julius dreyfsandt zu schlamm - Prosatexts in different languages

21-06-2024
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Истории
.
Връща ли се тишината около мен и всичко извън мен се свива?
И моята вътрешна същност също всеки път, всички хора ли имат това общо?
Разбира се, това е пристрастяваща свобода, която ни заслепява, но се страхувам, че няма да позная, о, не!
"В края на краищата това, което е добро, е добро и за мен!", възкликвам, за да се успокоя
Сумракът оставя романтиката добре скрита в моята наивност, но аз продължавам да разказвам истории
Истории за вечна любов
И неведнъж ме призовават да се оправям, изглежда, но от кого, какво и с какъв авторитет
Само природата може да ме постави на колене: земната вечност е грубо ограничена, човече
може само да свързва спомените
Вследствие на това една горчива усмивка понякога се подиграва с крехкото ми его

21-06-2024 om 19:12 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.J'ai tendance
.
Je tends de plus en plus vers le rustique dans les pensées, les gestes et les actions.
aussi dans les goûts de la vie où le noyau a une légère ombre
sans compromettre la pureté, l'original ne peut être abandonné
C'est comme un silence qui remplit une pièce et tout ce qui est présent repose dans le bois, la pierre ou le verre
tout raconte sa propre histoire et pas comme pendant la journée, trop souvent mais seulement quand je le regarde un par un et ainsi de suite
le chien s'étire et souffle sa course de la journée alors que pour la plupart il est déjà endormi sauf si, à heures fixes, il aspire à la nourriture comme un gâchis quotidien.
L'horloge avec ses trompettes orne un mur. Je l'ai éteint il y a des années.
Le jour et la nuit donnent eux-mêmes l'heure, la lumière et l'obscurité ne sont jamais privées de leur tâche.

21-06-2024 om 19:11 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wasser des Lebens
.
Das reine Wasser ist noch jung und sprachlos, wenn es aus der Quelle hoch oben im Himmel entspringt.
Dort, wo der Himmel die Erde mit einer Rettungsleine zu verzaubern sucht, ist das Gesicht der menschlichen Erfahrung noch so vergänglich und zerbrechlich.
Indem er den Fluss in Phasen einteilt, lässt er auch ahnen, wie unser Leben verläuft.
Unterwegs stolpern wir immer wieder. Um Tiefen zu überwinden oder Einsichten zu gewinnen:
Dass wir vorübergehend irgendwo verweilen, wo wir imaginär geschützt sind. Aber wir treiben weiter, um unser Leben in Etappen zu erklären.
Aus dieser einen Quelle werden wir geboren. Aber der Kern vergeht nie.
Wir tragen das Schöpferische immer mit uns.
Die Natur schickt uns immer weiter, und wir, wir müssen durch Veränderungen gehen, aber das Wesentliche, das "Selbst", wird immer da sein.

21-06-2024 om 19:09 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ονειρεύομαι ανάμεσα στα δέντρα
.
χορεύοντας ανάμεσα σε ψηλά δέντρα κοκαλιάρες γυναίκες σαν πρόθυμες καλαμιές, σαν σκιές κινούνται.
Αφήστε με να συλλογιστώ τις αναμνήσεις.
Όπου η αγάπη μεγάλωσε και άνθισε μέσα στη βαρύτητα των ημερών.
Πώς κουβαλούσα μια πραγματικότητα που κυλούσε τόσο υπερβατικά αλλά τύφλωνε την όρασή μου, δεν μπορούσα να δω διπλά στρώματα
κι όμως σε όλο της το βάθος είναι ένα συναίσθημα βιωμένο και τόσο ελεύθερο όσο ο ζωγράφος επιλέγει τα χρώματα με το πινέλο του.
Ακόμα κι αν είναι ένα άθροισμα πολλών στιγμών,
θα το επέλεγα ξανά, γιατί τώρα ξέρω ότι το ένα λείπει από το άλλο.

