Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
fietsen in Zeeland
een potje Olaba petanque
avond in Burgos
koninklijke glasblazerij tegen Segovia
Expo Oostende voor Anker 2009
terug in Vatan
Salers runderen
als smakelijk hapje in Valencia
fontein in Vejer de la Frontera
kathedraal van Cadiz
standbeeld Tio Pepe in Jerez
trol met Greta in Bergen (Noorwegen) (trol staat bovenaan)
met kaasboerin in Edam
als vrome bedevaarder
met mijn Baskische vriend Joseba aan het Guggenheim in Bilbao
m.a.w. de weblog van Greta en boB
de bloemige blog die de avonturen van Greta en boB in BEELD brengt in België, Spanje, Frankrijk, enz.
De foto´s zijn meestal van Greta en de tekst van boB. Ook eigen (makkelijk na te maken) ervaringen in het cuisineren worden neergezet, ter streling van het virtuele gehemelte van de kijker/lezer of amateurkok.
11-07-2008
Tussendoor even iets anders
Even een tussendoortje.
We verblijven nu al een tiental dagen in Spanje.
De zomer heeft hier toegeslagen met temperaturen
om "fffff..." tegen te zeggen.
De weerberichten uit België zijn blijkbaar anders.
Slecht tot maandag, naar het schijnt.
We gaan zondag terug, dus dat komt goed uit.
Je ziet Bob hier met 2 vrienden op het strand.
Ik lijk veel groter, maar dat klopt niet omdat ik
crocs aan heb met plateauzolen.
In de achtergrond ligt Marbella, maar je ziet
er niet veel van door de hitte en het vocht.
Ik ben de enige op het strand met een t-shirt aan.
Op de oorzaak kom ik ook nog terug.
Het strand ziet er (in de zomer) wel helemaal anders uit
dan aan de Belgische kust.
Het is meer een georganiseerde chaos. Toch beter dan met de betonnen kazernes van België.
We waren dus in Pézenas, brachten een aangename tijd door met goede herinneringen in Cap d´Agde, zeggen hello tegen het Canal du Midi, en rijden naar Quillan, via Béziers en Narbonne. Alles bij mekaar hebben we daar in het laatste decenium toch wel de meeste van onze vakantietijd doorgebracht.
Een goeie extra reden om dit jaar Quillan te "doen" is zonder meer de viering van het 20-jarig bestaan van het vakantiedomein Espinet met Vlaams management.
De Blanquette en Crémant de Limoux vloeit (hier geregeld) bij beekjes. Bij aankomst in Bungalow 13 zit onze eerste bezoeker ons al op te wachten. Dezelfde van altijd (hij trekt in elk geval hard op die van vorig jaar).
De eerste mei is er een keiharde receptie aan het nieuwe aangelegde meer,
in aanwezigheid van de grote Espinet chefs, Koen en Martine, uit Kontich.
Koen is diegene die met zijn handen niet van Greta kan blijven. Gelukkig voor hem is Martine niet in de buurt. We kunnen te voet terug, dus op een glaasje min of meer kijken we niet.
Na een paar dagen ontnuchteren, en wat tennisgedoe, zijn we gereed voor het grote werk: het galadiner. Gezien het maar een achtgangen diner is, hebben ze gelukkig enkele hapjes en drankjes voorzien vooraf . Tussen de prominente aanwezigen bevindt zich Benny Andersen, de toetsenman van het vroegere popgroepje Abba. Hij laat zich hier deskundig begeleiden door André, de maitre d´hotel, bij de keuze van de hapjes.
Hoe langer in Quillan, hoe meer pret, of heeft er iemand
een pilletje Viagra in het drankje gedaan?
Sommigen vragen het zich af.
Dit noemt men: de hoofden bij mekaar steken. Aan de lege glazen te zien, zitten we zo ongeveer aan de vierde gang.
Een gang later beginnen de overburen ook al los te komen.
Gang acht. Eindelijk eens een foto van een gerechtje dat ik zelf niet moet maken.
The morning after. Een wandelingetje door het domein om enkele grammetjes kwijt te geraken.
Een steamer had ik nog nooit gebruikt. Denk nu niet direct aan de steamer van Piet Huizentruit, die uit de space shuttle lijkt te komen. Ik gebruik gewoon plastic spul, met twee verdiepingen, zie foto
Dit gerechtje laat toe alles ineens te stomen,
klaar zonder veel moeite.
