Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Ja we zijn even wezen stemmen. Het was lekker zonnig dus daar boft de Gemeente ook mee, want dan komen er allicht meer mensen. De ouderen zijn vaak veel te bang dat ze vallen als er ook maar een kruimel sneeuw ligt. Ja dan hoef je echt niks meer te doen, en moet je in de porseleinenkast blijven. Ook binnenshuis kun je vallen.
Nou voor de Gemeente is het niet moeilijk om te stemmen, want als je van iemand iets gedaan hebt gekregen als burger, ben je toch geneigd op die persoon te kiezen.
Landelijk is de SP mij 200% tegengevallen, want een brief die op het goede adres aangekomen was alleen terugsturen, is wel gemakkelijk, i.p.v. naar zijn eigen secretariaat. Och ja voor de buitenwacht lijkt het heel wat, maar probeer het even eerst uit met een klein of groot probleempje.
Even op mijn blog gekeken en ik sta er van versteld, ineens zijn de berichten weer netjes tussen de lijnen. Toch echt wel netter, en overzichtelijker. Wie of hoe dat weer in orde is gekomen, volgens mij door de kabouters. Nou dan hebben ze overuren moeten maken. Voor degene die hier aan meegewerkt heeft, hartelijk dank en een bloemetje.
Niet te geloven!! Je kunt niet in verschillende winkels vragen wat kost dat hoortoestel!
Nee het is echt te gek voor woorden, de Zorgverzekering maakt uit wat hij/zij geeft voor een bepaald merk toestel. Ik had een e-mail naar het merk van mij geschreven en kreeg het volgende antwoord:
Geachte mevrouw,
Wij zijn de fabrikant van de ReSound hoortoestellen en wij hebben geen invloed op wat de diverse ketens berekenen voor de toestellen. Derhalve geven wij ook geen adviesprijzen af.
Wij kennen onvoldoende details om een antwoord te geven op uw vraag waarom een persoon wel iets krijgt via de AWBZ en de andere niet. Het kan te maken hebben met hoe iemand precies verzekerd is en voor welk type toestel gekozen is. Voor het ene type moet meer bijbetaald worden dan de andere.
Over de problemen die u nog met uw toestellen ondervindt, raden wij u aan om toch weer contact op te nemen met uw audicien. Er zijn vele factoren die de oorzaak kunnen zijn dat uw hoortoestellen nog niet tot uw volle tevredenheid functioneren. Dat kan zowel in het toestel zitten als wel met de aanpassing te maken hebben. Uw eigen audicien is volledig op de hoogte van uw specifieke wensen.
Met vriendelijke groet,
GN ReSound bv
Caro Waldthausen
Afd. customer care
Nou zeg, de AWBZ=Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, daar betalen we allemaal aan, dus heeft iedereen er recht op volgens mij, indien ze hetzelfde hoortoestel aanschaffen. Maar nee ik ken iemand die dezelfde als ik heb maar betaald even 500 euro per toestel minder, dat is discriminatie met de verzekeringen dan. Een mens moet tegenwoordig overal op letten en als je ouder bent denken sommigen, nou ze bekijkt het maar. We zien wel, dan naar de politiek of kassa of Radar.
Kroonprinsessen Máxima en Mathilde massaal ontvangen BREDA - Afgelopen donderdag namen de kroonprinsessen van Nederland en België de eerste twee delen van de nieuwe Geschiedenis van de Nederlandse literatuur in ontvangst. Voor de mensen rond de Grote Kerk was dat laatste niet zo belangrijk, zij kwamen vooral om prinses Máxima en prinses Mathilde te zien. Gelukkig scheen die dag voor het eerst sinds lange tijd een zonnetje (het Oranje-zonnetje?) en was het (lange) wachten nog een beetje aangenaam.
Door Joyce van Zijl Prinses Mathilde en Prinses Maxima. CHRIS VAN HOUTS FOTOGRAFIE Deze Vlaamse jongeren kwamen speciaal voor prinses Mathilde naar Breda Want dat wachten duurde lang . De receptie na afloop bleek erg gezellig en dus liep het vertrek flink uit. Gelukkig namen de Koninklijke Hoogheden wel de tijd om te poseren voor de vele fans.