21-06-2024 om 19:08 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Der Reiher
.
Ich starre auf den Teich, der sich vor mir erstreckt und genieße die Stille. Die Schwäne schwimmen friedlich umher.
Ich sehe einen Reiher. Wie erstarrt sitzt er auf der Spitze eines riesigen Baumes und blickt in die Welt hinaus.
Die Sonne geht langsam unter. Sie schafft eine Atmosphäre, die die Ruhe in mir noch verstärkt.
Ich schließe die Augen und lasse meine Gedanken dorthin schweifen, wo Menschen fernbleiben.
Aus der Ferne erschreckt mich ein Keuchen und in einiger Entfernung rennen Menschen.
Ich erschrecke. Denn rennende Menschen lassen meinen Adrenalinspiegel in die Höhe schnellen.
Ich warte angespannt. Dann sehe ich ein paar verschwitzte Menschen an mir vorbeilaufen.
Bevor ich überhaupt die Frage stellen kann, was los ist, sind sie schon wieder weg.
Wohin wollen sie? Ist irgendwo eine Katastrophe geschehen?
(Als mein Herzschlag wieder in der Lage war, die Realität richtig einzuschätzen, erinnerte ich mich an solche Strapazen aus meiner Zeit beim Militär.
Wir marschierten oft voll beladen durch Wälder und über Sümpfe auf unserem Weg - ja, das war ein Staatsgeheimnis.
Wohin wir liefen, wurde uns damals nicht gesagt.
Trabten wir dem Feind entgegen oder flohen wir nach Hause.
Manchmal hörte ich, dass wir herum liefen. )
Aber,
Ihre Schweißtoleranz wird auf ausreichenden Schleim getestet 🙂. Heute haben sie eine besondere Aufgabe: Sie sollen sich gemeinsam ein Motto für eine neue Abteilungsstrategie ausdenken. Natürlich weiß ich, was dabei herauskommen wird, denn einer der Läufer ist ein Freund von mir und ich habe ihn ordentlich instruiert.
Wieder schaue ich den Reiher an. Er tut nichts und genießt alles, was sich unter ihm abspielt. Er kratzt sich kurz unter seinem rechten Flügel und schaut dann starr weiter nach vorne. Ja, das sollten sich die Läufer mal ansehen.
Ich schließe meine Augen . Das kann aber nicht lange dauern, denn jetzt höre ich ein stöhnendes Geräusch, das sich nähert.
Es dauert eine Weile, bis es mich erreicht. Oh, es ist ein älterer Herr in meinem Alter. Ich rufe: "Hey Opa, warum stolperst du hier vorbei"?
Erschrocken schaut er mich an. "Ich versuche, mit dem Jungen Schritt zu halten, der dich gerade überholt hat. Ich will nicht zurückbleiben".
Ich lade ihn ein, sich einen Moment neben mir auf der Bank auszuruhen. "Siehst du den Reiher da oben auf dem großen Baum?
Der sitzt da schon seit Stunden. Er sieht all die Blicke, wenn du vorbeigehst. Ich habe nicht den Eindruck, dass er zurückbleibt."
'Komm, nimm eine Shaggy auf mich."
"Gerne", hustet er.
Später steht er auf und seufzt tief. "Danke", sagt er ""Ich habe mich sehr entspannt mit dir gefühlt....

