Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
12-04-2010
Sterk èn slim...
Mis...
Onze ghostkoi is sterk èn slim. Hij zet de hele vijver op de kop. Er is geen groen meer in. Het water is vies. Toen we onze hofleverancier Bernd Schulte om advies vroegen was het eerste wat hij vroeg:Wat hej dr allemaole in zitten? Toen het antwoord was: .. en ook nog een koikarper van pak hem beet 12 jaar, wist hij het wel. Weg met dat ding. Hee verinneweert je de hele viever Grote vretters bunt et en wat dr in geet kump dr ok weer uut. Dat was verleden jaar. Even kregen we weer hoop toen we vijf emmers met waterplanten van Frans en Susan gekregen hadden. Het water leek op te knappen, maar van die waterplanten is niets meer over en het water lijkt weer een prutje. Nou heeft buurman Alle bij zn motorgroep ook een koiliefhebber die eventueel wel belang bij onze geweldige koikarper heeft. Hij mag hem gratis en voor niks hebben, maar op één voorwaarde: zelf vangen. Gisteren kwam de koiman mèt net en een grote emmer. Alle en Wim stonden erbij ter ondersteuning. Er werd lokvoer gestrooid, maar de koi trapte er niet in. Toen het bij de eerste slag mis was verdween hij in de diepte en liet zich niet weer zien. Vanmorgen waren de twee vissers er weer. De motormuis had hem bijna. Ik zag hem nog net over de rand van het net glippen. Jammer dan. Toen we terug kwamen uit de kerk stonden de netten nog net zo te wachten in de vijver. Er moet nu een andere tactiek bedacht worden. Ik denk dat je op warmer weer moet wachten. Dan zitten de vissen s morgens allemaal bovenin en happen in het voer dat het een lieve lust is. En vadertje koi hoeft alleen zn brede bek maar open te doen en schuift zo ineens zn ontbijtje naar binnen.
Het is weer Agnes-weekend. Ons logeermeisje is opnieuw helemaal in de ban van Tessa en Queeny en alles wat er hier zo te beleven valt. Ze maakt foto's van de katten en Tessa in alle standen. We hebben Robin vanmorgen al zien voetballen. DZOH tegen Klazienaveen. Het werd 1-1. Robin heeft zich als voetballer aardig ontwikkeld. Wat een snelheid net Gerhard vroeger wanneer die er eens flink de sokken in had. Ik moet zeggen dat Gerhard als grensrechter èn leider ook zijn jongens goed opjutte en prees. Robin kreeg vlak voor het eindsignaal nog net een bal op z'n neus, maar met een koude natte spons van de verzorger was de eerste pijn weer over. Agnes is zelf ook sportief en had al snel door hoe de spelregels in elkaar zitten bij voetbal. Even later zitten we bij Judith aan de koffie. Na het douchen heeft Robin nog steeds een kleur als een Bellefleur na deze voetbalwedstrijd. Vanmiddag zijn we samen even naar mijn favourite shop geweest je weet wel Het Goed. Altijd goed voor iets en dit keer ook voor een kop thee met iets er bij. Even later bij Omvlee, ons tuincentrum, was de molen open en de wieken draaiden. Ja.. ik wil dat wel even zien, vond Agnes. De molenaar legde uit hoe het werkte om van graan meel te malen. De 7e en 8e mei is er een Molenweekend en zijn veel molens in Nederland te bezichtigen. Nu zitten we even bij te komen. Agnes voor een tekenfilmpje en ik dus hier. Tot gauw.
Gijs was zoals dat vroeger heette "in de kost" bij tante Heintje en ome Koos in de Steeg, waar hij jachtopziener was. "D'r zat bij Gijs geen vrouwenvlees aan", volgens Heintje. Toen Mies echter op het toneel verscheen, bleek dat toch mee te vallen. Ik heb het altijd een bijzonder aardige man gevonden die enthousiast vertellen kon over zijn dieren in het wild. Ik heb het helemaal in het begin al eens vermeld, maar hier past zijn vertelsel toch bij. Mama was al ziek toen we toch nog bij Gijs en Femmy op bezoek gingen: mama, Diny en ik. Tante Mies was toen al- veel te jong- overleden. Ome Gijs was jachtopziener op de Veluwe. Hij woonde met tante Mies aan de rand van de Onzalige bossen. Hij had zelf wat kippen die gewoon om het huis liepen en 's nachts in een boom gingen slapen. Op een nacht werd hij wakker van het angstig gekrakeel van zijn kippetjes. Hij in z'n pyama naar buiten en ziet nog net Reintje de vos met een kippetje in de bek weglopen. Hij klapte in zijn handen... en Reintje liet van schrik z'n kippetje vallen. Ome Gijs nam z'n kip mee naar binnen en gaf hem wat water met een asperientje daarin opgelost. Een paar dagen later was de kip weer helemaal de oude. "Och", zei Ome Gijs, "Eigenlijk gun ik Reintje best af en toe een kippetje. Die heeft ook recht van leven". Toch timmerde hij toen een hokje voor z'n kippen. Ja vertellen over "zijn" dieren ... dat kon hij. Reintje is bij ons nog niet geweest. We moeten af en toe zelf de hanen uitdunnen door ze in de grote hondenbench te lokken.
