Ik noem Hem Het Beest. Niet de vraatzucht, dan wel zijn onvoorspelbaar gedrag baart me zorgen. Soms steigerend, soms bedaard, maar wanneer je geen dompteur bent, speelt hij met je en vreet aan je. Hij weet en beseft als geen één dat je zijn gedrag vreest, en ontzag hebt voor al zijn handelingen. Maar stilaan, Beest, begin ik al je handelingen te analyseren en te begrijpen. Ik schat al je handelingen beter in en weet nu beter en beter wat je in petto hebt. Ik verbeter je en ik verjong je en daar ben je gevoelig voor. Je begint nu minder en minder kuren te vertonen en dat stemt me gelukkig. Ik vraag daar bij ook de hulp van bekende dompteurs, waarvoor ik de vrees in je ogen lees.Je voelt je minder en minder op je gemak en durft minder en minder tegen te spartelen. Je begint te gehoorzamen en bromt op een vriendelijker manier. Je lijkt getemd hoewel er soms nog tijd is om kuurtjes op te voeren. Meestal worden ze in de kiem gesmoord. De naam van Het Beest : DAF 575.
Men sprak van mooi droog weer. En inderdaad met de feestdag van O.L.Vrouw hemelvaart werd het droog en zonnig. Afspraak om samen met Patrick en Kristine op de Enya naar Sas van Gent te varen. In 't Sas had Patrick's dochter Ruth vakantie gehouden op de boot van papa patrick. Rond de zaterdagmiddag gingen we varen. De Moervaart uit, waar we ons ergerden aan sommige beroeps schippers en hun manieren. Ter hoogte van de kaai van Shanks, je weet wel het recyclagebedrijf, lagen twee slijkbakken van de fa. CEI dubbel*. Langs de andere kant lag er aan de laadschuif* de "Rotterdam 51" een 110m bak* van de fa. Fransbergen. In 't midden, een nauwe vaargeul ca. 5,5m breed. Ik zwoer mijn vriend hier een reclamatie tegen in te dienen bij de beheerder van de vaarweg. We liepen de Moervaart uit, het kanaal Gent - Terneuzen op, waar zeer weinig vaart was. Onderweg kwam ik verschillende bekende schepen tegen, Petra lacht dan altijd met zoveel beroepsmisvorming. De overzet, Sidmar en de werf Carron voorbij en een ietsje later dwarsten* we het vaarwater en voeren het haventje van Sas Van Gent binnen. Aan stuurboord lag de "Ruth". We vonden een plaatsje net voor de "Ruth". We waren curieus hoe de jongste matroos het stelde aan boord van de "Ruth". Een late aperitief was welkom. Tijd ook om een serie foto's te maken van Patrick's kleindochter ,Jade. De vrouwtjes gingen shoppen, en voor 's avonds een restaurant bestellen. Wij bleven aan boord en keuvelden wat over de Olympische Spelen, en hoeveel medailles de belgen nog wel zouden winnen.Het weer bleef prachtig en na het avondeten bleven we nog wat nagenieten op het terras. 't Was middernacht toen we in ons mandje kropen. We sliepen zoals roosjes een gat in den dag.De zondag kondigde zich mooi aan met een schitterend zonnetje. We besloten 's namiddags de plaatselijke kantine eens uit te testen. Na het middageten kwam er meer en meer bewolking. Dan maar geen kantine en de motor laten draaien. Nog maar net het Sas uitgevaren of er barstte een kolossaal onweer los, toen we midden op het kanaal Gent - Terneuzen voeren. Een half uur lang zagen we bijna niets. Eens, na het onweer, rook het lekker naar de regen. Terug door het smalle gleufje in de Moervaart en eventjes later zagen we de groene Spanjeveer brug voor ons. Een kwartiertje later lagen we vast. Electriciteit aangesloten, tijd om in onze kantine een pintje te drinken alvorens naar huis te gaan en ons vaar week-end te besluiten. Morgen is't weer werken geblazen !
*dubbelliggen : 2 schepen die naast elkaar liggen. *laadschuif : betonnen bouwwerk waar camions hun goederen rechtstreeks in een schip kunnen kippen. *110m bak : soort schip/bak, dat 110m lang is en 11,40m breed, een standaardbak zoals men het noemt. *dwarsen : naar de andere kant van het vaarwater varen, zo kort mogelijk qua afstand.