In de onderste verdieping ligt bloemkool,
in roosjes gesneden.
En ook de pieperkes, gescheiden met een tussenschotje.
Een 5 minuten voor het einde wordt er een verdieping
bovenop gezet met de vis. Ik had roodbaars genomen,
maar hoe harder de vis, hoe beter.
Greta lustte het niet zo, maar dat lag niet aan het gerecht.
Vis is haar ding niet, maar daar heeft ze ongelijk in.
Ze vond ook dat er een saus bij moest, en daar
kan ik ze wel gelijk geven. Het gerecht valt
(volgens de auteur) wel sterk in de smaak bij kinderen.
ingrediënten voor 2
bereiding
2 visfilets (roodbaars, pladijs, griet,…)
dit gerecht kan in een keer gemaakt worden!
1 kleine bloemkool
gebruik daarvoor een (plastic) steamer
1 el (magere) room
stoom de bloemkool en de piepers ongeveer 25´
1 el olijfolie
stoom de gekruide vis de laatste 5 à 7´ (dunne/dikke filets)
1 el margarine of boter
pureer de bloemkool, meng met de room
1 el verse gehakte peterselie
doe de boter en de ½ van de peterselie erbij
1 tl muskaatnoot
bestrooi de gare vis met de rest van de peterselie
peper en zout
besprenkel de piepers met olijfolie, kruid ze met peper
aardappelen, pellen, snijden in partjes
TIP: knolselder, wortelen, broccoli enz
TIP: mooier serveren kan door de (dunne) visfilets
kan de bloemkool vervangen
op te rollen en vast te steken met een tandenstoker
Een eindje zonnige weg scheidt Pézenas van de Middelandse Zee. Een dagje Cap d´Agde is welgekomen, en het terugzien van dit aangename kustplaatsje na een jaar of 10 valt best mee. Met weinig moeite vinden we ons kleine hotelletje terug, vooral omdat het schitterend zicht (vanuit de hotelkamer) op zee in ons geheugen is blijven hangen.
De zoute zeelucht en de stralende zon dwingt ons tot een wandeling, o.m. langs een van de twee jachthavens. Greta is natuurlijk al klaar om in te schepen.
Even een paar snuisterijen kopen in een winkel, met een merkwaardige toonbank.
En dit is zeer belangrijk: hier toon ik je wat je al heel lang wou weten. Ik laat je met eigen ogen zien hoe je een olifant kan vangen. De enige goede methode is: hem hard aan zijn linkeroorlel trekken. Niet voort verklappen hé!
Na al deze inspanningen hebben we wel een glaasje verdiend!
De haven krioelt van restaurents en té gekke boten.
Zelfs boten met bretellen, die worden rond gereden ...
KOKENETEN: hamburger met knolselder (vervangt Viagra)
Deze keer iets voor jong én oud.
Voor de jongeren: een echte hamburger,
en voor de senioren: echte knolselder
(werkt langer en beter dan voetselder!)
ingrediënten voor 2
bereiding
2 hamburgers (95% zuiver rund, 5% vet)
maak eerst de tomatensaus en laat ze zacht pruttelen
1 kleine knolselder
maak de selder schoon en snijd er 2 schijven af
1 el olijfolie, zout
dikte: +/- 1,5 cm, snijd ze bij op maat van de hamburgers
zet ze 5´ in de microwave met wat water, op volle bak
voor de tomatensaus:
ze moeten lichtjes mals zijn, anders beetje langer garen
blik met tomatenblokjes
verhit een beetje olie in de pan, kruid en bak de burgers
2 uien
haal ze uit de pan en bak de knolselder goudbruin
1 el olijfolie, lookteentjes
doe de tomatensaus in een dienschotel (buitenrand)
kruiden: basilicum, marjolein, tijm
leg in het midden de knolselder, en de burger er bovenop
aardappels in de schil smaken hier goed bij
Dit is een bereiding voor 2, maar ik had nogal honger, en heb een ietsje meer gemaakt. Denk nu niet dat de fles wijn al bijna leeg was vóór het eten, want we drinken daar al 2 maanden van. Vandaar.