t Vogeltje zingt op blijde toon . Moeder zingt er wat af. Altijd heeft ze van zingen gehouden. De mensen om haar heen in de dagopvang kijken wat verstoord. We nemen haar mee naar haar kamer. Ze weet veel dingen niet meer, maar de namen van kinderen en kleinkinderen zitten er nog aardig in, de een beter dan de ander. Dat heeft niets te maken met wie ze veel ziet, maar meer met de leeftijd. Binnenkort is ze weer jarig, 97 zal ze worden. Dat weet ze niet meer, maar wel dat ze op 23 april 1913 geboren is. Ze is altijd blij als je komt maar we krijgen wel 5 keer mee: Old wodden wil iederene wel maor old wean is nog een hele kunst. We hebben heerlijk gegeten bij Ben en Nies en s avonds gaan we samen naar Huub Stapel in de Spiegel in Zwolle. Het werd een avond in het teken van Mannen komen van Mars, en vrouwen van Venus. Het is onvoorstelbaar dat één man met een miniem decor van een half vrouwen- en een half mannenlichaam een avondvullend programma in elkaar kan draaien dat klinkt als een klok. Zo herkenbaar. Wie weet zijn er veel mannenen vrouwenwakker geschud. Ach na 45 jaar zijn wij er wel achter wat je beter wel en niet kunt zeggen in een relatie, maar dat hebben we ook moeten leren. We hebben wat afgelachen. De sex, een niet onbelangrijk onderdeel in een relatie, werd tot het laatste bewaard. Wil je het weten een man vergeleek hij met een dolfijn die je af en toe een visje moest voeren .o en de opwarmtijd was wel wat sneller dan de oven waarmee hij de vrouw vergeleek. Er waren leuke tips bij om je relatie spannend te houden beetje afwisseling .ha! Wil je zelf wat tips ? Er zijn vast nog hier en daar wat plaatsen te bemachtigen. Je krijgt gegarandeerd waar voor je geld.
Tijdens onze eerste gezamenlijke vakantie in Auvergne.
Altijd fijn om je oude vrienden te ontmoeten. Dick en Anda kwamen bij ons aan vandaag. Ze hadden hun tante Dien in Schoonebeek opgezocht en kwamen daarna bij ons. Hun vakantie naar Egypte was onverwacht afgebroken. Schoonzus Gerda die met Johan Lettink die op 't oldershuus in Linde woonde, was toch nog onverwacht overleden. Een paar uur voor Dick en Anda vanuit Cairo met de trein naar Assoean zouden vertrekken, belde broer Johan op met dit verdrietige nieuws, zodat ze net voor de 14 uur durende treinreis zou beginnen naar het vliegveld gebracht werden om naar huis te vliegen. Anders waren ze morgen pas terug gekomen. Nu hadden ze tijd over om onverwachte dingen te doen. Dick ken ik al sinds we op De Boomgaard gingen wonen in 1950. Hij is 2 dagen jonger dan ik. Als buurkinderen trokken we best veel met elkaar op. We hebben zelfs wel eens een robbertje gevochten. Ik deed gemeen want ik had in het vuur van het gevecht geknepen. Hij weet het nog. Later ging ik met vriendin Joke als kookster mee wanneer Dick en vriend Wim Enzerink met de jongensclub van Hengelo Gld gingen kamperen. Nadat Dick met Anda was getrouwd stond Anda op een keer onverwacht in Hengelo bij me op de stoep. Dick werkte nu ook in Hengelo net als Wim en ze woonden nog geen 100 m. bij ons vandaan. Hun Ernst werd twee dagen vóór Mark geboren. En zo is het gekomen... het begin van een levenslange vriendschap. Net vanmiddag moest ik voor na-controle naar de chirurg. Anda ging gezellig mee. Dokter van de Berg feliciteerde mij met het snelle herstel en de goede uitslag van het onderzoek. De verwijderde galblaas was opgestuurd en goed bevonden. Over een maandje gaan Dick en Anda al weer naar hun huis in Les Issambres. Komen jullie nog?, was de vraag. Nou dat hoef je Wim geen twee keer te vragen. We gaan dus maar gauw eens kijken of er een geschikte vlucht naar Nice te vinden is ergens begin juni.