September zit er aan te komen, we wachten dan ook allen met spanning af om ons laatste groot vaarverlof te gaan varen. Alles wat niet in orde was werd extra nagekeken en desnoods vervangen. Enkel het bakboordlicht doet het niet, maar het blijkt één van die ambetante pannes. Telkens wanneer ik het lampje er uit neem, brand alles. Wanneer je het terug monteert, flikkert het lampje af en toe aan en uit. Maar goed, dat komt volgende week aan de beurt en dan zal alles wel in orde komen, denk ik. Desnoods vervang ik alle lichten en plaats er nieuwe. Ik heb thuis immers nog mooie inox uitvoeringen van zowel bakboord als stuurboord en toplicht. De batterijen heb ik met zorg een flinke behandeling gegeven. Twee van de bornen waren in erge mate geoxideerd. Ofwel moet de batterij vervangen worden, ofwel staan de batterijen te lang onder stroom. Normaal kan dit niet omdat ze aangesloten zijn aan een drupellader, die zelf de stroom stopt wanneer de batterijen vol zijn. In ieder geval werd alles flink gereinigd en terug met vaseline ingesmeerd. Nu maar wat gadeslaan en het nodige doen. Tijd brengt raad. Via Gent varen we de bovenschelde af, voorbij het prachtige Pont des Troues naar Antoing, waar we het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes, gevolgd door het Canal du Centra met als spektakelstuk "de lift van Strépy-Thieu", een knoert van een lift die je 72m hoger brengt in luttele minuten. Een stukje canal Bruxelles-Charleroi brengt je tot het hart van siderurgie in Wallonië, waarna de Samber je tot Namen brengt om van daar af het stuk Waalse Maas te volgen tot onze eindbestemming Waulsort. De terugweg ligt nog niet vast. Het zou wel eens kunnen dat we op de terugweg de Dender nemen om terug te varen. Wait and see !
Met onze verjaardag (Petra en ikzelf verjaren op dezelfde datum) hadden we ons op een ardeens week-end getrakteerd. Via deze site maakte men reclame voor Hotel Moulin de Boiron in Gedinne. In een bosrijk gebied, ideaal voor wandelaars en vissers, kwamen we vrijdagnamiddag aan in Gedinne. Met het goede weer hadden we kunnen rijden met open dak tot op de bestemming. Voor het hotel een immens meer, waarop vissers hun lijntje kon uitgooien. De mogelijkheid om bijzondere vis-arrangementen in het hotel te verkrijgen stond er voorop, temeer daar het ganse meer bij het hotel hoorde, met privé visstekken. Een tweede kleiner meer lag achter het domein, een gerestaureerde watermolen. Na een schitterende maaltijd dommelden we 's avonds in, in een komplete stilte. We wilden volgende dag Redu bezoeken, het boekendorp. Een halfuurtje verder lag het dorp met niet minder dan 38 boekenshops. De resterende huizen zijn café's en restaurants. Neem een beenhouwer en bakker er bij en u heeft het ganse dorp samen. Het was "la nuit du livre". What's in the name. Wat zou men er anders inrichten ? Ik had spijt dat de tentoonstelling "aerospaciale" dicht was. Na de ganse dag geslenterd te hebben en nog wat gewandeld, was onze pijp uit. Een heerlijke maaltijd en een klein wandelingetje, met nog een lekker glas wijn na, bleek het ideale slaapmutsje te zijn. Lekker ontbijten op zondag, alles opgeruimd en richting Bouillon gereden met een stadswandeling en een bezoekje aan de markt. Aperitieftijd ! Etenstijd, we reden richting Lessive, waar we een klein restaurantje vonden en lekker aten. We kozen de weg huiswaarts, want voor Petra stond nog een wasje te wachten. 't Was vier toen we de "peperbus" van ver zagen. Home be home, be it ever so homely !
48u 30' - 53 46' (5u 16') - 53,7 km - 1 sluis en 2 bruggen.
Het zou een solo-reis worden met Ludo die me in de sluis van Evergem eventjes zou komen helpen. Ik vertrok alleen in de Flandria haven, één keer op het kanaal had ik een beroepsschip achter me die ik liet voorgaan. Ook een meereizend jacht liet ik voor. Als laatste zou het voor mij makkelijker zijn. 't Is raar, alleen op mijn bootje en dat terwijl zowel Petra als ikzelf vandaag onze verjaardag hebben. Snel heb ik beide bruggen achter mij. De rest is varen en varen. In Lovendegem bel ik met Ludo, die onderweg is naar Evergem sluis. Kort na de middag vaar ik de sluis binnen en Ludo komt aan boord. Het had alleen gekund, maar 't is geruststellender met twee. Wanneer de sluispoort naar boven gaat, stapt Ludo terug van boord, omdat zijn auto daar staat. Ik vaar de sluis uit en snel naar Spanjeveer. Na half twee kom ik er aan. Op bijna vijf uur heb ik het geshaft om op mijn plaats te liggen. 't Is goed om terug in de thuishaven te zijn.
