|
1. Inleiding:
Weeral eens in een relatief inspiratieloos moment hoorde ik plots Me olvidé de vivir (ik vergat te leven) van Julio Iglesias op de radio. Een pakkend, droevig lied, dat heel zeker wel op zijn eigen persoontje slaat. En hup, daar kwam de inspiratie terug als bij toverslag.
Maar laat ik eerst, voor diegenen die de song niet kennen, de plaats op Youtube ervan wijzen:
http://www.youtube.com/watch?v=3adryBK_Sl0
Hieronder volgt de tekst, en lees vooral mijn eigen correcte vertaling. Ga dan eens, voor de grap, kijken op een site die pretendeert songteksten te vertalen, en lees daar eens de onbegrijpelijke poespas die ze ervan hebben gemaakt. Die site zit hier:
http://www.vertaalsongtekst.nl/vertaling/Julio-Iglesias/Me-Olvide-De-Vivir-8051.html
Echt, het loont de moeite even te lachen met wat die vertaalmachines ervan bakken!
|
Me olvidé de vivir.
de tanto correr por la vida sin freno,
me olvide que la vida se vive un momento,
de tanto querer ser en todo el primero,
me olvide de vivir los detalles pequeños,
de tanto jugar con los sentimientos,
viviendo de aplausos envueltos en sueños,
de tanto gritar mis canciones al viento,
ya no soy como ayer
ya no se lo que siento,
me olvide de vivir (4X)
De tanto cantarle al amor y la vida
Me quede sin amor una noche de un día
De tanto jugar con quien yo más quería
Perdí sin querer lo mejor que tenía.
De tanto ocultar la verdad con mentiras
Me engañé sin saber que era yo quien perdía
De tanto esperar, yo que nunca ofrecía
Hoy me toca llorar, yo que siempre reía.
De tanto correr por ganar tiempo al tiempo
Queriendo robarle a mis noches el sueño
De tanto fracasos, de tantos intentos
Por querer descubrir cada día algo nuevo.
Me olvidé de vivir(4X)
De tanto jugar con los sentimientos
Viviendo de aplausos envueltos en sueños
De tanto gritar mis canciones al viento
Ya no soy como ayer,
ya no se lo que siento.
|
Ik vergat te leven.
Door snel door het leven te vliegen zonder rem,
vergat ik dat het leven zich in het moment beleeft.
Door zoveel keren in alles de eerste te willen zijn,
vergat ik de kleine details te beleven.
Door zoveel te spelen met de gevoelens,
levend van aplausen,verpakt in dromen.
Door mijn liederen zo vaak in de wind te schreeuwen,
Ben ik niet meer zoals gisteren.
Weet ik niet meer wat ik voel.
Ik vergat te leven!
Door zoveel over het leven en de liefde te zingen
Blijf ik zonder liefde op een nacht van een dag.
Door zoveel te spelen met wie ik meest beminde
Verloor ik zonder te willen het beste dat ik had.
Door zoveel de waarheid te verbergen met leugens
Bedroog ik mezelf zonder te beseffen dat ik de verliezer was.
Door zoveel te verwachten, ik die nooit gaf,
Begin ik nu te wenen, ik die altijd lachtte.
Door zo hard te snellen om tijd te winnen
Aan mijn nachten de dromen stelend
Door zoveel storingen en zoveel willetjes
Om elke dag het nieuwe te ontdekken
Vergat ik te leven
Idem aan 2° couplet
|
2. Column.
Hoe triest moet het zijn om als het einde nadert te moeten stellen dat je vergat te leven! Vergat gelukkig te zijn! En hoe blij ben ik om dat niét te moeten stellen! Integendeel: ik kan stellen dat ik uit elke levensfase het maximum aan geluk heb weten te putten! Zelfs in de moeilijkste omstandigheden die ik ooit meemaakte.
Wat is dan toch die geheimzinnige uitdrukking gelukkig leven? Want daar komt het eigenlijk op aan. Wie niet gelukkig leeft, leeft niét.
Wel, het is eigenlijk een illusie! Een illusie die je zelf maakt. Een fata morgana die werkelijkheid wordt zodra je er je geest voor openstelt. En zodra je dit geheim aan je geest hebt weten te ontfutselen kan niets of niemand het je nog ontnemen! Veeg je je laars aan de buitenwereld. Kan het je allemaal gestolen worden! Ga je echt leven. En put je geluk uit dit leven. Wat niet van buiten wil komen put je dan maar uit je binnenste.
Leven, op zich, dat doen we allemaal. Vergeten te leven kun je dus eigenlijk niet. Maar je kunt wél vergeten gelukkig te leven. En dat doe je door materiële dingen na te jagen. Door carrière te maken. Door nooit te rusten alvorens je dat ultieme geluksgevoel via materiële wegen hebt weten te pakken. Helaas, het laat zich niet op die manier pakken, en voor al de mensen die het op die manier najagen is er weinig hoop! Hun persoonlijk leven is eigenlijk vegeteren geworden, en hun loopbaan een zoektocht naar materieel welzijn.
En wees gerust! Zo zijn er maar al te veel!
Ach jawel
ze gaan op reis en vermaken zich prima. Dat moéten ze wel om zichzelf wijs te maken dat ze gelukkig zijn. Ze doen ook nog massas andere leuke dingen in een zoektocht die eigenlijk een vlucht voor zichzelf is. Die momenten zijn eigenlijk weeral een stukje geluk dat je koopt en duren maar een fractie van het leven. De rest van dat leven wordt dan als saai ervaren. Voor die mensen zijn de herinneringen aan mooie reizen en leuke activiteiten dan ook snel vervaagd.
Voor wie geen geluk kan putten uit de dagdagelijkse dingen, ja, zelfs uit de dagdagelijkse sleur op de werkvloer, is dure ontspanning gewoon geldverspilling. Want amper terug van weggeweest, word je al opnieuw, en dan dubbel en dik, in de eentonigheid van je bestaan gedompeld. Het contrast kan niet groter zijn.
Wie echter, NA in zijn directe omgeving het geluk te hebben gevonden, op reis gaat, keert even tevreden terug als hij vertrokken is. Want vergeet nooit dat het dagelijkse leven jouw hoofdfilm is. Een reisje of uitstapje is maar een reclamefilmpje. Voorbij in een wip. Een korte DEMO! Eventjes een korte blik in de hemel, en dan pardoes terug in de hel!
Hoor ik tegenpruttelen? Hoor ik iemand zeggen Ja, jij hebt mooi praten, maar ik ben maar een arme straatveger die in weer en wind zijn job moet doen! Waar moet ik dan mijn vreugde uit putten?
Echt niet moeilijk: kijk vóór je, en je ziet een smerige straat. Kijk achter je en je ziet een netjes geveegde straat die er stukken beter uitziet. JOUW prestatie. Kun je daar echt niet fier op zijn? Kun je daar geen vreugde uit putten? Kan die arbeidsvreugde je niet gelukkig maken? Kom nou
Willy.
|