Dat was nog eens een goed idee. Neef Joop moest in de buurt zijn voor onderhoud aan zn auto en kwam even buurten. En . hij had een cd bij zich met alle verzamelde fotos en brieven uit de familie Eggink, keurig soort bij soort. Dank zij de interesse voor fotografie van opa en tante Hanna is er heel wat bewaard gebleven. Veel er van hebben jullie al kunnen zien en lezen, maar er is toch nog heel wat bij die ik nog nooit gezien heb, laat staan dat ik weet wie er allemaal opstaan. Er kwamen al keuvelend heel wat verhalen boven water. Joop die samen met een bevriende piloot tijdens een proefvlucht een noodlanding moest maken. Ze hebben geluk gehad dat er in de buurt van Halle een stuk gras was waar ze konden landen. Alleen waren er wel wat sloten die als hindernis in de weg zaten. Een meisje dat langs fietste zag het gebeuren en riep een boer die er vlakbij woonde. Joop was er intussen al uit gekropen en samen sjorden ze de bewusteloze piloot er uit en belden ze 112. Ze zijn er als door een wonder goed van af gekomen. Sinds die tijd kijkt hij met vluchten steeds uit naar een geschikt terrein voor een eventuele noodlanding. De onderduikers in oorlogstijd kwamen ook ter sprake. In de Wildenborch en Barchem zijn er heel wat verstopt. Maar niet alleen Joden. Voor de oorlog zag opa op de weg van Ruurlo naar Vorden een jongeman lopen.Toen opa hem vroeg waar hij moest zijn bleek het een Oostenrijker te zijn die niet in het leger van Hitler wilde en hem was gesmeerd. Hij vroeg of hij misschien ergens aan het werk kon. Zo heeft deze Julius Topfer een paar jaar op de Boschkamp gewoond en gewerkt. Ergens in de oorlog ging hij weer naar huis terug en jarenlang is er nog een briefwisseling geweest. Joop heeft nog een poging gedaan om hem in Wenen op te sporen, maar... Topfer is daar net zoiets als Jansen bij ons. Joop maakte nog een foto van Wim en mij, want als Reini en Tea in mei in opas voetsporen naar Amerika gaat willen ze zoveel mogelijk familie op foto meenemen voor de American cousins.
Het viel tegen gisteren, wat een natte Paaszondag, maar vandaag schijnt de zon en gaat het er op lijken: Lente. De staartmeesjes zijn druk aan het nestelen, ze halen spinrag uit de onderkant van het rieten dak en uit de Taxus baccata die voor ons huis staat. Toen we hier net woonden nam de conifeer die op die plek stond zoveel licht uit huis weg dat we die verwisseld hebben voor een Taxus baccata. Die hadden we aan de Kuifmees ook en die werd gewoon heel hoog èn smal. Dat leek me wel wat op deze plek. Maar ja . niet goed opgelet denk ik . Deze taxus groeit in de breedte en een paar keer per jaar moet je er met de snoeischaar langs. Het wordt er niet mooier van, vind ik. Met kerst willen we er nog wel eens buitenkerstverlichting in hangen, maar dat is ook het enige voordeel. Het bleek dat we aan de Kuifmees de Taxus baccata Fastigiata hadden, de hoge smalle variant. Ik ben niet de enige die zich verkijkt op een soort. Een jaar of zes terug hebben we de oude lelijke coniferen aan weerskanten van het hek laten vervangen door een paar rijen zwarte hulst. Dat werd mooi. Het waren mooie dichte bossen hulst. Een jaar later wilde ik de ene rij wel wat langer hebben en vroeg onze hofleverancier Bernd Schulte om dezelfde hulst er bij te planten. Dat gebeurde, maar ik vond ze er meteen al wel wat anders uitzien. De eerst aangeplante hulst had geen bessen, maar wel veel blad. Ik heb de varieteit nog even opgezocht. Het is de Ilex Meserveae "Blue Prince". Maar deze kregen wel bessen en waren veel kaler, veel minder vertakkingen, maar ze beweerden toen dat het echt dezelfde soort is. Ik heb nu een jaar of vijf afgewacht, maar zie weinig verandering. We zullen onze vriend Bernd er nog maar eens bijhalen.
Volgens Kwekerij De Horst die ik op internet geraadpleegd heb is de laatste de Ilex Meserveae "Blue Princess". - 2 essen verschil.
Volgens Kwekerij De Horst die ik op internet geraadpleegd heb is dit de tweede soort Ilex Meserveae "Blue Princess". - 2 essen verschil dus...links en rechts ernaast de mooie volle Ilex Meserveae "Blue Prince". Op de plek waar je dat stuk beton met dat rode geval ziet staan komt de pomp en electriciteitskast van de persriolering.
Ben, Wim en Piet Schuyn hebben zich weer omgekleed en hebben nu tijd voor ontspanning.
