varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
10-09-2008
verlof 2008 - deel 1
Zondag 7 september 2008.
't Is avond en het regent. 't Klinkt als een cliché, maar 't is al enkele dagen zo. We weten echt niet meer wat te doen. Morgen beter ? Morgen anders ? We zien wel. Wordt het dan toch nog een last minute. We hopen dat de weervrouw voor eens de juiste voorspelling doet, en het morgen beter is.
Maandag 8 september 2008.
Het wonder is geschied, er staat een serieuze wind (4 to 5), maar wat het voornaamste is, de zon doet enorm zijn best en prikt door het wolkendek heen. We willen vandaag naar Deinze varen, via de Oude Leie. We starten om vijf voor tien de motor, HET BEEST spint als een poes. Vijf minuutjes later verlaten we onze ligplaats Spanjeveer. Achter ons schittert en glanst de Moervaart in de lang verwachte zon. Terug op weg naar een nieuw vaaravontuur van de Enya. Aan het VVW Mendonk wuift Aloïs ons uit en vraagt waar we heen gaan. Iets verder ligt de Guppy te lossen. De Louis roept : " dréken, een goe verlof, hé manneken. Iets verder achteraan staat zijn naam Louis Tas. Onwillekeurig denken we beiden aan Sonja. Denken aan goede mensen, voelt goed aan. Zonder meer. We minderen snelheid aan het einde van de Moervaart en gaan bakboord uit over het kanaal Gent - Terneuzen. Eens de overzet van Langerbrugge gepasseerd, worden we tot voorzichtigheid aangemaand, baggerwerken aan de hoek van de Ringvaart met het Kanaal, vlak bij het fabriek van Stora Enzo. De Ringvaart in, en net voorbij "het gat van Evergem" ligt de sluis. Ik roep op kanaal 20. Direct antwoordden ze, k' mag met de eerste schutting mee. Als vierde na het ms IJsselmonde uit Sneek loop ik de sluis binnen. Als we de sluis verlaten roept de Fries dat ik voor mag. Typisch, die mensen ginder gaan toch anders om met pleziervaart. 't Is middag, we gaan bakboord uit richting Merelbek. Even daarvoor ligt de inloop van de Oude Leie. Het is er stil, weg alle feestvierders en toeristen. We varen bijna geruisloos door 't land van Gust De Smet, Permeke en andere Vlaamse Primitieven. We proberen VPF Deinze te bereiken, maar geen enkel van de drie telefoonnummers doet het. In Astene doen we nog een poging, maar ook de brugdraaier weet van niets. In Deinze is alles rustig, maar ook geen enkel plaatsje vrij. Onze beslissing is gauw genomen, we gaan verder naar Beernem. We komen terug op het afleidingskanaal en varen richting kanaal Gent - Oostende. We komen op het kanaal net tegenover de Schipdonksluis, nemen bakboordkant richting Beernem. Een kleine twintig km verder lopen we Beernem jachthaven binnen. Box 76 is voor ons. Probleemloos leggen we aan. We vragen naar het restaurant, maar dat blijkt gesloten. Typisch, alle jachthavens en de daaraan verbonden instellingen blijken gesloten. September blijkt geen vakantiemaand in ons Vlaams watersportland. Op maandag blijkt 95% van alle zaken gesloten, maar 's avonds vinden we een geïmporteerde Vlaming die open blijkt te zijn. De Chinese Wok Palace, waar we heerlijk eten en daarna terugkeren naar ons bootje. Ons bedje wacht.
't Is dinsdagavond en het regent. We kijken beiden beteuterd naar elkaar. Onze beide stemmen verstommen als "krullebol" De Boosere ten tonele verschijnt, en het weer moet gaan voorspellen. Enige seconden later kijken we elkaar nog ongeloviger, ontstemder en enigszins kwaad elkaar aan. Hij zegt : "En morgen is Sabine er weer, met meer weer". Een depressie met de mogelijkheid erna op een hogedrukgebied. Zo kan ik het ook. Maar goed, we zien wel wat er van komt. We leven op een berg onzekerheden, maar beslissen kunnen we niet, vanwege die onnozele nietszeggende weerpraatjes. We zullen een beslissing moeten nemen. Langs de ene kant zouden we graag varen, maar we moeten ook realist zijn en beseffen dat 14 dagen in een bootje zitten in de gietende regen ook geen ideale vakantie is. Maar wat dan ? Misschien een last minute naar de zon of misschien relax thuis. En toch verlangen we beiden naar ons bootje ! Gek, hé.