Ik vertrek heel vroeg met de auto naar Brugge. Immers, Christof, de mecanicien komt. Rond kwart na zeven ben ik reeds aan boord. Ik doe nog een wandelingetje rond de jachthaven en verwittig via een sms-bericht Christof dat ik reeds daar ben. Tegen half negen is hij er, samen met nog een collega. Wanneer je de motor voor je hebt, is er rechts onderaan een klep om te ontluchten. Alle sproeiers worden losgemaakt met ne 19, en daarna de schroef bovenaan de fuelfilter met nen 13. Starten. Uit alle sproeiers en uit de filter komt er diesel. Goed teken, zegt Christof, er zit nergens vuil. Met het klepje onderaan wordt er gepompt, en wanneer de diesel uit de filter spuit, wordt die terug vast gevezen. Daarna komen de sproeiers aan de beurt. Ook die worden terug vastgezet. Starten, maar, zegt Christof. Ik start en zonder morren ronkt de DAF als vanouds.Ik kan mijn eigen ogen en oren niet geloven.We starten nog een paar keer en telkens doet de motor het perfect. Oef, een zorg minder. Ik ben zo dankbaar tegenover de twee mensen. Ik breng direct Petra en Patrick met het goede nieuws op de hoogte en spreek af om morgen de boot terug te brengen.
44u 36' - 48u 30' (3u 54') 20,9 km - 1 sluis en 6 bruggen
Het goede weer is terug van de partij, en aangezien het een heel traject wordt, vertrekken we iets vroeger. Vijf na half negen start ik, en vijf minuten later verlaten we Oudenburg. Tot ziens, aan deze watersportminnende gemeente. We halen nog de Dammepoortsluis om kwart over elf, maar vallen dan in de spertijd aan de Kruispoortbrug. Van de nood een deugd gemaakt en gegeten in het gras aan de molentjes. Net aan de buitenkant van de Flandria jachthaven slaat het noodlot toe. De motor valt uit en daar drijf ik dan. Gelukkig jaagt de wind mij naar de kant en mijn boegschroef doet de rest. Petra loopt achter hulp in de jachthaven en vijf minuten later is één van de bestuursleden er met zijn bootje om mij aan te pikken en aan de kade in de Flandria af te meren. Nog een paar keer proberen we te starten, maar tevergeefs. Sommigen denken dat er te weinig diesel in de tank is, hoewel die op driekwart vol geeft.Ik heb weinig ervaring met deze motor en verwittig een mecanicien die ik via Patrick leerde kennen. Ik besluit te tanken in Brugge. Via de havenmeester krijg ik het adres van Fa. De Cock uit Maldegem, die 's zaterdags nog 189 liter diesel tankt. Dus zat er nog heel wat in de tank. Ondertussen spreek ik af met de werktuigkundige en die komt langs op woensdag. Ik ben benieuwd wat er mij nu te wachten staat.
37u54' - 44u 36' (6U 42') 60,4 km - 1 sluis en 8 bruggen
Wanneer we opstaan kondigt zich een prachtige zomerdag aan. Wanneer ik over de velden kijk, moet ik onwillekeurig denken aan de Vlaamse klassiekers in de literatuur, Ernest Claes en "De Witte", Felix Timmermans met "Pallieter". Beide hoofdpersonages zouden zich hier in deze wijdse velden nog thuis gevoeld hebben. Het roept ook bij mij jeugdherinneringen op. Hoe we speelden aan de Durme en aan de trekgrachten over 't spoor. Fruitenieren en in 't park ravotten tot het donker werd, en mijn moeder ons beider voornamen bleef roepen in de straat om ons naar huis te halen. Voorbij, het bestaat niet meer. Hier in deze stilte hebben we fantastisch geslapen. Petra is naar de bakker geweest, er stonden vier broden voor de venster, en toen ze vroeg naar broodjes, ging hij fier naar achter en bracht een schaal met acht pistolets mee. In de krantenwinkel lagen er 2 Het Laatste Nieuws, 1 x De Morgen en 2 keer Het Nieuwsblad. Telkens kreeg ze te horen : "ge zijt gij zeker niet van hier, madammeken !.Toen ze vertelde dat we me de boot gekomen waren, moest ze uitgebreid vertellen van waar we kwamen, en hoe lang we daar wel over gedaan hadden. We hebben uitgebreid gegeten en spreken af met onze buren dat zij eerst varen, we volgen wel. Om 10 over negen vertrekken we, de diepe gracht, die de IJzer hier nog is, uitvarend.Een dik anderhalf uur en twee bruggen later laten we dit fantastisch stuk van de IJzer achter ons. Hier komen we nog wel eens. We bedanken de mensen van de Fintele sluis voor een goede begeleiding naar Roesbrugge. Om twintig voor 12 passeren we de Knokkebrug, gevolgd door de Tervatebrug eventjes voor éénen.
