Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Maandag 1 maart 2010, zonnig weer maar wel koud, de weersverwachting is nog nachtvorst, dus voor a.s. nacht niet vergeten het plastic op de tulpen en paasbloemen in het kasje te leggen.
Sjef zijn zus Jo en haar Man kwamen vanmiddag. Hij was even naar de specialist geweest om de draadjes uit de wonden in de liezen te laten halen, die er nog zaten van een aneurysma-operatie.
Langzaam gaat het iets beter, maar hij doet nog niet veel zei hij, nou ja met dit weer is er ook niets aan. Wel als het weer het toelaat, gaat hij een beetje wandelen, dat vind ik al heel wat.
Sjef zei al dat de pruimenboom eruit moet, dat is ook al weer omdat hij mij wil sparen, want we hebben er heel veel vuil van. In de herfst is het wel 3 x vegen per dag, hij dacht nog overal aan. Nou ja eruit hoeft niet helemaal, maar afgezaagd en dan gaten in de stronk boren, dan rot de rest vanzelf zei hij.
Zaterdag 27 februari 2010, smiezerigweer, na demiddag toch nog droog.
Eerst maar naar de kapper, want dat was hard nodig.
Mijn vriendin Corrie kwam vanmiddag en ook Sjef zijn zus Annie en haar man Piet. We hebben gezellig zitten kletsen. Piet gaf de tip om overdag het plastic van de tulpen en paasbloemen, die in emmers in het kasje staan, af te halen nu het niet meer vriest, anders groeien ze te hard. Morgen begin ik er mee.
Die Sjef van mij heeft toch overal aan gedacht en had zelf niet verwacht dat het op het laatst zo snel zou gaan, volgens mij.
Vrijdag 26 februari 2010, wat een akelig weer zeg, regen en nog eens regen.
Mijn zus Jo kwam vanmiddag en bracht haar belastingspullen mee, zodat we dat eerst hebben gedaan samen een paar boterhammen gegeten en toen afgewerkt en zij begon maar te haken, zo ijverig als iets, en dan 87 jaar, en samen zitten kletsen, tot haar taxi kwam.
Ik kreeg nog een condeolance van Dorota, die in Amerika woont, zal het met het weekend aan haar moeder in Polen mailen.
Rietje belde nog, dat ze niet naar de crematie had kunnen komen, want ze moest ergens anders naar toe, nou ik had niet anders verwacht, maar ze beloofde dat ze volgende week zal komen, ik ben benieuwd.
Nog heel even met Nick gechat en direct nog even met Nathalie, als ze nog op de chat is.
Mijn nicht Gerda heeft voor Nodicstokken gezorgd, dus als het wat verder is, moet ik dat toch gaan leren.
Donderdag 25 februari 2010, de zon kwam ook even kijken, maar later regen. De temperatuur was wel 10 graden.
Een condoleance van mijn internist ontvangen, leuk vind ik dat.
Ons Riet belde dat alles goed ging met Kees, ze waren op controle in het ziekenhuis geweest.
Jo van B. belde ook nog, maar ze zit nog in de lappenmand, want krijgt een beugel aan haar onderbeen, en komt zodra ze kan. Dat alles is niet niks, te weinig kracht in handen en benen.
Gerda belde nog en we hebben wel lang gekletst, ze doet het via de PC, gratis bellen.
Ons Jo mailde dat ze morgen wil komen en ja, haar belasting vul ik in, dus brengt ze dat even mee. Even teruggemaild dat het ok is.
Woensdag 24 februari 2010, regenachtig weer, met graden tot plus 9, wordt het voorjaar, want ook liet de zon zich af en toe heel even zien.
Ben maar wat aan het handwerken begonnen, en probeer de puzzel in dagblad BN de Stem op te lossen, maar dat valt nog tegen, maar langzaamaan zal ik het wel leren.
Mijn schoonzus Naan belde nog even, ja die weet ook al wat het is als je je man verliest, ze was de vrouw van mijn oudste broer, die 81 is geworden, zelf is ze nu ook al 80 geweest.
's Avonds kwam onze Ronald even op bezoek, gezellig samen koffie gedronken en wat gebabbeld.
Dinsdag 23 februari 2010, fris weer, maar wel temperatuur ongeveer +6. Van Zbigniew die in Amman woont ook nog een mailtje ontvangen. Enkele mails i.v.m. nalatenschap en abonnement verstuurd. Gerda mailde ook nog, dat is weer leuk, Henk wordt vandaag 65 jaar.
