Zoals hiernaast de denker van Rodin demonstreert, kom je via denken tot conclusies. Weet je levensvragen op te lossen, of, in het geval ze onoplosbaar zijn, toch minstens te doorzien en er in het vervolg rekening mee te houden.

Denken is een ons van nature uit gratis geschonken eigenschap. Maar niet iedereen gebruikt die! Men praat liever. Want als je praat hoéf je niet te denken. En teveel denken zou tot op zijn minst dubieuze ideeën kunnen leiden over religie, samenleving, en de onnoemelijke stommiteiten die je mensen ziet maken. De gazet lezen is dan makkelijker. Daar laat je het je gewoon inlepelen met je verstand op nul.

Denken confronteert je ook met jezelf! En niet iedereen wil met zichzelf geconfronteerd worden. Want dan zie je de naakte mens die in je schuilt. Ontdaan van alle franjes en oppervlakkigheden. En dat is voor velen echt niet mooi om aan te zien. Veel te veel te verbergen. Veel te veel te verzwijgen. Veel te veel zaken die best geen daglicht zien.

Maar we hébben nu eenmaal die eigenschap, en iets in ons verplicht ons er ook gebruik van te maken. En ai!!! Je met jezelf confronteren kan pijn doen! Maar gelukkig voor dat soort mensen: daar kunnen ze makkelijk onderuit!

Oef!

Hoe?

Door te praten! Over wat? Maakt niet uit. Het onzinnigste is al goed genoeg. Praten en blijven doorpraten. Zo hoef je niet te denken, niet in de spiegel van je persoonlijkheid te kijken, zié je al die stommiteiten niet en leef je, althans dàt soort mensen, op een zalig eilandje. Wordt je niet geconfronteerd met jezelf. Hoef je ook naar niemand te luisteren. Geef je anderen, als praten echt je hobby is, niet eens de kans wat tot jou te zeggen. Zo hoef je het ook niet te onthouden, dringt niets tot je door en wordt je kleine eilandje steeds mooier, maar ook steeds kleiner.

Dat heeft ook, zoals alles op aarde, zijn prijs: je intelligentie stompt af. Kan ook niet anders, want er komt niets bij van de anderen. De verbinding is gereduceerd tot eenrichtingsverkeer. En eenrichtingsverkeer in dat geval kan je hoofd alleen maar leegmaken. Nooit bijvullen!

Maar ja, dat soort mensen voelt zich misschien beter als ze leeg zijn…

Denken is slecht voor je humeur en je gezondheid… vinden ze dan. En ze hebben gelijk! Zéker als de confrontatie met zichzelf erg negatief uitvalt.

Maar als de oergeest die je binnen in je terugvindt je mooier lijkt dan het beeld dat je in de spiegel ziet, dan héb je geen angst voor de confrontatie. Dan blijf je maar denken, jezelf verder analyseren en proberen te verbeteren. Met als enig mogelijk resultaat: van jezelf een gelukkige mens maken. Ondanks je omgeving. Ondanks de maatschappij. Ondanks alle rare kwibussen die op dit aardse tranendal rondlopen. Want daar vind je dan telkens weer verklaringen voor. Die verklaringen heb je nodig om niet helemaal gek te worden door alles wat je om je heen ziet gebeuren onder het goedkeurend, maar luie oog van vadertje staat.

Ik heb een buurvrouw. 77 jaar oud. Nog heel flink te been. Komt graag een kop koffie drinken en een babbeltje doen. Puur eenrichtingsverkeer. Al haar klachten uitspuwen. En die klachten zijn steeds dezelfde: leeft samen met een raszuivere ezel van een vent, die haar hele leven ondermijnt. Een paar keer per week komt ze zo diezelfde klachten uitspuwen. Nooit iets nieuws. Altijd weer herhalingen van wat we al honderd keer hoorden. Een eindeloze lus. Een audioband zonder einde of begin.

Als je haar dan de raad geeft hem buiten te gooien (wat de enige mogelijkheid is), want hij is niet eens bij haar gedomicilieerd, dan luistert ze niet. Natuurlijk niet! Waarover zou ze anders morgen moeten komen klagen?

Eén enkele keer zou ze wel eens vragen aan mijn vrouw hoe het met hààr is, maar laat daar dan in één adem door haar eigen klachten op volgen, zodat antwoorden niet eens kan! Doet mijn vrouw dan ook geen enkele poging meer voor. Leuke belangstelling!!!

Wel, in dergelijke gevallen creëer ik ook eenrichtingsverkeer in mijn hoofd en gaat wat ze vertellen ook het ene oor in en het andere uit. Raad geven hoeft niet want luisteren doen ze toch niet. Gek dat die mensen niet beseffen dat ze zelf een gelijkaardige handelswijze uitlokken!

Maar gelukkig zijn niet alle mensen zo en bestaan er ook echt nog wel denkers. Mensen die eerst denken en dan praten. Ze komen in gezelschap misschien wat vervelender over. Vooral bij mensen die geleerd hebben dat goed luisteren naar onnozele praatjes geen zin heeft. De moeite niet waard om er hun hersenenergie aan te verspillen. Hoogstens doen alsof ze luisteren, en blij zijn met de entertainment. Dergelijke mensen hebben geleerd om hun afstemknop op ‘in en weer uit’ te zetten, en dan moet je al met iets heel interessants voor de pinnen komen om die frequentie te laten omslaan.

Maar soms lukt dat wel, en dan weet je soms door te dringen tot heel andere mensen dan de taterende middenmoot. Mensen dan die de wereld niet kent. Niet wilt kennen! Te diepzinnig. En ja, dan sluiten ze zich maar wat af, tot zich weer eens een gelegenheid presenteert en ze zich kunnen uitleven in een ‘zinnig’ gesprek… en dan soms onverwacht echte praatvaren blijken.

Willy.