|
Eigenaardig dat soms het allergrootste tot het allerkleinste leidt! De allergrootste prestatie die de mensheid
euh
ons ras bedoel ik, wist waar te maken is het mogelijk maken van ruimtereizen. In de allergrootste tuigen die zich ooit in de lucht konden verheffen!
En toch
hebben juist die reusachtige ruimteschepen de noodzaak tot miniaturiseren geschapen! Want elke gram telde mee. Elke kilogram gewicht kostte tonnen brandstof. Zware computers uit de jaren zestig moesten steeds meer prestaties verrichten, én ondertussen kleiner, en vooral lichter worden. Een bijna onmogelijke opgave, maar men slaagde er in! Als ik het aantal transistoren, schakelingen, weerstanden, spoelen en condensatoren bekijk die destijds zouden nodig geweest zijn om de rekenkracht van één chipset ter grootte van de nagel van je duim te evenaren
Jongens! Dat zou een paar vrachtwagens vol geweest zijn!
Maar hoewel de ruimtevaart de drijfveer was, kunnen we toch allemaal meeprofiteren van die miniaturisatie!
Denk maar eens aan een MP3 spelertje dat in de palm van je hand past. In veel gevallen kan het niet alleen uren opgeslagen muziek laten horen, maar ook als geluidsrecorder functioneren, honderden fotos opslaan en je laten bekijken op een piepklein schermpje, en nog veel meer!
Als ik dan zon piepklein ding bekijk kan ik niet nalaten me voor te stellen wat daar allemaal insteekt, en hoeveel gewicht je in de jaren zestig had moeten meeslepen om dat allemaal bij de hand te hebben.
Bedenk maar:
1. Een radiotoestel van een vijftal kilogram. Met dan nog erg bedenkelijke geluidskwaliteit.
2. Een bandopnemer van minstens hetzelfde gewicht.
3. Een dia-apparaat en vele dozen met diapositieven.
4. Een beeldbuis die ook vele kilos woog.
5. Een platendraaier met zware elektrische motor
6. Een kruiwagen vol loodzware autobatterijen om dit alles aan de praat te krijgen!
Ongelooflijk toch hoe dit alles werd geminiaturiseerd tot een apparaatje dat in je handpalm past? Weinigen staan daarbij stil, en nog minder mensen beseffen dat we dit alles eigenlijk aan de ruimtevaart te danken hebben!
Mini is dus echt wel in. En dan bekruipt me een heel beangstigend gevoel: voor wanneer de mini-piemeltjes? Of zijn die er al? Ik zou eigenlijk moeten geloven van wél, want enige tijd geleden zag ik een TV programmareeks die zich richtte op honderd koppels die geen kinderen konden krijgen. En daar zou dit programma eens iets aan doen zie. Ik heb enkel de eerste aflevering gezien, en toen wist ik al genoeg!
Want aan elk van die (jonge) koppels werd de eerste vraag gesteld:
- Hoe dikwijls hebben jullie seks?
De antwoorden deden me achterover slaan! Van dergelijke jonge koppels had ik verwacht dagelijks, maar neen hoor! Bij sommige was het twee keer per jaar
bij de middenmoot een keer per maand, en bij de uitschieters wekelijks!!! En nou jij! Waar zou dan de oorzaak liggen dat ze geen kinderen krijgen denk je?
En juist daardoor bekeek ik de reeks niet verder! Want ik wist het antwoord over die kinderloosheid al. Hoefde niet verder te zoeken. En ben nochtans geen sexuoloog. Het ligt aan de ooievaar natuurlijk! Moeten ze dat beest maar beter voederen en op zijn plichten wijzen!
Of zou het kunnen dat ooievaars de laatste decennia vreemde voorkeuren kregen? Racistische trekjes? Dat, toen het bruine volkje zich van onze contreien kwam meester maken, de ooievaars zich vooral dààrop concentreerden? Meeheulden met de Wetstraat?
Als het zo zit kan ik jonge blanke koppels alleen maar de raad geven om, liever dan een tweepersoonsbed, bij hun huwelijksuitzet vooral meer aandacht te besteden aan een fatsoenlijk en aanlokkelijk ooievaarsnest op hun dak! Zoniet zullen steeds meer landsvreemde belgen en steeds minder Vlamingen geboren worden!
Als ik op straat een buggy zie, dan moet ik niet eens naar de moeder kijken! Binnenin dat ding ligt gegarandeerd een lief bruin wezentje. Een nieuw Vlaminkje. Een beetje verschillend van kleur, maar wat zou dat? Als ik maar niet zeker wist dat dit frele dingetje ook helemaal allochtoons zal worden opgevoed en lak zal hebben aan onze beschaafde leefwereld!
Maar alle gekheid op een stokje: heeft onze generatie iets gemist? Zijn we onwetend voorbijgegaan aan het feit dat de mannelijke viriliteit een sterk dalende lijn vertoonde? In een neerwaartse spiraal is geraakt? Is seks hebben uit de mode geraakt? Ligt het aan de voeding en/of de voedingssupplementen die de industrie er bijlapt? Ligt het aan het luilekkerleventje van tegenwoordig? Wie zal het zeggen? De ooievaar misschien?
Trouwen koppels tegenwoordig voor andere redenen? Of is dit juist de reden waarom er niét veel meer getrouwd wordt? Alleen maar samengewoond tot zich een betere kans voordoet of een betere ooievaar in de buurt komt?
Ik heb er het raden naar! Het zal je kind maar wezen!
Willy.
|
