit met hun lellen.

De huid op de poten van de kip bestaat uit schubben, zoals bij reptielen.

Ik zou zo nog wat kunnen doorgaan, maar dan komt er

geen lekker gerecht op tafel.

Laten we dus maar beginnen met koken voor alle zekerheid.

Ik raap alle ingrediënten samen, en we kunnen starten.

Als basis neem ik geen hele kip, maar wel enkele losse onderdelen.

De ingrediënten zijn van heel eenvoudige aard.

Echt iets voor tweedehandskoks, zoals ik. Om dubbel

te kunnen genieten, bereid ik het ineens voor vier personen.

Het is de bedoeling dat de kip gaar wordt in een alcoholische

vloeistof, die dan achteraf verdampt. Ik kies voor een heel

lekker Belgisch blondje, een Te Deum. Het is een biertje,

blond of bruin, dat ik pas in Spanje heb leren kennen.

Ook hier weet men de Belgische blondjes onder de vorm

van abdijbieren te appreciëren.

Hier vind je de simpele bereiding van "Kip Te Deum":

 De kip brengt een uur door in een ruime pot, en meldt zich dan volledig klaar voor consumptie.

Op het einde mogen er nog wat flinke champignons bij.

Eerst de Spaanse aarde en het onderste van de steel er af halen,

en de dikke champignons vierendelen. Laat ze nog vijf minuten mee sudderen.

Wie zijn kippetje nog wat hartiger wil, kan er bij het serveren hier en daar

een toefje hot ketchup aan toevoegen, zoals hier gedemonstreerd.

Zo, mijn taak is gedaan. Begin nu maar zelf te koken

Ik ga met mijn kippetje op stok. Slaap wel!

Bereid in Spanje naar een recept van “SOS Piet”.

29-10-2012, 00:00 geschreven door grob