Fanclub Al vroeg waren de eerste fans aanwezig bij de Grote Kerk. Twee jonge meiden hadden voor beide prinsessen een bloemetje bij zich. "Het geeft niets dat we zolang moeten wachten. We wilden gewoon de beste plek hebben zodat we zeker wisten dat we ze van heel dichtbij zouden kunnen zien." Er waren trouwens opvallend veel jonge mensen onder het wachtende publiek. Een groep van twaalf Belgische studenten had speciaal een dagje 'vrij genomen' van de studie Sociaal Werk in Kortrijk om hun prinses Mathilde te volgen. "Wij zijn allemaal grote fans van Mathilde, ze is heel sociaal en erg sympathiek. En ze is een heel goede moeder. Vanmorgen staan we hier om haar te zien, en natuurlijk ook jullie prinses Máxima. Maar wij komen vooral voor Mathilde!" Een aantal oudere dames wilde nog wel even kwijt, dat ze vonden dat het niet goed was georganiseerd. "Wij stonden vooraan, vlak bij de uitgang van de kerk. Toen kwam er ineens iemand van de organisatie en die plakte een bordje 'pers' op het dranghek waar wij dus al die tijd al achter stonden te wachten. Wég was ons mooie plekje! We hebben hevig geprotesteerd, maar toen de politie er bij kwam zijn we toch maar vertrokken. Maar we vinden het geen stijl! " Gelukkig hebben ze de prinsessen toch nog van heel dichtbij kunnen bewonderen.
Geschiedenis Nederlandse literatuur Voor de mensen buiten was het duidelijk: zij kwamen vooral om de prinsessen te zien. Maar voor de genodigden in de kerk ging het om een ander hoogtepunt. Voor het eerst in ruim vijftig jaar verschijnt er een nieuwe, complete en chronologische geschiedenis van de Nederlandse literatuur. Van deze geschiedenis zijn nu dus twee delen uitgegeven. Het deel 'Stemmen of schrift', geschreven door Frits van Oostrum, behandelt het begin tot 1300. Het andere deel, 'Altijd weer vogels die nesten beginnen' door Hugo Brems, gaat over de meest recente literatuur van 1945 tot 2005. De Vlaamse minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel Bert Anciaux is tevens lid van het Comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie. In zijn welkomstwoord gaf hij aan dat het hier om een bijzonder project gaat. De Taalunie is grensoverschrijdend, daarom was ook grensoverschrijdende financiering mogelijk. In zijn woorden: "Twee landen die samenwerken, een team van Nederlandse en Vlaamse deskundigen die jarenlang samenwerken - dat is uniek en bijzonder. Het toont aan dat Nederland en Vlaanderen niet enkel een gedeeld verleden hebben maar ook een gedeeld heden."
Eén taal, drie landen Er wordt Nederlands gesproken in Nederland, Vlaanderen en Suriname. Nederland en Vlaanderen werken al langer samen op het gebied van taal, sinds 1980 doen zij dat in de Nederlandse Taalunie. In 2004 is Suriname geassocieerd lid geworden van de Taalunie. Drie landen met een verschillende historie, maar met een gezamenlijke taal. Op advies van de Raad van de Nederlandse Taal en Letteren werd besloten om een nieuwe Geschiedenis van de Nederlandse Literatuur te ontwikkelen. In 1997 is daaraan begonnen door twee hoofdredacteurs, negen schrijvers en zes redactieleden. De twee eerste delen zijn nu dus verschenen.
Het eerste en het laatste Kees Fens, bekend van zijn stukken voor de Volkskrant en de Standaard, gaf in zijn lezing het verband aan tussen het eerste en het laatste. "Het ontstaan van een literatuur te lezen, het begin van haar geschiedenis dus, is fascinerend. Het vroegste heeft ook het laatste voortgebracht - maar de nieuwste literatuur niet minder de alleroudste. Het laatste en eerste deel van de nieuwe literatuurgeschiedenis als eerste te laten verschijnen - het getuigt van een schitterend inzicht in het wezen van de literatuur bij de Nederlandse Taalunie." Hij verwees hierbij naar de oudst bekende Nederlandse tekst op papier, de beroemde regels 'hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu', en naar de verwijzing daarnaar in een gedicht van Gerrit Kouwenaar met als laatste regels: 'diep in de tuin dooft het buitenste binnen / altijd die vogels die nesten beginnen'. En die laatste zin vond hij dan weer mooier dan de titel van het laatste deel: 'Altijd weer vogels die nesten beginnen'.
