|
.
Ons neefje, niet dat we maar één neefje hebben, maar bedoelde
neef wordt altijd aangeduid als het neefje, heeft een slimme manier ontdekt
om goedkoop en lekker te eten.
Over dat lekker eten zal ik het seffens nog eens hebben.
Het neemt daarvoor de telefoon en belt naar zijn tante,
zijnde mijn vrouw, en vraagt welke datum er vrij is om eens op bezoek te komen.
Liefst s middags en bij voorkeur een dag in de week...
De reservatie wordt hier dan in de grote agenda, die naast
de telefoon ligt, genoteerd.
Hij komt altijd netjes op tijd (soms toch) en brengt een mooie
bos bloemen mee voor zijn tante en een fles wijn voor de kok van dienst...
Zo zitten we dan te smikkelen van s middags tot het, zoals
nu tijdens de wintermaanden, reeds begint te donkeren.
Weldra breekt de kerstperiode weer aan... ik weet het, Sint
niklaas moet nog komen, maar er goed op tijd aan beginnen is de boodschap. In
ieder geval beter dan op 23 december nog snel een menuutje samenstellen uit het
televisie programmaboekje... en vlug naar de Aldi rennen in de hoop om daar nog
wat te vinden...!!
Je kan ook op 17 december naar één kijken. Jeroen Meus is nu
reeds druk in de weer met een kerstspecial van Dagelijkse kost. Kijk op
zaterdag 17 december 2011 naar een extra lange aflevering waarin hij enkele
culinaire kersttradities onder de loep zal nemen.
Je kan eveneens de volgende weken hier deze rubriek blijven
volgen. Van af nu zal ik elke week tot na Nieuwjaar, een menuutje bespreken dat
thuis moet realiseerbaar zijn.
Om te beginnen met het menu dat wij enkele dagen geleden
naar binnen gewerkt hebben, samen met het neefje.
Volgens mij was het een eenvoudig menu. Aperitief, een koud
voorgerecht, een hoofdschotel, dessert en koffie.
Maar ieder stelt zijn normen een ietsje anders.
Het is niet zo dat, omdat ik kalfszwezeriken lekker vind,
iemand anders dat ook op prijs stelt.
Kroketten komen hier thuis nooit op tafel. Voor vele
personen kan een feestmaaltijd zonder kroketjes niet...
De eerste regels waar je moet op letten bij het samenstellen
van een feestmenu zijn de volgende:
Hoeveel personen komen er?
Kan mijn keuken deze hoeveelheid baas?
Heb ik ruimte genoeg in de keuken om dit alles te verwerken?
Heb ik voldoende apparatuur, oven(s), potten, pannen ?
Kan ik al die gerechten wel maken? Ken ik voldoende de
receptuur?
Zijn er voldoende borden, glazen en dergelijke in voorraad?
Dan:
Maak een boodschappenlijst en zorg dat alle grondstoffen de
dag voordien in voorraad zijn!.
Begin op tijd aan de bereiding.
Zorg voor een eenvoudig maar lekker menu dat door iedereen
gelust wordt.
Lusten je gasten zaken zoals : oesters , foie gras,
carpaccio, rauwe vis..?
Begin niet aan experimenten als er gasten zijn!
Allergieën, vegetariërs, getuigen van Jehova, indignados?
Ik kan dat alles hier niet uitmaken, dat moet ieder voor
zich beslissen.
Terug ter zake!
Het neefje kwam op tijd, had een zeer mooie ruiker witte
bloemen bij voor mijn vrouw, waarin witte tulpen en een fles cava voor mij!
Toevallig geven wij ook altijd cava als aperitief. Hoogst
uitzonderlijk, het hangt er van af voor wie, komt er ook wel champagne op
tafel.
