Stroef de hond lijkt  tevreden
hier met zijn nieuwe thuis
Gisteren  nog in het dierenasiel
intriest en meewarig achter rasters
in gezelschap van andere sukkelaars
Ze jankten om de ziel te scheuren
verweesd en verlaten tegen wil en dank
Stroef liet zich uitkiezen als vanzelfsprekend
Hij kwispelstaartte om de aandacht
de kop half schuin met de bede
Kan ik met jullie mee daarheen?
wij namen hem volmondig mee.

Ingrid Lenaerts

Februarimaand
heeft het licht weer gevonden
verdrijft duisternis
morgenklaarte zingt
met alle vogels een lied
weer buitelt het hart
nog over wat sneeuw
glinsterend het sneeuwklokje
bij lenteaantocht 

Ingrid Lenaerts

Wilgen trotseren onze landschappen
als oude boomgeslachten
met lange stamboom

Aan de rand van zompige grachten
onder de grijsblauwe winterluchten
vergroeien zij met de traditie der jaren

Ze worden onmisbaar tegen  de wind
die hun takken tegen elkaar zwiept
de bescherming voor de polder

Metgezellen van jaren fier als de grond
met hun stoere kale stronken
na het kappen blijven ze eigenheid trouw.

Ik kan ze niet missen

Ingrid Lenaerts

Uit je eigen lijf stappen
als een monument  van verbazing
dwars door de deur van vervreemdig
naar de blauwe lucht
de deur omvat je in brandglas
aquamarijn en vermiljoen
geeft je spanwijdte
tussen je katoenen vleugels
de nieuwe ikarus naar de zon.
één dag in je leven.

Ingrid Lenaerts

Wie is het kloppend hart van deze frituur

waar de rijen aanschuiven om een bakje of een zakje ?

Zijn hun gedachten bij het kissende vet

waar de aardappel verdwijnt in helse pijnen

die zij niet horen? Hun hongerige magen knagen

voor de goudgele toverstokjes die verdomd smaken

naar nog en bovenop die toet mayonaise

doet hen watertanden in verwachting van...

Blonde Mia strooit het zout in het rond

ze is grootmoedig gul met haar porties

weet raad voor van alles en nog wat

tussen depotten béarnaise entartaar

worden de kwaaltjes beleden of verbloemd

Des levens wijsheden blijven hier hangen

als lichtvoetige wolken boven de dampen

verdwijnen in de wind als aureooltjes

Met een pint bier valt het wachten mee

zeker met de uitkijk op Mia's decolleté

Hier klopt het hart op volle toeren

Ingrid Lenaerts

Waar gaat hij heen
met z'n vreemde kleren aan
met ogen als nachtuil
met z'n veel te grote schoenen
speurend bij klaarlichte dag ?
naar zijn prooi?
Heeft hij zijn jagerstas bij ?
Zal hij Lies en Lotte verkleien
tot kermiskonijnen?
Zou hij geen honger hebben
en de konijnen oppeuzelen
als lekkere hapjes
 met saus van de angst.?
Noortje kan niet meer slapen
sinds men de boeman ontbood.

Ingrid Lenaerts

Stokvis

Dat zij niet gevraagd hebben

Deze vissen om gedroogd te worden

Hun gruwelijk lijf in de lauwe wind

Met de stank der vergankelijkheid

Uitgestelde consumptie

Zwierend aan een touw

Gebonden tussen palen

Hun graf in uitgesteld relais

Mijn walging in zomertijd

Ingrid Lenaerts

Daar waar het zonnevuur wordt gestookt
zitten de hemelgoden te schilderen
concurrenten van onze grote abstracten

Ze laten het kleur geel vloeien
uit hun bekers nectar
Ze laten het rood vonken
uit hun liefdespassie
Ze laten wit schitteren
uit hun diamanten juwelen
Het paars staat voor hun woede
stormend als een orkaan

De kleuren van het zonnevuur fonkelen
in een kaleidoscoop van vervoering.

Ingrid Lenaerts

Zij zat te denken de tanden afgezaagd
zodat zij  niet bijten kon
de tongriem in zoet geprakt

vastgebonden in gedachten
oogkleppen aan de zijkant
zij leek wel een paard
maar dan ingeblikt op stal

Zij mocht niet op avontuur
mocht geen ziel kwijt
aan haar eigen taal
kritisch aangescherpt
monddood moest zij
luisterend naar de grote meesters
die eisten dat zij zou buigen
om mooi te zijn en te zwijgen

Maar buiten de waard gerekend
onsnapte  zij de deuren
 strijdvaardig opweg
 naar het paleis der holle vaten.
 
Ingrid Lenaerts