Betekenis in eigen tijd De aanpak van deze Geschiedenis van de Nederlandse Literatuur is anders dan voorheen. In deze geschiedenis worden de teksten beschreven zoals die functioneerden in de eigen tijd. Het zijn niet alleen geniale hoogtepunten, maar er wordt veel informatie gegeven. Er worden lijnen gezet, werken worden in de traditie geplaatst en zo schetsen de auteurs een beeld van de ontwikkeling. In deze nieuwe literatuurgeschiedenis wordt ook meer aandacht besteed aan vrouwelijke auteurs, aan Nederlandstalige literatuur uit Suriname en aan jeugdliteratuur. Verwacht wordt, dat deze nieuwe Geschiedenis van de Nederlandse literatuur hét handboek zal worden voor onze kennis van de Nederlandse letterkunde. En dus was de verschijning van de eerste twee delen niet alleen bijzonder vanwege de aanwezigheid van twee prinsessen, maar ook vanwege het grote belang voor onze taal.
Vandaag bestaat het chatterras van seniorweb.nl 5 jaar. "Zwerver" maakt iedere dag een gedicht en zo ook vandaag.
Vandaag is het een heel bijzondere dag, omdat het chatterras iets vieren mag Want het is vandaag net vijf jaar rond,
dat het Seniorweb chatterras ontstond. Twee oprichtsters zijn er nog steeds aan, de onscheidbare net zussen Coby en Sjaan. Een heel veelzijdige groep van mensen, welliswaar met verschillende wensen. Maar allen hebben we èèn ding gemeen, bij verdriet of leed zijn we allen èèn. Met mooie creaties site,s fantasie of psp, met foto,s gedichten of men leest mee. Want niet iedereen kan of heeft creaviteit, maar dan is het alleen voor de gezelligheid Zo is een groep altijd actief op de mail, en chatten er s,avonds ook vaak veel. Ook dank aan al die vrijwillige mensen, die schipperen tussen kunnen en wensen. Dat het chatterras nog lang mag blijven, zodat het wordt een veelvoud van vijven. Tot slot wil ik een ieder nog bedanken het wordt te zwaar voor muzikale klanken. En ik kan het ook zeer waarderen, dat Coby voor ons wilde poseren. Groeten Gerrit.
Ja hij kent het heel goed, en iedere dag zie je wel een rijm van hem passeren. tonnie
Wat erg en slordig die brede berichten in mijn blog, dat is echt niet mooi en leuk meer. Hoe zou ik dat kunnen veranderen, dat moet ik toch eens even aan gaan kaarten, want zo is het te slordig en niet overzichtelijk, je moet steeds schuiven aan de onderkant en dat wil ik niet. Wie het weet mag het zeggen, wordt wel eens gezegd, nou dan hoop ik dat er snel iemand is die dit leest, maar het ook weet. Heb al op de knop geklikt met het pijltje naar links en toen kreeg ik rechts die schuifbalk, en dacht ha, gelukkig nu wordt het niet breder, maar mooi wel!!
De overheid heeft echt vaak geld te veel. Wat nu toch weer in hun hoofd opgekomen was, het is echt niet te geloven. De rode brievenbussen moesten ineens Oranje worden, maar dat kost maar 10 miljoen euro schijnbaar, dus laat onze regering nog liever de mensen naar de voedselbanken gaan dan daar dan de minima een bedragje van te geven. Ja ik weet wel, dat zou natuurlijk geen groot bedrag kunnen zijn, maar dat komt dan omdat er te veel zijn die het met het minimum moeten doen.
Als de ministers nu eens zouden weten wat een gewoon eenvoudig gezin kost, zouden ze dat echt niet doen volgens mij. Ja er zijn natuurlijk altijd mensen, als ze 10 euro hebben moet het op, hebben ze er 100 moet het ook op, maar dat zijn toch echt wel uitzonderingen, volgens mij.
