Ja, ik beken het! Ik ben een blogbeest geworden! Ooit was ik een aartsvijand van internettoestanden. Zag wat ermee gebeurde. Zag hoe meisjes nu weer een nieuwe manier vonden om in leugenpraatjes te lopen. Zag hoe gewiekste Casanova’s er telkens weer hun slag wisten mee te slaan. Ja, zelfs pedofielen vonden er een nieuwe manier in om aan de bak te komen, en dan zwijgen we nog maar over de vele valstrikken onder het mom van ‘U bent de miljoenste bezoeker en hebt een reis gewonnen’!

Ach ja, we moeten er ons bij neerleggen: alle mooie uitvindingen, bedacht door intelligente mensen, worden vroeg of laat verpest door hersenloze schurken. Daar kunnen we nu eenmaal niet onderuit. We kunnen er alleen maar rekening leren mee houden. Het internet bracht de wereld weer een stukje dichter in je buurt en dat is handig. Helaas ook de criminaliteit. En dat is niét zo handig!

Maar als je het allemaal op de keper beschouwt: Rien n’a changé! Doelstellingen blijken niet veranderd. Enkel maar gemoderniseerd, én… en dat is niet onbelangrijk: gemakkelijker gemaakt. Jagers vinden sneller en met minder moeite hun prooi. Maar prooien moeten ook maar slimmer worden en leren van hun fouten. Leren wat betrouwbaar is en wat niet.

Maar goed, daarover wou ik het niet hebben! Wél over het bloggen, dat bewijst dat het internet ook voordelen biedt. Met plezier zie ik dat mijn dagelijks bezoekersaantal langzaam maar zeker verhoogt. En dat stimuleert! Ik hoéf geen honderd bezoekers die even komen gluren! De gemiddelde twintig tot dertig die ik er dagelijks mag verwelkomen en die blijven komen, zijn nét de mensen bij wie ik me goed voel. Mensen die mijn soms eigenzinnige, maar altijd logische bedenkingen begrijpen. Mensen die, net als ik, inzien dat het zo niet kan blijven duren. Die zich, net als ik, bedrogen voelen door hun leiders en die misschien enige troost vinden bij een gelijkstemmig schrijfsel. En dàt is juist mijn stimulans om door te gaan.

Ik wil dan ook al die getrouwen bedanken, al weet ik in de verste verte niet altijd wie ze zijn. Ik stel alleen vast dat ze blijven komen, en dat is me al meer dan voldoende. Alleen maar diegenen die me al eens een mailtje sturen of een reactie plaatsen kan ik persoonlijk bedanken.

Maar om terug te keren naar het bloggen en de voordelen ervan: we leven met zowat tien miljoen mensen in dit land. Tot het bloggen ontstond waren we voor onze informatie afhankelijk van toogpraat of van journalisten. Journalisten die het vooral moesten hebben van het suspensegehalte van hun schrijfsels. Journalisten die weliswaar in een land leefden waar persvrijheid heerste, maar sedert die aan banden werd gelegd (enkel als het om andere rassen gaat), ook niet altijd meer durven schrijven wat ze denken. En tenslotte journalisten die ook maar de algemene trend volgden en eigenlijk om den brode schrijven: geef de keizer wat de keizer toekomt. Zo blijf je aan de bak. De algemene trend die niet altijd de trend van het volk is, maar de trend die door de TV wordt gedicteerd. De TV die op zijn beurt altijd weer een luisterend oor biedt aan de grootste jankerds omdat die het luidste roepen.

Wel, het bloggen is voor al deze perikelen dé oplossing! Schrijven wat je zelf denkt. Schrijven wat het merendeel van de bevolking in feite ook denkt, maar niet altijd durft te zeggen, overdonderd als ze worden door het luide gejank. Schrijven ‘voor het goede doel’ en niet voor het grootste lezersaantal. Je laars vegen aan wat politiek correct is.

Trouwens, wàt is politiek correct? Het enige wat ik daarover ondervond in mijn zeventigjarig bestaan is: “De beste politiek is géén politiek”! En blijkbaar hebben ze dat nu eindelijk ook eens begrepen in Italië. Tja… een land moet eerst aan de rand van de afgrond staan alvorens de ogen opengaan!

Als ik de Belgische politiek bekijk, zou ik bijna durven voorspellen dat onze staatsschuld eerst nog zal moeten verdubbelen om de eeuwige jankerds en ‘vermeende’ humanisten en globalisten verder gelijk te geven.

Pas als we helemaal naaktgepluimd zijn zal misschien eindelijk eens iemand op het idee komen de eeuwige jankerds nu maar voor eens en voor altijd de mond te snoeren en voor een beleid te gaan dat écht helpt om het land er weer bovenop te krijgen.

Wie dàt aandurft zal haar op de tanden moeten hebben!!!

Rookverbod? NEEN! Jankverbod! Dàt kan ons land weer gezond maken. Met grote slogans als ‘Janken kan het land ernstige schade toebrengen!’

En vertel me nou niet dat er één politicus is die niet weet waar de problemen écht liggen! Maar ze durven ze gewoon niet aanpakken. Het zou hen niet in dank worden afgenomen door de jankerds. En als er iéts is waar ze als de dood voor zijn, dan is het wel voor gejank. Want ze blijven maar denken dat die jankerds de meerderheid van het kiezerskorps uitmaken. Maar dat doen ze juist niét. Alleen maar overstemmen ze alles met hun gejank!

Willy.