Een unieke wakkere stem verbonden aan een gedreven persoon die zich niet kon verzoenen met middelmatigheid en oppervlakkigheid. Na het overlijden van TAK ere voorzitter Eric Crommelynck op 8 oktober 2009, verliest het TAK opnieuw een voorman die in de jaren '80 mee de stempel zette op werking van TAK.

Na het wegtrekken van de tsunami aan emoties die het nieuws van Bruno's dood met zich meebrachten, kwamen de eerste herinneringen spontaan naar boven. De typeringen waren frappant gelijklopend.

Bruno zal onder vrienden en kennissen herinnerd worden als de man die zich onvoorwaardelijk kon "smijten". Of het nu om karate ging, elektrische gitaar, paardrijden, dictie, Tango, Russisch, wielrennen, elke uitdaging ging hij met de nodige schwung te lijf. Zijn haast legendarisch concentratievermogen en keiharde zelfdiscipline zorgden ervoor dat hij al deze hobby's al na enkele maanden grondig onder de knie had. Ook de avondlijke uitjes tijdens zijn studententijd zorgen nog steeds voor heroïsche verhalen.

De gezellig zangavonden in de Piet Pot kelder na TAK-acties en Voer betogingen blijven mooie herinneringen.

Zijn typische bulderlach zal bij velen nog lang in het achterhoofd blijven nagalmen.

Tijdens de eerste kennismaking met Bruno begin jaren tachtig, was het overduidelijk dat de jeugdbeweging een vooraanstaande plaats innam in zijn jeugdig leven. Op heel wat TAK-acties, IJzerbedevaarten en Zangfeesten, was Bruno steeds aanwezig in piekfijn KSA uniform. Het idealisme, de ervaringen en de kameraadschap die hij al die jaren in de KSA mocht beleven, voerden hem naar het politiek activisme. Hij vond in TAK wat hij zocht. Een partijpolitieke en ideologisch neutrale republikeinse actiegroep waar de ludieke geest van Tijl Uilenspiegel voelbaar aanwezig is.

In 1980 werd Bruno opgenomen in de TAK-raad als studentenverantwoordelijke voor Leuven. De stad waar hij toen zijn studies Romaanse filologie volgde. Bruno verzorgde er de contacten tussen het TAK en de diverse studentenorganisaties zoals de NSV en het KVHV. Toen reeds toonde Bruno zich als sterke communicator en beslagen diplomaat. De jaarlijkse manifestaties voor Amnestie en zelfbestuur waren een succes en kenden een goede afloop mede door de organisatorische hand van Bruno. In 1984 slaagde hij erin menig student jaloers te krijgen met zijn studiebeurs voor de Zuid-Afrikaanse universiteit in Stellenbosch.

Tijdens zijn afwezigheid scheerde TAK hoge toppen met de grootschalige amnestiecampagne, gekoppeld aan de komst van de paus naar Vlaanderen. In de nasleep van het Pausbezoek werd TAK geplaagd door een interne vete, waarvan de stormkern zich in zijn geliefde Antwerpse provincie bevond. Bruno werd gedwongen om moeilijke keuzes te maken en harde knopen door te hakken. In een van de meest moeilijke periode van TAK toonde hij zich als een geduldig en evenwichtig diplomaat en verzoener.

Zoals vele generatiegenoten was Bruno onder de indruk van de leiderscapaciteiten van onze Voer generaal Eric Crommelynck. Een man waar Bruno onnoemelijk veel respect voor had en wiens kwaliteiten en ervaring zijn leidraad waren in de enkele jaren dat Bruno het voortouw nam in het TAK als gewestverantwoordelijke van Antwerpen, als woordvoerder en als hoofdredacteur van de Taktivist.

Als bezielde ziener was Bruno ons vaak een strategisch stapje voor. Tendensen binnen de Vlaamse beweging voelde hij haarfijn aan. Bruno maakte op mening student indruk met zijn gevatte opmerkingen tijdens debatten en persoonlijke gesprekken. Voor de jongere generatie was hij de wijze man die het jong Vlaams geweld vaak op een beleefde en subtiele manier terug op de begane grond trok. Hen indien nodig, de andere kant van de medaille tonend.

Als beginnend journalist met een Vlaams-nationalistische achtergrond stond Bruno erop het nieuws objectief te brengen. Tijdens de jaren waarin Bruno actief was in de Vlaamse beweging heeft hij vaak met scha en schande ondervonden hoe de berichtgeving over de Vlaamse beweging en standpunten ervan vaak verdraaid werden, met de bedoeling deze te discrediteren en beschadigen. Aan die fouten zou en wou Bruno zich als journalist niet bezondigen. De reputatie die hij op korte tijd opbouwde in de redactieploeg van de VRT is daar een levend voorbeeld van.

Tijdens debatten was Bruno een graag geziene moderator. Niet omwille van de sporen die hij verdiend had bij TAK en andere organisaties, niet omwille van de bescheiden vriendenprijs die hij vroeg, maar wel omwille van de professionaliteit waardoor hij het maximum haalde uit politieke panelgesprekken. Steeds zoekend naar nieuwe sterke argumenten, blijvend bij de essentie van het debat.

Zijn krachtige stem en meer dan gewone kennis van de Vlaamse liederenschat, maakten van hem een graag geziene cantor of praeses tijdens TAK-cantussen.

Ook voor de nieuwe generatie TAK- verantwoordelijken waartoe ik behoorde bleef hij op een sympathieke ondersteunende manier feedback geven over de persmededelingen of de keuzes en inhoudelijke invullingen van acties. Bruno bleef tijdens zijn carrière als journalist nauwgezet de werking van TAK volgen.

Alhoewel Bruno de laatste jaren opgeslorpt werd door zijn journalistiek werk deed hij toch moeite om oude bekenden weer op te zoeken via bekende activiteiten zoals de Scheldewijdingsfeesten in Doel, de Gordel, IJzerwakes, IJzerbedevaarten en TAK-cantussen.

Bruno blijft in ons aller gedachten als de man van alles of niks. De man die zichzelf steeds trachtte te overstijgen. Een man van weinig woorden maar des te meer daden. Voor zichzelf te streng, voor anderen een vriendelijke ontmoeting en een luisterend oor.

Gedrevenheid, perfectionisme, bescheidenheid, integriteit, zakelijkheid en soberheid kenmerkten zijn persoon.

Een trouwe vriend met karrenvrachten aan competenties heeft ons veel te vroeg verlaten.

"Den Huygebaert" heeft een vaste plaats in ons hart en geheugen veroverd.

Vaarwel Bruno, we zullen je missen.


Namens de vrienden van TAK

Bart De Valck

Bruno Huyghebaert is niet meer

De Redactie
De Redactie (2)
De Redactie (3)                                                                                              Bron:T.A.K