varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
19-03-2006
Après - ski en nog meer lekkers
Eerlijkheid gebiedt me voor wat betreft après-ski, het een modegrill is, die meer en meer in verval raakt. Het opgeklopte gevoel om er bij te horen en uitbundig te feesten worden minder en minder. Natuurlijk is het zo dat in ski-oorden waar veel horeca is, er meer de nadruk op dit gevoel speelt. Maar tijden en mensen veranderen, zodat de après-ski, mijns insziens tot het verleden behoort. Meer en meer horeca gelegendheden, die vroeger tussen vijf en zeven, 1 pint betalen = 2 pinten drinken, huldigden, behoren tot het verleden. 't Is ook meer een gebruik van sommigen aan het worden, m'a tu vu, weet je wel. Maar een land bezoeken met het doel er aan sport te doen, is iets anders. Wanneer je telkens één weekje ski doet op één jaar, is het aangeraden daar wel degelijk rekening mee te houden en niet te veel uitspattingen te doen. Degelijke trainingen, stretchen en het destressen van de spieren lijken veel beter, dan 's nachts na een uitgelopen aprés-ski het volkslied te zingen. Je haalt er meer vijanden dan vrienden mee binnen. Oostenrijk heeft van oudsher een "boerekeuken". Dit wil zeggen spek, noedels, lever, enz... En toch... aan de horizon is er vernieuwing. Na meer dan twintig jaar gezondigd te hebben, heb ik mij dit jaar bekeerd. "Fitness-teller" was mijn nieuwe devies. Een mixed van sla, witte kraut met een soort vinaigrette met daarbij gefrituurde grote garnalen. Een lekkere schotel die een halfuurtje later verteert was.Overspoelt met een lekker wit wijntje voelde ik mij veel beter, dan vorige keren toen ik nog de origninele oostenrijkse keuken alle eer aandeed. Eten, met de jaren wordt het nog een kunst.
Wat betreft de heenreis, zijn we vlug uitgepraat. Alles verliep vlotjes tot in het zuiden van Duitsland. Wij rijden altijd via Ulm, en vanaf daar naar Landsberg - Schongau - Garmisch Partenkirchen. De grensovergang naar Seefeld was gestremd wegens lawine. In Mittenwald was er wegens de lawine enorm grote verkeershinder. Toen daar bovenop een autobus en een mobilhome ook wilden passeren in de toch al smalle straten, blokkeerde het verkeer. Over 4 km deden we toen anderhalf uur. Enig paswerk en natuurlijk van sommigen ook scheldwerk, kregen het verkeer achteraf toch vlot. Met vertrek in Lokeren rond 04.00 uur de nacht van vrijdag op zaterdag, kwamen we in Seefeld aan op zaterdagnamiddag 16.00 u. Tien uur zoals voorzien.
Terug naar het maagdelijke wit. Een éénkleurig tapijt in het oneindige, met flitsende mensen op en neer, met rode wangen en soms druipende neusjes. Met rond elven een borreltje, kwestie om de koude tegen te houden. Met 's middags een warme hap, in de skikleding. Dan volgt voor mij het moeilijkste moment, terug in gang geraken. Want ik zat zo gemakkelijk ! Terug op de latten in de vrieskou, terug naar het onbevlekte landschap. Flitsend naar beneden met een snelheid, soms te hoog en waar die bocht veel te snel komt. Neen, niet tegen de vlakte, want ervaring haalt het altijd weer van durf en lef. Wintersport betekent ook de "après-ski" in kroegen waar je één betaald en er één gratis bijkrijgt. Waar je mensen ontmoet, die je soms éénmaal, soms voor je ganse leven leert kennen. Waar mensen weer gemoedelijker zijn, ver weg van stress, en geen notie van tijd hebben. Volgende week hoor je ons terug, aan de andere kant van onze vakantie, met naar ik hoop gezonde en positieve geluiden. Aan iedereen zoals men in Oostenrijk zegt : "GRUSS GOD". Petra & André
beste wout, straks is opa weer weg - 'k zal proberen niets te breken en met gene plaastere voet terug te komen - je hoort me nog wel ! Groetjes van opa.