Ze hebben elkaar weer gevonden. Piet, Wim en Ben. Voor de derde keer staan ze gebroederlijk naast elkaar bij de uitvoering van de Crucifixion van Stainer, dit keer in de Grote Kerk in Emmen. In één scratchdag werd dit stuk over het lijden van Christus ingeoefend en meteen s avonds uitgevoerd. Willy en Niesje waren de hele dag bij mij. Er werd heel wat bij gekletst. De pilaf naar het recept van Marry ging er goed in en samen gingen we op pad om te zingen en te luisteren. En wat klonk het mooi in deze gerestaureerde oude kerk. Nog nooit heb ik het zó mooi gehoord. Daniel Rouwkema had zijn speciale projectkoor, dat bestond uit de mannen van Valerius aangevuld met 45 vrouwen en een aantal mannen, goed in de hand. Een prachtige tenor, Falco van Loon en de bas, Daniël Herman Mostert, vervulden de solos op een indrukwekkende manier. Ben en Niesje hebben vandaag nog hele plannen, ze gaan naar Catharina en Ariën in Utrecht, maar van haast om weg te komen was gisteravond geen sprake. Er werd nog lang nagepraat in huize Schoolpad. Vandaag doen Wim en ik maar lekker rustig aan. We gaan straks nog even naar Rick, want gisteren ben ik vergeten zijn nieuwe bellenwekker mee te geven. Rick meldt steeds dat hij s morgens zo moeilijk wakker wordt. Hij heeft wel drie wekkers staan, maar hij hoort ze niet . zegt hij. Deze knalpaarse mechanische bellenwekker maakt een hels kabaal. Als hij daar niet van wakker wordt geef ik het op. Dus Rick . Zet de koffiepot maar vast aan!
Meer dan zes jaar geleden begon de ellende met mijn benen. Wanneer ik een tijdje gezeten had kon ik niet zonder een stram en pijnlijk gevoel in mijn benen opstaan. En liep ik mezelf weer een beetje los dan gebeurde het nog vaak dat het niet lekker ging. Van alles heb ik al geprobeerd, Via de huisarts naar de fysiotherapeut. Het werd massage en fietstraining. Bekaf was ik. De chiropracter was het volgende verhaal. Die hielp me van verschillende mankementen af, maar niet van die beenklachten. Het is nu ruim een week geleden dat mijn galblaas verwijderd is. En ik voel me werkelijk als herboren. Na de eerste paar wat vervelende dagen kwam er een rust over me. En ineens besefte ik wat ik miste. Ik voel geen stramme pijnlijke benen meer wanneer ik een poosje op een stoel gezeten had. Ik kon het bijna niet geloven en probeerde het steeds uit. Zelfs na een half uur op een stoel kan ik zonder pijn opstaan. Volgende week ga ik voor controle naar de chirurg, dr Van de Berg. Ik ben benieuwd of dit soort gevallen meer bekend is. Nee het is ook geen 1 april meer. Ik geniet er maar van, het kan me ook niet schelen waarom het ineens weg is. Ik moet wel ineens denken aan wat Mark vertelde. Eén van zijn monteurs vroeg hem een bedrijf in Emmen te bellen die wat informatie wilde over een afvalpers. Hij werkt n.l. voor een bedrijf dat afvalpersen verkoopt, verhuurt, reviseert. Hij kreeg een nummer door van dit bedrijf dat de naam Lirpanee draagt. Mark toetst het nummer in maar dat is in gesprek. Hij had nog nooit van dit bedrijf gehoord en ging toen eerst maar eens op zoek naar de naam achter dit doorgekregen nummer. Dat bleek wel slim want hij ontdekte dat hij anders Club Jasmine aan de lijn had gekregen. Draai de naam Lirpanee maar eens om. Hij heeft nu een jaar de tijd om te bedenken hoe hij hem terug zal pakken.
Fysiotherapie en andere medische zorg uit het pakket! .. Vanaf de keukentafel waar hij de krant zit te lezen roept Wim alle ellende, die over ons heen kan komen wanneer er een nieuw kabinet gevormd is, naar mij toe. De hypotheekrente aftrek is ook zon punt. Je zult net een betaalbaar huis gekocht hebben, de hypotheekrenteaftrek meegerekend . Dan dit weer. Je zult zien dat heel Nederland op zn kop staat. Het minimumloon 10% naar beneden. Ie-j zult zeen dat Jan Pilo t weer mot lien!. En vief euro a-j naor de dokter wilt!! Scholen, Zorg, Waterschappen, Provincie alles kan worden aangepakt. Het was een hele lijst van ellende waar ze straks om gaan vechten of het wel of niet of misschien toch half doorgaat. Je zult zien dat dit de mensen wel wakker schudt en misschien gaan er hierdoor straks meer naar de stembus. Onze krant, het Dagblad van het Noorden, heeft sinds gisteren ook het tabloidformaat. De meningen zijn verdeeld, maar ik vind het prima. Zo hou ik s morgens tenminste een stukje keukentafel over. We gaan zo maar eens even boodschappen doen. En . ik weet het zeker de karren zullen nu voor Pasen nog voller zijn dan anders.