's Avonds belde Ryszard uit Maragowo, leuk hij sprak Nederlands en Pools door elkaar, maar kent het eigenlijk nog best goed, hetzelfde als ik het Pools, dus wat stuntelig. Hij had volgens mij van Jadwiga gehoord dat Sjef gestorven is en condoleerde even en ook hoe het met ons Jo is.
Maandag 22 februari 2010, wat een regen zeg, je kunt maar amper je neus buiten steken. 's middags gelukkig ietsje beter.
Charlotte wilde naar school gaan maar ik liet haar ook even de bloemen zien, ze had ook nog iets op een kaart geschreven, lief hoor, van een meisje van ongeveer 10 jaar, denk ik.
De overbuurvrouw ook even binnen laten komen, zodat ze kon zien dat ook haar bloemen er nog best goed uitzien. Samen even een kopje thee en toen ging ze weer. 's Avonds kwam onze Christ met Sanda even op de koffie, ook weer fijn, Christ had papieren via de PC opgestuurd naar de notaris en die zou het rechtstreeks naar mij sturen.
De familie van Sjef zijn kant kwamen op 1 zus met haar man na, want die heeft ook pas een aneurysma operatie gehad, en dat doen ze tegenwoordig , als de ader niet gesprongen is via de lies Als het een beetje beter met hem gaat komen ze samen even. Hopelijk zijn de bloemen dan nog mooi. Eerst allemaal naar de bloemen en kaarten gekeken,( ik heb ongeveer 80 kaarten ontvangen). Elke dag brand ik er enkele kaarsjes, en probeer de bloemen met een klein beetje water mooi te houden. Zijn zus Annie heeft foto's gemaakt van alle bloemen, leuk hoor. Het was echt gezellig ondanks alles. Een echtpaar belde ook aan, maar die komen een keer terug omdat ik al veel visite had. Ze waren toevallig tijdens de carnaval enkele dagen afwezig. Jammer, maar ja daar is nu eenmaal niets aan te doen. Het gebak en de broodjes die ik allemaal in de diepvries had heb ik opgemaakt, zo weer wat ruimte gemaakt voor andere dingen.
Zaterdag 20 februari 2010, fris weer, maar boven het vriespunt, nadien weer wat motregen.
Ik zat de krant te lezen en toen belde mijn nicht Lia, want ze was op de dag van crematie verhinderd, heel leuk hoor, om zo ook eens samen te kletsen, haar man was niet meegekomen, nou ja, Lia geeft het wel door, hoe ik er over denk, want je moet je gewoon verplaatsen en wat wil je dan?? Ze bood nog aan enkele boodschappen te halen, maar de familie moet morgen maar gewoon alles mee opmaken, uit de vriezer, want wil die diepvries leger hebben om wat andere dingen in voorraad in te vriezen, zoals groenten en nasi en macaronie. Mijn vriendin Corrie belde ook nog, maar omdat ik visite had, komt ze deze week een keer tussendoor.
19 februari 2010, smiezerig weer, maar ik houd er de moed in, althans dat probeer ik, en met steun van onze kinderen en kleinkinderen, zussen en zwagers moet het gewoon lukken. Ook mijn digitale contacten zijn geweldig.
Mijn zus Jo kwam vanmiddag gezellig wat kletsen, ook kwam onze Ronald en Jolanda nog, want hij bracht voor mij een overlijdingsverklaring even naar de verzekering, want hij rijdt in de auto van Sjef en ja, zonder verzekering is onverantwoord. Ik had het ook op kunnen sturen, maar nu weten we zeker dat alles in orde is.
Ook belde de maatschappelijk werker van de nierdialyse nog, om me te condoleren. Ik heb beloofd haar nog eens te komen bezoeken.
Ook heb ik de broer en zussen van Sjef gebeld of ze zondagmiddag allemaal willen komen, zodat ze alle bloemen en kaarten kunnen bekijken.
Woensdag 17 februari 2010, het zonnetje wilde ons toch een klein beetje helpen, zoals Sjef zelf hier het zonnetje in huis was.
Ronald kwam me al om half tien ophalen, vandaar naar de kamer waar Sjef opgebaard lag, en onze kinderen en Theo (begrafenisonderneming) hebben de kist gesloten. De kleinkinderen waren er ook allemaal bij.
Vandaar werd hij naar de aula gebracht waar de plechtigheid gehouden zou worden en ook de bloemen gingen mee. Wij werden in de koffiekamer ontvangen, en degene die gekomen waren om ons te steunen werden bij binnenkomst ontvangen totdat het tijd was om de dienst te beginnen.