Als aperitiefhapje had ik daarbij een scampi gemaakt met een
reepje gerookt spek rond en een zuurzoete saus. Een drietal kleine scampi per
persoon, ontdooid, gepeld, van het darmkanaaltje ontdaan en omwikkeld met een
half reepje flinterdun gesneden gerookt spek. Een houten prikker daardoor en
dat zet je dan klaar in de koelkast. Kruiding is niet nodig. Het spek geeft de
smaak.
Om op te dienen heb ik een kwakje zuurzoete saus uit een
fles genomen. Het was dan ook nog geen
kerstfeest. De was saus gekocht in de supermarkt, te vinden bij de
Aziatische spullen.
De scampis heb ik gebakken in een lekje olie maar laat
vooral de scampis niet te lang bakken anders worden ze taai. Het prikkertje
dat in de scampi zit maakt het ook gemakkelijk om ze te om te draaien in de
pan.
Meer moet dat niet zijn. Soms heb je reeds geen honger meer
na het nuttigen van veel te veel hapjes bij het aperitief!
Terwijl mijn vrouw zich dan ontfermde over de witte wijn,
een witte Bourgogne, heb ik drie borden met gerookte vis klaar gezet.
Dat is dus doodsimpel... je moet alleen zorgen dat alles in
huis voorradig is. Ook is dit geen echt origineel voorgerecht, vijftig jaar
geleden was het nog hip... maar het paste nu toevallig in het decor. Mijn
decor!... Er zijn trouwens nog steeds veel mensen die dit een perfect voorgerecht
vinden...!
Een greepje sla op een groot bord. Ik had veldsla genomen
maar die is een ietsje te zoet vond ik achteraf. Rucola is te sterk van smaak
maar een witloofslaatje of een beetje fijn gesneden ijsbergsla, zouden het goed
doen. Niet te vergeten, de sla eerst een klein beetje op smaak brengen met een
lichte vinaigrette met wat mosterd. Indien je dit hebt, vinaigrette met
mierikswortel past ook heel goed.
Dan een sneetje gerookte zalm, een sneetje gerookte heilbot
en een reepje gerookte paling...
(Telkenmale ik in
Nederland kom koop ik daar een pakje gerookte paling... maar hier ook te
krijgen in de betere supermarkt.)
Een totaal gewicht van ongeveer 100 gram vis per persoon is
een mooie portie.
Nog een drietal kleine kerstomaatjes er bij, een hoopje
gehakte peterselie en een greepje fijn gesnipperde ui of beter nog, sjalot.
Mocht je nu toevallig nog ander groen in huis hebben dat
hier bij past dan mag dat natuurlijk ook op het bord. Tuinkers, groene asperges,
bieslook ...?
Zo, en dan zit je zelf mee aan tafel, de voorbereiding
bestond er uit om de sla te wassen en een klein beetje vinaigrette te maken. Open
de plastic verpakking van de gerookte vissen, reeds goed op voorhand. Zo ademt
de vis en zullen de sneetjes gemakkelijk van mekaar los komen.
Een koud voorgerecht heeft als voordeel dat er geen koken
aan te pas komt en de keuken zo minder belast wordt!!!
Als hoofdgerecht had ik een stukje hertengebraad gekocht.
Gewoon uit de diepvries... Het is zelfs vrij goedkoop vlees, ingevoerd uit
Polen. Die Polen mogen ook eens wat terug geven in de plaats van wat ze hier
reeds allemaal weg gesleept hebben. (Mijn auto onder andere...) Zevenhonderd en
vijftig gram woog het stukje vlees... voor drie mensen dus te veel, maar er
komt ook nog een morgen.
Het vlees lag reeds van de dag voordien in de koelkast te
ontdooien in zijn oorspronkelijke verpakking.
