Ingrid Lenaerts

Hij blijft je wellicht mechanisch toelachen
van plezier tot in de eeuwigheid van dagen.
Heb je zijn lach al in ogenschouw genomen?
Vertelt hij ons hoe hij blijft lachen ?
dat hij het lachen nooit verleert ?

Dan moeten wij een afspraak verzilveren
voor een gouden raad bij de daad
in relativering van dagdagelijkse zorgen

Ingrid Lenaerts

Ik zit hoog in mijn gedachten
afkerig voor show en glitter
van eerstelijns goeddkope aandacht
van protserige voorstellingen
wellicht van de hoogmoed
wellicht van onrecht
honger en kansarmoede
die ik nek als een booswicht

Ik zit hoog in mijn gedachten
een beetje wachtend
op de bredere waaier des levens
die iedereen verwelkomt
met kans tot ontplooiing

Ben ik  een engerd in dit landgoed ?

Ingrid Lenaerts

Op een bal van niemendal werd er gedanst
al op de tafels met grote zwier en zwaai

De edelen gaven verstek bij volkse grote bek
keken zij hoogmoedig  vrouwen in stijve jurken

Mannen met zichzelf  in hoge dunk en hoed
wilden niet groenig gecontamineerd  zijn

Door luizig lagerwallig publiek dat  hotste en botste
tussen pot en pint billenkletsend hun lief en leed.

Het bal van niemendal was knal in de roos
een festijn om gewoon blij bij te zijn .

Ingrid Lenaerts

Op de tonen van scherpend trompetgeschal
geretteketet slag en slinger
boel en bal
sprong jij clown van top tot teen
de rode neus als een volle ajuin tussenin
de brede broek met ruitenpatroon
de te grote schoenen liefst zonder veters
met krullende tenen van overjaars gebruik
daar inarena quantacosadook je
tent bomvol toeschouwers

je huilde snot en slinger op die brede kraag
je liet je bespotten als aan de schandpaal.
daar was jij rasecht en onvervalst
bejuicht en bejubeld.

liet het publiek zich overweldigen
door grappen en grollen
die ze in het dagelijks leven zelf speelden
au serieux de la vie.
Wat dacht jij dan wel?

Ingrid Lenaerts

Uit overzeese dromen kwam hij enthousiast als niet één
verliet hij zijn land en zijn herinneringen
palend aan het niets tenzij overleving
alvorens de dood zou glimlachen
bij haar bezoeken aan het afrikaanse continent.

Van een vliegtuig was geen sprake geweest
nu stond daar plots die reuzenvogel
die vliegen moest daar waarheen men hem wachtte
Vanuit de vogelbuik zag hij rimpelend water
koningsblauw was de diepte  van de zee
vol verwondering zijn ogen zo groot als wagenwielen
voor  het ongekende dat in aantocht was
een nooit gehoorde indianenkreet
toen het vliegtuig daalde

en dan de openbaring in de regen
een mama en een papa die hem beloofd waren
Het moet je maar overkomen
en dan moet alles nog beginnen

Ingrid Lenaerts

 In de haven slaapt
 de vissersboot zijn roes uit
 dronken van de zee

Ingrid Lenaerts

Met z'n allen vormen ze een reuzenparade
aan de horizon bedwingt het avondlicht
de lichtstroom hun vele ogen en oren
de nacht is kansloos zijn duisternis te spreiden
de sterren nauwlijks waarneembaar
het neoneffect kruipt langs de gevels
stralen cirkelen als kermisvogels in het rond
de tijd zit in nauwe schoenen
erkent vaak zichzelf niet meer
in dit waanzinnig bouwwerk
dat tot de hemel wil klimmen


Ingrid Lenaerts

Jij ontvlamt in mijn hart
als een warme kachel
die straalt van geluk

Je behoedt voor de boze feeks
die buiten in de takken hangt
die 's avonds als een kwade geest
uit de boeken der angst
de mist in mijn gedachten jaagt

Jij vormt de grote muur
waartegen ik leunen kan 
jij omarmt mijn zwakte
door je drijfkracht

zoals de bergrivier naar beneden valt
in jouw woorden leg ik de mijne
die me toch niet vervreemden

Ik blijf in  jouw bron weerspiegelen
tussen begin en einde aller dagen
over en achter de zonshorizonten

Ingrid Lenaerts

Dunne lucht gestreept
waarin slierten mist jagen
omfloerst de morgen

Ingrid Lenaerts

In het kreupelhout
zitten mussen te kijven
in de avondzon

een sterrenhemel
lichtend in  blauw nachtgewaad
begroet al  morgen

Ingrid Lenaerts