21-06-2024 om 19:06 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Die Flamme in der Pfeife.
.
Ich spaziere durch das malerische Städtchen Heusden, eine Stadt mit stattlichen Häusern und romantischen Gassen.
Es gibt einen hübschen kleinen Hafen mit einer Zugbrücke und etwas ganz Besonderem.
Heusden ist von einer sternförmigen Stadtmauer umgeben. Es gibt einige prächtige Eingangstore.
Es war ein nieseliger Abend und die Straßenlaternen spendeten wegen des Regens ein trübes Licht.
Diese Atmosphäre kommt meiner normalen Stimmung am nächsten, das kann ich Ihnen sagen.
Sie werden sofort an Tristesse und dergleichen denken. Aber das ist ganz und gar nicht der Fall.
Diese Atmosphäre ist geprägt von einer unglaublichen Romantik, poetisiert und philosophiert.
Im Regen durch die Geschichte zu schlendern, ist eine wunderbare Beobachtung, so wie ein Spaziergang am Strand bei Sturm.
Ich gehe über das Kopfsteinpflaster der Hauptstraße, sehe das Licht aus den Häusern auf vielen Tischen.
Nur die Fernseher, die ich als flackernde Dämmerungslampen empfinde, will ich in diesem Zusammenhang nicht sehen.
Angekommen am Hafen betrete ich das dortige Café Havenzicht.
Ja, das ist ein origineller Name... und ich setze mich ans Fenster, um einen guten Blick nach draußen zu haben, auf die Schatten der Boote und die wenigen Menschen, die vorbeigehen.
Heute Abend war ich allein im Café. Ich habe meinen geliebten Cappuccino bestellt.
Ich trinke ihn vor allem wegen der Schokolade.
Der Kellner war ein korpulenter Mann. Er saß an einem anderen Tisch und las eine Zeitung.
Er war nicht in der Stimmung für ein Gespräch - und ich schon gar nicht.
Ich hatte goldene Momente, als ich hier saß und schweigend den Regennebel draußen, den dunklen kleinen Hafen und die Segel einer Windmühle betrachtete.
Die Stille wird von Musik, die im Hintergrund läuft, auf eine etwas bescheidene Art und Weise gefüllt: holländische Schlager.
Ich bin ein Fan dieser Musik.
Das schafft Atmosphäre. Und ich muss nicht auf den Text hören.
An diesem Ort versinke ich oft in Gedanken und denke nach. Oder besser gesagt, ich lasse die Gedanken zu mir kommen.
Ich zünde meine Pfeife an. Das hilft.
Beim Anzünden konzentriere ich meine Gedanken auf den Pfeifenkopf, und die Flamme, die sich dann entwickelt, gibt mir das Gefühl eines gemütlichen Kamins.
Und dann bin ich sofort konzentriert und warte darauf, dass meine Gedanken aus dem Rauch aufsteigen oder dass sie sich in Rauch auflösen.
Ich frage mich, ob Sie, der Sie dies lesen, sich mit mir daran erfreuen.
In meinen Gedanken sitzt du mir gegenüber. Du sagst nichts, genau wie ich.
Du bist eine angenehme Gesellschaft. Wir lächeln uns an, endlich verstehen wir uns.
Wir tauschen stumme Blicke aus, manchmal aufschlussreich, manchmal nichtssagend, aber meistens warm angelächelt.
Es ist gut, hier zu sein.
Der namenlose Sänger singt vom alten Friedhof. Sofort denke ich an den alten, vernachlässigten jüdischen Friedhof in unserem Viertel.
Niemand geht noch dorthin. Dort wuchert das Unkraut.
Ein Ort, der auch ein Ort der Einmauerung der Ewigkeit ist.
Vor ein paar Jahren hatte ich die Idee, ob ich nicht einer der Verwalter dieses Friedhofs werden könnte.
Ich hielt das für eine wunderbare Idee. Aber nach einigem Nachdenken musste ich feststellen, dass ich die eingemauerte ewige Ruhe in Ruhe lassen sollte.
Es war schade. Aber der Schöpfer wollte es so.
Die nötigen Papiere hatte ich nicht.
Das gab mir eine gewisse Melancholie in meinem Leben.
Noch immer ist mein Herz davon erfüllt.
Ich trank meinen Kaffee aus, verabschiedete mich leise und schlenderte zu meinem Auto, das auf dem Festungsparkplatz wartete.

