|
Vorig weekend viel er niet te tennissen door onophoudelijke regen.
Goeie reden om een party te organiseren.
Een van de vaste loltrappers en muziekmakers is Dodo.
Ik dacht dat hij een Engelsman is, maar Greta houdt het op een Oekrainees.
Hier zie je hem stiekem in het halfdonker nog even wat muzieknoten
warmblazen op zijn trompet, vooraleer het volk toestroomt.
Wanneer de eerste gasten verschijnen, zien ze er nog wat onwennig uit.
Pas wanneer de muziek zich ontplooit, en voedsel en drank op de proppen
komen, gaan de poppen aan het dansen en de remmen los.
Ook de altijd fitte Kerstman is aanwezig.
De rendieren heeft hij gelukkig achtergelaten op de parking met een wortel.
De man aan wie we deze geslaagde party te danken hebben is
de manager van dit uitmuntend sportcentrum, José Kreijman.
Een geboren Nederlander, die zijn hersenen op de juiste plaats heeft,
want hij woonde de meeste tijd in Kapellen, bij Antwerpen.
Je kunt het er nog altijd aan zien
Nederlanders zijn hier uiteraard altijd goed vertegenwoordigd,
zoals aan deze tafel. Links, met het rode hemd zie je Fred.
Fred is ook Nederlander. Hij woont permanent in Calahonda, is de huiszanger,
En een die trouwens wijd en zijd bekend geworden is in centraal Andalucia.
Vooraleer hij de micro vast neemt moet hij alleen nog wat autogrammen uitdelen.
Glazen en drank in overvloed.
De eerste bewegingen om in te schenken verlopen nog wat hoekig.
Keuze genoeg in de dranken, geschikt voor een publiek tussen 0 en 100 jaar.
Geen van beide extreme categorieën zijn evenwel aanwezig vandaag.
Dodo komt tot leven, speelt en zingt zoals de ware Oekrainese trompetter.
Het echte croonerswerk is toch wel weggelegd voor Fred.
Tussendoor even happen! Minipizza’s, rijstschotels…
…en lekkere salades. Nadien nog hapjes, belegde broodjes
en andere tapas met gamba’s, tonijn enzovoort.
Links zie je onze Engels/Italiaanse tennispresident Adrian,
die al onze groepswedstrijden plant en er de discipline in houdt.
Zijn Duitse echtgenote Ursula vecht een harde strijd uit
met een weerspannige gamba.
De strijd wordt grandioos gewonnen en iedereen is weer tevreden
Niet in het minst Joerg en Erika uit Berlijn
Intussen houden de muzikanten er vlotjes de sfeer in.
Louisa en Adrian laten de beentjes en armpjes gaan.
Ik rust even uit, van foto’s te nemen, maar zelfs van te dansen.
Tussenin houdt José even een mini speech om de gasten te bedanken,
maar vooral toch zijn vriendin Carol, die weer al het lekkers heeft bereid.
Dodo benadert stilaan zijn kookpunt en heeft zijn jas al aan de kant gelegd.
Soms wordt de trompet hem wat lastig om te bespelen.
Dan maar liever even de marimba’s hanteren, tot de concentratie terug is.
Zijn Engelse zangteksten worden wat moeilijk verstaanbaar,
maar niemand die daar over valt.
En José, hij wroet voort.
De laatste tapa’s worden in schaaltjes gelegd en rond gedeeld.
De dranken zitten ook al aan een lager peil dan een paar uren geleden.
(maar worden constant aangevuld, n.v.d.r.)
De ene zwenkt naar links, de andere zwenkt naar rechts maar Dodo
staat pal en ledigt zijn volgende emmer bier.
Aan de lol komt geen einde. Having a good time.
Greta is nooit diegene die het minst gedanst heeft.
Een prachtige party om de regen te vergeten.
Een zwierige avond, een herinnering om te koesteren, dank zij…
|