De winter zou eigenlijk voorbij moeten zijn, maar helaas in het noorden sneeuwt het flink. In Zwolle zit al het verkeer vast, wie had dat nog verwacht? Nou veel ouderen zitten tegenwoordig niet achter de geraniums, maar achter de computer en dat scheelt gelukkig, want dat is niet zo saai. Je kunt internetten, lessen via sites volgen, of via de seniorweb.nl en ook seniorennet.be
Vervelen is er dus niet bij. Wel dus altijd zorgen dat je eten in huis hebt, dan hoef je niemand lastig te vallen voor boodschappen, te laten doen als je zelf slecht ter been bent of er niet door durft als er sneeuw ligt. tonnie
Maandag 27 februari 2006 - De optocht in Boemeldonck wordt steeds groter, langer en hoger. Wat de organisatie betreft mag de leutstoet de komende jaren verder groeien. De grenzen zijn nog niet bereikt. Bij de grote wagens won ZPC met Dn BAK van Boemelbos de eerste prijs in de A-categorie. Fotoboek optocht Prinsenbeek
FOTO INGRID BERTENS
We, mijn man en ik zijn bij mij zus geweest en van daaruit naar de optocht. Heel mooi was die. Ook waren er veel grote wagens, met veel bewegende onderdelen. Kunstwerken!
Zaterdag 25 februari 2006 - Het was een lange traditie voor Prins Carnaval van Boemeldonck (Prinsenbeek) en zijn gevolg. Eerst ter aanbidding van de Heilige Clara worsten hangen bij haar beeltenis in Galder.
FOTO COR VIVEEN
Om daarna traditiegetrouw een eitje te gaan eten bij Leen en Kees Leijten van café In t Kruispunt, op het pleintje in Galder, beter bekend als café Leijten. Leen en haar in juni vorig jaar overleden man Kees verkochten echter hun café. Maar Leentje Leijten wilde de traditie toch doorzetten. En wel in Prinsenbeek zelf. Ze woont inmiddels aan de Zanddreef. Maar eerder, in 1980 hadden Leen en Kees het pal ernaast gelegen monumentale theehuisje t Koepeltje gekocht, op de hoek met de Leursebaan. En niet voor niets, Kees Leijten was in 1922 geboren in het theehuis, leefde er zes jaar lang met vader en moeder. Leen heeft nu het theehuis, met boven een bedstee en eetkamertje en onderin een keukentje, beschikbaar gesteld voor hervatting van de traditie. En zo zaten gistermorgen Prins Kobus XL (Jim Visschers) en zijn hofdames aan een goede uitsmijter, geflankeerd door Frank Timmers, voorzitter van de carnavalsstichting BAK. Burgemeester Peter van der Velden van Breda zou even later ook nog even aanschuiven, natuurlijk ook gestoken in carnavalstenue.
Donderdag 23 februari 2006 - Jongeren hebben de pest aan oudjes die zich traag voortbewegen achter hun rollators. Die op hun beurt verfoeien de kinderwagens en die onopgevoede, krijsende kleuters. Is het oorlog tussen de generaties? Die rimpelratten voeren een heuse terreur.
Jongeren hebben minder geduld met 'te langzame' bejaarden. FOTO BRAM LAMMERS / GPD
Een pakje thee, een onsje ham en een rol biscuitjes glijden over de kassaband van de supermarkt. Het is half zeven in de avond. Achter haar rollator schuifelt een hoogbejaarde dame bedaard naar de kassa. Dat is dan 3,28 euro, zegt de kassière.
De dame rommelt langdurig in haar handtas en diept een beursje op. Halve en hele euro's worden uitgespreid en andere muntstukken. Ze heeft nog steeds moeite met de euromunten. Kassière, verveeld: Nog veertien cent. Opnieuw gefrommel in de handtas, waaruit een tweede portemonnee te voorschijn komt met muntjes.
De rij achter de kassa groeit gestaag. Klanten wiebelen ongeduldig van het ene op het andere been en de ergernis groeit. Moet dat nou uitgerekend op dit tijdstip? Die oudjes hebben de hele dag de tijd, mompelt een jonge man. Groen en geel ergert een ander zich aan die trage bejaarden bij de kassa, uitgerekend tijdens spitsuur. Je komt in stróóp terecht.
Jongeren ergeren zich nogal eens aan ouderen. Aan hun traagheid, hun rollators en scootmobiels, die altijd in de weg staan. Over de brommobiels, die met hun maximum vaartje van 45 kilometer files veroorzaken en echte autos hinderen. Ze ergeren zich ook aan die oudere chauffeur, die niet harder dan tachtig rijdt op de snelweg.
Nee, dan de jongeren, zeggen de ouderen op hun beurt. Je kunt tegenwoordig geen winkel meer binnenkomen of je wordt overspoeld door keiharde muziek. Dat doen die winkels volgens mij vooral omdat het jonge personeel dat wil, zegt Bert Wijngaarden (76) in een Amsterdamse winkelstraat. Jongeren klagen dan wel over onze rollators, maar wat dacht je van die kinderwagens? Die kunnen ook in de weg staan. Of je loopt in de supermarkt en dan beginnen die verwende, onopgevoede kinderen te krijsen omdat er per se snoep gekocht moet worden.