We varen achter een snellopend week-end bootje waarvoor de St. Jorissluis gereed staat, en profiteren zodoende mee, en zijn dan ook om tien voor één reeds de sluis uit. Het is twee minuten over half vijf wanneer we in Oudenburg zijn, waar er gelukkig niet zoveel volk is als bij het vertrek. We nemen elektriciteit, en gaan eten in de Adijhoeve.
SPECIAAL VOOR DHR.PATRICK CRIEL FOTO BEWIJZEN DAT DE ZON WEL DEGELIJK SCHEEN IN IEPER OP 21 JULI 2008. En neen, mijnheer Criel, ik leg er u er niet altijd op. Hier zijn de bewijzen en nog fotogenieke ook !!!
Rusten in Ieper, onder een stralende zon. Petra gaat 's morgens shoppen. Ikzelf ga naar den "Delva", een fantastische kleine winkelketen met drie vestigingen in West- Vlaanderen. Gesticht door Frans Delva-Destrooper met als eerste winkel Diksmuide in mei 1968, waar heb ik die datum nog gehoord. Na werkzaamheden in de negentiger jaren verdubbeld tot 5000 m², in augustus '74 gevolgd door Veurne en de derde in Ieper in 1987 (8770 m²). Aanvankelijk gestart om de boeren te voorzien van werktuigen, Delva was oorspronkelijk een handelaar in meststoffen en veevoeders, schakelde deze west-vlaming nadien over op alles voor de doe het zelver. Ik kan er uren in doorbrengen, tot groot jolijt van Petra. Ze noemt hem dan ook smalend "uwe winkel". Maar stiekem heeft ze er al tweemaal zelf binnen geweest. Ha,Ha! 's Namiddags klussen met gerief uit "den Delva" of wat had u gedacht. Een nieuwe elektrische bedrading, zodat ik nu met de nieuwe draad kan werken, alles is nu uitgerust met alle soorten euro-stekkers, overgangen van gewone stekkers naar euro (vrouwelijk of mannelijk) overgang smalle eurostekker naar dikkere, enz...
Op deze warme zomerdag vertrekken we rond 9u zoals afgesproken met drie schepen richting IJzer. Twee van hen zullen via Diksmuide naar huis varen. Op de Ieperlee kunnen we rekenen op een goeie sassenier. Ik noem hem altijd "Tarzan" vanwege zijn fors postuur, maar ook vanwege zijn kracht bij het bedienen van de sluizen. Eens op de IJzer liggen er aan de steiger vlak tegen Fintele sluis, een "tros plakkers" uit Leuven. Watersporters die tijdelijke steigers gebruiken als permanente en er dikwijls meerdere nachten blijven. Wij gaan de IJzer af zo ver mogelijk, tot Roesbrugge. Het nieuwe stukje IJzer dat opengesteld werd voor de watersporters is uniek en mooi. Ik wist niet dat er zo'n landelijke omgeving nog was in het volgebouwde Vlaanderen. We passeren dorpjes zoals Hoeren, Mannekesveere en tenslotte na twee opgehaalde brugjes, Roesbrugge. Gewoon : the middle of no where. Enige tijd nadien komt er een 12m huurschip nog aangevaren, nadat wij reeds aangemeerd liggen. Dit is de max. lengte die in Roesbrugge kan komen, anders kan men er niet meer draaien. Ik roep naar de vrouw niets aan de motor te doen, zodat wij haar manueel kunnen draaien. 'I s inderdaad de maximum lengte, want na heel wat moeite krijgen we de boot toch gedraaid.We leggen hem vast voor ons. Het blijkt een tof stel te zijn uit Hamme, met drie kids er bij. Ze baten een nachtcafé uit. Beide hebben stapels boeken mee en zijn verwoede lezers. De kinderen amuseren zich met spelletjes aan boord. We slapen zoals we nog nooit geslapen hebben. Men hoort er werkelijk niets.