De Achterhoekse spreukenkalender meldt het volgende:
Leer van gistern, dreum van monn, maor laef vandage. ( Carpe Diem!)
Er worden foto's gemaakt van de plek waar de kabel zou moeten worden ingegraven...
De meneer uit Eelderwoude is er weer. De Tennet die de hoogspanningskabel over onze grond wil ingraven komt nog eens langs want de plannen zijn gewijzigd. De kabel gaat nu niet met een knik achter door de wei richting Bargerweg, maar zou nu dwars over ons stuk tuin bij de wei gaan lopen en precies bij het prieel het land van de buurman op. Het eerste stuk zal straks geboord worden maar zoals nu de tekening aan wijst gaan er een paar bomen aan en het prieel zal de graverij niet overleven. De bedoeling is dat alles weer in de oude staat zal worden gebracht. Ik zie het al gebeuren met een 30 jaar oude treurberk, es en gewone witte berk. En de rest. Zijn we straks onze schaduwplekken bij de wei kwijt waar we zo graag zitten in de zomer. En staan er nieuwe pieterige boompjes en je kent het hè? Boompje groot . plantertje dood. Nee we tekenen er nog even niet voor. Onze Tennet man geeft ons groot gelijk en denkt dat ze misschien het hele stuk toch gaan boren. Dan komt het hele gedoetje van gekoelde kabels op minstens 5 meter diep te liggen. Er worden een paar fotos gemaakt om de situatie hier te kunnen laten zien en wij wachten af .
Het is hier deze week allemaal muziek wat de klok slaat. Maandagavond kwam Wim thuis met een stapeltjes cds van zn Shantykoor, vers van de pers. De Eemslander Shantys laten opnieuw van zich horen. Bij twee liederen zingt Wim een solopartij. Ik vind Australia het allermooiste. Hij moet nu zien dat hij er een stel van verkoopt. Dus .. kom je hem tegen met cds onder de arm. Duik niet weg, maar laat je strikken en koop zon cd van dit enthousiaste koor. Voor 10 kun je er lang van genieten . als je van Shantymuziek houdt natuurlijk. Zelf vind ik het leuk om er in de auto naar te luisteren. Daar word ik nou echt vrolijk van. Vanavond is Wim naar Valerius, het Chr. Mannenkoor in Emmen. Hun nieuwste cd is ook net opgenomen en ik ben er erg benieuwd naar. Houd je dus meer van klassiek, gospel of hymnen dan zou ik je deze aanraden. Maar beide mag ook. Ha! Dan is Valerius nu in de ban van de Crucifixion die zaterdag 3 april, de dag vóór Pasen, overdag ingestudeerd wordt en s avonds uitgevoerd. Ben en Niesje met hun vrienden Piet en Willy Schuin zullen nu voor de derde keer meedoen. Dat wordt vroeg opstaan voor ze. Henry en Tonny zullen dan ook net in Hattem zijn om ongeveer een maand te blijven. Die zullen eerst wel bij moeten komen maar we zullen ze snel genoeg zien. Al met al een weekje waar muziek in zit.
Het staat allemaal op één Achterhoekse en Liemerse Spreukenkalender, maar het Achterhoeks en Liemers is zó verschillend van klank. Geert Roelofs heeft er een aantal leuke conversaties en verhaaltjes op staan in het Liemers. Het lijkt wel wat op de streektaal die de familie in de Steeg ook sprak. Ik kan het niet laten om ze in het Achterhoeks, mijn Vordens dan, om te zetten.
Computerles
We beginnen heel eenvoudig met het aanzetten van de computer.
Op waffen knöpken mok dan drukkn? Jao wat power is wet ik wel. Mien vrouwe zeg altied dak nog völs te völle power hebbe.
Op het scherm verschijnen nu allerlei icoontjes. Wij gebruiken alleen Word. Klik maar op de W.
Das mooi ezeg, maor waor mot ik dan met klikkn? Met de moes?
U ziet een leeg scherm. Links bovenaan ziet u het woord file en daaronder een blanco pagina.
Ik zee file staon. Staoj op de computer ok al in de ri-je, net as in t verkeer?
Nee, file is Engels voor bestand; daar kom ik nog op terug. Klik maar op de lege bladzij.
Waorumme steet alles in t Engels. Kan dat neet gewoon in t Nederlands. Daor hek al meuite zat met.
Computers worden over de hele wereld gebruikt, Engels is de voertaal. Typ maar iets.
Ik herkenne iets van miene trekker: shift, break en start, maor tab schrieve wiej met een p.
U hebt getypt: Ik heb een computerles gewonnen. Waar ben ik aan begonnen?