Het einde van onze "zomer" komt in zicht. Nog steeds vragen velen zich af : "Wanneer komt ie" ? Petra en ikzelf, hebben zoals steeds, onze vakantie in september gepland. 6 september zou eventueel een vertrekdatum zijn. Maar wat, als het iedere dag met bakken uit de hemel valt ? Is het dan genieten om ergens op de Schelde in een bootje te varen tussen Doornik en Antoing ? Of ben je beter dat ge gewoon verder werkt om ooit nog eens verlof te nemen in een goede weersperiode. In acht genomen dat die er "ooit" nog eens komt. Ik blijf echter optimist en september wordt een schitterende maand. Zeg dat André "De Boosere" het gezegd heeft. Varen gaan we zeker doen in ons prachtig landje. Bestemming blijft nog altijd Anseremme en Waulsort, om van daar uit wat te fietsen, een afvaart van de Lesse, Houyet - Anseremme zit er ook wel in (21 km) met onderweg een stop aan de Friterie van Pont-Gendron. In de namiddag verder varen tot Anseremme, waar we kunnen wandelen tot aan ons bootje. Kortom, er is in deze prachtige streek genoeg te beleven. Tenminste, wanneer ze hierboven de kraan van nieuwe dichtingen voorzien. Nog een paar nachtjes slapen, en we zien het wel...
Hieronder een foto van de luchtfilter van "Het Beest". Vrijdagmorgen haalde ik hem er af en legde hem in de benzine om te reinigen. Al de roetaanslag loste, en bleef achter op de bodem van de emmer waar ik de benzine had ingedaan. Pas zaterdag heb ik, na een deftige kuis van de luchtfilter, hem teruggegeven aan "Het Beest". Ik stak nadien de sleutel in het contact, draaide, en Het Beest gromde... gelukzalig. Patrick en ikzelf keken tevreden toe.Hierbij vind je ook een foto van de ontluchtingsklep onder het motorblok getrokken.
Ik noem Hem Het Beest. Niet de vraatzucht, dan wel zijn onvoorspelbaar gedrag baart me zorgen. Soms steigerend, soms bedaard, maar wanneer je geen dompteur bent, speelt hij met je en vreet aan je. Hij weet en beseft als geen één dat je zijn gedrag vreest, en ontzag hebt voor al zijn handelingen. Maar stilaan, Beest, begin ik al je handelingen te analyseren en te begrijpen. Ik schat al je handelingen beter in en weet nu beter en beter wat je in petto hebt. Ik verbeter je en ik verjong je en daar ben je gevoelig voor. Je begint nu minder en minder kuren te vertonen en dat stemt me gelukkig. Ik vraag daar bij ook de hulp van bekende dompteurs, waarvoor ik de vrees in je ogen lees.Je voelt je minder en minder op je gemak en durft minder en minder tegen te spartelen. Je begint te gehoorzamen en bromt op een vriendelijker manier. Je lijkt getemd hoewel er soms nog tijd is om kuurtjes op te voeren. Meestal worden ze in de kiem gesmoord. De naam van Het Beest : DAF 575.
Men sprak van mooi droog weer. En inderdaad met de feestdag van O.L.Vrouw hemelvaart werd het droog en zonnig. Afspraak om samen met Patrick en Kristine op de Enya naar Sas van Gent te varen. In 't Sas had Patrick's dochter Ruth vakantie gehouden op de boot van papa patrick. Rond de zaterdagmiddag gingen we varen. De Moervaart uit, waar we ons ergerden aan sommige beroeps schippers en hun manieren. Ter hoogte van de kaai van Shanks, je weet wel het recyclagebedrijf, lagen twee slijkbakken van de fa. CEI dubbel*. Langs de andere kant lag er aan de laadschuif* de "Rotterdam 51" een 110m bak* van de fa. Fransbergen. In 't midden, een nauwe vaargeul ca. 5,5m breed. Ik zwoer mijn vriend hier een reclamatie tegen in te dienen bij de beheerder van de vaarweg. We liepen de Moervaart uit, het kanaal Gent - Terneuzen op, waar zeer weinig vaart was. Onderweg kwam ik verschillende bekende schepen tegen, Petra lacht dan altijd met zoveel beroepsmisvorming. De overzet, Sidmar en de werf Carron voorbij en een ietsje later dwarsten* we het vaarwater en voeren het haventje van Sas Van Gent binnen. Aan stuurboord lag de "Ruth". We vonden een plaatsje net voor de "Ruth". We waren curieus hoe de jongste matroos het stelde aan boord van de "Ruth". Een late aperitief was welkom. Tijd ook om een serie foto's te maken van Patrick's kleindochter ,Jade. De vrouwtjes gingen shoppen, en voor 's avonds een restaurant bestellen. Wij bleven aan boord en keuvelden wat over de Olympische Spelen, en hoeveel medailles de belgen nog wel zouden winnen.Het weer bleef prachtig en na het avondeten bleven we nog wat nagenieten op het terras. 't Was middernacht toen we in ons mandje kropen. We sliepen zoals roosjes een gat in den dag.De zondag kondigde zich mooi aan met een schitterend zonnetje. We besloten 's namiddags de plaatselijke kantine eens uit te testen. Na het middageten kwam er meer en meer bewolking. Dan maar geen kantine en de motor laten draaien. Nog maar net het Sas uitgevaren of er barstte een kolossaal onweer los, toen we midden op het kanaal Gent - Terneuzen voeren. Een half uur lang zagen we bijna niets. Eens, na het onweer, rook het lekker naar de regen. Terug door het smalle gleufje in de Moervaart en eventjes later zagen we de groene Spanjeveer brug voor ons. Een kwartiertje later lagen we vast. Electriciteit aangesloten, tijd om in onze kantine een pintje te drinken alvorens naar huis te gaan en ons vaar week-end te besluiten. Morgen is't weer werken geblazen !