Van die skeelers en skaters die je op straat de pas afsnijden, vult zijn vrouw Jeltje (75) aan: Of intimiderende, blowende hangjongeren op straat. Op de jeugd valt wel het een en ander aan te merken. Ze vergeten dat ook zíj later oud worden. Er zijn in Nederland een dikke twee miljoen 65-plussers. Rond 2037, het hoogtepunt van de vergrijzing, is hun aantal verdubbeld tot vier miljoen en is ruim een kwart van de bevolking 65-plusser. Niet dat die zich nu allemaal voortslepen achter een rollator, of zich verplaatsen per scootmobiel. Een flink deel van de senioren zal tot op hoge leeftijd kwiek door het leven gaan.
Desondanks zal van de jongere generaties heel wat solidariteit worden verwacht. Ze moeten fors in de buidel tasten om de pensioenen en zorg voor al die ouderen te betalen. Nog afgezien van het leger werknemers dat nodig zal zijn in de zorg voor hulpbehoevende ouderen. De komende decennia zal de maatschappij drastisch veranderen. In het straatbeeld zullen rollators, scoot- en brommobiels nadrukkelijk aanwezig zijn. Grijs domineert het openbaar vervoer en in winkels liggen producten op de schappen die speciaal zijn afgestemd op kleingebruik door senioren. Goedkope gezinsverpakkingen raken uit de tijd.
Snel en flitsend verdwijnen grotendeels uit reclamespots en tv-programmas. Alles wordt afgestemd op het tempo van ouderen. Die hebben vooral behoefte aan informatie en die zullen in reclame en op tv toenemen, voorspellen mediasociologen. Het tempo en de belevingswereld van jong en oud groeien dus verder uit elkaar. In hoeverre pikken jongeren dat straks? Zij maken over dertig jaar nog altijd driekwart van de bevolking uit.
Nu al hebben jongeren een alternatieve vakbond opgericht, uit onvrede met de oude bonden. Die zouden vooral het belang van babyboomers behartigen.
Om een oorlog tussen de generaties te voorkomen, moet er volgens socioloog Henk Becker meer aandacht komen voor jongeren; en zullen ouderen langer maatschappelijk betrokken moeten blijven. Omdat de samenleving nu te weinig let op de belangen van jongeren, geef je het generatieconflict inhoud.
De emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Utrecht, zelf 72 jaar, wijst op de huidige prestatiemaatschappij, waarin geen rol is weggelegd voor verliezers. Op de Olympische Spelen ben je al een loser als je geen brons haalt. Het zet een enorme druk op mensen. De economie moet ook meezitten. Becker: Eind jaren negentig hadden we hoogconjunctuur, die werd gevolgd door een snelle verslechtering. Dan kunnen rare dingen gebeuren en ontstaat een verharding in de maatschappij. Een deel van de jongeren voelt zich uitgesloten en wordt rebels. Anderen hebben grote moeite om de hoge eisen die aan hen worden gesteld bij te houden. Jongeren krijgen steeds meer door dat de grijze druk sterk toeneemt. Tot diep in de 21e eeuw moeten zij opdraaien voor de babyboomgeneratie. Om de zaak wat af te vlakken, zullen we de koek moeten herverdelen.
Volgens Becker betekent dit dat ouderen langer moeten werken en maatschappelijk betrokken blijven. Neem alleen al de gepensioneerde wetenschappers. Als je die allemaal bij elkaar zou zetten, kun je een complete schaduwuniversiteit beginnen. Dat is kapitaalvernietiging van enorme omvang. Als we niets doen, komt de zaak gaandeweg steeds meer op scherp te staan.
De voorbodes van een generatieconflict dienen zich al aan. In Almere werd een groep ouderen verwijderd uit de McDonalds omdat zij met hun rollators en scootmobiels in de weg stonden, te veel lawaai maakten en de beste plekjes innamen. Toen er commotie ontstond, haalde de bedrijfsleider bakzeil: de hangouderen mochten weer terugkomen.
In Oude Pekela gold voor ouderen zelfs een samenscholingsverbod in een winkelcentrum. De winkeliers klaagden steen en been over overlast. Hangbejaarden eindelijk aangepakt, kopte weblog GeenStijl.nl.