Oef, morgen, vrijdag, gedaan met werken, direct het bedje in, en dan 's nachts vertrekken we met skiverlof naar Seefeld, Oostenrijk. Alles is ei zo na ingepakt. Je kunt echt niet geloven wat vrouwen allemaal meenemen voor 8 dagen te overleven. Aangezien Petra verleden week hoorde dat talloze mensen in hun auto vele uren moesten wachten in de file, gaan er ook dekens en voedsel mee. Het moest eens gebeuren ! Ik denk 's nachts te vertrekken rond 03.30 u en er ongeveer tien uur later aan te komen. Tijd genoeg om de valiezen uit te pakken, terwijl ik om de skipassen loop. Gelukkig blijken die nog altijd evenveel te kosten : 157,00 om iedere dag overal in het gebied te kunnen skieën. Materiaal wordt er niet gehuurd, dat hebben we allemaal. Het enige waar ik aan toe ben, is een nieuwe broek. Mijn horeca-maat blijkt iets toegenomen te zijn, en dingen verslijten nu éénmaal. Ons skimateriaal is klaar, de skilatten met warme wax geprepareerd, zonnebrillen, zonnecrème, vetstift om de lippen in te smeren en mijn warme skivest.Meer heeft ne mens nie nodig. Natuurlijk ook foto-en filmcamera, om alles vast te leggen voor het nageslacht ! Indien die er nog in zullen geïnteresseerd zijn ! Maar goed,... De wagen volgetankt en geladen, en dan in alle veiligheid naar Oostenrijk. Momenteel 1,80m sneeuw en in het dal een half metertje minder. Dus we zullen kunnen skieën tot aan de auto. We verheugen ons er ieder jaar op, en telke jare is het zo vlug voorbij. En dan tellen we weer af tot volgend jaar. In feite tellen we allemaal af naar onze do.... Maar da durf ik nie zeggen. Je hoort er nog van.
België is zowat koploper op het gebied van blunders. Voor de regionalisering, toen Walen en Vlamingen alle kosten verdeelden, kwam er tijdens de werkzaamheden aan de haven van Zeebrugge, meer en meer oppositie uit het zuiden. Wallonië vond, dat een prestigieus projekt, ook watergebonden, moest en zou verrijzen in Wallonië. Onder druk van de waalse politici met de lobby van Waalse bouwaannemers, werd de scheepslift van Strépy-Thieu voorgesteld. Het zou de verbinding mogelijk maken tussen Schelde- en Maasbekken. Reeds vroeg, voor de werkzaamheden, werd er van Vlaamse kant op de nutteloosheid gewezen, aangezien de waalse koolmijnen verdwenen waren en de waalse metallurgie moeilijke tijden meemaakten. Toch werd in 1977 gestart met de werken. Ze werden voorzien op vijf jaar en zouden zes à zeven miljard belgische frank kosten. Elf jaar later werd er een herschatting gemaakt. België had toen al tien miljard betaald. De rest zou, na de regionalisering op kosten van Wallonië zijn.In 1988 bedroegen die reeds meer dan 25 miljard frank. Veel van de geleverde producten lag te roesten of werd gestolen. Maar de walen, tegen beter weten in, zij "werkten" verder. Bijna 25 jaar na aanvang der werken en 647 miljoen euro later, werd de scheepslift voltooid met veel luister. De ganse PS en PSC in groot ornaat luisterden met hun aanwezigheid de festiviteiten op. Men had er een nutteloos monument bij. Nooit zou de lift rendabel zijn, en op het moment van ingebruikname reeds voorbijgestreefd. Toch wil ik u enkele getallen niet onthouden. De lift overbrugt een niveauverschil van 73,10m. Het gebouw heeft als hoogte 117m op een breedte van 81m en een lengte van ruim 130m. Het heeft 2 liftbakken die binnenvaartschepen van 80 x 9,50m (1350 ton lading) per minuut 10m lager of hoger brengt.Nu iedere klas de watervallen van Coo, beu begint te worden kunnen ze de lift bewonderen. Typisch Belgische blunder. Chinese inginieurs bouwen nu deze lift na in China, maar dan nog groter. Hopelijk bouwen ze daar geen 2° blunder ! Het geeft natuurlijk een kick wanneer je met het schip zo snel naar beneden of boven gaat, zonder er iets van gewaar te worden. Jammer dat het ons zoveel koste.