*dubbelliggen : 2 schepen die naast elkaar liggen. *laadschuif : betonnen bouwwerk waar camions hun goederen rechtstreeks in een schip kunnen kippen. *110m bak : soort schip/bak, dat 110m lang is en 11,40m breed, een standaardbak zoals men het noemt. *dwarsen : naar de andere kant van het vaarwater varen, zo kort mogelijk qua afstand.
September zit er aan te komen, we wachten dan ook allen met spanning af om ons laatste groot vaarverlof te gaan varen. Alles wat niet in orde was werd extra nagekeken en desnoods vervangen. Enkel het bakboordlicht doet het niet, maar het blijkt één van die ambetante pannes. Telkens wanneer ik het lampje er uit neem, brand alles. Wanneer je het terug monteert, flikkert het lampje af en toe aan en uit. Maar goed, dat komt volgende week aan de beurt en dan zal alles wel in orde komen, denk ik. Desnoods vervang ik alle lichten en plaats er nieuwe. Ik heb thuis immers nog mooie inox uitvoeringen van zowel bakboord als stuurboord en toplicht. De batterijen heb ik met zorg een flinke behandeling gegeven. Twee van de bornen waren in erge mate geoxideerd. Ofwel moet de batterij vervangen worden, ofwel staan de batterijen te lang onder stroom. Normaal kan dit niet omdat ze aangesloten zijn aan een drupellader, die zelf de stroom stopt wanneer de batterijen vol zijn. In ieder geval werd alles flink gereinigd en terug met vaseline ingesmeerd. Nu maar wat gadeslaan en het nodige doen. Tijd brengt raad. Via Gent varen we de bovenschelde af, voorbij het prachtige Pont des Troues naar Antoing, waar we het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes, gevolgd door het Canal du Centra met als spektakelstuk "de lift van Strépy-Thieu", een knoert van een lift die je 72m hoger brengt in luttele minuten. Een stukje canal Bruxelles-Charleroi brengt je tot het hart van siderurgie in Wallonië, waarna de Samber je tot Namen brengt om van daar af het stuk Waalse Maas te volgen tot onze eindbestemming Waulsort. De terugweg ligt nog niet vast. Het zou wel eens kunnen dat we op de terugweg de Dender nemen om terug te varen. Wait and see !
Met onze verjaardag (Petra en ikzelf verjaren op dezelfde datum) hadden we ons op een ardeens week-end getrakteerd. Via deze site maakte men reclame voor Hotel Moulin de Boiron in Gedinne. In een bosrijk gebied, ideaal voor wandelaars en vissers, kwamen we vrijdagnamiddag aan in Gedinne. Met het goede weer hadden we kunnen rijden met open dak tot op de bestemming. Voor het hotel een immens meer, waarop vissers hun lijntje kon uitgooien. De mogelijkheid om bijzondere vis-arrangementen in het hotel te verkrijgen stond er voorop, temeer daar het ganse meer bij het hotel hoorde, met privé visstekken. Een tweede kleiner meer lag achter het domein, een gerestaureerde watermolen. Na een schitterende maaltijd dommelden we 's avonds in, in een komplete stilte. We wilden volgende dag Redu bezoeken, het boekendorp. Een halfuurtje verder lag het dorp met niet minder dan 38 boekenshops. De resterende huizen zijn café's en restaurants. Neem een beenhouwer en bakker er bij en u heeft het ganse dorp samen. Het was "la nuit du livre". What's in the name. Wat zou men er anders inrichten ? Ik had spijt dat de tentoonstelling "aerospaciale" dicht was. Na de ganse dag geslenterd te hebben en nog wat gewandeld, was onze pijp uit. Een heerlijke maaltijd en een klein wandelingetje, met nog een lekker glas wijn na, bleek het ideale slaapmutsje te zijn. Lekker ontbijten op zondag, alles opgeruimd en richting Bouillon gereden met een stadswandeling en een bezoekje aan de markt. Aperitieftijd ! Etenstijd, we reden richting Lessive, waar we een klein restaurantje vonden en lekker aten. We kozen de weg huiswaarts, want voor Petra stond nog een wasje te wachten. 't Was vier toen we de "peperbus" van ver zagen. Home be home, be it ever so homely !