21-06-2024 om 19:05 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.La flamme dans la pipe.
.
Je me promène dans la petite ville pittoresque de Heusden, une ville aux maisons imposantes et aux ruelles romantiques.
Il y a un joli petit port avec un pont-levis et quelque chose de très particulier.
Heusden est entourée d'un mur d'enceinte en forme d'étoile. Il y a de magnifiques portes d'entrée.
C'était une soirée bruineuse et les lampadaires diffusaient une lumière trouble à cause de la pluie.
C'est l'atmosphère qui se rapproche le plus de mon humeur habituelle, je peux vous le dire.
Vous penserez immédiatement à la tristesse et à d'autres choses de ce genre. Mais ce n'est pas du tout le cas.
Cette atmosphère est empreinte d'un incroyable romantisme, poétisée et philosophée.
Flâner sous la pluie à travers l'histoire est une observation merveilleuse, comme une promenade sur la plage par temps de tempête.
Je marche sur les pavés de la rue principale, je vois la lumière des maisons sur de nombreuses tables.
Seuls les téléviseurs, que je considère comme des lampes crépusculaires vacillantes, ne m'intéressent pas dans ce contexte.
Arrivé au port, j'entre dans le café Havenzicht.
Oui, c'est un nom original... et je m'assois à la fenêtre pour avoir une bonne vue sur l'extérieur, sur l'ombre des bateaux et sur les quelques personnes qui passent.
Ce soir, j'étais seul au café. J'ai commandé mon cappuccino bien-aimé.
Je le bois surtout pour le chocolat.
Le serveur était un homme corpulent. Il était assis à une autre table et lisait un La flamme dans la pipe.
Je me promène dans la petite ville pittoresque de Heusden, une ville aux maisons imposantes et aux ruelles romantiques.
Il y a un joli petit port avec un pont-levis et quelque chose de très particulier.
Heusden est entourée d'un mur d'enceinte en forme d'étoile. Il y a de magnifiques portes d'entrée.
C'était une soirée bruineuse et les lampadaires diffusaient une lumière trouble à cause de la pluie.
C'est l'atmosphère qui se rapproche le plus de mon humeur habituelle, je peux vous le dire.
Vous penserez immédiatement à la tristesse et à d'autres choses de ce genre. Mais ce n'est pas du tout le cas.
Cette atmosphère est empreinte d'un incroyable romantisme, poétisée et philosophée.
Flâner sous la pluie à travers l'histoire est une observation merveilleuse, comme une promenade sur la plage par temps de tempête.
Je marche sur les pavés de la rue principale, je vois la lumière des maisons sur de nombreuses tables.
Seuls les téléviseurs, que je considère comme des lampes crépusculaires vacillantes, ne m'intéressent pas dans ce contexte.
Arrivé au port, j'entre dans le café Havenzicht.
Oui, c'est un nom original... et je m'assois à la fenêtre pour avoir une bonne vue sur l'extérieur, sur l'ombre des bateaux et sur les quelques personnes qui passent.
Ce soir, j'étais seul au café. J'ai commandé mon cappuccino bien-aimé.
Je le bois surtout pour le chocolat.
Le serveur était un homme corpulent. Il était assis à une autre gratuite
...
en français par Marie-France Planche

21-06-2024 om 19:03 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.svoboda
.
svoboda má křehkou existenci. téměř nemo¸né vyjádřit slovy.
například co máme rozumět pod pojmem mír, zda se mů¸eme sami utrhnout z řetězu, abychom mohli odpovědně jednat s druhými.
vidět, jak ¸ijeme jako společenství, utu¸ování probíhá na mnoha frontách.
dusíme se v téměř mrtvé přírodě a naše hodnoty se blí¸í hořlavým rozbuškám.
osvobodilo nás bohatství, nebo nás připoutalo k nepostradatelné technologii?
chudoba a bohatství jdou po celém světě ruku v ruce, kdy¸ se jede na ta¸ném koni pokroku.
i náš mír neustále trpí