Zoals beloofd, heb ik enkele foto's op de site gezet van mijn motorruimte. Links onderaan zie je van boven naar beneden : de motor in de dwarsrichting, daaronder de drie stuks batterijen, waarvan één ons in de steek liet deze zomer en tot slot ons prachtig stuurwiel. Langs de rechterkant onderaan zie je de motor nogmaals, maar dan in de lengterichting, daaronder de bijgeplaatste boiler en gans onderaan het dashboard - niet zo geweldig uitgebouwd zoals bij sommigen, maar alles hetgeen ik nodig heb. Hierbij "de schrijver aan het werk". Let op de zweetdruppels op het voorhoofd ! groetjes Oostvarder
Niet zo lang geleden, tijdens onze vaarvakantie, kwam ik in Diksmuide aan de IJzertoren. Vlak erbij heeft men een prachtige jachthaven uitgebouwd. Het was enkele jaren geleden dat ik er nog geweest was, en bijna....herkende ik het niet meer. De eerste jachthaven van Diksmuide heeft op drie, vier jaar een enorme metamorfose ondergaan. Niet enkel werden vele stijgers erbij gebouwd, ook de omgeving werd verfraaid. Prachtige appartementen, met daarrond nieuw aangelegde kasseiwegeltjes, die naar de brug lopen. Daarvoor een vernieuwde parking. Kortom, de omgeving van de IJzertoren is verfraaid. Als klap op de vuurpijl werd er een bureel voor de havenmeester bijgemaakt met een bunkerstation* dat beantwoordt aan de strengste milieuwetgeving. Een prachtige realisatie op de drukbezochte IJzersite. Wat verder een restaurant-boot, er net voorbij een tweede jachthaven. Ik ging in feite om twee nieuwe Vlaamse vlaggen voor de boot. Maar Petra had nog nooit op de IJzertoren geweest, dus van deze gelegendheid hebben we gebruik gemaakt om DE TOREN te bezoeken. Nog iedere keer word ik stil van dit monument, een eerbetoon voor zoveel gesneuvelde Vlaamse jongens, die NOOIT vergeten zullen worden. Boven in de Toren, het panorama van het slagveld. Als we nu de originele beelden zien van de diverse veldslagen vraag ik mij nog altijd af, hoe ze't volhielden. Vier jaar lang in de modder, kou en ontbering, geplaagd door ratten, stank en het gevaarlijkst van al : "GAS". Velen gaven er nutteloos hun leven. Dank zij hen staan we vandaag op taalgebruik, waar we staan. Dit vergeten doen we niet ! * bunkerstation = tankstation (bunkeren = tanken)
Duizend of 1.000 of M - dit aantal bereik ik vandaag of morgen met mijn blog - nooit gedacht dat zoveel mensen geïnteresseerd zouden zijn in een blog over varen. Al verwonderd het mij langs de andere kant niet. Ik weet nog, dat ik als kleine jongen, langsheen de toen nog bevaarbare Durme stond, en wegdroomde van verre bestemmingen en tropische stranden met palmbomen. Niet wetende dat de schepen enkel naar Gent en Antwerpen of Nederland voeren. Toen reeds, had ik mij voorgenomen dat ik later een boot zou hebben. Maar zolang ik thuis was, kwam er van een boot niets in huis. Tot mijn 20 jaar heb ik lange tijd bij vele booteigenaars langs de waterkant gestaan. Ik moest en zou alles te weten komen hoe het werkte. Wanneer ik dan eens mocht meevaren met één van hun, was ik de koning te rijk. Meer dan dertig jaar terug had ik reeds mijn bootje en noemde het naar mijn dochter : "Sophie". Sindsdien ben ik aan mijn zevende boot bezig. Altijd maar beter, ne mens wordt kieskeurig. Nu heb ik mijn Oostvaarder, een originele spitsgatkotter uit Noord-Nederland. Vaartechnisch zeer goed, met veel plaats voor een schip van 9,15m lang bij een breedte van 3m. Zowel grote waters als kleine riviertjes kan men bereiken. Alles is bereikbaar, dankzij een lage doorvaarthoogte en een gering diepgang. Met ouder worden komt er ook een grotere voldaanheid. Tenslotte, beloof ik de volgende jaren interessante avonturen en weetjes her en der. Aan iedereen die mijn blog bezocht, dank je en tot de volgende keer ! (Oostvaarder Petra & André)