Ook in Nederland had ik een zak met kleine peertjes, Gieser
Wildeman gekocht, voor een prikje... (In Nederland.) Dergelijke kleine
schattige peertjes zijn hier ook te
vinden hoor, na wat zoekwerk. Ze blijven zeer lang goed als ze koel bewaard
worden. Deze peertjes worden hier ook Jefkes genoemd maar ik begin er nu aan te
twijfelen of Jefkes en Gieser Wildeman, wel hetzelfde is. ( Jefkes, zouden
oorspronkelijk uit Ninove komen... indien iemand daar iets over weet...?)
De peertjes heb ik de dag voordien reeds geschild,
gehalveerd, het klokhuis verwijderd en gaar gestoofd in een lichte rode wijn
met een beetje suiker en een stokje kaneel. Als ze dan overnacht kunnen rusten
in het stoofvocht worden ze mooi donker paars-rood...
Hetzelfde is gebeurd met een zakje verse Amerikaanse
veenbessen. De bessen best eens wassen, de eventuele slechte er uit zoeken en
opzetten onder deksel met een bodempje water een schepje suiker.
Dat stond dus allemaal klaar, reeds van de vorige dag.
Als aardappeltje had ik voor ieder twee rösti gemaakt. Grote
aardappelen, bintjes, grof geraspt, lichtjes gekruid met peper en zout en dan
het meeste vocht er uit geknepen. Hiervan platte koekjes gevormd en zeer traag
gebakken in een beetje olie in een antikleefpan.
Ook dit kan op voorhand gedaan worden, toch enkele uren. Op
het ogenblik dat je de aardappelen nadien nodig hebt stop je ze een paar
minuutjes in een hete oven.
Het vlees is op voorhand te bereiden. Ik heb het zelfs klaar
gemaakt boven op het vuur, niet in de oven. Het vlees kruiden met peper en
zout, een kleine ui en een stukje wortel, schillen en in stukjes snijden. In een
zo klein mogelijk pannetje of potje of wat dan ook, liefst eentje in koper of
gietijzer (Le Creuset), laten kleuren, met een klontje boter aan alle zijden.
De ui en wortel bijvoegen evenals een blaadje laurier, een takje tijm en een
teentje knoflook. Deksel er op en regelmatig
een eetlepeltje water toevoegen. Hoelang het vlees moet braden dat kan ik hier
per schriftelijke cursus niet uitleggen... dat is alleen de ervaring die je dat
kan leren... het vlees moet na het braden nog lichtjes soepel aanvoelen als je
er op drukt... en dat zegt dus ook weinig of niets!
Het braden in een pot op het vuur, onder deksel, heeft als
voordeel dat je een zeer mooie donkere jus bekomt met veel smaak.
Zevenhonderd en vijftig
gram vlees van het hert heeft zoiets nodig van een twintig minuutjes
braadtijd... ongeveer , bijna... omtrent..!
Je kan de braadjus nu afwerken met een scheut water en een
slok rode wijn. Wil je de saus wat zoeter voeg er dan een eetlepel
aalbessengelei bij en breng op smaak met peper en zout indien nodig. Laat een
tiental minuutjes koken en giet door een zeefje.
Op het ogenblik dat je het vlees wil opdienen kan het voor
een tiental minuutjes in een goed warme oven, samen met de aardappelen
opgewarmd worden. Laat het vlees daarna weer een paar minuutjes bekoelen en
snij het dan in mooie plakken. De peertjes en veenbessen warm je op, op het
vuur... en dan is er wel wat werk aan de winkel... maar ja!?
Wij dronken er een Duitse rode wijn bij, het was een
experiment dat zeer goed meeviel. Een zachte volle rode wijn. Ruppertsberger,
Dornfelder Rotwein. ( Trocken)
Als nagerecht had ik een notentaart gemaakt. Hier
is het
recept te lezen. Zie bij Pecan pie.
Zo een stuk notentaart is zware kost. Nadien kan je geen pap
meer zeggen, maar dat is ook voor niets meer nodig.
Daarbij was er nog een potje koffie met wat Belgische
pralines en het werd sneller avond dan verwacht...
|