De dienst: Eerst bij binnenkomst rustige muziek, later Ave Maria en tussendoor Sjef 's lievelings muziek van André Rieu, en als laatste nog muziek dat Sjef mooi vindt. Uit naam van mij las Theo mijn toespraakje voor. Ook samen nog wat gebeden en dan laten ze eerst van achteraan de mensen naar de grote koffiekamer gaan, en wij als laatste en kunnen we naar de gereserveerde tafeltjes. Bij het naar huis gaan kan iedereen ons nog mondeling condoleren, er waren volgens mij, ongeveer 100 mensen, dus best een goede opkomst, dat doet je goed. Nadien ben ik met onze kinderen en kleinkinderen, met aanhang en 1 nichtje met haar man, die in Purmerend woont naar mij thuis gegaan. Haar vader en moeder zijn beiden al overleden. Alle bloemen hebben we mee naar huis genomen en die staan nu op tafel, en klein tafeltje, in onze aanbouw (vroeger winkel) ook alle kaarten open weggezet, en dat alles bij een foto van Sjef die zijn zus eens gemaakt heeft met een familiedag.
Donderdag 18 februari 2010 moest ik nog even bloed laten prikken, en Ronald kwam me ophalen en heeft me thuisgebracht, zelf nadien nog het een en ander geregeld.
Woensdag 17 februari 2010 droog weer maar wel koud.
Intussen is er heel wat gebeurd. 12 februari 's nachts om 1.20 belden ze vanuit het ziekenhuis, dat het slecht ging met Sjef. Sjef was aan een hartaanval overleden, althans dat is volgens de nachtdienst, ass. arts de doodsoorzaak, maar ze vroeg of ze obductie (sectie) mogen doen, dit heb ik toegestaan, want je weet nooit met die slechte nieren, ook leren ze er van en kan het voor iemand anders of misschien wel voor onze kinderen in de toekomst van belang zijn. Wel heb ik gevraagd om het in gewoon Nederlands rechtstreeks naar mij te sturen, anders gaat het in Latijn naar de huisdokter. Rond de middag zou iemand van Begrafenisondernemer Zuylen komen, en hebben we het een en ander afgesproken, De enveloppen bracht hij nog diezelfde dag en onze Christ heeft ze mee naar huis genomen en de adressen gelijk op de enveloppen getypt. Nadien heb ik er nog enkele geschreven, omdat we er over hadden. Ook een advertentie voor kennissen en buren, de crematie is goed bezocht, en dat doet een mens toch wel goed. Ook gingen Ronald en ik naar de kamer waar Sjef opgebaard was, Theo van de begrafenisonderneming, zou ons daar opvangen, hij lag keurig in de kist, en Christ en Marcel met Kim kwamen ook. We kregen 2 sleutels zodat we zo vaak konden gaan als we wilden. Christ bracht de enveloppen mee, en zondags bracht iemand de kaarten en die heb ik erin gedaan, en 's avonds heb ik ze samen met Ronald naar de post gebracht, nadien reed hij naar zijn thuis want ik zou bij hun blijven eten. 's Avonds bracht Ronald mij naar huis. 15-02 kwam Theo J. nog even i.v.m. het prentje, dat ik had uitgeprint. Ik moest nog wel een digitale foto opsturen. Christ kwam ook nog en nog even gekletst over het een en ander. Dinsdag waren er veel van de familie die Sjef bezochten, ons Riet met haar zoon Hans kwamen even bij ons langs, want haar man is ziek en moet aansterken, en die heb ik die flesjes drinkvoeding die ik over had van Sjef voor hem meegegeven. Dat is beter dan alles weggooien zoals het gaat met wat er over is.
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
Met Sjef gaat het in mijn ogen heel slecht, weer aan de zuurstof, het sondeslangetje zat niet goed, hebben ze een nieuw geplaatst, en dat is geen lolletje hoor. Ze hebben het nu dieper geplaatst omdat het anders via dat buisje volgens mij terugschiet.
Was voor de middag al naar de podotherapeut gegaan en na het bezoek moest ik op de dokter wachten, maar helaas teveel afspraken in een korte tijd, dus de deeltaxi gebeld en een uur verzet.
Eerst gevraagd of zijn long al goed was, nee zei ze, ik zei volgens mij komt er bloed van zijn long, volgens mij wist ze dat nog niet. Nee de long is nog niet helemaal goed, ook is het gaatje nog niet helemaal dicht.
Ik vroeg de overlevingskans, wat de kanker betreft zou hij nog maanden mee kunnen overleven. Maar toen ik vroeg en zijn nieren, ja toen was het ineens toch wel anders, want hij zou eigenlijk aan de dialyse moeten. Ik zei nou volgens mij heeft hij juist door de angst aan de dialyse te moeten van de stress kanker in de slokdarm gekregen. En dat is niet niks 3 x per week, en als het dan niet meer gaat laten ze je aan je lot over, het gaat niet meer en dan maar afwachten tot de dood.