Ik wou eerst het gerecht nog noemen "Hamburger
Titanic Style", maar ik heb me tijdig bedacht.
Men moet respect hebben voor de artistieke vrijheid
Alles is nu Eco. Vandaar maak ik een Ecosoepje: niks wegggooien, alles cycleren of recycleren. Dus: heb je van die lekkere radijzen in huis: verwerk ze in een salade, steek er een paar in je holle tand, maar WERP DAT LOOF NIET WEG!! het heeft een grote ecowaarde, je maakt er gewoon soep van. Wie geen spinazie lust zou ik het niet aanraden, geef het loof in dat geval aan de konijnen. Onthoud dat de smaak die van spinazie benadert. Hierbij het receptje, eenvoudig als altijd.
Het stadje Pézenas leek ons een geschikte en geschifte
plaats om een dag- en nachtje door te brengen.
Op het eerste zicht stonden ze ons niet met toeters en bellen
op te wachten, maar het viel achteraf wel mee.
we hadden geboekt in de B&B Villa Juliette, aan de rand van het stadje.
Het weer is in orde, zodat ons Greetje haar verfrissingetje buiten in het zonnetje kan nemen.
Het huis ligt aan een redelijk drukke weg, maar is van de buitenwereld afgesneden door een stevige en hoge muur. Op de binnenplaats is voldoende parkeergelegenheid. Er zijn 4 logeerkamers en alles is bezet.
In de tuin is ook nog een zwembad, voor de hete dagen en nachten.
De slaapkamer is niet te ruim, en maar matig gestoffeerd. De douche en lavabo zijn zo klein, dat als je de zeep laat vallen, je gat buiten op straat hangt.
Het is hier zeker niet slecht, maar deze B&B staat zeker niet in onze Top 10, te meer omdat de gastvrouw niet al te vriendelijk is.
Vanuit de kamer is er wel een mooi zicht op het park aan de overkant van de weg.
We hebben dan ook deskundig de straat overgestoken en kuieren een tijd rond in het prima verzorgde park.
Zwarte gezwollen zwanen zwijmelen zwemmend in het zilte zog onder het zwoele zwerk. Gezwind zwelgen ze zeven zware zwanworsten uit Zwankendamme.
Greta houdt ook veel van poëzie, en denkt na over de grote dingen des levens.
Bob heeft nog een beetje ontbijtconfituur aan zijn vinger hangen en probeert het er af te likken.
Een wandeling door het oude centrum van Pézenas heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.
Sommigen zetten de bloemetjes buiten, en sommigen de was.
Je moet overal je stekje hebben.
Eén bepaald restaurant is ook een kunstgalerij. Ze zijn erg sterk in het gebruik van vreemde talen.
En de avond wordt besloten in het leuke Art Nouveau restaurant "Molière", dat is de man die hier gewoond heeft.
Op weg van Montoldre naar Pézenas via de A75 kom je
langs het Lac du Salagou in het departement Hérault.
Het is een heel bijzondere plaats, enkel de klaprozen
zijn hetzelfde als elders.
dit zeer bijzondere meer ligt een 50 km ten W van Montpellier, op een hoogte van 140m.
Rondom is er enkel rode aarde (ijzeroxide), op veel plaatsen bedekt met lava.
het meer wordt toeristisch uitgebaat, maar niet fanatiek
Het is eigenlijk een gedoofde vulkaan, die via
een klein beekje water binnenkrijgt.
Aan de laagste kant heeft men een stuwdam gebouwd,
en de vulkaan is onder water gelopen.
Aan de dam heeft men gebouwd tussen 1964 en 1968. Men had berekend dat het jaaaaaren ging duren om het meer vol te krijgen, maar de natuur hielp een beetje. In 1969 werd het ineens tot de helft gevuld middels een enorm onweer.
Op sommige plaatsen steken nog basalten "schoorstenen" uit de vulkaan omhoog. Die hebben weinig last van erosie omdat het materiaal veel harder is dan lava.
Verschillende dorpjes werden verzwolgen door het water, voor een paar was het op het nippertje, zoals in het geval van Celles. Volgende aflevering: Pézenas.
