Onderaan eerste deel van Migrantengesjoemel.

Heb een nieuwe laptop gekregen. Luistert naar de naam Chico. Kocht hem eigenlijk als desktop, om ergens ongezien in een hoekje te plaatsen, maar hij ontpopte zich als een heuse laptop: op mijn schoot! Of als dat niet kan, dan maar op mijn voeten. Thuis, buiten op een bankje, of waar ook, die ‘koddige kater’ van een hond wil meestal bij baasje of vrouwtje op schoot. Een echte laptophond dus! En ook een hondje met manen als een leeuw achter de oren!

Had de Vlaamse leeuw die nog maar!

Wat me er aan doet denken dat Chico eigenlijk de verpersoonlijking is van de tegenwoordige Vlaamse leeuw: de zwarte Vlaamse leeuw! De Vlaamse leeuw in rouw. Rouw om zijn verloren cultuur. Rouw vanwege de multicultuur die steeds meer naar een eenzijdige monocultuur van een vreemd volk neigt. Rouw omdat er geen echte Vlamingen meer zijn. Rouw om het uitzuigen van de Vlaamse belastingbetaler door zijn eigen leiders, ten voordele van vreemde culturen. Rouw om alles eigenlijk…

Alles wat met heel veel moeite nog omkeerbaar zou kunnen worden als Vlamingen de handen uit de mouwen zouden steken. Maar ach… de handen uit de mouwen steken is er nét teveel aan voor de tegenwoordige Vlaming. Meedrijven met de stroom is veel makkelijker. Ook al leidt die stroom naar een dodelijke waterval!

Ja… op dié manier bekeken lijkt Chico wel de mascotte van de rouwende Vlaamse leeuw!

Maar, hoe passief Chico er ook kan uit zien op schoot, zodra we op stap gaan ontwikkelt hij zich tot een onvermoeibare loopmachine.

En dan moet ik denken aan de profetische woorden van Cesar, de TV hondenfluisteraar:

- Je krijgt zelden de hond die je wenst! Je krijgt de hond die je nodig hebt!!!

En inderdaad, een hondje, als puppy in huis gekomen, past zich aan je persoonlijkheid aan en leert ervan. Net als een pc eigenlijk: stop er bullshit in en je krijgt er bullshit uit! Over mensen wil ik het hier niet hebben, want daar wordt van langsom meer bullshit in gestopt, met hetzelfde resultaat.

Toen mijn vrouw een Chihuahua wou, en dan nog een zwartje uitkoos, dacht ik bij mezelf:

- Shit! Een zwarte hond is niet bepaald mijn voorkeur! En zo’n handtas- of buggymormel dat geen vijf meter kan lopen dan nog wel! Wat kan ik dààr nou mee aanvangen?

Maar al gauw bleek het tegendeel! Vermoeien kan ik hem niet. Hij mij wél! En reken maar dat ie dat ook doét. En inderdaad: dàt had ik wel nodig om in beweging te blijven en niet vast te roesten aan mijn pc.

De reden dat ik… sorry, mijn vrouw… hem kocht lag eigenlijk op een heel ander vlak: een recent verlies waar ze niet overheen raakt. Een hondje kon daar misschien bij helpen. En inderdaad, het helpt ook wel gedeeltelijk.

Maar het voornaamste is, voor mij althans, het feit dat ik nu inderdaad de hond heb die ik nodig had: “The Flemish black lion”!
Spaans? “El león Flamenco negro”.
Frans? Eh… neen. Comprend pas.

Willy.

Deel 1 van de vertellingen van de rechter: Luxeleven voor vrouw van chirurg in Marokko

Onze rechter steekt van wal met een straf verhaal waaruit blijkt dat je als immigrant niet eens in ons land hoeft te wonen om jarenlang van een mooie uitkering te genieten. Dat heeft een Belgisch-Marokkaanse vrouw uit de streek van Mechelen bewezen. "De dame beweerde dat ze een alleenstaande moeder was. Ze liet zich met haar drie kinderen inschrijven in de gemeente waar haar broer woonde. Ze woonde met haar kroost ook in het huis van haar broer. De vrouw kon een werkloosheidsuitkering én kinderbijslag bemachtigen. Haar broer genoot een fiscaal voordeel omdat hij vier personen onderdak gaf."

"De grote leugen van de moeder kwam echter uit, toen ze in 2007 werd opgeroepen om te zetelen in een kiesbureau. Ze daagde niet op en de politie maakte er een zaak van. Een agent werd op pad gestuurd om de vrouw te zoeken. Uit zijn buurtonderzoek bleek dat de moeder en de kinderen al sinds 1998 permanent in Marokko woonden. Ze was er getrouwd met een chirurg en leidde een luxueus bestaan. Ze kwam nu en dan naar ons land om het geld van haar Belgische rekening te halen. De moeder kon meer dan tien jaar lang sjoemelen. Ze werd door niemand gecontroleerd. Ze werd uiteindelijk opgepakt en veroordeeld tot 18 maanden cel."

-o-o-o-o-o-o-o-

Noteer wél: de zaak ging eerder TOEVALLIG pas aan het rollen toen ze, al even toevallig, werd opgeroepen om te zetelen in een kiesbureau en niet opdaagde. Zoniet zouden we tot op heden nog verder betalen aan dit misbruik van onze belastingscentjes. Aan hoeveel ongecontroleerd misbruik betalen wij dan wél nog? Zouden een aantal ambtenaren, speciaal opgeleid én gemotiveerd om dit soort misbruiken op te sporen, ons niet veel minder kosten? Op voorwaarde… dat ze niet verwateren door de brainwashing van andere, minder bonafide staatsdiensten.

Willy.