Zij is de gedraaide torso
van het boegbeeld der gemeenschap
prijkt aan het hoofd der geliefden
het voorbeeld keramiekkunst
eenvoud materie uit rosse aarde
zwijgzaam met engelengeduld omgeven
eist zij haar rechten en waarden
het gespierde naakt in beweging
in één oogopslag haar schoonheid
bij verwondering van één  bezoeker

Ingrid Lenaerts

De rozenboom droomt
van de zon en zomerpracht
nu hij pas ontluikt

Ingrid Lenaerts

Een zonnegod schroeit
grijnzend aardporiën  toe
koestert de woestijn
 
Rode aarde barst
opengereten  verkorst
snakt ze naar water

dorre doornstruiken
prikken hun lot aan elkaar
als stoere burchten

Ingrid Lenaerts

De lenteavond brandt aan de horizon
in de ondergaande zon de gloed van de dag
De nacht sluipt als een zwart fantoom
langs de jonge heg die rilt in de wind
de stilte wacht gespannen in de tuin
merels signaleren het gevaar van een loerende kat
er slaat een hamer op het trommelvlies duisternis
en plots is alle betovering vervlogen  
de nacht heeft zijn gewoonten weer opgenomen
het hart van de duisternis is doorboord
wanneer de vleermuizen hemelwaarts vliegen.
kriskras door elkaar als bendeleden op hol

Ingrid Lenaerts

Weet jij me een roos in liefde te vatten
alleen zijn zonder jou niet in te schatten
duren de dagen somber ellendig gekleurd
voel ik hebben en houden aan jou verbeurd.

zinloos is de pijn die zich nestelt in mijn lijf
dat tergend traag de wonden beklijft
die nooit meer tussen de plooien verstrijken
nu weemoed en verdriet horizonten  bereiken,

waarachter ik in het niets moet verzinken 
liever dan hopeloos verder te hineken 
dat eeuwig verlangen  naaar jou en onvoltooid
slaat me aanscherven houdt me gekooid

Ik wil er uit deze dwangbuis ontsnappen
het keurslijf dat me vestikt vertrappen 
geef me een sein dat ik verborgen vrouw
kan ontwaken in die klare morgendauw
 
Ingrid Lenaerts
  

Men zegt dat : boordevol gewicht deze feiten
ze worden  uit de doeken gedaan
ze worden bijgekleurd met verf in woord en daad
tierlatijntjes als kanten jurken hangen onderuit
Heb je al gehoord dat?
Ja hoor en naar het schijnt was het niet zo
maar helemaal anders
Varianten worden gemaakt op de wijze van
een nieuwe wereldschepping
aangedikt met leuke verzinsels, met bittere kruiden
versmald tot een wespentaille , zij die negeren
duwen feiten achter hoeken en kanten
Verhalen worden aan elkaar gebreid
soms buiten proportie wordt er gevuilbekt
gespuwd en met drek gegooid naar zoenoffers
kwade tongen van haat en nijd bezweren de toekomst
Verhalen snijden aan vele kanten  in het vlees
ja verhalen....

Ingrid Lenaerts

Op het dorpsplein
een kiosk dromend
van vergane glorie
in de middagzon

Ooit op grootse harmoniefeesten
zat het podium vol muzikanten
met zwierige dirigent
een applaudiserend publiek
aan de voet

Nu staat hij  er jaren doelloos bij
slechts een onderkomen
voor een handvol  mussen
en bij nacht een onderdak
voor zwervers

Ingrid Lenaerts

Vol antiek sentiment
ligt het hof in de zon te rusten
van slag na het noeste werk
de populierendreef blijft nu onberoerd
geen zucht geen wind
de aarde barst in droogte
boeren grijpen naar de stilte op hun  erf
even een middag zonder gedoe
gewoonweg een zonnige zondag
voor een hoofd zonder zorgen

Ingrid Lenaerts

De nacht zat vol sterren
pinkend als verliefden naar de aarde
werden wij dronken
van hun boodschap.
De stilte tussen de stammen
omwikkelde ons gedachten
Eindeloos bleven wij dromen
wie daar zo hoog en hoofs
zich schuil hield.
Het antwoord deelden wij
in zoete slaap.

Ingrid Lenaerts

 Vroeg in de morgen
 Kwetteren lentevogels 
Winter is voorbij

Ingrid Lenaerts
 

Wolkenschaduwen
jagen over de akkers
het zonnelicht speelt

Ingrid Lenaerts

Als ridders te paard
verdringen reuzenzwammen 
 zwakke boomstammen

Ingrid Lenaerts

Rozentheater
waar liefdessongs ontwaken
tot diep in de nacht 

Rosse maneschijn
een kater jankt om afscheid
blues voor zijn kattin

in de Donkersloot
zitten kwakende kikkers
in morgenconcert

de nieuwe ochtend
swingt heerlijk met zonnegloed
over bedauwd gras

Ingrid Lenaerts

En wanneer ik weet dat hij er is
dan wordt mijn onrust wakker
bang voor de gemiste kans
de ontkenning van aanwezigheid
alsof ik in lucht verpakt ben
nauwlijks ademen kan
uit die benauwde kokerlucht
waarin ik me verberg
ter bescherming van alle onheil
ik moet eruit stappen  
waanzinnig breken
ver uit deze gevangenschap
Help !

Ingrid Lenaerts

Ze sloeg zich een gat in het ego
woest als een uitgebroken rund
verwond aan prikkeldraad
schelden als een onkundig viswijf
dat met overvolle vismand blijft

ze kon de nederlaag niet verkroppen
de gemiste kansen maken haar buitennissig
haar woede barstte uit zijn voegen
naar de bliksem alle onschuld
zonder schichten te zien
of geroffel van een donder te horen
Zij was het onweer in levende lijve.

Ingrid Lenaerts