p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
Soms waait er een vreemde walm door huisdeuren naar buiten, en legt dan wat angstiger wordende gevoelens en gedachten neer. Dan komt er een wat logge en patsigere man uit het duister. En stoned en waggelend vervolgd hij zijn route weer. Bij mij rijst dan de vraag, van eenzaamheid of verborgen zeer. Omdat Geloof, traditie en ouderen hun hart niet beide ontsluiten. Steeds blijft er dan schrijnen, de wonden van oud en nieuw zeer Tot er een te lang gehoorzame en van node bewuste geest, met harde confronterende conclusies komt, en geen gefluister. Die dan eerlijk en revolutionair met oplossingen komt, en niet alleen konklusies en schaamtevol gepraat in het duister. Die dan zegt; kom op, we leggen de wapens neer en treden, dapper en eerlijk met alle generatie's samen naar buiten. Maar die eerst aantrad tot verzet, heeft nu geen toekomst meer, en stelpt nu zijn bloedende wonden deels verscholen in het duister. Wie van de wijzen legt er nu nog zijn oplossingen bij ons neer.? Eerst waren het alleen maar de Messias woorden en zinnen, maar die waren voor een ieder te duister, daar de geest voor een oplossing gesloten ligt in een kluisje weet en heeft er nu iemand de oplossing en moed, om die te openen en dapper te ontsluiten?
Speelde vrolijke liedjes op mijn gitaar, daarbij enthousiesast aangemoedigd door een vrolijke jongerenschaar. Als ik niet schilder, snijdt of dicht, dan is voor mij meestal mijn gitaar, mijn vrolijke lichtje in de duisternis. Zag in een verscholen donker hoekje, een verlegen, schuw en angstig kind. Die bij mijn blik aan hem gericht, verdween als licht in de duisternis. Riep; kom met ons de liedjes zingen, zo van die vrolijke liedjes en dingen, en van diepe vreugde en blijdschap, straalde, zong maar ook huilde hij. We zongen weer samen een lied, waarvan iedereen nog steeds geniet. Met onze zang die zalvend rustte, in de nog zo voorzichtige Lentezon, waren het zonnetje zijn zachte stralen, die ons koortje zo innig tot een verbond. Het kinderkoortje een schoonheid, wat ieders zijn aanblik verblindde. In schoonheid overtrof het koortje, alle waarden en Aardse dingen. Adrie van Gansen
18-03-2009
In de lucht beziet mijn horizon afzoekend oog, het verschijnen van een kleurige regenboog. Zo onaantastbaar, in alle kleuren hemelhoog. Zoek dat rare engeltje Cupido met pijl en boog. Maar de regenboog houd onbeweeglijk zijn vorm en stand, afstekend tegen het hemellicht, vagevuur en verfoeide hel. 'O hoor ik daar broer Jan, al trekkend aan de Hemelbel? Ja Kerel, ik denk ook aan jou, in al die doorwaakte nachten. Hoog pralend over de muren van de stadse nog stille tuinen, pronkend met hun kruinen, vol met het al frisse groene lover. Al blijft er door hun al dichte nieuwe en groenen kruinen, weinig licht en zon meer over, voor de naast hun wonende mensen, en hun jonge spruiten. 18-03-2009 om 16:56
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
24-03-2009 om 00:00
geschreven door 
22-03-2009 om 00:00
geschreven door 
![](http://i41.tinypic.com/263kol3.gif" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a>
<BR></CENTER>
<h1 align="right" class="datum"> 21-03-2009 om 00:00
geschreven door <a href=)
Adrie van Gansen
20-03-2009 om 00:00
geschreven door 