Zaterdag 4 maart 2006 is er, naar jaarlijkse gewoonte, de algemene vergadering van onze club. Er wordt dan, benevens de inwendige mens die versterkt wordt, ook de programmatie voor dit vaarjaar uitgestippeld. Dit jaar werd er voorgesteld om naar Brugge te varen tijdens onze jaarlijkse vaartour. Altijd een plezante bedoening, goed voor drie dagen amusement. En in een stad, zoals Brugge, die scone, is wel altijd iets te beleven. Verder zullen het grotendeels festiviteiten zijn, die de rest van de kalender vullen. De vier kantinediensten, die we jaarlijks als lid moeten vervullen, zijn reeds gekend. Gelukkig zitten er geen lange week-ends tussen, want dan varen we liever met ons bootje. Hetgeen we zeker gaan doen dit jaar, is ons logboek aanpassen op onze blog, zodat jullie allemaal meer deel kunnen nemen in onze avonturen op het water. Het mag geen sombere opsomming meer worden van sluizen en bruggen die werden gepasseerd, maar ook de steden en dorpen die we voorbij varen of de wateren die we bevaren zullen geschiedkundig en aardrijkskundig doorgelicht worden en opgenomen worden in onze blog. Met de nodige foto's erbij zullen jullie vanuit je luie zetel het "leven aan boord" als het ware kunnen mee beleven. Dat is althans onze vaste bedoeling. Lezers van dit blog, die interessante en bevaarbare rivieren of kanalen weten in hun buurt met iets bezienswaardig, vernemen we graag via dit blog. In het verleden vernamen jullie al wat onze plannen zijn met winterverlof. Ook daar vernemen jullie iets van, samen met de nodige foto's. Kortom willen we met dit blog iets bieden wat het lezen waard is en tegelijkertijd, iets waarvan we allemaal iets kunnen opsteken.Na het komende skiverlof begint de tijd waarop we onze boot moeten beginnen klaarmaken voor het komende seizoen. Ook in de nodige verbouwingen willen we u deelachtig maken. Het wordt beslist terug een spannend jaar, waarin van alles zal en kan gebeuren. Laat het positief en gezond blijven, dan staan er nog vele mooie uurtjes te wachten ! Het ga jullie allemaal goed, en tot de volgende. Petra & André
Met veel poeha wordt er over Europa gesproken. Het wordt als een zaligmakend iets verkondigd. Maar veel mensen glippen tussen de mazen van het net. Alles gebeurd onpersoonlijk, zonder gevoel, koud als een sectie van een mens op een koude marmeren steen na een moord. Wat de verdiensten ook zijn, wat de winst in het verleden ook geweest is voor de firma, alles wordt met één pennetrek en een C4 vereenvoudigd en in koelen bloede afgemaakt. Het wordt zoals de oorlogen in Afghanistan en Irak, propere oorlogen. De puinhoop die men achterlaat, de gewonden en doden sterven op een propere manier. Een vriend van mij is onlangs ontslagen. Bij het afscheid zei men : "Alles wordt geregeld, alles wordt wettelijk betaald, alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Het menselijke drama dat achter ieder ontslag schuil gaat, daar wordt niet over geredetwist. Het wordt geminimaliseerd en tot niets herleid. De man of de vrouw zit ondertussen aan de grond. Ze bevinden zich in de schemerzone tussen 40 en 50, en hebben weinig alternatief. Ze zijn voor de rest van hun leven aangewezen op een andere, dikwijls minderwaardige job, of de werkloosheid in. "Gelukkig" zo moet ik zeggen behoor ik tot de zestigjarigen die nog werken, en heb met nog enkele jaren voor de boeg de geruststelling dat het "mijnen tijd" nog wel zal duren. Maar de manier waarop, vrees ik voor mijn kinderen en kleinkind. De manier waarop zij op de aerbeidsmarkt zullen moeten beantwoorden aan de zogenaamde "flexibiliteit" en uitdagingen, daarvoor hoop ik op het beste voor hen. We hebben nu "het europa" waar iedereen zo vol lof over is. Maar wanneer het een Europa wordt, dat meer weg heeft van een sociaal slagveld, geef mij dan maar terug het Vlaanderen, een Vlaanderen waar iedereen, iedereen kent, en waar het goed is om leven, waar mensen nog bekommert zijn om andere mensen en waar geld niet alles betekent. Tot de volgende.