De reacties op de site logen er niet om: Hier moet je de boodschappen voor negen uur in huis hebben, want daarna nemen de rollators het dorp over. Absoluut dieptepunt is de koffiehoek bij Appie Heijn. Hele hordes rimpelratten verzamelen zich daar en voeren een heuse terreur.
Dertig procent van de Nederlanders ergert zich soms groen en geel aan groepen ouderen in winkelcentra. Bij jongeren tussen 15 en 24 jaar is dit zelfs 42 procent, bleek uit een enquête. Elf procent zei zich wel eens te storen aan groepen ouderen in horecagelegenheden.
De samenleving is niet voorbereid op de grote golf ouderen die er aan komt, zegt directeur Jan Romme van het Nationaal Fonds Ouderenhulp. Dat ouderen elkaar in winkelcentra ontmoeten, laat volgens hem zien dat ze behoefte hebben elkaar op te zoeken. Ze willen niet worden weggestopt, maar elkaar juist midden in de samenleving treffen.
Jongeren laten zich ook op de website van het fonds gelden: Ik erger me mateloos aan de bejaarden die mij continu in de weg lopen en rijden, schrijft ene Henk de Vries. Ze zijn traag, zeiken en blokkeren de economie. Dezelfde economie die ervoor zorgt dat de verwarming kan branden in hun aanleunwoninkjes en die de AOW voor ze verdient. Op het moment dat wij wél werken, maakt het me niet uit. Maar in mijn vrije tijd moeten ze maar achter de geraniums blijven.
Ook op de telefonische meldlijn woedt de strijd, zegt Eelke van Wageningen van het fonds. Zo klaagden ouderen, die hun vaste stek hadden in een Haarlems winkelcentrum, dat die hangplek is ingenomen door jongeren. Nu lopen die ouderen doelloos in dat winkelcentrum rond. Vroeger werd de jeugd meer samen met ouderen opgevoed. Opa en oma waren altijd dichtbij. Nu is dat minder. Ook dat vergroot de kloof tussen de generaties.
Zaterdag 25 februari 2006 - BREDA De Bredase binnenstad telt nog slechts zeven 18e/19e-eeuwse stoepen in vier straten. Van die bij nat weer spekgladde plateaus van blauwgrijze Naamse steen, ingeklemd tussen de gevels en de reguliere trottoirs. Maar anders dan in de overige straten, zijn de stoepen van de Nieuwstraat sterk vervallen.
Tussen de gevels van Nieuwstraat 23-27 en het reguliere trottoir liggen de zeldzame maar vervallen stoepen uit de 19e eeuw. FOTO ELSE LOOF
De onderkomen mini-monumentjes liggen te wachten tot ze worden meegenomen in de gemeentelijke restauratie van de patriciërshuizen waartoe ze van oudsher behoren.
Maar het herstel van de nu door studenten bewoonde panden op nummer 23, 25 en 27 laat al jaren op zich wachten. En intussen verloederen de stoepen mee. Zozeer, dat de gevaarlijk verzakte stoep van nummer 25 al maanden geleden is afgezet met het bekende roodwitte lint, dat normaliter op wegwerkzaamheden duidt.
Alleen wordt hier niets weggewerkt. Blijkens een reactie van een gemeentewoordvoerder, blijft het voorlopig bij die provisorische afzetting; er bestaan geen directe voornemens tot reparatie van het gat.
Des te groter het contrast met de overige antieke stoeppartijen in de binnenstad, die wel in goede conditie verkeren: twee op de Grote Markt (Vleeshal; t Liggend Hert), een in de Cingelstraat (Justinus van Nassau) en een in de Boschstraat (De Beyerd).
Daar staan zelfs de bijbehorende, door smeedijzeren stangen met elkaar verbonden hardstenen paaltjes nog omheen. In de Nieuwstraat zijn die in 1991 van gemeentewege verwijderd. Maar ze zullen er terugkeren, belooft een andere woordvoerder. Ooit. Wanneer de gevels zijn gerestaureerd.
Zaterdag 25 februari 2006. TURIJN - Bob de Jong heeft vrijdag op de 10 km het goud gepakt. Carl Verheijen sleepte het brons in de wacht in de laatste rit tegen de Amerikaan Chad Hedrick, die met het zilver genoegen moest nemen.