We waren net terug van Spanje, met het vliegmachien
deze keer, hebben wat administratieve klussen moeten oplossen, de nieuwe wagen gaan halen, en we konden weer weg. We hebben de wagen nu zo zes weken en er staat al bijna 5000 km op de teller. Die werden voornamelijk afgerold in Frankrijk. Twee hoofdpunten stonden daar op het programma: het 20-jarig bestaan van vakantiedomein Espinet in Quillan (Languedoc-Rousillon) en een bezoek aan Greta´s schoonzus Micky in Aups, tegen de
Gorges du Verdon.
De eerste verblijfstop, precies na 700 km, is in het onooglijk plaatsje Montoldre. We komen uit België, dus hebben we wat lichte regen meegebracht. Onze gastheer Mike stond ons op te wachten met de paraplu in de hand. Een half uurtje later was het al droog .
Deze B&B heet La Chèvre Noire, zo genoemd door de vorige bewoner die een geitenboer was. Deze mens en zijn vrouw waren trouwens op bezoek als we toekwamen. Het gebouw is volledig gerestaureerd, is een jaar open, heeft (slechts) twee gastenkamers, en we waren de enige gasten.
Onze kamer was ruim, licht en gezellig, met uitzicht op twee kanten van de tuin. De matras was bijzonder goed.
Greta was vooral gefascineerd door de foto die boven het bed hing.
Ook de badkamer was tiptop in orde, met een splinternieuwe douche, met tropische regen, dat in tegenstelling tot buiten.
Vanuit onze kamer hebben we zicht op een prachtige boom in de tuin. Achter de boom moest twee dagen later een nieuwe Gite open gaan, maar zondagavond (toen wij er verbleven) waren er nog werkmannen bezig. Nochtans was de Gite al verhuurd aan de eerste klanten vanaf de woensdag. Spaanse toestanden dus.
Dit is het eerste kiekje van onze nieuwe wagen. Verder zie je nog een stukje van de tuin. Eigen groenten en kruiden komen hier rechtstreeks op je bord. Nog wat anders dan in een hotel. Links boven de wagen staan een aantal bomen in een
perfecte cirkel. Het plan is op zeer korte termijn (een deel van de stenen
liggen er al) binnen de cirkel een terras aan te leggen met
zitbanken in een ronde.
Mijn mémoires komen voor een stuk uit Montoldre. Let wel: geschreven met een echte pen (vogelveer) Deze werd geplukt van een mémoirevogel.
Intussen zit en staat Greta ook niet stil. Altijd maar bijleren en slimmer worden! Ik denk dat ze al onze volgende quizzen wil winnen.
We werden ontvangen in de salon met een drink en tapa´s. Nu is er even een rustpauze terwijl Sue kookt en Mike de arbeiders tracht te laten werken aan de Gite.
Het diner was "uit de kunst" en dat voor een Engelse! Moet ik wel aan toevoegen dat ze 30 jaar in Zwitserland heeft gewoond. Sue is lerares in handmassage en andere wellness activiteiten, spreekt perfect Frans. Mike is geofysicus, die regelmatig als consultant werkt in Algerije en Canada in de olie business. Op zijn Frans staat meer haar dan op zijn kop. Heel interessante mensen die elkaar enkele jaren geleden pas ontmoet hebben in Griekenland.
Heel interessante ervaring! Als we in de buurt komen, gaan we zeker terug.
Om de trip door Frankrijk af te ronden, moest ik nog iets zeggen en tonen van Leuc. Leuc is een klein dorpje, even ten Zuiden van Carcassonne. Er is niks te zien of te doen, maar als je erdoor rijdt,
en zowat verder de wijngaarden en de velden in,
kom je op het einde van een weg aan een klein hotel. Dit had ik gekozen omdat het volkomen veilig is voor onze volgestouwde auto, op weg naar Spanje.
Eerst hebben we natuurlijk een verfrissing genomen
op het terras, tot we een lawine geluiden begonnen te
horen uit een Wild West film.
Wat ik onvoldoende doorhad, was dat het een plaats is om paard te (leren) rijden.
Een massa paarden (was het nu 36 of 56?) kwamen uit hun eentje uit de vallei naar boven op de heuvel, waar het hotel ligt, na het einde van hun dagtaak.
De kamer waar we sliepen ziet er vrij normaal uit, maar toch... Soms ruiken hotelkamers naar schimmel, of boenwas, of naar verf, of hebben helemaal geen reuk, maar deze rook effenaf naar paarden. Nu begrijp waarom de cowboys in de films altijd zo snel mogelijk hun kamer verlieten en naar de Saloon gingen.