21-06-2024 om 19:02 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je cherche l'amour, elle est
.
elle vit dans mon souffle, mon soupir, dans une larme séchée
tu me touches, de temps en temps dans l'essence de mon existence
elle ne connaît ni les mots ni les gestes
je rêve dans l'écho de lieux proches mais toujours à la limite extérieure
d'une réalité imaginaire dans l'essence de mon existence
c'est certainement ainsi que je suis guidé par des fragments de sentiments éclairants
dans des séjours séparés, dans une permanence intangible
c'est aussi éternel, c'est l'amour que je veux dire dans l'essence de mon existence

21-06-2024 om 19:00 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.a lo largo del camino
.
la ruta hacia la claridad es subir y bajar escaleras, aparentemente buscando, pero también cuesta arriba y cuesta abajo.
avanzas como viene, esencialmente con los ojos vendados o con gafas en una niebla densa.
mientras sólo respiras y pescas el futuro sin caña de pescar.
el impulso es como el del hombre que lleva el corazón que llama en busca del único deseo terrenal,
el amor a menudo te tranquiliza a lo largo del camino. pero todo el tiempo estás condenado a tropezar. la búsqueda de la sabiduría nunca se ofrece a la ligera.
primero me asomo a la fantasía en mi camino hacia la omnisciencia y más allá.
pero me acerco al momento en que la existencia es ella misma y se reconcilia con lo que está por venir.
mientras floto a través del pasado creciente y entro en el ahora.

21-06-2024 om 17:08 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Μια στιγμή κάτω
.
Όταν το συναίσθημα τραβάει τη λαχτάρα μου για ζωή και μοιάζει αφόρητο
Τότε ο ουρανός ουρλιάζει καθώς η βαρύτητα με καλύπτει
Τότε πέφτω κάτω, σχεδόν συνθλιπτικά, στο έδαφος και χωρίζομαι σε ετοιμοθάνατα κομμάτια, τρέμοντας από το κρύο και δεμένος στην υπεροχή
Κοιτάζω σκυθρωπός στο βάθος, παρασυρόμενος μακριά από τη φυσική υποστήριξη, σκισμένες κραυγές κάνουν την καρδιά μου να βογκάει
Αναγκάζομαι να αγγίξω τη μητέρα γη, πέρα από αυτήν δεν υπάρχει άλλο βάθος.
Και ρίχνω τα δάκρυά μου στο στήθος της, ρουφώντας την αγάπη της, ξανά και ξανά
*
Μετά την αναγέννησή μου τα δάχτυλά μου σφίγγουν
η δύναμη μεγαλώνει και ακούω αθόρυβα την αναπνοή μου να ζητάει ισορροπία
Μπορώ, νιώθω, να τολμήσω να ξανασηκωθώ.

21-06-2024 om 17:05 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Momentos en el suelo (variante 2)
.
Cuando la emoción tira de mi anhelo de vida y parece insoportable
Entonces el aire grita mientras la gravedad me cubre
Entonces caigo, casi aplastada, al suelo y me rompo en pedazos moribundos, temblando de frío y atada en supremacía
Aparto hoscamente la mirada del apoyo físico que falla, los gritos desgarradores hacen gemir a mi corazón,
me veo obligada a tocar a la Madre Tierra, más allá de ella no hay otra profundidad y derramo mis lágrimas sobre su pecho, succionando su amor, una y otra vez.
*
Tras mi renacimiento, mis dedos se tensan.
Y mi fuerza crece y en silencio oigo mi respiración pidiendo equilibrio.
Puedo, siento, atreverme a elevarme de nuevo.