48u 30' - 53 46' (5u 16') - 53,7 km - 1 sluis en 2 bruggen.
Het zou een solo-reis worden met Ludo die me in de sluis van Evergem eventjes zou komen helpen. Ik vertrok alleen in de Flandria haven, één keer op het kanaal had ik een beroepsschip achter me die ik liet voorgaan. Ook een meereizend jacht liet ik voor. Als laatste zou het voor mij makkelijker zijn. 't Is raar, alleen op mijn bootje en dat terwijl zowel Petra als ikzelf vandaag onze verjaardag hebben. Snel heb ik beide bruggen achter mij. De rest is varen en varen. In Lovendegem bel ik met Ludo, die onderweg is naar Evergem sluis. Kort na de middag vaar ik de sluis binnen en Ludo komt aan boord. Het had alleen gekund, maar 't is geruststellender met twee. Wanneer de sluispoort naar boven gaat, stapt Ludo terug van boord, omdat zijn auto daar staat. Ik vaar de sluis uit en snel naar Spanjeveer. Na half twee kom ik er aan. Op bijna vijf uur heb ik het geshaft om op mijn plaats te liggen. 't Is goed om terug in de thuishaven te zijn.
Ik vertrek heel vroeg met de auto naar Brugge. Immers, Christof, de mecanicien komt. Rond kwart na zeven ben ik reeds aan boord. Ik doe nog een wandelingetje rond de jachthaven en verwittig via een sms-bericht Christof dat ik reeds daar ben. Tegen half negen is hij er, samen met nog een collega. Wanneer je de motor voor je hebt, is er rechts onderaan een klep om te ontluchten. Alle sproeiers worden losgemaakt met ne 19, en daarna de schroef bovenaan de fuelfilter met nen 13. Starten. Uit alle sproeiers en uit de filter komt er diesel. Goed teken, zegt Christof, er zit nergens vuil. Met het klepje onderaan wordt er gepompt, en wanneer de diesel uit de filter spuit, wordt die terug vast gevezen. Daarna komen de sproeiers aan de beurt. Ook die worden terug vastgezet. Starten, maar, zegt Christof. Ik start en zonder morren ronkt de DAF als vanouds.Ik kan mijn eigen ogen en oren niet geloven.We starten nog een paar keer en telkens doet de motor het perfect. Oef, een zorg minder. Ik ben zo dankbaar tegenover de twee mensen. Ik breng direct Petra en Patrick met het goede nieuws op de hoogte en spreek af om morgen de boot terug te brengen.
44u 36' - 48u 30' (3u 54') 20,9 km - 1 sluis en 6 bruggen
Het goede weer is terug van de partij, en aangezien het een heel traject wordt, vertrekken we iets vroeger. Vijf na half negen start ik, en vijf minuten later verlaten we Oudenburg. Tot ziens, aan deze watersportminnende gemeente. We halen nog de Dammepoortsluis om kwart over elf, maar vallen dan in de spertijd aan de Kruispoortbrug. Van de nood een deugd gemaakt en gegeten in het gras aan de molentjes. Net aan de buitenkant van de Flandria jachthaven slaat het noodlot toe. De motor valt uit en daar drijf ik dan. Gelukkig jaagt de wind mij naar de kant en mijn boegschroef doet de rest. Petra loopt achter hulp in de jachthaven en vijf minuten later is één van de bestuursleden er met zijn bootje om mij aan te pikken en aan de kade in de Flandria af te meren. Nog een paar keer proberen we te starten, maar tevergeefs. Sommigen denken dat er te weinig diesel in de tank is, hoewel die op driekwart vol geeft.Ik heb weinig ervaring met deze motor en verwittig een mecanicien die ik via Patrick leerde kennen. Ik besluit te tanken in Brugge. Via de havenmeester krijg ik het adres van Fa. De Cock uit Maldegem, die 's zaterdags nog 189 liter diesel tankt. Dus zat er nog heel wat in de tank. Ondertussen spreek ik af met de werktuigkundige en die komt langs op woensdag. Ik ben benieuwd wat er mij nu te wachten staat.