De Jong, in Nagano 1998 goed voor twee keer zilver, schaatste in Turijn 13.01,57.De tijd van Carl Verheijen was 13.08,80. De Amerikaan Chad Hedrick veroverde zilver in 13.05,40.
Sven Kramer (13.18,14) schaatste de zevende tijd. De Jong is viervoudig wereldkampioen, een keer op de 5 en drie keer op de 10 kilometer. Olympisch goud won hij nooit. In Salt Lake City faalde de pupil van coach Ingrid Paul vier jaar geleden volledig op de lange afstanden. De medailles van De Jong en Verheijen waren nummer acht en negen voor de Nederlandse ploeg. Met nog één schaatsdag (5 km vrouwen) te gaan staat Nederland op 3 goud, 2 zilver en 4 brons. Dat is al één medaille meer dan in 2002 in Salt Lake ( 3 goud, 5 zilver).
Vrijdag 24 februari 2006 - BREDA Vreemd, zegt een dame in de Grote Kerk. De eerste exemplaren van De geschiedenis van de Nederlandse literatuur worden uitgereikt aan twee niet Nederlandstalig opgevoede prinsessen.
Hoog bezoek donderdag in de Grote Kerk van Breda tijdens de presentatie van het eerste én laatste deel van de 'Geschiedenis van de Nederlandse literatuur'. Vlnr. Hugo Brems, prinses Máxima, Frits van Oostrom en Het media-circus is er niet minder om, gistermorgen in het hart van Breda, dat zich zichtbaar opmaakt voor carnaval. Tien cameraploegen staan klaar: de prinsessen Mathilde én Máxima brengen een bezoekje aan Breda! De aanleiding mag ook nog eens historisch genoemd worden. Zon vijftig jaar na het verschijnen van Knuvelder, hét handboek der Nederlandse letterkunde, is er eindelijk dé opvolger.
Of de enkele honderden mensen, die ondanks de snijdende kou achter de dranghekken staan, in die boeken geïnteresseerd zijn, is de vraag. Er is maar één naam die de hele ochtend echoot rond het Kerkplein: Máxima!
Om 10.37 uur stapt ze met haar Belgische collega uit dezelfde bolide. Mathilde is gehuld in karakteristiek grijs, Máxima steelt maar weer eens de show met een kort rood-bruin jasje en een spannende bruinleren rok. De dames gaan via de zij-ingang de kerk binnen, begeleid door burgemeester Peter van der Velden van Breda, de Vlaamse minister van cultuur Bert Anciaux en Commissaris van de Koningin Hanja Maij-Weggen. Volgens het schema van de RVD staat het vertrek van de prinsessen gepland om 12.20 uur. Vanaf dat tijdstip staan ook zeven (!) autos met draaiende motoren klaar. Vergeefs, binnen is het te gezellig op de receptie, met de bobos apart in het koor en de stervelingen elders in de kerk. Dat heet nou segregatie, moppert een gewone gast.
Buiten klimmen bouwvakkers, bezig aan de herrijzenis van het afgebrande grand café op de Grote Markt, op een verhoging. Hun geduld wordt om 13.06 uur beloond: daar zijn ze! De prinsessen zwaaien en ontvangen applaus en bloemen. Ze geven elkaar twee kusjes en weg is Mathilde. Máxima geniet nog even solo van de aandacht en zwaait naar de bouwvakkers, die niet eens fluiten naar hun blonde prinses. Als ook Máxima met de AA86 verdwenen is, gaan de heren weer aan het werk. Mooie meid, hoor. Op tv lijkt ze een stuk dikker, zegt de een. Maar jij hebt ook breedbeeldtelevisie, antwoordt zijn maat. Het plein loopt leeg. Breda concentreert zich weer op carnaval.
Premies en rekeningen als u verandert van verzekeraar
Uw verzekering gaat altijd in met terugwerkende kracht per 1 januari 2006. Als u wisselt van verzekeraar, heeft dat gevolgen voor de betaling van de premie. Ook over de gemaakte zorgkosten zijn afspraken gemaakt.
Waaruit bestaat het basispakket precies? Fysiotherapie en tandheelkunde zitten bijvoorbeeld deels in het basispakket en deels in de aanvullende verzekering.
Er zijn diverse brochures beschikbaar waarin alle veranderingen beschreven zijn. Zo is er een brochure met rekenvoorbeelden en een brochure die de hoofdlijnen van de zorgverzekering op een rij zet. Deze brochure is vertaald is in 9 talen.