21-06-2024 om 17:04 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.La naissance de la solitude
.
Né du paradis de la chaleur et de l'abondance
avec la perte de connexion essentielle, je suis devenu dépendant et brûlé, et mon âme s'est séparée. J'ai perdu le sentiment d'unité.
C'est là que ma solitude est née. C’est tellement humain et fondamental. Cela réveille l’inévitable sentiment de désolation dans la mort.
Je le cherche souvent, mais je n'arrive pas toujours, aveugle et ignorant, à trouver le chemin de l'amour éternel, et je suis captivé par tout ce qui est terrestre. Parfois, je suis bercé par des rêves contradictoires, de jour comme de nuit.
Mon authenticité est proche de mon âme. Elle ne peut s'épanouir que si je veux grandir vers l'autre et si je veux me partager dans le jardin de l'affection inconditionnelle.
Alors seulement, oui, alors seulement serai-je conduit à une connexion pure
.
en francais

21-06-2024 om 17:03 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.El nacimiento de la soledad
.
Nacida del paraíso de la calidez y la abundancia
con la pérdida de la conexión esencial, me volví dependiente y me quemé, y mi alma se separó. Perdí mi sentido de la unidad.
Fue entonces cuando nació mi soledad. Es tan humano y fundamental. Despierta el inevitable sentimiento de desolación ante la muerte.
A menudo la busco, pero no siempre puedo, ciego e ignorante, encontrar el camino del amor eterno, y me cautiva todo lo terrenal. A veces me arrullan sueños contradictorios, de día y de noche.
Mi autenticidad está cerca de mi alma. Sólo puede florecer si quiero crecer hacia los demás y si quiero compartirme en el jardín del afecto incondicional.
Sólo entonces, sí, sólo entonces seré conducido a la conexión pura.

21-06-2024 om 17:00 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Понякога се скитам
.
Понякога се скитам стъпка по стъпка в търсене на минали разстояния
или стъпвам по стълбите, където ме очакват още по-смъртоносни пожари;
на какво трябва да обърна внимание
бутам пред себе си стени, облечени в железни решетки
очите ми достигат глухота, която лишава от звук скованите ми устни;
или е така, че избирам неканената невидимост
пътят с паднали листа свършва в задънена улица
Кой някога е разказвал за майчината утроба?

21-06-2024 om 16:52 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nel giardino
.
Nel verde del presente, la luce del sole è sempre sinonimo di un passato recente.
Vedo la curva in lontananza e certamente sento il colore del suo bagliore, oppure a volte sento la voce flebile che ti accompagna sempre nel vento che cerchi, portando sempre con sé i tuoi toni più profondi, spesso coinvolgenti ma che insistono su una risposta.
Non è certo una risposta negativa, perché è quel cono di piombo che si aggrappa ai viticci smussati, illogici e inadeguati e smuove persino i fiori. A volte sei sorpreso da un singolo miracolo: un bambino che porta via il silenzio.

21-06-2024 om 16:50 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.der Mut
.
wie viel Zeit bleibt mir, dir von heute zu schreiben? das Atmen ist manchmal schwer, mühsam, oder lege ich zu viel Gegengewicht auf die Waage?
das Rauschen in meinem Ohr zieht Stille an, du hörst es in wechselnden Farben: so erlebe ich den Tag, Regen oder grauer Himmel, manchmal ein Dach über aufmunternden Düften.
meine Uhr steht still. seit Jahren tut sie das, oder bilde ich mir das nur ein?
dann frage ich mich irgendwann, ob die Zeit mich überhaupt noch kennt. ich will die Erkenntnis sparen und dann den Dingen ihren Lauf lassen.
ach, ich weiß, wie man Töne schreibt, meine Hände denken nicht daran, und kein Gedanke wird in der Lage sein, einen Ton zum klingen zu bringen.
im Unfassbaren stehe ich mit offenen Händen, und meine bewegten Finger bestimmen den Satz.

