Een mooie reactie gekregen van Elke, jullie kennen haar wel, Elke, van Mechelen...

Ondertussen heet ze : Mevrouw Spring in ’t Veld !

Ik zal hier wel wat hoofdletters verkeerd geschreven hebben maar ‘k vind het een prachtige familienaam: Spring in ’t Veld... Gerard heet ook zo, das haar man !

Zij schrijft :

Hé Fons , ( Dat ben ik....)

Net je blog gelezen over kaviaar .

Goed zenne, maar ik heb een nog iets straffer verhaal !

Tijdens de tweede wereldoorlog waren er de bombardementen in Dresden . Nu mijn oma en mams zaten er middenin en hebben het overleefd ( a ja , anders had mams er niet bijgezeten op het trouwfeest ) Dus in een afgebrande en gebombardeerde stad en op zoek naar eten . Ergens vonden ze daar toch nog een half uitgebrand cafeeke met een hele hoop Russen . Leg het maar uit dat je honger hebt ! Wat dacht je ? Ze kregen eten !!! Hopen kaviaar met van dat vieselijke bruine brood , wat pelpatatten en  warme vodka , meer hadden die mannen niet om weg te geven . Maar ... zei mijn grootmoeder , uiteindelijk met al die misère was het toch nog plezant en gelachen dat we hebben, ook al verstonden we ze niet !!! !!! ( hoe zou het anders kunnen !) .

Erg hé ! Nu betalen we er ons blauw aan en toen hadden ze niks anders om te overleven .
 

Hetzelfde verhaal komt overal terug . Kaviaar is dus ooit arme-mensen-eten geweest.

Ook de Fransen vertellen hetzelfde. De kuit van de steuren die de Gironde opzwommen was voor de armen, dat was betaalbaar.

De vis zelf was luxe voedsel.

In alle kookboeken uit die tijd leert men dat steur kan klaargemaakt worden zoals kalfsvlees.

Escoffier wijdt er vier recepten aan.

Een andere anekdote, ik denk dat ik het hier reeds ergens neergeschreven heb, maar dan toch lang geleden is de volgende:

Ik werkte toen in een restaurant in de Kempen en er moest een groot en mooi koud buffet klaar gemaakt worden.

De baas had ergens bij een diepvriesdiscount een grote steur gekocht. Hij woog twintig kilo of zo wat.

Hij zou het pronkstuk op het buffet worden !

Of het beest eetbaar was of niet, dat wist hij niet en ikke trouwens ook niet.

Een steur; het was de eerste in mijn leven die ik ooit zag. Gelukkig was ie dood.

Maar zoals reeds gezegd, in de oude kookboeken vind men vele recepten voor steur, derhalve zou het wel in orde komen.

Zodoende de steur ontdooid en op een plank gebonden, kwestie van de vis recht te houden. Anders zou ie tijdens het gaarkoken misschien krom trekken en vooral; niet meer uit de pan kunnen gehaald worden, zonder te breken...Want het was echt een enorm beest.

Maar nu, uit de pot halen ???

In welke pot zullen wij het steurtje koken ? ....Van dimme dom deine , van dimme dom dom????

Zeer eenvoudig, we hadden er geen enkele die groot genoeg was om de vis er op zijn geheel in te krijgen.

Alles afgezocht, niks, noppes, er was geen enkele ketel, van welk model ook, groot genoeg om het mormel er in te krijgen.....

Een van de keukenhulpjes kwam op het idee om de vis dan maar te koken in een zinken vuilnisbak. Daar kon hij juist in! Het was zo een rechthoekig model dat men nu bijna nergens nog ziet.

Ik zie die bak daar nog steeds staan op het vuur, op twee grote branders, 100 liter water daar in, peper en zout en zo nog een en ander en de steur zo een beetje schuin in die bak.....op zijn plankje...goed vastgebonden. SM ?

Het werd echt een prachtstuk.....!

Moet ik er bij vertellen dat we die vuilnisbak eerst grondig uitgewassen hebben ?

Met javel !