Waarschijnlijk vandaag veel wapengekletter in Brussel, gepaard gaande met een paar miljoenen euro's op overschot, zomaar in de lucht geblazen. En wij maar besparen op onze dieselrekening. Maar de jongens met gouden epauletten en stijf in 't kostuum keken vanop de eretribune en zagen dat het "goed" was ! Maar genoeg gekanker. Vandaag stond de kattestad op het programma. Tien voor negen werd er gestart met terug een forse wind, maar af en toe kwam het zonnetje piepen. Het rechtlijnige kanaal van Plassendale dat uitmond in de St. Jorissluis in Nieuwpoort werd betrekkelijk snel genomen, mede dank zij een redelijk goede werking van de mobiele ploeg. Kwart voor één voeren we dan ook in de kom van de IJzer, thuisbasis van de windsurf-fanaten van het BLOSO. Met redelijk veel wind was het dan ook opletten geblazen met kruisende surfers. Die vlogen tegen hoge snelheden rakelings voorbij ons. Wat verder begon de IJzer, een historisch zwaarbeladen rivier die in het Verenigd Koninkrijk, Canada, zelfs Indië meer tot de verbeelding spreekt dan hier in Vlaanderen. Een schande, want vele Vlaamse jongens lieten hier hun leven. Maar de jeugd blijkt meer begaan met computerspelletjes, uitgaan en muziek. Voor hun eigen geschiedenis blijkt geen plaats meer te zijn. Rond tweeën passeren we Diksmuide. Een watersportvereniging die in de lift zit, want ieder jaar komen er steigers bij, dunkt me. Ook een plaats langs het water waar je kan bunkeren*. Samen met Nieuwpoort vormen zij de enige mogelijkheid. Rond drie uur zijn we aan de Knokkebrug, de laatste brug voor we aan het kanaal Ieper - IJzer zijn. We vragen nog voor passage aan de twee Boezinge sluizen, maar de man aan de brug zegt dat alles OK is. Dit kanaal is al jaren bijna onbevaarbaar aan 't worden. De diepgang is nauwelijks 1 m. En dan is het wachten geblazen want Boezinge Sas blijkt niet OK te zijn. De sluismeester is een man die blijkbaar al jaren naar zijn pensioen snakt, maar nog 5 jaar moet. Iedere keer weer, wanneer we er passeren heeft hij het over teveel werk, te weinig personeel en te weinig onderhoud. We kennen zijn relaas al van buiten. Toegegeven, dat er af en toe een drukte ontstaat, omdat hij, behalve de 2 sluizen ook normaliter de Knokkebrug moet bedienen. Het is kwart over vijf wanneer we de eerste sluis induiken. Eerst wil hij ons niet schutten voor de tweede sluis, maar wanneer ik er hem op wijs dat hij nog een uur langer moet werken dan hijzelf beweerd, belt hij eerst naar de vakbond voor hij gromment buitenkomt en zegt :"Dju, g'et nog gelijk ook" ! Hier lijkt een serieze aanpak nodig om althans tijdens de zomer een deftiger personeelsbezetting en een betere uurregeling tot stand te brengen. 1 km verder en anderhalf uur later vaar ik uit de tweede sluis, Boezinge dorp. 't Is nu al kwart voor zeven, nog een halfuurtje en we zijn in Ieper. Links varen we voorbij de L&H gebouwen, eens Vlaanderens trots, waar de vloer plat werd gelopen door koningen en eerste ministers, die de loftrompetten luid lieten schallen over zoveel wijsheid. Nu blijkt het vooral een kater voor vele zelfstandigen uit West-Vlaanderen, die hun geld in een bodemloze put zagen verdwijnen. Ondertussen is het zo, dat L&H technologie, zowat in de ganse wereld verdeeld wordt, door........Amerikaanse bedrijven. Een beetje meer hulp destijds door de overheid had misschien beter geweest om de spraaktechnologie in eigen land te houden. Wat verder op de Ieperlee, den "DELVA", maar daar wil ik het morgen over hebben. We leggen aan om 19.15 u en voelen ons moe, maar gelukkig. Na een flinke wasbeurt trekken we de stad in, maken om 20.00 uur de "last post" mee en trakteren ons op mosseltjes op de markt. Hm. lekker.