Ze wil proberen hem binnen enkele weken (nu kan het nog niet) zo voor te bereiden om naar huis te gaan. Volgende week een gesprek met Sjef, de dokter en mij en onze zoon komt dan ook, wanmt dat heb ik hem gevraagd.
Maar toen ik Sjef vanavond zag, nou hij hoestte akelig, waarschijnlijk is er iets in de longen gekomen met dat slangetje plaatsen, zei de zuster, ook is de longslang losgeschoten en ondergoed onder het bloed, en hij heeft al te weinig bloed. De arts van de afdeling kwam nog even en zou de longarts laten komen zei ze. Toch willen ze de voeding van de infuus halen, en via de sonde geven, we moeten afwachten, maar nu alles nog niet in orde is, zoals long en fistelafsluiting, vind ik het wel akelig.
Hij heeft nu een morfine pleister 50mg en ook de 6 zetpillen nog, want als ik het goed heb werkt dat niet direct, maar moet langzaamaan in de bloedbaan komen. Bijwerkingen zijn ook niet al te leuk. Alles is bovendien slecht voor de nieren, dus wat wil je, pijn of geen pijn. Hij heeft nu zelf voor geen pijn gekozen omdat het niet uit te houden is. Hij is echt niet kleinzerig, dus weet ik wel dat het verschrikkelijk moet zijn.
Woensdag 10 februari 2010, er laag een dun laagje sneeuw, maar 's middags sneeuwde het en heb tegen de avond hier achter de sneeuw geruimd, doch nadat ik thuis was van bezoek aan Sjef sneeuwde het weer. Morgen vroeg kijk ik wel.
De man van mijn zus Riet is ook opgenomen, dus even afwachten wat het zal worden.
Sjef zijn zus Annie met haar man bezochten Sjef vanmiddag ook, ook mijn zwager Jan was er al voordat ik kwam. Hij was helder, maar wel moe/lui, maar had pijn, en nu had hij zelf om iets voor de pijn gevraagd maar kreeg eerst niets, want diclofenac mag hij niet meer hebben voor zijn nieren. Nu moesten ze het eerst aan de assistent-arts vragen, nou ik zei ook, nou komt mijn man eindelijk voor zichzelf op, jullie zeggen je hoeft geen pijn te lijden, maar jullie laten hem wachten. Nou ja uiteindelijk toch die assistent opgetrommeld en ja hoor er kwam een spuitje aan, daar zit volgens mijn man ook morfine in. Morgen heb ik een afspraak met de arts en zal het er over hebben, ik heb gezegd geen pijn is belangrijk en mijn man zei het ook, de vrolijke zuster, zei: Mhr. van Riel u moet dat zelf morgen ook zeggen, want het gaat erom wat u wilt. Ze zei ja het is best moeilijk, maar ja we mogen niet alles, ik zei ja heb het net gezien, iedereen trekt aan jullie, daarom dacht ik ook even geduld.
Annie en Piet gingen nog even naar een schoonzus van hem, en Jan en ik gingen naar een zwager van ons, want Jan wilde al naar beneden gaan, bang dat hij te laat zou zijn voor de taxi, maar ik had op dezelfde tijd afgesproken, dus heel even naar Kees 2 etages hoger, ja hij was er nu, en met die sneeuw weet je nooit.
Vanavond was er brandalarm, we moesten met de trap, liften waren buiten dienst. Mijn zus Riet was toch via de trap gegaan, wel 4 hoog, vind het best goed van haar ze is ook al 80 jaar. Sjef was ontzettend moe en lui volgens mij, want hij heeft geen 5 minuten zijn ogen open kunnen houden, we zijn vroeg weggegaan en ons Riet die nog even langs gegaan was, zei dat hij sliep en is toen weggegaan. Nathalie was ook meegegaan met haar vader, dat vond Sjef wel leuk. Vanmiddag hebben ze nog foto's gemaakt volgens Sjef, want alle toeters en bellen hangen er nog aan, en er is niets veranderd. Ze moeten zekerheid hebben en twijfelen nog.
Hopelijk wordt ik morgen wijzer, heb een hele lijst gemaakt wat ik allemaal vragen wil, want je moet alles wel in korte tijd kunnen vragen volgens mij.
Dinsdag 4 februari 2010, droog, koud, een akelige wind, maar wel wat zon.
Vanmiddag met de taxi en vanavond met Christ.