37u54' - 44u 36' (6U 42') 60,4 km - 1 sluis en 8 bruggen
Wanneer we opstaan kondigt zich een prachtige zomerdag aan. Wanneer ik over de velden kijk, moet ik onwillekeurig denken aan de Vlaamse klassiekers in de literatuur, Ernest Claes en "De Witte", Felix Timmermans met "Pallieter". Beide hoofdpersonages zouden zich hier in deze wijdse velden nog thuis gevoeld hebben. Het roept ook bij mij jeugdherinneringen op. Hoe we speelden aan de Durme en aan de trekgrachten over 't spoor. Fruitenieren en in 't park ravotten tot het donker werd, en mijn moeder ons beider voornamen bleef roepen in de straat om ons naar huis te halen. Voorbij, het bestaat niet meer. Hier in deze stilte hebben we fantastisch geslapen. Petra is naar de bakker geweest, er stonden vier broden voor de venster, en toen ze vroeg naar broodjes, ging hij fier naar achter en bracht een schaal met acht pistolets mee. In de krantenwinkel lagen er 2 Het Laatste Nieuws, 1 x De Morgen en 2 keer Het Nieuwsblad. Telkens kreeg ze te horen : "ge zijt gij zeker niet van hier, madammeken !.Toen ze vertelde dat we me de boot gekomen waren, moest ze uitgebreid vertellen van waar we kwamen, en hoe lang we daar wel over gedaan hadden. We hebben uitgebreid gegeten en spreken af met onze buren dat zij eerst varen, we volgen wel. Om 10 over negen vertrekken we, de diepe gracht, die de IJzer hier nog is, uitvarend.Een dik anderhalf uur en twee bruggen later laten we dit fantastisch stuk van de IJzer achter ons. Hier komen we nog wel eens. We bedanken de mensen van de Fintele sluis voor een goede begeleiding naar Roesbrugge. Om twintig voor 12 passeren we de Knokkebrug, gevolgd door de Tervatebrug eventjes voor éénen.
We varen achter een snellopend week-end bootje waarvoor de St. Jorissluis gereed staat, en profiteren zodoende mee, en zijn dan ook om tien voor één reeds de sluis uit. Het is twee minuten over half vijf wanneer we in Oudenburg zijn, waar er gelukkig niet zoveel volk is als bij het vertrek. We nemen elektriciteit, en gaan eten in de Adijhoeve.
SPECIAAL VOOR DHR.PATRICK CRIEL FOTO BEWIJZEN DAT DE ZON WEL DEGELIJK SCHEEN IN IEPER OP 21 JULI 2008. En neen, mijnheer Criel, ik leg er u er niet altijd op. Hier zijn de bewijzen en nog fotogenieke ook !!!
Rusten in Ieper, onder een stralende zon. Petra gaat 's morgens shoppen. Ikzelf ga naar den "Delva", een fantastische kleine winkelketen met drie vestigingen in West- Vlaanderen. Gesticht door Frans Delva-Destrooper met als eerste winkel Diksmuide in mei 1968, waar heb ik die datum nog gehoord. Na werkzaamheden in de negentiger jaren verdubbeld tot 5000 m², in augustus '74 gevolgd door Veurne en de derde in Ieper in 1987 (8770 m²). Aanvankelijk gestart om de boeren te voorzien van werktuigen, Delva was oorspronkelijk een handelaar in meststoffen en veevoeders, schakelde deze west-vlaming nadien over op alles voor de doe het zelver. Ik kan er uren in doorbrengen, tot groot jolijt van Petra. Ze noemt hem dan ook smalend "uwe winkel". Maar stiekem heeft ze er al tweemaal zelf binnen geweest. Ha,Ha! 's Namiddags klussen met gerief uit "den Delva" of wat had u gedacht. Een nieuwe elektrische bedrading, zodat ik nu met de nieuwe draad kan werken, alles is nu uitgerust met alle soorten euro-stekkers, overgangen van gewone stekkers naar euro (vrouwelijk of mannelijk) overgang smalle eurostekker naar dikkere, enz...
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Men sprak van mooi droog weer. En inderdaad met de feestdag van O.L.Vrouw hemelvaart werd het droog en zonnig. Afspraak om samen met Patrick en Kristine op de Enya naar Sas van Gent te varen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