Van mien dochter hek die les ekregen. Dee woont in Amerika. Kon k heur es mailn.
Dan moet u ook leren iets op te slaan. Dit zinnetje kunt u opslaan. Klik onder file maar op save as.
Waor steet dat? Onder file zeg ie? Waorumme neet op save? Das toch veilig?
Jawel maar u moet het straks ook terug kunnen vinden. Daarom moet het een naam hebben.
En hoe kank dan noe mailn? Daor zal toch ok wel een toets veur weane. Wat zeg ie? Is dit pas de eersye les? Ik zal mien dochter eers wel s belln. Dan zeg ik: Ik belle wel as dr niejs is.
Hoe geet t er met? Oo ik magge neet klagen, hoorde ik vroeger vaak als de opas en opoes elkaar begroetten op een verjaardag op de Boomgaard. Nee klagen deden ze niet echt. Ze waren blij met de afleiding die zon dagje op De Boomgaard met zich mee bracht. Mama zwaaide de scepter en verwende de oudjes en die genoten: Opa en opoe Bijenhof, opa uut Barchem, opoe uut Mossel, opoe Kornegoor en opoe Bruins. En klagen mag ik ook niet. Als je eens in een ziekenhuis om je heen hebt gekeken, zeker niet. Naast mij lag een oud vrouwtje, dacht ik. Ze bleek maar 2 jaar ouder dan Wim. Na 3 herseninfarcten, suikerpatiënt en bijna blind, lag ze hier nu omdat haar suiker zo hoog was dat het niet eens meer meetbaar was. Ze ging iedere dag wel door een scan, maar ik heb haar niet horen klagen. s Morgens om 8 uur belde haar man steevast en dan begon ze met al haar aanwijzingen voor de dag. Vanuit haar bed hield ze de touwtjes van de hele gang van zaken thuis goed in handen. Ze vertelde waar alles lag, hoe hij zn eten moest klaarmaken, wat ze mee moesten brengen. Ze hadden zelf geen kinderen, alleen een pleegdochter met een lichte beperking waar ze zich over ontfermd hadden toen die al 15 was. Deze vrouw werkt nu ook bij het Werkvoorzieningschap de Emco en is heel blij met deze vader en moeder. Ze had letterlijk gezegd:Moeder, als ik jullie niet had gehad, zou ik nu een man op de bank hebben zitten met een fles bier in de hand die zit te zappen voor de tv en er zouden 7 paar klompjes voor de deur staan. Nee dit meisje is nooit getrouwd en heel tevreden met haar leven op haar 44e. Toen deze buurvrouw voor twee nachten hoorde waar wij woonden kreeg ik ook het advies mee:Daor moj nooit weggaon, kiek uut zon plekkien kriej nooit weer.Ze vertelde me zelfs dat Rick veel meer hulp zou kunnen krijgen dan wat hij nu heeft. Alleen toen ik zei dat Rick dat niet wilde, was ze even sprakeloos. Zo ziek mn buurvrouw, maar wat een uitstraling. Nee ik magge neet klagen.
Hier wonen we al op de Boomgaard. ± 1951. Bijna elke zondagmiddag kwam de familie wel op bezoek en ik hoor tante Mien nog vragen:Hoe is't met mien moder of...hoe's 't met mien vader, net of het alleen haar moeder en vader waren. Boven van l. naar r. opa en opoe Bijenhof, tante Mien, mama, pa en tante Riek Op de voorgrond Diny, Jaapje, Hennie, ik, Gerke met voor zich Janneke en Carin, Johan Harwig, ome Jan uut Mossel (oom van pa) en ome Jaap. Dit moet weer een van de beroemde foto's zijn van ome Sjoerd met z'n zwarte boxje.
Gistermorgen zat ik op mn gemakje op de bank naar de Hour of Power in de Crystal Church op RTL5 te kijken en ik moest heel even aan onze tante Hermien denken die daar ook gegarandeerd elke zondagmorgen tussen 9 en 10 naar keek. Toen oom Sjoerd en tante Hermien ouder werden is er iets gebeurd waardoor ze het niet meer in de NH Kerk konden vinden en ze ontdekte de enthousiaste boodschap die gebracht werd door de Glazen Kerk zoals die bij ons ook wel genoemd wordt. De oprichter, ds Robert H. Schuller, is nog steeds aanwezig en nu wordt de boodschap van Jezus Christus op een toegankelijke manier telkens door een andere grote spreker verricht. Vanmorgen was het John Maxwell. Hij vertelde met verve over het falen van ieder, maar dat je dat ook verder kan brengen in je leven. Diny vertelde laatst dat Jaap en Mirjam op hun reis door de USA ook zon kerkdienst hebben meegemaakt en daar een bijzondere herinnering aan hebben. Ach heel even was ik weer terug in de Youth for Christ tijd in de molen in Giethoorn, in Winterswijk en ook in Vorden waar we met een groep actief waren. Wim moest er later niet veel van hebben, niet omdat hij het niet eens was met wàt er gezegd werd, maar meer om de manier waaròp. Wim was naar het Scheperziekenhuis om te helpen met het bedden rijden voor de oecumenische kerkdienst die er iedere zondag gehouden wordt en die op de ziekenomroep uitgezonden wordt. Nee.... ik nog niet, ik kan nog geen strakke kleren aan en zit lekker in wijde outfit mezelf een paar dagen vrijaf te geven van alles wat ik nog even niet zie zitten. We gaan zo samen de opgenomen serie van Dalziel en Pascoe kijken. Straks komt Rick deze kant nog op en vanavond zullen Mark, Jennifer en Eva Queeny wel komen ophalen op de terugweg van hun weekenduitje naar hun vrienden Jan en Petra op Vlieland.