Jan en zijn zus Jo kwamen ook op bezoek, helaas moesten we wel snel weg, want 14.15 werd hij met bed en al gehaald om de sonde erin te doen, dat was geen prettig werkje voor Sjef, want het deed goed pijn en het duurde ongeveer 1 1/2 uur eer hij terug was. Hij was kei-kapot teruggekomen zei hij. Morgen gaan ze waarschijnlijk proberen of het lukt via het slangetje, met een kleine hoeveelheid, ik meen 1/2 liter, of het lukt. Heb een van de dokters ontmoet en ik heb maar een afspraak gemaakt, het is wel problematisch, maar omdat hij nog zo sterk is doen we er nog alles aan, zei ze. Niet te geloven toch. Vanavond was hij lui, maar ja geen wonder, dan piept er iets bij hem, dan weer ergens anders, dan komen ze er weer een flesje aandoen of zak afhalen enz. De kalium is nog steeds te hoog. Wij zijn niet tot het laatst gebleven, want zijn ogen vielen dicht.
Nog even met de dokters assistente van Dr. Bakker en met de diëtiste gesproken, die zijn echt geweldig, want ik moest op mijn taxi wachten. Tonnie
Maandag 8 februari 2010, erg koude wind en -4 graden.
Mijn zwager Jos en jongste zus Adrie hebben me opgehaald om naar het ziekenhuis te gaan, nadien nog even samen bij ons thuis wat gepraat, en ze wilden weer tijdig thuis zijn.
Even bij de verpleegsters gevraagd, hoe het met Sjef is (had al gebeld, maar ze mogen haast niets zeggen). Bloeduitslagen uitprint mag alleen als de arts (verburg als ik het goed heb) de afdelingsarts het goed vindt, nou ja die zie je dus niet op bezoekuren. Ze zei wel, dat ze Dr. Bakker zouden vragen en overleggen of hij nog aan de dialyse zou moeten. Ik zei ook, in 2 1/2 jaar is de kalium niet zoveel gestegen als nu in ruim 1 week, nou ja het is weer iets omlaag 6.1, ook de HB is iets boven de 6, en dat met 4 zakken bloed binnen 8 dagen. Onder het bezoekuur gingen ze met hem deze keer met de rolstoel een longfoto maken, hij had zelf nog gezegd dat ze het altijd met bed en al deden, maar nee, met de rolstoel en dan dat zware pompgeval bij Sjef zowat op zijn schoot.
Nou ja morgen willen ze toch beginnen met sondevoeding, de slang gaat door zijn neus maar moet wel behoorlijk diep, zeiden ze (vanwege het buisje in de maag/slokdarm??) Hij is nog sterk genoeg zei de arts. Dus de voeding via de infuus wordt dan gestopt. Ik vraag me af of dit met het plan van dialyse te maken heeft, want daar kan de dialyse aangesloten worden.
We moeten afwachten, och Sjef was gelukkig bij de moed.
Zondag 7 februari 2010, droog maar somber weer, de zon niet gezien.
Eindelijk een mailtje van Jadwiga, dus haar ook even geantwoord.
Vanmiddag met Daniëlle en vanavond met Marcel en zijn vriendin. (de 2 oudste kleinkinderen) Mijn oudste zus Jo was met de taxi gekomen, lief hoor!
Morgenmiddag met zwager Jos en zus Adrie en 's avonds met Ronald, dus gemakkelijk geregeld.
Sjef doet alsof er niet veel aan de hand is, maar vanavond zei hij wel, nu is het wel genoeg, dus hij wilde gaan rusten, ja die kalium hebben ze nog steeds niet onder de knie, om dat op te lossen hangt er een flesje met 50% glucose, nou ja afwachten, maar dat gaatje is volgens mij niet dicht want in de pomp komt steeds vocht bij, ik weet niet precies hoeveel, maar ik denk 1/2 liter per dag en dat is niet niks. Ik laat het maar aan de experts op die afdeling over hoeveel het precies is, dat zeggen ze wel. Voor de rest alles bij hetzelfde, wat medicijnen betreft, want ja weekend, wordt er verder niet veel gedaan.
Ik ben Tonnie van Riel
Maandag 1 maart 2010, zonnig weer maar wel koud, de weersverwachting is nog nachtvorst, dus voor a.s. nacht niet vergeten het plastic op de tulpen en paasbloemen in het kasje te leggen.
Donderdag 25 februari 2010, de zon kwam ook even kijken, maar later regen. De temperatuur was wel 10 graden.
Woensdag 17 februari 2010, het zonnetje wilde ons toch een klein beetje helpen, zoals Sjef zelf hier het zonnetje in huis was.
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