In het vooruitzicht van volgend vaarseizoen, ben ik reeds volop bezig met de planning van dit seizoen. Eerst en vooral moet het onderhoud gebeuren. Een afspraak werd gemaakt met de mekanieker om na het wintersportverlof, eind maart, langs te komen. Dan wordt de watertank en de boiler terug gevuld met water. Tevens worden alle voorhanden zijnde filters vervangen. Zowel de voorfilter, als oliefilter. De batterijen worden goed nagekeken en de olie wordt ververst. Ook de brandstoffilter gaat er uit en wordt vervangen. Tevens wordt de schroefas voorzien van nieuw vet. En dan gaan we proefdraaien. Een eindje de Moervaart op en af, mocht er dan iets gebeuren, is hulp altijd in de buurt. Ook zal er een nieuwe ijskast komen. Indien deze iets groter zou zijn, dan de vorige, wordt het houten paneel van de keuken ineens ook vervangen en komt er ook een nieuwe, kleinere spoelbak. Dit jaar of volgend jaar, volgens de financiën het toelaten, komt er dan ook nog een nieuw gasvuur, zodat het hele kombuis vernieuwd is. Voor de ijskast wordt er uitgekeken naar een model met ook een klein gedeelte vrieskastje bovenaan. Dit geeft vooral de mogelijkheid om vlees of vis enkele dagen te bewaren, indien er niet direct winkels in de buurt zijn. De kleinere spoelbak koop ik vooral om wat ruimte in het kombuis te winnen, zodat Petra wat makkelijker kan koken en afwassen. Ok, ok, 'k hoor de vrouwen al bezig. Ik help WEL bij de afwas en het koken. De moderne huisman ben ik wel niet, dat geef ik toe. Maar de intentie tot... is er wel ! Wanneer ik een volgende keer aan boord ben, misschien dit week-end, trek ik wel eens een foto van de motor, zodat "de mensen van de wal" ook eens een scheepsmotortje kunnen zien. Dit is een Peugeot Indenor motor van 50 pk, 36 jaar oud en met circa 4.415 draaiuren. Het is een traagloper. Verbruikt ongeveer tussen drie à vier liter diesel per uur, naar gelang het toerental. b.v. bij 2.000/2.200 toeren draait hij het mooist en meest geruisloos. Dan schommelt de snelheid rond de 10/11 km/uur. Maximaal draai ik 2.350 toeren, dan wordt ca. 14 km/uur gehaald. 'k Hoor al de vraag, bestaat er dan ook een snelloper. Jawel, mijn vorige was een snelle jongen. Die haalde gladjes tussen de 5.000 tot 5.500 toeren met een snelheid van boven de 70 km/uur. Er hing ook een prijskaartje aan. Een verbruik van ca 30/40 liter per uur. Die tijd is voorbij. Ik heb op het water genoeg aan snelheid gedaan. Vanaf nu wat trager. Dit is mijn zevende boot. De eerste zes waren allemaal snelle. Zou het verstand dan toch met de jaren komen ? Tot de volgende.
Seefeld, het hartje van Oostenrijks Tirol, geniet zoals steeds onze voorkeur om te gaan skieën. Reeds meer dan twintig jaar mijn voorkeur om er mijn skiverlof door te brengen. WAAROM ? Hier, in Seefeld, is alles mogelijk. De verschillende skipistes kunnen zwart, blauw of rood zijn. In Seefeld waren er destijds Olympische Spelen. Twee prachtige springschansen en een Olympische schaatspiste staan ter beschikking. Men heeft prachtige wandelingen in de buurt, alsook een 180 km loipes (langlaufpistes). Afstand tot Seefeld : ca 975 km. Snelwegen tot op 20 km van Seefeld. Pas op : in Oostenrijk verplicht om sneeuwkettingen mee te hebben. Het stadje zelf is een provinciestadje met de shopmogelijkheden, alsook ontspanning op horeca-gebied. Op familiegebied is Seefeld zeer sterk in matige prijzen voor gezinsvakanties. Onze skilatten werden reeds gewaxed en liggen klaar voor 't vertrek. De nacht van 10/11 maart 2006 vertrekken we 's nachts rond 03.30 uur. Normaal staan we 10 uur later in Seefeld. Sneeuwhoogte op dit moment : 23.02 - dal 1,75m - boven 2,25m En nu maar aftellen : 15d - 14d - 13d...... U hoort er later van.
'k Zal je altijd blijven missen, als je niet bij mij bent. Gelijk waar je bent, gelijk wat je bezielt, opa denkt altijd aan zijnen "beste vriend", zo gaat dat nu éénmaal met opa's !