Hier zie je dus Greta, op weg naar de saloon, in het domein. Het hotelletje is wel populair, want we zaten aan tafel met Engelsen, Portugezen en Fransen. De uitbater is een Duitser, ergens van aan het Zwarte Woud. Het ontbijt ´s morgens werd grotendeels voor onze neus weggekaapt door een bende Spaanse yuppies en yawns. Geef mij maar een B&B. Tot zover Frankrijk. Barcelona is voor een andere keer, want eerst moeten er meer actuele dingen aan bod komen.
Door de regen van de voorbije dagen zijn de aktiviteiten
wat beperkt.
Het was echt dringend nodig: net voor de druppels
begonnen te vallen las ik in 2 (Engelse) weekbladen
over de "drought", de verschrikkelijke droogte
van deze winter.
Het was geleden van 1912 dat het nog zo droog was.
Het Vinuela stuwmeer, het grootste van
de provincie Malaga, stond op 28% van zijn capaciteit.
Bijna een leegstand.
Er zullen nu wel een paar % bij zijn.
Gelukkig zijn er het laatste jaar enkele goede maatregelen
genomen: de golf- en andere sportcomplexen moeten
hun eigen water ophoesten. (beeldspraak).
Ons drinkwater komt van een ontziltingsinstallatie
die gebouwd werd in 1994 en tot vorige winter nog
nooit gewerkt had. Om maar te zeggen dat het klimaat
dramatisch aan het veranderen is.
Binnenkort krijgen we in België nog droge zomers, stel je voor!
Nu is het hier weer heerlijk warm en droog, en woensdag
als we in waterland aankomen, zal het niet hetzelfde zijn.
Zoals Greta altijd zegt:
"België is een leuk land, maar ze moesten het overdekken".
Toen we in oktober (voor de tiende keer of zo)
naar Spanje reden voor de overwintering,
zijn we gezigzagd via de Dordogne/Périgord
en Languedoc-Rousillon tot in Spanje.
Hierbij een verkorte reportage over het gedeelte Dordogne.
Deze streek kunnen we niet loslaten, onder het motto:
de reis is belangrijk, niet de bestemming.
In deze uiterst charmante Chambres d´hote verbleven we een paardagen. Uitgebaat door een jong Nederlands koppel, met twee dochtertjes. We waren de enige gasten en werden verwend...
het is een oud gebouw dat in puin lag en volledig werd omgebouwd. Het is nu een tweetal jaren open en een forse aanrader! Geloof me, want we hebben al aardig wat B&B´s gedaan!
In de tuin staan nog twee woonwagens die in de zomer dienst doen als alles vol zit.
Hier hebben we liggen dromen van...
Bezoek aan het dorp (in feite ghost town) Collonges-la-Rouge. Dertig jaar geleden was ik hier ook, en er is niets veranderd...
een ander stil dorpje (met een leuk caféterrasje) is Curemonte.
één van mijn favorieten: Beaulieu-sur-Dordogne, met een nog autenthiek Middeleeuws centrum, waar niet het minste verkeer toegelaten is. Alsof je uit de teletijdmachine van prof Barabas stapt op -500 jaar.
een haan en een aap
De Dordogne in Beaulieu: oktober kan heerlijk zijn
de laatste uitstap brengt ons in Turenne, weer een rustig stil dorpje op en rond een heuvel.
we gingen natuurlijk helemaal naar boven, naar en in het kasteel
groot is het niet, maar er is wel een café met een goed...
...biertje.
volgende keer naar Leuc in de Languedoc en Barcelona
het zomerweer was, en een Spanjaard hier in de buurt
me goesting deed krijgen.
Twee dagen na elkaar legde hij reuzegrote brochetten
op de rooster (of is het "het" rooster?
de rooster lijkt me meer iets om boeven op te leggen,
maar ik weet het niet zeker).
Toen ik de kwijl had doorgeslikt (met een blonde Leffe,
een mens moet op alles voorbereid zijn),
en de ingrediënten uit de winkel had verzameld,
begon het te regenen (niet helemaal onverwacht).
Zoiets kon mijn enthoesiasme niet temperen natuurlijk,
vanonder de ovengrill is het evengoed.