Wanneer je www.petravoots.nl klikt krijg je de website van beeldend kunstenaar Petra Voots die met man Jan en hun drie kinderen al een jaar of vijf op Vlieland wonen en werken. Mark en Jan zijn oude studie vrienden toen ze niet alleen de flat, maar ook al hun lief en leed met elkaar deelden.
Eén van de kaarten die ik kreeg. Deze 3D kaart is van Sientje, Anne en Mees. Ze waren hier vorig jaar toen we de fleslammeren hadden. Mees was er niet bij weg te slaan.
De oudere dame naast me op de kamer hield me aardig bezig, de verpleegsters net zo. Hoevéél ik er aan mn bed gehad heb weet ik niet eens meer. Het zijn er minstens 18 geweest. Er zijn er wat voor het verzorgen en rondbrengen van het eten. Er is een ploegje die de mensen begeleidt bij het wassen. Dan staan er ineens twee zustertjes naast je bed:"Wij zijn van de pijnbestrijding, wat kunnen wij voor u betekenen?" Ook voor het meten van allerlei functies komt er weer iemand langs: bloeddruk, koorts en het zuurstofgehalte in het bloed. Maar er is er telkens één die de leiding heeft en de echte verpleegkundige handelingen mag verrichten.. . En dan werken ze natuurlijk ook nog in ploegen. En allemaal stellen ze zich netjes voor en geven ze je een hand. Allemaal Lindas en Hillies, een Geesje enz. Het was goed om die tweede nacht nog te blijven, want nu voel ik me een stuk beter Ik hoop maar dat ik door de misselijkheid een paar kilo lichter ben geworden dat is dan een voordeel, maar de zin in eten komt alweer terug. Ha!! Behalve Wim verschenen ook Gerhard, Mark en Robin zelfs in de ziekenboeg. Rick houdt zich aan zn vaste weekendbezoek. Ook goed. Iedereen hartelijk dank voor jullie reacties en kaarten. Altijd fijn als je weet dat anderen met je meeleven.
Er is altijd iemand blij als je thuiskomt geldt nu ook zeker voor mij. Ik werd enthousiast begroet door Tessa en Queeny. Queeny blijft nu het hele weekend omdat zn baasjes naar Vleland voor een weekendbezoekje zijn afgereisd. Je weet dat het echt is,maar de afgelopen dagen voelde het net een film waarin je zelf de hoofdrol speelt. Susan die mijn laatste uurtjes thuis kwam opvrolijken, daarna de opname in het ziekenhuis en het klaarmaken voor de operatie. Het moment dat ik die recoveryroom inkwam voordat ik geopereerd zou worden was wel een bijzondere ervaring. Heel wat mensen lagen bij te komen. Een paar waren net als ik in afwachting van hun beurt en een hele zooi assistenten met blauwe mutsjes en groene schorten liep er door elkaar heen te kwebbelen of er niets bijzonders aan de hand was. Dan lig je daar helemaal onttakeld, zonder versierselen en nog erge r zonder gebit. Maar geen hond die daarop let. Tot de beide jonge hulp anesthesisten bij me kwamen en nog even het intuberen bespraken wat de vorige keer bij mij moeilijkheden veroorzaakte. Ze zouden extra op me letten. Zo sliep ik rustig in. Ik was niet echt voorbereid op de pijn die ik zou kunnen hebben na die tijd. Het duurde me veel te lang voor de morfine werkte. Dat schijnt voor iedereen weer anders te zijn. Verder niets dan lof voor deze geweldige verzorging hier in het Scheperziekenhuis.