Velen van u, vragen zich af of het werkelijk zoveel voorbereiding vraagt om een vaarvakantie te plannen. Inderdaad, het is niet in het boekje van Sunair of Neckermann kijken om de vertrekroosters na te kijken van vertrek en aankomst van de meest exotische bestemmingen. Het is andere koek. Hetgeen we nu al weten dat het Nederland wordt en dat het ongeveer 800 km ver is met een dertigtal sluizen over het parcours. Niet enkel de dertig sluizen maar ook een vijftigtal bruggen spelen een rol. Naast natuurlijk ook de weersomstandigheden, zoals daar zijn wind, regen en niet te vergeten de stroming die heerst over sommige rivieren, zonder te vergeten de getijden. Het is nu éénmaal onmogelijk om te varen bij laag water. Wanneer men 800 km omdeelt over 21 dagen (3 weken) heeft men een gemiddelte van 38 km/dag. Natuurlijk, het is zo, dat wij niet elke dag als "vaardag" inplannen. Als plaatsen waar het de moeite waard is, om even halt te houden, houd ik in gedachten : Veerse Meer - Amsterdam - Leeuwarden - Arnhem en Nijmgen - Biesbosch. Dit wil zeggen dat ons gemiddelte stijgt van 38 naar 50 km/dag. We willen ook niet te veel km per dag doen. Want anders wordt het zoals verleden jaar. Gemiddeld 90 km/dag, en dat kan nooit de bedoeling zijn. Er schiet anders te weinig "verlof" over.We willen veel zien, en langs de andere kant ook genieten van de vrije tijd. Voor de mensen die al of niet met vaarwegen bekend zijn, hebben we voor beide een lijstje opgesteld. VAARWEGEN : Kanaal Gent-Terneuzen/Westerschelde/Kanaal door Walcheren/Veerse Meer/ Oosterschelde/Volkerak/Haringvliet/Spui/Maas/Noord/Delftse Schie/Rijn-Schiekanaal/ Kaagerplassen/Spaarne/Noord-Hollands kanaal/Kanaal Schagen-Kolhorn/Westfriese Vaart/ IJsselmeer/Johan Frisokanaal/Heegermeer/Sneekermeer/Heerenveense Vaart/Helomavaart Kanaal Steenwijk-Ossenzijl/Beulakerweide - Steenwijk/Zwarte Meer/Zwarte Water/IJssel/Waal/ Maas-Waalkanaal/Maas/Bergse Maas/Amer/Hollands Diep/Volkerak/Oosterschelde/Kanaal door Zuid-Beveland/Westerschelde/Kanaal Gent-Terneuzen en Moervaart. STEDEN/DORPEN : Terneuzen/Middelburg/Willemstad/Spijkernisse/Dordrecht/Krimpen a/d IJssel/Gouda/Alphen a/d Rijn/Leiden/Haarlem/Heiloo/Alkmaar/Schagen/Middenmeer/Medemblik/ Stavoren/Heeg/Sneek/Grouw/Akkrum/HeerenveenSteenwijk/Zwolle/Deventer/Zutphen/Doesburg/Arnhem/ Nijmegen/'s Hertogenbosch/Waalwijk/geertruidenberg/Moerdijk/Wemeldinge/Hansweert/Terneuzen/ Zelzate en Spanjeveer. Mogelijke datum is eind mei omdat we dan 2 feestdagen hebben en twee verlofdagen minder te nemen hebben. Aan alles moet een werkende mens denken !
't Is 20 februari - buiten is het st...weer ! Regen, wind en dergelijke plezante weersomstandigheden houden ons meestal binnen. Maar plannen, ja daar zijn we volop mee bezig. Het wordt Nederland. Nu hoor ik vele mensen al zeggen : "ocharme" maar toch. Alhoewel we vele dingen hebben die ons scheiden, toch hebben we ook vele dingen die ons binden. 1. de taal : altijd makkelijk wanneer je in je eigen taal terecht kunt. 2. op gebied van watersport is Nederland het Mekka. Overal aan bruggen, sluizen en jachthavens is men gewillig om te helpen, en, dat dient gezegd, overal is men beleefd. Dit in tegenstelling van ons eigenste Belgenland, waar beleefdheid iets is, wat men wel eens vergeet. 3. Toen ik verleden jaar twee maal naar het noorden ben gevaren, is het mij opgevallen hoe de horeca er ook op vooruitgegaan is. En wat merkwaardig is, bijna iedereen die ik tegenkwam in de betere restaurants, had gestudeerd in België, meestal Spermalie in Brugge. Dus ook op dat gebied is er vooruitgang. De tocht is berekend op drie weken. Er wordt weer vertrokken vanaf de Moervaart en langs Terneuzen op de Westerschelde naar Vlissingen gevaren, daarna het kanaal van Middelburg om naar het Veerse Meer te varen. Daar willen we ca 2 dagen blijven, omdat niet alleen het Veerse Meer zeer mooi is met stadjes zoals Veere en Middelburg, maar ook om de dam aan de Oosterschelde te bezoeken, een gigantisch waterbouwwerk. Vanuit