Jaren 1962- 1966….en hoe ontwikkelde Harry zich. ?

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Deze tweede zoon, tevens dit vierde kind, groeide in die jaren op van 12 tot 16.

Een heel andere jongen dan Jaap. Terwijl Jaap, wanneer hij het lange eind naar zijn Gymnasium moest fietsen, telkens mopperde:

“De marteling gaat weer beginnen”,

ging dit jongske, toen ook voor hem de tijd gekomen was om naar de H.A.V.O. te gaan, (toen heette het nog nét H.B.S.) blijmoedig derwaarts. Het was een echt sportjochie.

Nooit hoefde je hem, in tegenstelling tot zijn ongemakkelijke broer, aan te porren om nu eens naar buiten te gaan.
Hierboven had ik het er  over, dat hij ook naar de ´HAVO´  moest fietsen, evenals Jaap naar het Gym. maar dat was dus in latere jaren.
Van eerdere jaren herinner ik mij veel grappigs. Zo kwam hij een keer  van het 'hengelen' terug met een heel klein visje als buit. Ik prees hem, zeggende:
"Prima voor de poes. Scheelt al weer een dubbeltje in kattenvoer".
En hij, verontwaardigd:
Ëen dúbbeltje....een dubbeltje!!! ..zeg maar rustig : EEN GULDEN !!!

Maar ik zit hier nu niet om de grappige gezegden van de kinderen te beschrijven. Daarvoor is , onder andere,  dat ándere dagboek, dat nu al meer dan 9000 pagina´s telt en dat vooralsnog ´binnen de familie´ blijft.

Belangrijk voor zijn geestelijke ontwikkeling is het volgende voorval. Hij kwam een keer druipnat uit school thuis en klaagde.
` Ik had aan ´m´ gevtraagd of ´hij´ het wilde laten ophouden met regenen....en ´hij´ deed het niet`.
Wie weet wat voor geloofscrisis dat bij hem veroorzaakt heeft. Maar
ik stond er niet zo zeer bij stil.

Later kreeg ik eens inzage in het jongensdagboek, dat hij toendertijd bijhield. Een zin trok zeer mijn aandacht
`Wij konden tot mijn spijt niet naar de samenkomst, omdat de auto niet door de sneeuw heen kon komen. Maar toen heeft vader thuis een bijbelstudie gehouden en dat was ook erg leerzaam`.

Veel en veel later, toen hij getrouwd én afgedwaald was, had zijn vrouw de gewoonte om deze zinsnede uit dat dagboek overluid voor te lezen aan de verjaardagsvisite, luchthartige jonge mensen, zoals zijzelf.
Dan had hij het altijd  wat ongemakkelij onder het gegier. Zijn ´vrome´verleden lag opeens ´te kijk´voor dat hele gezelschap.

Maar nu grijp ik te ver vooruit. In de jaren, hierboven genoemd, was het een zelden dwarsliggend kind, dat trouw meeging, in de ´muziek´zijn aandeel had met heel aardig gitaarspel, met kerst wel eens een bijdrage leverde aan het gezellig gemeente samenzijn.

Wij hielden hem ´het goede´ heus wel voor. Pas in de jaren na 1966 kwam er een duidelijke ontwikkeling van Jezus en God en de blijde boodschap áf.

Echter....we hadden onze kinderen lief...en we hadden Harry lief, wat in deze periode niet zo moeilijk was . En we hebben ze nog allemaal lief en tot aan onze dood zal ons gebed voor hen allen niet ophouden.
Nóg weten ze allemaal.... Zondag Jaap en echtgenote, Maandag Mieke en gezin, Dinsdag Millie en kind, Woensdag Harry met zijn gezinnen. Donderdag Ida met man en kinderen. Vrijdag Marijke met man, zaterdag Mariëtta met man en kinderen.

En dat is , wat we nu nog kunnen doen.

Daag
Ger