Greta vond het heel lekker (heeft ze 3X gezegd)
en heeft 1,5 brochette naar binnengespeeld, wat veel is
voor haar, gezien de afmeting (van de spies).
Ik heb me opgeofferd voor de resterende 2,5 brochette.
Hoe ik ze bereidde is heel makkelijk: iedereen kan het.
ingrediënten voor 2
bereiding
een zakje rijst, bijv. lange Uncle Ben
snijd het kalkoenvlees in mooie blokjes
150g lenteworteltjes
pel de uien en verdeel ze in vieren
1 el azijn
onthard ze in de microwave: 3´ in lage stand
1 el olie
borstel de champignons proper
1 el honing
steek de ingrediënten aan pennen
zout, versgemalen peper, barbecuekruiden
bestrijk ze met olie, kruid met zout en kruiden
1 dik mespunt gemberpoeder of –pasta (Spanje)
kook de rijst, haal hem uit het zakje
500g kalkoenfilets
maak intussen de worteltjes schoon
4 niet te grote uien
rasp ze fijn en meng ze door de rijst
250g vers champignons
maak marinade met olie, azijn, honing en de rest
1 el olie
leg de spitjes op de BBQ of onder de hete grill
1 el mild paprikapoeder
rooster ze in 15´ bruin aan alle kanten
enkele druppels tabasco
schep de salade om en laat marinade intrekken
Lekker met gegrilleerde tomaten (zie andere)
de gegrilde tomaten maken het af!
ingrediënten voor 2
bereiding
6 stevige kleine tomaten
maak de tomaten schoon, verwijder het kroontje
3 looktenen
snijd de tomaten met een scherp mes kruiselings in
olie, zout en peper naar smaak
pers de look en vermeng de puree met de olie
verdeel het mengsel in de spleten van de tomaten
grilleer de tomaten 7 à 10´, afhankelijk van de grootte
dien ze op, bestrooid met zout en peper
lekker bij bijv. kalkoenspitjes met wortel-rijstsalade (zie pag.85)
als je de tomaatjes insnijdt, doe dit aan de andere kant van het kroontje (blijven beter staan) als je hele malse ajuin hebt, moet je hem niet voorvermalsen natuurlijk
We hebben een paar rustige dagen achter de rug. Je ziet me de Playboy bestuderen (voor de artikels!!), lekker in het zonnetje op het terras.
Let op het vissersbootje, dat langs het strand passeert op vijf meter afstand. Waarschijnlijk heeft hij net de strandpantoffel bovengehaald die ik daar ben kwijtgespeeld.
Onlangs gingen we naar de rommelmarkt van Fuengirola. Stond daar een donkere neger met witte tanden en een stand met niks dan petjes met lange klep. Zeg ik tegen hem: "Wat moet dat kosten vriend?" Antwoord hij met witte draaiende ogen: "Vijftig!". Zeg ik: "Wablief? Vijftig € ? Gij denkt dat ik Julio Iglesias ben zeker?" Hij weer: "Nee nee, ik bedoel 50 cent". Ik heb het dan maar gekocht zonder af te bieden.
A propos, vanmiddag iets gaan happen aan de Lido Beach, op het strand. Heel lekkere patatas bravas hebben ze hier (je ziet ze niet, ze zijn op en zitten binnen Bob). Dat doet er me aan denken dat ik nu wel eens een barbecuetje ga bereiden, een van de dagen, als het niet regent, want men verwacht hemelwater gedurende enkele dagen (een kleine troost: de temperatuur blijft alleszins boven de 20° in de schaduw) De meneer achter mij is aan het uitleggen aan mevrouw hoeveel pinten hij gaat bestellen.
Tijdens een strandwandeling van een paar uren
moet men veel vocht opnemen, zegt mijn huisdokter altijd. Zodus, enkele km verder houdt Greta terecht halt bij bar Tropical. Verandering van onderwerp: intussen is de wagen verkocht; tenminste, we hebben al een voorschot mogen ontvangen. We kunnen dus met een gerust(?) gemoed naar België vertrekken. De 16de april nemen we dus het vliegtuig en gaan we 15° lager moeten overleven. Tot spoedig (morgen?).
KOKENETEN: varkensoester met appel en honing
