"In zijn bejegening van zondaars, armen, kinderen en zieken, openbaarde Jezus de eigenheid van Gods verhouding tegenover alle mensen.
Het gaat hier om mensen die niets anders hebben dan hun mens-zijn en die precies omwille daarvan, bemind worden door God.

Door zijn aandacht, hulp en liefdevolle zorg te doen uitgaan naar mensenaan de zelfkant van godsdienst en maatschappij, openbaart Jezus Gods verhouding tot de mens als puur-gratuite liefde (d.w.z. zo maar, gratis en voor niets, onverdiend!).

Zijn en doen

Om te begrijpen wat wij daar precies mee bedoelen, dienen wij ons even te realiseren hoe wij zelf ons doorgaans tot mensen verhouden.
Hoe mensen ons verschijnen, hoe wij mensen benaderen.
Het is evident dat wij mensen opdelen.
Er zijn diverse classificaties.
Arm en rijk,
ziek en gezond,
jong en oud,
zondig en fatsoenlijk,
zwart en blank,
conservatief en progressief,
intellectuelen en handarbeiders,
en noem maar op (Een goede oefening voor onszelf: hoe delen wij de mensen rondom op!?)

Gewoonlijk realiseren wij ons niet dat wij daardoor in feite mensen beoordelen en bejegenen, volgens normen die in zekere zin buiten hun eigenlijk mens-zijn liggen.
Normen die dan neerkomen op wat mensen 'hebben', op wat zij 'doen', op wat zij 'kunnen'."

Als commentaar op mijn verhaal over de moeder die verschil maakte tussen haar bloedeigen kinderen. Wij moeten er nog verder over praten!

Citaat uit A.R. Van de Walle, o.p. (een echte predikHEER), Verlost tot vrijheid, Cahiers voor levensverdieping, 1975nr. 19, p. 73 - 74. Dit boekje is nog altijd zeer lezenswaardig.

Waarom moeten wij onze hemel niet verdienen? Omdat wij hem 'krijgen', zo maar, puur gratuit.