Dit is zo mooi voor de jongeren en degenen die jong van hart zijn!
Zend het door naar al jullie vrienden
Ja, dit is wat het leven zou moeten betekenen .
Heb een hele goede dag .. SMILE, het leven is zo kort .
Ik heb besloten dat, gevorderde leeftijd, een geschenk is.
Ik ben nu, waarschijnlijk voor de eerste keer in mijn leven, de persoon die ik altijd had willen zijn. Oh, niet mijn lichaam! Ik ben soms wanhopig over mijn lichaam . De rimpels, de wallen onder mijn ogen, en de afgezakte derrière.
Vaak word ik van mijn stuk gebracht door die oude persoon die in mijn spiegel leeft, maar ik kwel mezelf niet lang over die dingen.
Ik zou nooit mijn geweldige vrienden, mijn mooi leven, mijn liefhebbende familie, willen ruilen voor minder grijs haar of een slankere buik.
Bij het ouder worden, ben ik vriendelijker geworden ten opzichte van mezelf, en minder kritisch over mezelf. Ik ben mijn eigen vriend geworden.
Ik berisp mijzelf niet omdat ik dat extra koekje eet, of omdat ik mijn bed niet heb opgemaakt, of omdat ik die onnodige gekke betonnen gecko heb gekocht, omdat het zo avant garde staat op mijn patio.
Ik heb het recht te veel te eten, slordig te zijn, extravagant te zijn.
Ik heb veel te veel goede vrienden gehad die deze wereld veel te vroeg hebben verlaten; vóórdat zij begrepen dat de grote vrijheid komt met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of met mijn computer bezig te zijn tot 4 uur smorgens, en dan uit te slapen tot 12 uur overdag?
Ik zal met mezelf dansen naar de mooie deuntjes van de jaren 60, en als ik tegelijkertijd wens te huilen over mijn verloren liefde . Ik zal het doen.
Ik zal op het strand wandelen in een zwempak dat uitgestrekt is over mijn uitpuilende lichaam, en ik zal met ongedwongenheid in het water duiken als ik het zo wil, niettegenstaande de medelijdende blikken van de bikini generatie.
Zij óók, zullen eens oud worden.
Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben.
Maar dan, sommige levenservaringen kunnen we net zo goed vergeten .
En uiteindelijk herinner ik me de belangrijkere dingen.
Zeker is dat mijn hart is gebroken over de jaren.
Hoe kan jouw hart niet gebroken zijn als je een geliefde verliest,
of wanneer je een kind ziet lijden, of zelfs wanneer een geliefd huisdier wordt overreden door een auto? Maar het zijn de gebroken harten die ons sterkte, begrip en mededogendheid geven. Een hart wat nooit gebroken is, is oor-spronkelijk en steriel en zal nooit het geluk ervaren dat onvolmaaktheid met zich mee brengt.
Ik ben zo gezegend dat ik zo lang heb mogen leven totdat mijn haar grijs werd, en omdat mijn jeugdig gelach voor altijd is geëtst in diepe rimpels op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn overleden vóórdat hun haar grijs kon worden.
Ik kan neen zeggen en het ook menen. Ik kan ja zeggen, en ik meen het.
Hoe ouder je wordt, hoe gemakkelijker het is om positief te zijn.
Het doet er niet zoveel toe wat andere mensen zeggen.
Ik twijfel niet meer aan mezelf.
Ik heb zelfs het recht verworven om verkeerd te zijn.
Dus, als antwoord op jouw vraag, ik hou van het ouder worden.
Het heeft me gevrijwaard.
Ik hou van de persoon die ik geworden ben.
Ik zal niet voor altijd leven maar zolang als ik hier ben, zal ik mijn tijd niet verspillen met het treuren over wat ik had kunnen zijn,
Een uitgeteerde alcoholist komt bij zijn dokter. Na een grondig lichamelijk onderzoek zegt de arts: "De alcohol maakt u kapot.
U moet ophouden met drinken.
Vanaf vandaag mag u alleen bij de lunch nog iets drinken.
Meer niet.
Komt u over een maand bij mij terug."
Een maand later is de alcoholist terug en de dokter zegt verbaasd: "U ziet er werkelijk fantastich uit. U bent echt enorm aangekomen." Waarop de man antwoordt: "Welnu, dat kan ook niet anders. Ik lunch nu minstens tien keer per dag."
Ik ben Tonnie van Riel
Fotoboek optocht Prinsenbeek