het Veerse Meer richting Oosterschelde, met daarna het Grevelingenmeer om daarna richting Rotterdam te varen via de Spui, de Oude Maas en de Noord. We gaan dan naar Gouda, waar we zeker een bezoekje gaan doen, daarna volgt naar Alphen a/d Rijn. Via de universiteitsstad Leiden gaat het altijd maar noordelijker naar Haarlem, Alkmaar en Schagen. We zitten nu echt in het noorden. De bedoeling is dan om via Kolhorn naar Medemblik te gaan en, indien de weersomstandigheden het toelaten het IJsselmeer over te steken. De oversteek naar Stavoren langs de smalste kant is toch nog altijd 28 km. Indien er niet teveel wind is op dit immens grote meer, doen we zeker deze oversteek. De reden waarom dit meer zo gevaarlijk is, is de diepte van het meer. Ca. 125 km lang en op sommige stukken ruim 40 km breed, is het slechts 4,5m diep. Dat geeft een geweldige korte golfslag. Bij wind is dit zeer gevaarlijk. Er vergaan dan ook jaarlijks meerdere schepen, zowel pleziervaart als beroepsvaart. We zullen dan ook blij zijn, indien we het Vrouwtje van Staveren in de verte zien staan ! We komen dan in Friesland en dat is bekend gebied voor ons. Bij goed weer blijven we op het IJsselmeer tot Urk en gaan dan naar het Ketelmeer en Zwarte Meer om via het Zwarte Water naar de IJssel af te zakken, met steden zoals Zwolle, Deventer en Arnhem. Via een stukje Nederrijn en Waal gaan we richting Nijmegen. Dan varen we de Maas op naar de Bergse Maas en komen voorbij de Biesbos op de Amer, Drimmelen voorbij naar het Hollands Diep, Oosterschelde en Kanaal door Zuid-Beveland naar de Westerschelde. Dan zoeken we terug Terneuzen op en hopen via kanaal Gent-Terneuzen terug naar onze stek te varen. Met deze gegevens ga ik via de computer een berekening maken om de haalbaarheid na te gaan. Hoeveel sluizen ? Hoeveel bruggen ? Hoeveel km ? Eens dat in kaart, beginnen we dan aan de dagindelingen, uitstappen hier en daar, waar we dokumentatie moeten aanvragen, enz... Ge ziet, niet simpel, en nog veel werk voor de boeg ! Maar goed, ne mens moet zijn week-ends met iets gevuld krijgen. Eerst nog op wintersport gaan, van 11/3 t/m 18/3. In een volgend bericht heb ik het daar over, eens iets anders, tenslotte is sneeuw ook water.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Eerlijkheid gebiedt me voor wat betreft après-ski, het een modegrill is, die meer en meer in verval raakt. Het opgeklopte gevoel om er bij te horen en uitbundig te feesten worden minder en minder. Natuurlijk is het zo dat in ski-oorden waar veel horeca is, er meer de nadruk op dit gevoel speelt. Maar tijden en mensen veranderen, zodat de après-ski, mijns insziens tot het verleden behoort. Meer en meer horeca gelegendheden, die vroeger tussen vijf en zeven, 1 pint betalen = 2 pinten drinken, huldigden, behoren tot het verleden. 
Wat betreft de heenreis, zijn we vlug uitgepraat. Alles verliep vlotjes tot in het zuiden van Duitsland. Wij rijden altijd via Ulm, en vanaf daar naar Landsberg - Schongau - Garmisch Partenkirchen. De grensovergang naar Seefeld was gestremd wegens lawine. In Mittenwald was er wegens de lawine enorm grote verkeershinder.
Terug naar het maagdelijke wit. Een éénkleurig tapijt in het oneindige, met flitsende mensen op en neer, met rode wangen en soms druipende neusjes. Met rond elven een borreltje, kwestie om de koude tegen te houden. Met 's middags een warme hap, in de skikleding. Dan volgt voor mij het moeilijkste moment, terug in gang geraken. Want ik zat zo gemakkelijk ! Terug op de latten in de vrieskou, terug naar het onbevlekte landschap. Flitsend naar beneden met een snelheid, soms te hoog en waar die bocht veel te snel komt. Neen, niet tegen de vlakte, want ervaring haalt het altijd weer van durf en lef. Wintersport betekent ook de "après-ski" in kroegen waar je één betaald en er één gratis bijkrijgt. Waar je mensen ontmoet, die je soms éénmaal, soms voor je ganse leven leert kennen. Waar mensen weer gemoedelijker zijn, ver weg van stress, en geen notie van tijd hebben. 