17u42' tot 25u06' (7 u 24') - 74,4 km - 2 sluizen en 8 bruggen.
Eindelijk was het dan zover. De DAF van de Enya startte rond kwart voor negen en verliet vijf minuutjes later zijn ligplaats in Spanjeveer. Met 17 uur en 42 minuten op de uurteller ging ik de Moervaart af richting kanaal Gent - Terneuzen. Regenachtig met grote droge periodes had men voorspeld. Er stond 4/5 wind, en dat was fors genoeg voor mij. Veel zou afhangen van de passage in Brugge om 's avonds Oudenburg op de vaart van Plassendale naar Nieuwpoort te bereiken. Het eerste gedeelte ging in ieder geval vlotjes, want rond 10.20 u voer ik Evergem sluis uit. Regen bleef gelukkig uit, maar de wind bleef strak. Om 11 uur ging ik voorbij Schipdonksluis. Ik belde met Patrick van de Ruth om te weten of hij nog in Eeklo lag, maar die was ondertussen in Beernem beland. De kleinste matroos bleek ook aan boord te zijn, JADE, nauwelijks anderhalve week oud en reeds op zeemansbeentjes. Ik sprak af dat ik zeker goeiedag kwam zeggen in 't voorbijvaren, maar gezien het strakke vaarprogramma van die dag, zeker niet aan boord kwam. Toen we Beernem passeerden voeren we langs de Ruth. Jammer genoeg sliep het matroosje. We zwaaiden over en weer en wensten elkaar een mooi verlof toe. Net na de middagbreak bij sluizen en bruggen in Brugge begonnen we om 12.40 u aan de reeks bruggen. Twee van deze obstakels kosten ons drie kwartuur per brug. De twee laatste bruggen de Nieuwegebrug en de gloednieuwe passerelle werden gepasseerd rond 16 u. Ondertussen hadden we een korte regenbui, gelukkig zonder erg. Wat me altijd nog het meest irriteert voor en na al deze bruggen is het feit dat je geen enkel mogelijkheid hebt om aan een steiger te liggen. Dus drijven maar of rondjes maken. Aan de splitsing met Plassendale sluis gingen we bakboord uit. Net achter de openstaande sluis heeft men een bruggetje bijgelegd. We vertelden dat we Oudenburg aandeden en de volgende dag gingen vertrekken. Hij ging de mobiele ploeg verwittigen die de bruggen op de vaart van Plassendale deed. Om kwart over vijf legden we ons aan in Oudenburg. De schipper van de vroegere spits "Marc" kruiste mijn pad. Hij lag er ook met een jachtje en ging de volgende dag vertrekken naar zijn thuisbasis Diksmuide. Hij werkte nu als kapitein op één van de nieuwe politieboten. Na wat oude koeien uit de gracht gehaald te hebben, was het etenstijd. De wind was ondertussen gevallen en het beloofde een schitterende avond te worden. Tijd om na het eten effen de benen te strekken voor een wandeling door Oudenburg.
We zouden normaal op vrijdagnamiddag vertrekken, maar de weersomstandigheden en het spiertje van mijn matroosje beslisten anders. Vrijdagnamiddag een sch....weer ! Motor nagekeken, nog wat vet gestoken op de schroef, oliepeil nagekeken. Kortom, alles wat enigszins fout kan lopen is nagezien. Morgen, zondag wordt onze dag om te vertrekken. Oudenburg op de vaart naar Plassendale moet normaal haalbaar zijn. Vertrekken via de Moervaart naar het kanaal Gent - Terneuzen met als scheidingspunt, de sluis van Evergem , en erna Gent - Oostende. Moeilijk zoals altijd is de passage van Brugge met zijn teveel aan bruggen en een te slechte werking van de diensten. De ovale Dammepoortsluis met erna nog een paar bruggen, gevolgd door de openstaande sluis van Plassendale geven toegang tot de vaart. 70 km en 2 sluizen ligt Oudenburg, een gekende overnachtingsplaats waar men gratis kan liggen met electra en water. Een unicum. Morgen iets minder regen, iets warmer. Zouden de weergoden koningsgzind zijn ?
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Men sprak van mooi droog weer. En inderdaad met de feestdag van O.L.Vrouw hemelvaart werd het droog en zonnig. Afspraak om samen met Patrick en Kristine op de Enya naar Sas van Gent te varen.
17u42' tot 25u06' (7 u 24') - 74,4 km - 2 sluizen en 8 bruggen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