Ben net terug uit het ziekenhuis. De galblaas is met succes verwijdert dmv een kijkoperatie een grotere operatie was gelukkig niet nodig. We hopen morgen te horen wanneer ze weer naar huis mag, ik denk aan zaterdagmorgen maar eerder mag ook natuurlijk. Ze ligt nu nog wat lekker te doezelen met een morfineknop onder hand bereik wat de pijn is natuurlijk nog lang niet weg. Ik wil graag idereen alvast bedanken voor de fijne warme belangstelling vóór en ook nu al na de operatie aan Hetty (ons) betoond. Hopenlijk is het volgende stukje dat op de site komt weer van haar hand. Iedereen een goed weekend gewenst en nogmaals bedankt.
Hier moet Wim maken dat hij weg komt... de boom gaat vallen.
Woensdagavond Als het weer ineens zo mooi wordt krijg ìk niet alleen de opruimwoede, maar Wim wil ook ineens de tuin in snoeien en bomen neerhalen. Er ligt al heel wat veel takken en een dunne boom, wanneer Mark een handje komt helpen. Een aardige berk die dood is gegaan is nu aan de beurt om het veld te ruimen. De ladder wordt erbij gehaald, een touw boven in de boom vastgemaakt en Wim zet zich alvast schrap terwijl Mark een wigvormig stuk uit de boom zaagt. Even een ruk aan het touw en dan . moet Wim zich snel uit de voeten maken. Een mooi gezicht vader en zoon samen aan het werk. En vanmiddag? Inderdaad even wat boodschappen zodat Wim daar niet aan hoeft te denken en daarna pakken we een terrasje in de zon bij De Kamer in het centrum van Emmen. Wanneer je daar een cappuccino bestelt krijg je niet alleen een heerlijke cappuccino met een koekje, maar ook een klein chocoladekuipje met slagroom en een glaasje water. Wim bestelde een warme chocolademelk. Hij keek vreemd op toen hij warme geschuimde melk kreeg met een soort chocoladelolly erbij. Die moest je in de melk doen en roeren tot alles opgelost was. Hij vond het heerlijk. En vanavond besluiten we de dag door samen naar de detective Inspector George Gentky te kijken. Nou dat was het dan voor nu. Tot over een paar dagen!
Als ik vanmorgen de vissen ga voeren volgt Loedertje me op de voet en kijkt mee naar de jacht op het voer. De vissen zijn weer boven water. In de winter zie je ze niet. Dan zitten ze diep onderin de vijver en na zon winter was ik wel benieuwd of ze het allemaal overleefd hebben. Bij Alle en Anja ware alle kois dood. Die hadden geen gat in het ijs, want de vijver is bedekt met betongaas, vanwege de kinderen. Wim heeft de hele winter de vijverpomp aan gelaten en zo bleef er steeds een open plek in het ijs. Onze ene grote ghostkoi hoeft alleen maar zn bek open te doen en schuift ermee over het water en heeft meteen de bek vol. Ik probeer de goudvissen en windes nog te tellen, maar er is geen beginnen aan. Er zijn er minstens 200. De grote visser mag van mij er iedere dag wel eentje komen halen, want het jongt hier vanzelf weer aan. Hoewel hij heeft concurrentie. Loeder komt net voorbij met een vis in de bek en duikt de struiken in om de buit op zn gemak op te peuzelen. Verder is het een dag van opruimen. Net of je op vakantie gaat. Morgen is het zover dan gaat de galblaas eruit. Gisteren zag ik op de tv bij zon kijkoperatie hoe ze een milt verwijderen. Ik ben niet zo van de operaties op tv, maar mijn nieuwsgierigheid won het. Ik werd er niet echt vrolijk van.Vanmiddag gaan we er maar even uit, een terrasje pakken en genieten van het mooie weer. Jullie zullen me een paar dagen moeten missen. Heel misschien neemt Wim het een dagje over.
t Vogeltje zingt op blijde toon
. Moeder zingt er wat af. Altijd heeft ze van zingen gehouden. De mensen om haar heen in de dagopvang kijken wat verstoord. We nemen haar mee naar haar kamer. Ze weet veel dingen niet meer, maar de namen van kinderen en kleinkinderen zitten er nog aardig in, de een beter dan de ander. Dat heeft niets te maken met wie ze veel ziet, maar meer met de leeftijd. Binnenkort is ze weer jarig, 97 zal ze worden. Dat weet ze niet meer, maar wel dat ze op 23 april 1913 geboren is. Ze is altijd blij als je komt maar we krijgen wel 5 keer mee: Old wodden wil iederene wel maor old wean is nog een hele kunst.
Hoe geet t er met? Oo ik magge neet klagen, hoorde ik vroeger vaak als de opas en opoes elkaar begroetten op een verjaardag op de Boomgaard. Nee klagen deden ze niet echt. Ze waren blij met de afleiding die zon dagje op De Boomgaard met zich mee bracht. Mama zwaaide de scepter en verwende de oudjes en die genoten: Opa en opoe Bijenhof, opa uut Barchem, opoe uut Mossel, opoe Kornegoor en opoe Bruins.