Oef, morgen, vrijdag, gedaan met werken, direct het bedje in, en dan 's nachts vertrekken we met skiverlof naar Seefeld, Oostenrijk. Alles is ei zo na ingepakt. Je kunt echt niet geloven wat vrouwen allemaal meenemen voor 8 dagen te overleven. Aangezien Petra verleden week hoorde dat talloze mensen in hun auto vele uren moesten wachten in de file, gaan er ook dekens en voedsel mee. Het moest eens gebeuren ! Ik denk 's nachts te vertrekken rond 03.30 u en er ongeveer tien uur later aan te komen. Tijd genoeg om de valiezen uit te pakken, terwijl ik om de skipassen loop. 
Duizend of 1.000 of M - dit aantal bereik ik vandaag of morgen met mijn blog - nooit gedacht dat zoveel mensen geïnteresseerd zouden zijn in een blog over varen. Al verwonderd het mij langs de andere kant niet. Ik weet nog, dat ik als kleine jongen, langsheen de toen nog bevaarbare Durme stond, en wegdroomde van verre bestemmingen en tropische stranden met palmbomen. Niet wetende dat de schepen enkel naar Gent en Antwerpen of Nederland voeren. Toen reeds, had ik mij voorgenomen dat ik later een boot zou hebben. Maar zolang ik thuis was, kwam er van een boot niets in huis. Tot mijn 20 jaar heb ik lange tijd bij vele booteigenaars langs de waterkant gestaan. Ik moest en zou alles te weten komen hoe het werkte. Wanneer ik dan eens mocht meevaren met één van hun, was ik de koning te rijk.
Met veel poeha wordt er over Europa gesproken. Het wordt als een zaligmakend iets verkondigd. Maar veel mensen glippen tussen de mazen van het net. Alles gebeurd onpersoonlijk, zonder gevoel, koud als een sectie van een mens op een koude marmeren steen na een moord. Wat de verdiensten ook zijn, wat de winst in het verleden ook geweest is voor de firma, alles wordt met één pennetrek en een C4 vereenvoudigd en in koelen bloede afgemaakt. Het wordt zoals de oorlogen in Afghanistan en Irak, propere oorlogen. De puinhoop die men achterlaat, de gewonden en doden sterven op een propere manier. Een vriend van mij is onlangs ontslagen. Bij het afscheid zei men : "Alles wordt geregeld, alles wordt wettelijk betaald, alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Het menselijke drama dat achter ieder ontslag schuil gaat, daar wordt niet over geredetwist. Het wordt geminimaliseerd en tot niets herleid. De man of de vrouw zit ondertussen aan de grond. Ze bevinden zich in de schemerzone tussen 40 en 50, en hebben weinig alternatief. Ze zijn voor de rest van hun leven aangewezen op een andere, dikwijls minderwaardige job, of de werkloosheid in. "Gelukkig" zo moet ik zeggen behoor ik tot de zestigjarigen die nog werken, en heb met nog enkele jaren voor de boeg de geruststelling dat het "mijnen tijd" nog wel zal duren. Maar de manier waarop, vrees ik voor mijn kinderen en kleinkind. De manier waarop zij op de aerbeidsmarkt zullen moeten beantwoorden aan de zogenaamde "flexibiliteit" en uitdagingen, daarvoor hoop ik op het beste voor hen.
In het vooruitzicht van volgend vaarseizoen, ben ik reeds volop bezig met de planning van dit seizoen. Eerst en vooral moet het onderhoud gebeuren. Een afspraak werd gemaakt met de mekanieker om na het wintersportverlof, eind maart, langs te komen. Dan wordt de watertank en de boiler terug gevuld met water. Tevens worden alle voorhanden zijnde filters vervangen. Zowel de voorfilter, als oliefilter. De batterijen worden goed nagekeken en de olie wordt ververst. Ook de brandstoffilter gaat er uit en wordt vervangen. Tevens wordt de schroefas voorzien van nieuw vet. 
Seefeld, het hartje van Oostenrijks Tirol, geniet zoals steeds onze voorkeur om te gaan skieën.
't Is 20 februari - buiten is het st...weer ! Regen, wind en dergelijke plezante weersomstandigheden houden ons meestal binnen. Maar plannen, ja daar zijn we volop mee bezig. Het wordt Nederland. Nu hoor ik vele mensen al zeggen : "ocharme" maar toch. Alhoewel we vele dingen hebben die ons scheiden, toch hebben we ook vele dingen die ons binden.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