21-06-2024 om 16:49 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Україна
.
Сьогодні плачуть мовчазні вулиці, Я знову побачив незліченну кількість червоних каменів.
кров тече, як вода, з тіл інвалідів, без рук і ніг, або з героїв, убитих ведмедями і вбивцями, підбадьорюваними божевільними панами:
це не тільки директор власного театру, а й шеф Православна церква Росії, у божественних ризах, молиться за мир, у той час як благословенний солдат на фронті пожирає своїх слов’янських братів одного за іншим.
мирні люди просто не знають цих дурних пекельних мук, а тому найближчий сусід, володар сходу, мовчить.
який чекає свого ранку. його наздоженуть і не уникнуть кари.
це було сказано мною здалеку. Так далеко від фронту, але посеред Європи. Моя уява не може зрозуміти чи відчути ваших страждань і втрат
Хай живе Україна
(мабуть переклад не 100 % правильний)

21-06-2024 om 16:48 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.V bytí
.
´ivot v tieni je mojou súčasťou. Nie som ani plachý, ani mŕtvy. Duša načúva hlasu alebo tú¸i v strachu, chytená medzi dnešok a neznámy zajtrajšok.
Prechádza do vrstvy, kde vôľa nemá moc a stará sa o mňa, a potom zase dúfam, ¸e jedného dňa ilúzia chytí ten krehký prút so svojou pozemskou návnadou, mávajúcou ako klapka v okamihu, keď takmer naslepo vtrhnem.
´iť v tieni znamená čakať v očakávaní.
Nie, nie som plachý, ale prebývam v nevyslovených myšlienkach

21-06-2024 om 16:47 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Χρόνος ζωής
.
το κεφάλι της να ακουμπάει απαλά στο φθινόπωρο μου και να ονειρεύεται ένα μακρύ καλοκαίρι που ακόμα κυνηγάω, να τρέχει κατά μήκος της παραλίας ζητώντας ένα χαμόγελο, εκείνη ένα χέρι να μου απλώσει το χέρι
h απόσταση μοιάζει όλο και μεγαλύτερη, ο ύπνος βαθύτερος από ποτέ.
εποχές πλένουν το δέρμα μου, η νιότη ξεθωριάζει, το μέλλον μου ξεπαγώνει
tο μάγουλό της προδίδει την απόσταση, τα μάτια αντανακλούν την καρδιά μου.
τα σύνορα απομακρύνονται όλο και περισσότερο,
η ανάπτυξη πλησιάζει το θάνατο την ίδια στιγμή

21-06-2024 om 16:46 geschreven door juliusdzs


>> Reageer (0)


Archief per week
  • 05/08-11/08 2024
  • 29/07-04/08 2024
  • 22/07-28/07 2024
  • 15/07-21/07 2024
  • 08/07-14/07 2024
  • 01/07-07/07 2024
  • 24/06-30/06 2024
  • 17/06-23/06 2024


    Categorieën

    Gastenboek
  • Wens u nog een hele fijne zondag
  • Wens u nog een hele fijne zondag
  • Zegen op deze donderdag middag
  • Goedemorgen

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Startpagina !

    Over mijzelf
    Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm.
    Ik ben een man en woon in Nijnsel (Nederland) en mijn beroep is proza dichter/poet.
    Ik ben geboren op 14/07/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Mijn hobby's zijn: music improvisations organ and other instruments. julius.dreyfsandt.zu.schlamm@gmail.com.

    UN LEGADO PROSAICO
    Categorieën

    Startpagina !

    Inhoud blog
  • 眼睛之詩
  • Poèmes en français J.Tourbière de Sable
  • Credo ancora in te
  • soñando entre árboles
  • Auf der Suche nach den Tropen
  • W poszukiwaniu tropików
  • In search of the tropics
  • Σε μια ορισμένη ηλικία
  • капки
  • kvapky
  • tieň
  • Sprokies verhale
  • Permaneciendo en el desapego
  • la fortaleza
  • Pevnost
  • Immer und immer wieder.
  • Auf dem Weg zum Sinn
  • Πάω βαθιά
  • Навлизам дълбоко
  • Rumor
  • un poeta en otoño
  • Ein Dichter im Herbst.
  • Hogar inmortal
  • When the sun calls me
  • Continuo a acreditar em ti
  • I still believe in you .
  • Der Abstieg ins Jenseits
  • Descendiendo al más allá
  • Ένας ποιητής το φθινόπωρο.
  • słowa
  • slova
  • Βλέπε
  • Véase
  • Siehe
  • a szavak
  • Der Schrank
  • El armario
  • Vibración .
  • Porque la hierba también crece
  • Magány
  • Cuento de hadas.
  • La soledad
  • Η μοναξιά
  • Wo ist die Liebe geblieben?
  • Η σοφία αυξάνεται με την ηλικία
  • Märchen
  • Cuando hay tormenta
  • sobre la luz y la oscuridad
  • Cuando las luces se apagan
  • Schauplatz
  • Scene
  • Scena
  • Σκηνή
  • Tabernáculo
  • Karl-Eduard Dreyfsandt zu Schlamm : IN MEMORY
  • Hohle Gefäße
  • Es
  • Es ist
  • Αλυσοδεμένη
  • Incatenato
  • Дмитрий Шостакович
  • ВСИЧКО СВОЯ ЕЗИК ГОВОРИ
  • Misericordioso
  • My studies
  • Melpómene
  • Aforismus : Endlich und Unendlich
  • A lo largo de los años
  • El palo de descanso del pollo
  • Aus der Liturgie: Das Requiem (In Paradisum)
  • De la liturgia : El Réquiem (In Paradisum)
  • Poesía épica "Julius"
  • Es tarde o temprano
  • АРФИСТКАТА (2)
  • СИНЯТА ПЕПЕРУДА
  • Юлиус Дрейфсанд цу Шлам Голландский поэт/ ho
  • Naturaleza muerta
  • Amanhã
  • Voci
  • Donnerschlag
  • Me and the crow
  • Nordlichter
  • luzes do norte
  • ο κρύος άνεμος
  • el viento frío
  • 긴 저녁에
  • WEISSER TRAUM
  • ΣΆΡΑ, Η ΦΩΤΙΆ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΝΌΣ ΜΟΥ
  • SARAH, MEIN FEUER UND RAUCH
  • Lift
  • Di mana aku berada.
  • 我在哪里
  • Я жил
  • W leglo ot cvetya
  • Scarlet
  • You Tube Channel
  • Tausend Trophen
  • A thousand drops
  • Λέγοντας αντίο
  • vale menos
  • Kompas (Afrikaans)
  • стари и нови
  • Следователно
  • Приказки Дали тишината около мен се връща
  • Märchen
  • غامض
  • Vandring
  • Skarp
  • Fra en terrasse
  • Når dagen går
  • Thoughts in old age : Introduction
  • παρανόηση
  • cómo se extiende el amor
  • πώς εξαπλώνεται η αγάπη.
  • Φωτισμένες στιγμές
  • So he is
  • SARAH, MEIN FEUER UND RAUCH
  • DAS LICHT DES TODES (philosophisch)
  • Saubere Fenster
  • Die Verlassenheit
  • Der Leidensweg
  • Horizont
  • Sein,,,,(1)
  • Ein Spalt Breit offen
  • Momentos iluminados
  • Enlightened moments
  • Blick
  • πώς εξαπλώνεται η αγάπη
  • cómo se extiende el amor
  • тя целува
  • Včera
  • Все говорит само за себя
  • Я жил
  • Дмитрий Шостакович
  • Пам'ятай що смертний
  • Нарастающее хотение
  • З тобою я заплачу разом
  • Aus einem Stück gefertigt.
  • Sculpting
  • tieň
  • Light will come soon
  • Wer ich bin
  • The myth of Fatuma
  • Quando cala la notte
  • My fairy
  • Kiss me
  • Dass ich dich vermisse.
  • Poetic swamp
  • Licht
  • The day I lived
  • Нарастающее хотение



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!